INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2010r. (data wpływu 22 listopada 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu za karnety wstępu uprawniające pracowników do nieodpłatnego korzystania z obiektów sportowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu za karnety wstępu uprawniające pracowników do nieodpłatnego korzystania z obiektów sportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonuje zakupu karnetów uprawniających do wstępu na basen, siłownię, korty tenisowe, do klubu fitness. Nabywane karnety są finansowane ze środków obrotowych firmy. Sfinansowane przez Wnioskodawcę karnety przekazywane są nieodpłatnie pracownikom, wówczas ich wartość stanowi przychód pracowników na podstawie ceny zakupu, od którego potrącany jest podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenia społeczne. Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnia, że odlicza podatek VAT naliczony z faktur zakupu karnetów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poprawne jest odliczenie podatku naliczonego VAT z faktury zakupu za karnety wstępu uprawniające pracowników do nieodpłatnego skorzystania z obiektów sportowych typu: basen, siłownia, korty tenisowe i kluby fitness...

Zdaniem Wnioskodawcy, posiada on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup karnetów uprawniających pracowników do nieodpłatnego skorzystania z obiektów sportowych.

Zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup karnetów wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli większej sprzedaży. Karnety te otrzymują pracownicy, którzy pracują w firmie kilka miesięcy, nowozatrudnieni pracownicy nie mają prawa do ich otrzymywania. W związku z tym, że Wnioskodawca działa w branży handlowej, gdzie występuje duża rotacja pracowników, niezbędna jest duża motywacja do pracy aby poprawić efektywność sprzedaży i polepszyć przyszłe wyniki finansowe. Pracownik pracujący kilka miesięcy jest w stanie obsłużyć w stopniu bardzo dobrym klientów, gwarantując satysfakcję z dokonanych zakupów oraz zachęcić do ponownych zakupów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż we wniosku z dnia 8 listopada 2010r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z postanowieniami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010r., kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy ponadto zauważyć, iż w art. 88 ustawy o VAT, zostały wskazane sytuacje, w których podatnikowi podatku od towarów i usług nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

W prawie zarówno europejskim, jak i krajowym, zasada potrąceń podatku naliczonego stanowi wprost o związku podatku naliczonego ze sprzedażą opodatkowaną. Zgodnie z nią, w stopniu w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu, podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług od podatku należnego. Innymi słowy, jeżeli nabywane towary lub usługi są przeznaczone do transakcji podlegających opodatkowaniu, podatnik będzie mieć prawo do odliczeń z podatku należnego do zapłaty.

Zatem niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezspornego związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winny pozostawać w bezpośrednim i ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje zakupu karnetów uprawniających do wstępu na basen, siłownię, korty tenisowe, do klubu fitness. Nabywane karnety są finansowane ze środków obrotowych firmy. Sfinansowane przez Wnioskodawcę karnety przekazywane są nieodpłatnie pracownikom, celem motywacji do pracy, poprawy efektywności sprzedaży oraz polepszenia wyników finansowych firmy. Wnioskodawca odlicza podatek VAT z faktur dokumentujących zakup karnetów uprawniających pracowników do nieodpłatnego skorzystania z obiektów sportowych. Karnety te otrzymują pracownicy, którzy pracują w firmie kilka miesięcy.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca dokonuje zakupu karnetów uprawniających do korzystania z ww. obiektów sportowych jak basen, siłownia, korty tenisowe i kluby fitness. Nabywane karnety są następnie przekazywane niektórym pracownikom, zatem nie wszyscy pracownicy z nich korzystają. Wnioskodawca poza wskazaniem, że w branży handlowej jest duża rotacja pracowników, dlatego jest niezbędna duża motywacja do pracy, nie wykazał jaki zachodzi związek pomiędzy przekazywanymi karnetami a działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Przekazanie ww. karnetów nie dotyczy więc np. organizacji imprezy integracyjnej z zakładem pracy, która mogłaby mieć na celu motywowanie i integrowanie uczestniczących w niej osób. Ma ono na celu zaspokojenie indywidualnych potrzeb pracowników związanych z poprawą kondycji fizycznej. Zatem zakupione przez Wnioskodawcę karnety na obiekty sportowe, w ocenie tut. organu, służą wyłącznie zaspokajaniu potrzeb osobistych pracowników i nie mają żadnego związku z działalnością opodatkowaną samego Wnioskodawcy.

Między zakupionymi karnetami opisanymi przez Wnioskodawcę a jego działalnością opodatkowaną nie zachodzi zarówno związek bezpośredni jak i pośredni.

Do zakupu ww. karnetów nie zobowiązuje pracodawcy żaden przepis prawa. Ponadto, jak już wskazano wyżej, dominujący jest związek ww. podatku z osobistymi potrzebami pracowników.

Mając na uwadze wskazany we wniosku stan faktyczny, oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie karnetów uprawniających do wstępu na basen, siłownię, korty tenisowe, do klubu fitness.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.