2021.08.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDWB.4011.107.2021.2.KK
z 11 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 1 czerwca 2021 r. (data wpływu 2 czerwca 2021 r. za pośrednictwem platformy ePUAP), uzupełnionym 26 lipca 2021 r. (które wpłynęło w tym samym dniu za pośrednictwem ePUAP), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 14 lipca 2021 r., Znak: 0111-KDWB.4011.107.2021.1.KK, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano pismem z 26 lipca 2021 r. (które wpłynęło w tym samym dniu za pośrednictwem ePUAP).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Działalność ta jest prowadzona od 1 maja 2020 r. Podstawowym przedmiotem prowadzonej działalności jest tworzenie i rozwijanie oprogramowania komputerowego (działalność w zakresie IT, działalność programistyczna). Działalność ta w głównej mierze skupia się na tworzeniu kodu źródłowego do programów komputerowych (dalej również oprogramowanie). Jak zostanie wskazane w dalszej części wniosku jest to działalność, która w ocenie Wnioskodawczyni może (w zakresie dochodów uzyskiwanych od maja 2020 r.) podlegać opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30ca ustawy o PIT. Wnioskodawczyni zakłada, że będzie ona prowadzona w kolejnych latach. Wnioskodawczyni posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie są przez Wnioskodawczynię zakładane zmiany w tym zakresie. Działalność jest przez Wnioskodawczynię prowadzona z obszaru Polski. Wnioskodawczyni nie posiada zakładu za granicą. To w Polsce Wnioskodawczyni prowadzi prace mające na celu wytworzenie programu komputerowego. Natomiast kontrahentami Wnioskodawczyni (czyli podmiotami na rzecz których są sprzedawane autorskie prawa do programów komputerowych) mogą być zarówno podmioty krajowe, jak i zagraniczne. Jednak to nie powinno wpływać na klasyfikację podatkową tych dochodów, gdyż w dalszym ciągu podlegają one opodatkowaniu na obszarze Polski. Na moment składania niniejszego wniosku działalność Wnioskodawczyni skupia się na działalności programistycznej, mającej na celu tworzenie i rozwijanie programu komputerowego. Jednocześnie może się zdarzyć, że Wnioskodawczyni zrealizuje na rzecz swoich kontrahentów inne zadania, które nie dotyczą wytwarzania programów komputerowych. W takim przypadku odpowiednia część wynagrodzenia, odpowiadająca czasowi pracy nad programami będzie w ocenie Wnioskodawczyni dochodem ze sprzedaży praw do programów komputerowych. Jednocześnie, w sytuacji w której Wnioskodawczyni uzyskiwałaby w przyszłości dochody z innych tytułów jak przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych, to wówczas te inne dochody nie będą podlegały opodatkowaniu na preferencyjnych zasadach, określonych w art. 30ca ustawy o PIT. Dochody uzyskane w ramach prowadzonej działalności podlegają opodatkowaniu według skali podatkowej, zgodnie z art. 27 ustawy o PIT. Ewidencja podatkowa jest prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni zakłada, że ewidencja będzie prowadzona w tej formie również w latach kolejnych. Na moment składania niniejszego wniosku, Wnioskodawczyni zajmuje się wytwarzaniem oprogramowania służącego do sprawdzania poprawności działania serwisu bankowego. Programy te są tworzone dla podmiotu z branży finansowej, który jest ich użytkownikiem. Przygotowane programy ułatwiają i przyspieszają oraz zastępują manualną pracę testerów. Program symuluje działania użytkownika serwisu bankowego w celu wykrycia, zaraportowania i wskazania zagrożeń wynikających z niepoprawnego działania strony bankowej. Wnioskodawczyni odpowiada za wytworzenie i utrzymanie skryptów obsługujących wyżej wymieniony serwis bankowy. Programy wytwarzane są w języku (...), z wykorzystaniem (...). Należy przy tym podkreślić, że współpraca z wyżej wskazanymi kontrahentami w zakresie wytwarzania i rozwoju oprogramowania jest nakierowana na dłuższy okres czasowy. Wnioskodawczyni odpowiada bowiem zarówno za wytworzenie oprogramowania jak i za sukcesywne jego rozwijanie, w celu jego dostosowania do potrzeb kontrahenta. Efektem pracy Wnioskodawczyni jest za każdym razem wytworzenie kodu źródłowego do programu komputerowego, do którego to kodu prawa autorskie są przenoszone na kontrahenta za wynagrodzeniem. Prawa autorskie są przenoszone na bieżąco, po umieszczeniu kodu na repozytorium klienta – zgodnie z zawartą umową. W ramach zawartej umowy z kontrahentem (nabywcą praw autorskich do programów komputerowych) Wnioskodawczyni odpowiada bowiem nie tylko za wytworzenie pierwotnej wersji programu, ale również za jego sukcesywne rozwijanie, zgodnie z potrzebami kontrahenta. W zakresie wprowadzania modyfikacji i ulepszeń do programów, Wnioskodawczyni działa na podstawie umowy zawartej z kontrahentem. Na podstawie tej umowy Wnioskodawczyni nie staje się właścicielką, współwłaścicielką już istniejącego oprogramowania, ani też nie używa tego oprogramowania na podstawie licencji wyłącznej. Jest jej ono udostępniane w celu wprowadzenia określonej modyfikacji programu (kodu źródłowego do programu) związanej np. z wprowadzeniem nowej funkcjonalności do programu. Nie jest z tego tytułu Wnioskodawczyni obciążana wynagrodzeniem. Jest to bowiem działanie niezbędne do tego aby Wnioskodawczyni mogła np. dodać nowy moduł do programu komputerowego (który musi być kompatybilny z programem macierzystym). Rolą Wnioskodawczyni w przypadku takich prac jest wytworzenie nowego fragmentu kodu źródłowego, który staje się częścią kodu źródłowego macierzystego programu. W stosunku do kodów źródłowych do oprogramowania, które są tworzone przez Wnioskodawczynię, jest ona oczywiście ich właścicielem, przed ich sprzedażą na rzecz kontrahenta. W wyniku ulepszenia (modyfikacji) oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Podstawowym efektem dokonywania ulepszeń oprogramowania jest bowiem wytworzenie nowej części kodu źródłowego. Należy przy tym podkreślić, że z punktu widzenia swoich kontrahentów Wnioskodawczyni odpowiada za wytworzenie określonej funkcjonalności (modułów) do oprogramowania. W tym zakresie działania są wykonywane przez Wnioskodawczynię samodzielnie jako niezależnego wykonawcę. Podobne działania w zakresie innych funkcjonalności są realizowane przez innych programistów. Z punktu widzenia Wnioskodawczyni efektem jej działania jest za każdym razem kod źródłowy wytworzony w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej. Prawa autorskie do tego kodu źródłowego są przenoszone na kontrahenta. Działania Wnioskodawczyni uwzględniają wytyczne kontrahenta (użytkownika programu) co do jego funkcjonalności. Działalność jest prowadzona samodzielnie przez Wnioskodawczynię (nie zatrudnia ona pracowników). Jak zostało przy tym zaznaczone podobne działania są prowadzone przez innych programistów i efekty pracy Wnioskodawczyni jak i innych programistów mogą podlegać ze sobą łączeniu i stanowić funkcjonalną całość z punktu widzenia użytkownika programu. Wnioskodawczyni samodzielnie odpowiada za wytworzenie programu (funkcjonalności programu) uwzględniając wytyczne przedstawione przez klientów. Programy są opracowywane na podstawie własnej wiedzy i umiejętności posiadanej przez Wnioskodawczynię. Programy wytwarzane są w języku (...), z wykorzystaniem (...). W zależności od wymagań klientów w przyszłych zleceniach mogą być wykorzystane nowe technologie. Powyższe może być związane np. ze zleceniem opracowania dodatkowych funkcjonalności w wytwarzanych programach. Rozliczenie z kontrahentem odbywa się w cyklach miesięcznych. Wysokość wynagrodzenia za dany miesiąc jest określana przez przemnożenie liczby dni roboczych przeznaczonych przez Wnioskodawczynię na realizację zadań na rzecz kontrahenta przez stawkę dzienną. W sytuacji, w której Wnioskodawczyni obok działalności programistycznej realizowałaby na rzecz kontrahenta również inne czynności (niezwiązane z wytwarzaniem i udoskonalaniem kodów źródłowych do programów komputerowych), to wówczas jest w stanie, na podstawie czasu pracy ustalić jaką część czasu pracy przeznaczyła na działalność programistyczną, a w konsekwencji, jaka część wynagrodzenia dotyczy działalności programistycznej. Powyższego dokonuje się proporcjonalnie do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności programistycznej. Uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody z działalności programistycznej (tj. z przeniesienia praw do wytwarzanego w ramach działalności kodu programistycznego) stanowią w ocenie Wnioskodawczyni przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakładane jest, że tożsame przychody z tego tytułu uzyskiwane w przyszłości będą również stanowić przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Powyższe dotyczy całości kodu źródłowego wytwarzanego przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej – w tym również wytwarzanego w wyniku działań których efektem jest wprowadzenie dodatkowych modułów, funkcjonalności do programu. W ocenie Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę sposób prowadzenia działalności gospodarczej, który jest opisany w treści wniosku, prowadzona działalność w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego spełnia (i jest zakładane że będzie spełniała w przyszłości) definicję działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o CIT (winno być: ustawy o PIT). W ocenie Wnioskodawczyni, jest to działalność o charakterze twórczym, podejmowana w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Powyższe dotyczy całej działalności realizowanej przez Wnioskodawczynię w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania. Prowadzona działalność programistyczna, spełnia w ocenie Wnioskodawczyni definicję prac rozwojowych, wynikającą z art. 4 ust. 3 Ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 478 z późn. zm.), jako działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni wykorzystuje posiadaną wiedzę, i umiejętności w zakresie wytwarzania programów komputerowych, w tym w zakresie języków programowania i narzędzi, które są wykorzystywane w procesie wytwarzania programów komputerowych, odpowiadającym indywidualnym potrzebom użytkownika programu. Jednocześnie nie jest wykluczone nabywanie i wykorzystywanie w procesie tworzenia programów nowej, niewykorzystywanej dotychczas przez Wnioskodawczynię wiedzy i umiejętności. Powyższe dotyczy również działalności dotyczącej rozwijania programów (tworzenia aktualizacji, nowych modułów dla programów). W tym zakresie należy podkreślić że działania realizowane przez Wnioskodawczynię zmierzają do jednego celu – wytworzenia oprogramowania, które będzie spełniało wymagania stawiane przez kontrahenta. W ocenie Wnioskodawczyni nie powinno mieć znaczenia to, że efekty pracy wykonywanej przez nią nie stanowią pełnego funkcjonalnie oprogramowania dla kontrahenta – tzn. inni programiści również są odpowiedzialni za realizację określonych modułów (funkcjonalności do programu). Podobnie nie powinno mieć znaczenia to, że Wnioskodawczyni odpowiada również za wytworzenie nowych funkcjonalności do programu. Za każdym razem bowiem rezultatem pracy jest samodzielnie wytworzony przez Wnioskodawczynię kod źródłowy programu komputerowego. Jest on rezultatem działań twórczych Wnioskodawczyni i wykorzystania posiadanej, a także nabywanej wiedzy w zakresie tworzenia programów. Wnioskodawczyni zakłada również, że prowadzona w przyszłości działalność programistyczna będzie spełniać definicję prac rozwojowych. Kod źródłowy wytwarzany przez Wnioskodawczynię ma charakter unikalny, zarówno z punktu widzenia Wnioskodawczyni (która jest odpowiedzialna za wytworzenie określonego oprogramowania na rzecz kontrahenta) jak i dla tych kontrahentów (którzy zlecili realizację programu właśnie Wnioskodawczyni). Wnioskodawczyni za każdym razem musi indywidualnie podchodzić do kolejnego zadania (utworzenia lub wprowadzenia modyfikacji do danego programu). Oprogramowanie, wytwarzane przez Wnioskodawczynię jest dostosowane pod potrzeby danego klienta, spełniając jego wymagania. Innowacyjny charakter programów jest oczywiście związany z tym, że programy tworzone (i rozwijane) przez Wnioskodawczynię muszą spełniać wszystkie wymagania klientów, dotyczące ich kompletności, szybkości działania, bezpieczeństwa użytkowania. W celu spełnienia powyższych kwestii Wnioskodawczyni musi stworzyć odpowiedni kod źródłowy. Wnioskodawczyni odpowiada za tworzenie programów komputerowych (lub określonego modułu programu) od podstaw, dlatego też nie można uznać, żeby działalność Wnioskodawczyni skupiała się na wykonywaniu rutynowych i okresowych zmian w programach. Wnioskodawczyni, opracowuje i tworzy na rzecz klienta nowe programy komputerowe (lub też odpowiada za wprowadzenie określonego modułu/funkcjonalności do programu). Są to programy unikalne, tworzone na rzecz danego użytkownika programu. Tym samym Wnioskodawczyni przy tworzeniu programu uwzględnia indywidualne wymagania, potrzeby i specyfikę użytkownika programu. W ocenie Wnioskodawczyni powyższe sprawia, że ciężko by było znaleźć programy, które również kompleksowo spełniałyby wszystkie wymagania przedstawiane przez kontrahentów. Taką zaletę mają tylko programy dedykowane – indywidualnie wytworzone pod danego kontrahenta. Tym samym Wnioskodawczyni uważa, że programy te mają charakter innowacyjny, zarówno z punktu widzenia Wnioskodawczyni (który taki program tworzy na rzecz danego podmiotu), jak i z punktu widzenia użytkownika programów (który zleca wykonanie programu, tworzonego na indywidualne zlecenie, który to program spełnia jego wymagania). Zmiany wprowadzane w programach również mają charakter indywidualny (nie mają one charakteru zmian rutynowych i okresowych). Tym samym można powiedzieć, że wprowadzenie zmiany jest kolejnym (nowym) zadaniem dla Wnioskodawczyni. Za każdym razem mają one bowiem charakter unikalny, tak jak i wymagania klientów. Zmiany te mają na celu spowodowanie, aby program jak najlepiej działał i spełniał wymagania klienta oraz użytkowników programu. Brak wprowadzania takich zmian do programu spowodowałby, że taki program przestałby być konkurencyjny. Efektem prac Wnioskodawczyni za każdym razem jest wytworzenie kodu źródłowego do programu komputerowego, do którego prawa są przenoszone na kontrahenta. Działalność prowadzona przez Wnioskodawczynię ma charakter systematyczny. Jej celem jest opracowanie i wytworzenie programu, który będzie miał kompleksowy charakter i będzie spełniał wszystkie wymagania użytkowników programu (w zakresie użyteczności oraz funkcjonalności programów). Wytworzenie programu komputerowego jest procesem rozłożonym w czasie – tym samym prace nad wytworzeniem programu nie mają charakteru jednorazowego, sporadycznego. Jak zostało już wskazane, działania Wnioskodawczyni mają prowadzić do wytworzenia docelowej wersji programu. Co zostało kilkakrotnie potwierdzone z powyższym wiąże się konieczność dokonywania zmian w programie. Powyższe ma na celu z jednej strony wyeliminowanie znalezionych błędów, a także dodanie przydatnych funkcji (modułów). Dzięki temu może być stworzona wersja programu najpełniej spełniająca wymagania danego kontrahenta. Działania Wnioskodawczyni mają więc prowadzić do wytworzenia na rzecz kontrahenta takiego oprogramowania, które będzie odpowiadało jego wymaganiom i specyfice działalności. Systematyczność jest związana również z tym, że w toku realizacji działalności Wnioskodawczyni na bieżąco tworzy i przenosi na swojego kontrahenta (oczywiście za wynagrodzeniem) prawa do wytwarzanego kodu źródłowego. Specyfika programów komputerowych powoduje, że w ich przypadku występuje stała potrzeba unowocześniania (modyfikacji) programów. W ocenie Wnioskodawczyni rzadko kiedy można mówić o zakończonej (finalnej) wersji programu, którego nie da się unowocześnić. W toku bowiem używania programu może się pojawić bowiem potrzeba jego unowocześnienia (np. wprowadzenia nowej funkcjonalności, ulepszenia działania lub rozwinięcia działania na danych urządzeniach). Dla zapewnienia konkurencyjności oprogramowanie powinno być sukcesywnie unowocześniane. Wobec tego że proces dojścia do docelowej wersji programu komputerowego (czyli wersji której finalnie oczekują użytkownicy programu) ma charakter długofalowy, musi on być związany z przenoszeniem praw do wytwarzanego przez wnioskodawcę kodu źródłowego na bieżąco. Dzięki temu tworzone przez Wnioskodawczynię (oraz innych programistów) oprogramowanie jest wdrażane u użytkownika programu i testowane w praktyce. Powyższe daje możliwość sprawdzenia działania programu (w tym również modułów/funkcjonalności, które były tworzone przez Wnioskodawczynię) i wprowadzenia niezbędnych zmian i modyfikacji – np. poprzez wprowadzenie nowych funkcjonalności, poprawę ewentualnych błędów. Możliwość wprowadzania zmian (ulepszeń) w programach jest jedną z cech charakterystycznych programów komputerowych, w przypadku których możliwe (a często też konieczne) jest wydawanie kolejnych wersji tego programu. Powyższe ma na celu oczywiście zapewnienie, aby program spełniał wszelkie wymogi stawiane przez użytkowników programu. Można powiedzieć, że dzięki temu dochodzi się do wersji docelowej programu. W wyniku ulepszenia (modyfikacji) oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania, które podlegają ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Podstawowym efektem dokonywania ulepszeń oprogramowania jest bowiem wytworzenie nowej części kodu źródłowego. Autorskie prawa do tworzonego przez Wnioskodawczynię kodu źródłowego podlegają w ocenie Wnioskodawczyni ochronie prawnej na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawczyni przenosi na kontrahenta majątkowe prawa autorskie do wytworzonego kodu źródłowego za wynagrodzeniem ustalonym w umowie. W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawczyni należy uznać, że podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. Ochrona, o której mowa powyżej dotyczy całości kodu źródłowego tworzonego przez Wnioskodawczynię, w tym również kodu wytwarzanego w ramach działań nad unowocześnieniem programu. Kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawczynię (zarówno w ramach stworzenia pierwotnej wersji programu, jak i prowadzenia prac mających na celu ulepszenie i rozwinięcie pierwotnie wytworzonego oprogramowania), powinien być uznawany za utwór podlegający ochronie prawnej, zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Z punktu widzenia Wnioskodawczyni jest to utwór kompletny – Wnioskodawczyni może odpowiadać za wytworzenie określonej części programu. Należy w tym zakresie wskazać, że zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Natomiast niezależną kwestią jest to, że z punktu widzenia użytkownika danego programu dany program komputerowy wytworzony przez Wnioskodawczynię może być częścią większego programu (np. może podlegać łączeniu z programami tworzonymi przez inne osoby). Również z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, aby powyższa kwestia miała znaczenie dla klasyfikacji uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię przychodów, które powinny być uznane za kwalifikowane przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, co powinno Wnioskodawczyni pozwolić na opodatkowanie tych dochodów 5% stawką podatku. Zgodnie z ustawą o PIT dochód uzyskiwany przez Wnioskodawczynię dotyczący sprzedaży praw do programów komputerowych stanowi w ocenie Wnioskodawczyni dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT). Wnioskodawczyni w ramach umów zawartych z kontrahentem przenosi na jego rzecz autorskie prawo majątkowe do kodu źródłowego programów komputerowych. W związku z powyższym kontrahent staje się właścicielem kodu źródłowego wytworzonego przez Wnioskodawczynię. Powyższe dotyczy również kodu źródłowego wytworzonego w ramach działań nad ulepszeniem danego programu komputerowego. Zgodnie z warunkami współpracy ustalonymi z Kontrahentem mają oni prawo do wykonywania zależnych praw autorskich do wytworzonych oprogramowań. Należy więc uznać ze Kontrahenci mają prawo do dokonywania takich modyfikacji, a także zlecenia takich modyfikacji podmiotom trzecim. W praktyce jednak o ile to możliwe wprowadzanie modyfikacji i zmian w danym kodzie źródłowym do programu, oraz jego rozszerzenie jest zlecane pierwotnemu twórcy danego programu. On bowiem ma największą wiedzę na temat funkcjonalności wytworzonego przez siebie programu. Działalność prowadzona przez Wnioskodawczynię, spełnia kryteria samodzielnej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 5b ustawy o PIT. W zakresie odpowiedzialności Wnioskodawczyni za rezultat prowadzonej działalności należy wskazać, że Wnioskodawczyni podejmuje współpracę z klientem, czyli podmiotem zainteresowanym wytworzeniem danego programu. Jednocześnie, zgodnie z wiedzą Wnioskodawczyni, klient nie jest użytkownikiem końcowym programu, ale są nim inne podmioty. To właśnie z klientem została podpisana umowa o współpracy, na podstawie której Wnioskodawczyni tworzy programy i przenosi autorskie prawo majątkowe do tych programów. Tak więc Wnioskodawczyni jest odpowiedzialna wobec klienta za ewentualne błędy (usterki) w przygotowywanych programach. Oczywiście w przyszłości mogłoby się zdarzyć tak, że Wnioskodawczyni będzie tworzyć programy i przenosić autorskie prawa majątkowe do nich na rzecz podmiotu, który nie będzie użytkownikiem danego programu, a będzie dokonywał sprzedaży, czy też udzielał licencji na jego używanie na rzecz podmiotów trzecich (użytkowników programu). W takim przypadku Wnioskodawczyni ponosiłaby odpowiedzialność na rzecz kontrahenta na którego rzecz przeniosła autorskie prawa majątkowe do programu, a ten kontrahent ponosiłby odpowiedzialność wobec użytkowników programu. Oczywiście powyższe nie wykluczałoby możliwości otrzymywania przez Wnioskodawczynię informacji zwrotnych od użytkowników programu, które będą wykorzystane do tego aby wprowadzić odpowiednie zmiany w programie, tak aby program jak najlepiej spełniał wymagania użytkowników. Tym niemniej Wnioskodawczyni ponosiłaby bezpośrednią odpowiedzialność wyłącznie wobec swojego kontrahenta, a nie wobec użytkowników programu. Wnioskodawczyni dysponuje swobodą pod kątem określania miejsca i czasu wykonywania prac nad realizacją poszczególnych programów. Nie podlega w tym zakresie kierownictwu kontrahenta zlecającego czynności. Nie jest również zakładane, aby powyższe zmieniło się w przewidywalnej przyszłości. Jednocześnie, ze względów praktycznych część działań jest realizowanych bezpośrednio u klienta (np. w sytuacjach gdy wskazane jest przedyskutowanie pewnych rozwiązań). Oczywiście powyższe nie wyklucza, ustaleniu we współpracy ze zlecającym, terminów do których mają zostać zrealizowane poszczególne prace. Jednak Wnioskodawczyni samodzielnie decyduje o właściwym rozplanowaniu swoich zadań. Wnioskodawczyni ponosi (i będzie ponosić w przyszłości) ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Przede wszystkim jest to ryzyko związane z kontynuowaniem współpracy z klientem, a dzięki temu zabezpieczeniu źródła przychodów. Jednocześnie Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z koniecznością wykonywania dodatkowych działań będących konsekwencją np. nagłych awarii, wycieku danych itp. Powyższe jest związane z koniecznością prawidłowego zorganizowania pracy. Ponadto Wnioskodawczyni ponosi odpowiedzialność w zakresie ujawnienia informacji poufnych takich jak, dokumenty, informacje, specyfikacje, know-how, kody źródłowe, skrypty czy plany. Jednocześnie nie jest wykluczone, że w przyszłości Wnioskodawczyni będzie podejmować działania w zakresie tworzenia kolejnych programów na rzecz tych samych, lub kolejnych kontrahentów. W tym zakresie Wnioskodawczyni zakłada że zasady realizacji tych programów nie będą się różniły od opisanych powyżej zasad stosowanych obecnie. Oczywiście zmianie mogą podlegać funkcjonalności tych programów a także rodzaj klienta docelowego dla danego programu. W ramach dostosowania się do przepisów ustawy o PIT, dotyczących IP BOX została zaprowadzona osobna ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT, spełniająca wymagania wynikające z treści tego przepisu. Ta ewidencja jest prowadzona na bieżąco od maja 2020 r. (czyli od początku prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię) i jest planowane że będzie prowadzona w przyszłości. W związku z powstaniem takiej możliwości, Wnioskodawczyni chciałaby, aby kwalifikowane dochody uzyskiwane z tytułu przeniesienia kodów źródłowych do programów komputerowych tworzonych i rozwijanych w ramach prowadzonej działalności, uzyskiwane od 1 maja 2020 r. podlegały opodatkowaniu na zasadach wskazanych w art. 30ca ustawy o PIT (tj. preferencyjną stawką opodatkowania, wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej). Ponieważ, jak zakłada Wnioskodawczyni tożsame dochody będą uzyskiwane w przyszłości, z tytułu przenoszenia praw autorskich do kodów źródłowych wytwarzanych w ramach działalności na rzecz tego samego lub innych kontrahentów, jak również z tytułu wytwarzania różnych programów komputerowych, Wnioskodawczyni będzie chciała stosować tożsame zasady opodatkowania do dochodów, które będzie uzyskiwała z tego tytułu także w kolejnych latach podatkowych. Jednocześnie Wnioskodawczyni w tym zakresie zakłada że nie wystąpią zmiany w sposobie tworzenia programów, w stosunku do wskazanych w opisie stanu faktycznego.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 26 lipca 2021 r. Wnioskodawczyni wskazała, że działalność Wnioskodawczyni jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawczyni zakłada że również działalność prowadzona w przyszłości będzie spełniała powyższe cechy. Działalność ta spełnia (i jest zakładane że będzie spełniała w przyszłości) definicję prac rozwojowych.

Wszystkie wymienione we wniosku efekty prac stanowią odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Opisana we wniosku działalność jest działalnością prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawczynię.

Prowadzona przez Wnioskodawczynię odrębna ewidencja pozwala na wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawa autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawczynię, stanowią (i będą stanowiły w przyszłości) kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?
Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie), wytwarzanych, ulepszanych i rozwijanych przez Wnioskodawczynię, stanowi (i będzie stanowił w przyszłości) dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jako dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?
Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do tego aby kwalifikowane dochody uzyskiwane od 1 maja 2020 r. z działalności gospodarczej, polegającej na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych oraz sprzedaży praw do programów komputerowych (w tym również analogiczne dochody uzyskiwane w przyszłości) podlegały opodatkowaniu 5% stawką podatkową zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT?

Wyżej wskazane pytania dotyczą zarówno stanu faktycznego (czyli działalności programistycznej prowadzonej od 1 maja 2020 r.), jak i zdarzenia przyszłego (czyli działalności programistycznej, która będzie prowadzona w przyszłości), przy założeniu braku istotnych zmian w zasadach realizacji działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię, oraz braku zmian w przedmiotowych przepisach.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Prawa autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) wytwarzanych, rozwijanych i ulepszanych przez Wnioskodawczynię, stanowią (i będą stanowiły w przyszłości) kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.
Dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie), wytwarzanych, ulepszanych i rozwijanych przez Wnioskodawczynię, stanowi (i będzie stanowił w przyszłości) dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jako dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.
Wnioskodawczyni przysługuje prawo do tego aby kwalifikowane dochody uzyskiwane od 1 maja 2020 r. z działalności gospodarczej, polegającej na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych oraz sprzedaży praw do programów komputerowych (w tym również analogiczne dochody uzyskiwane w przyszłości) podlegały opodatkowaniu 5% stawką podatkową zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT.

Możliwość stosowania obniżonej stawki podatku w zakresie dochodów uzyskiwanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej reguluje art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej zawiera art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT – zgodnie z tym przepisem, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: patent, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, prawo z rejestracji topografii układu scalonego, dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin, prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu, wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432), autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Rodzaje dochodów, do których mogą mieć zastosowanie analizowane przepisy zostały wskazane w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, zgodnie z którym, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi; z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu. Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3/a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Przepisy ustawy o PIT definiują pojęcie działalności badawczo rozwojowej (art. 5a pkt 38 PIT). Zgodnie z tym przepisem działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Natomiast definicja prac rozwojowych jest zawarta w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z art. 4 ust. 3 tej ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Ad. 1

Jak zostało wskazane, wśród kwalifikowanych praw własności intelektualnej, do których może mieć zastosowanie opodatkowanie dochodów według preferencyjnych reguł zostały wymienione m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Aby uznać dane prawo za kwalifikowane prawo własności intelektualnej muszą ponadto być spełnione dwie pozostałe cechy, tj. analizowane prawo: musi podlegać ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza rozwija i ulepsza programy komputerowe. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne kazuistyczne podejścia do definiowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem (formę (ekspresji) utworu) jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. (E. Ferenc-Szydełko (red.), Art. 74: Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz 2016, C.H. Beck, 2016, pkt 5; . Por. J. Barta, R. Markiewicz, A. Matlak, Art. 74: Prawo autorskie, System Prawa Prywatnego, tom 13, C.H. Beck, 2017, pkt 4). Jak zostało wskazane w Interpretacji ogólnej (winno być: Objaśnieniach podatkowych) z 15 lipca 2019 r. dotyczącej właśnie stosowania preferencyjnej 5% stawki podatkowej program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Należy w tym zakresie podkreślić że nie istnieje ustawowa definicja programu komputerowego. Kwestia praw autorskich i praw pokrewnych jest uregulowana ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy: „przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)”. Wśród przykładów utworów zostały wymienione m.in. programy komputerowe. Wnioskodawczyni jest twórcą (autorką programu komputerowego), samodzielnie wytwarzając kod źródłowy do programu komputerowego. Jako twórcy programu komputerowego Wnioskodawczyni przysługują prawa autorskie do programu, które podlegają ochronie prawnej, zgodnie z art. 74 ustawy. Również w zakresie działań dotyczących rozwoju i ulepszania oprogramowania komputerowego powstaje kod źródłowy, podlegający ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy. Oczywiście podlega on łączeniu z wcześniej wytworzonym przez Wnioskodawczynię kodem źródłowym, który ma na celu zapewnienie aby oprogramowanie wytwarzane i rozwijane przez Wnioskodawczynię spełniało zakładane funkcje. Jest to ściśle związane ze specyfiką programów komputerowych, które aby były konkurencyjne muszą być na bieżąco rozwijane, w celu ich dostosowania do potrzeb użytkowników, zapewnienia należytego poziomu bezpieczeństwa. W ocenie Wnioskodawczyni w ramach działań związanych z wytwarzaniem, rozwijaniem i ulepszeniem programu komputerowego powstają autorskie prawa do programów komputerowych, które stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Za każdym razem bowiem podstawowym efektem pracy Wnioskodawczyni jest kod źródłowy do programu komputerowego podlegający ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ad. 2

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni zbywa na rzecz kontrahenta autorskie prawa do programów komputerowych. Dochód uzyskiwany z tego tytułu przez Wnioskodawczynię stanowi w jej ocenie dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 PIT.

Ad. 3

Ponieważ, w ocenie Wnioskodawczyni, jak zostało wskazane w poprzednich punkach:

prowadzona przez nią działalność w zakresie tworzenia, rozwijania oraz ulepszania oprogramowania komputerowego spełnia (i będzie spełniała w przyszłości) kryteria działalności badawczo-rozwojowej, jako prace rozwojowe,
prawa autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) wytwarzanych przez Wnioskodawczynię, stanowią (i będą stanowiły w przyszłości) kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT
dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie), wytwarzanych przez Wnioskodawczynię, stanowi w jej ocenie dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

Wnioskodawczyni przysługuje prawo do tego aby kwalifikowane dochody uzyskiwane od 1 maja 2020 r. z działalności programistycznej (w tym również tożsame dochody uzyskiwane w przyszłości) podlegały opodatkowaniu 5% stawką podatkową, zgodnie z art. 30ca. Wnioskodawczyni prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. W związku z powyższym Wnioskodawczyni ustala wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, obliczając go poprzez przemnożenie dochodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przez wskaźnik nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. W ocenie Wnioskodawczyni prowadzona przez nią działalność spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, w ramach której są wytwarzane autorskie prawa do programów komputerowych (tj. kwalifikowane prawa własności intelektualnej). Dochody uzyskane z przeniesienia na kontrahenta praw do kodu źródłowego, wytworzonego przez Wnioskodawczynię w ramach działalności programistycznej, stanowią dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawczyni prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Wobec tego należy uznać, że wszystkie przesłanki, o których mowa w przepisach ustawy o PIT są spełnione, aby dochody z tytułu przeniesienia praw do wytworzonych przez Wnioskodawczynię programów, mogły być opodatkowane preferencyjną stawką podatkową na zasadach wskazanych w art. 30ca ustawy o PIT. Wnioskodawczyni zakłada, że również w dalszym okresie prowadzona przez nią działalność będzie spełniała powyżej wskazane cechy, wobec czego będzie jej przysługiwało prawo do opodatkowania kolejnych dochodów z tytułu przeniesienia praw do wytworzonych przez Wnioskodawczynię programów na zasadach wynikających z art. 30ca ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Wnioskodawczynię we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawczyni. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm., dalej: „updof”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Rozpatrując możliwość skorzystania przez Wnioskodawczynię z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 updof, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 updof, Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),
autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 updof).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 updof, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3/a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 updof, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 8 updof, do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 30ca ust. 11 updof, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 updof, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 updof, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 updof, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

Jak już wskazano powyżej, zgodnie z art. 30ca ust. 11 updof, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony we wniosku opis, zgodzić się należy z Wnioskodawczynią, że prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej na terytorium Polski jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 updof.

Zatem, dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania lub jego części uzyskiwany przez Wnioskodawczynię jest kwalifikowanym dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 updof.

Tym samym Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać w zeznaniu rocznym z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu za rok podatkowy 2020 i lata kolejne (przy założeniu, że jej sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się) według 5% stawki podatku dochodowego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin