Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.223.2021.1.BS
z 11 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 maja 2021 r. (data wpływu 12 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy prawidłowym jest uznanie, że drugi rok podatkowy Spółki rozpoczął się 1 stycznia 2018 r. i zakończył się 31 stycznia 2019 r. (czyli był on tożsamy z rokiem obrotowym), gdyż złożenie do KRS wniosku wraz z załącznikiem w postaci zmienionej Umowy Spółki i zarejestrowanie wnioskowanej zmiany roku obrotowego przez KRS w dniu 6 grudnia 2017 r. było równoznaczne ze spełnieniem przez Spółkę obowiązku dokonania zawiadomienia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., w konsekwencji należy uznać, że kolejny, tj. trzeci rok podatkowy Spółki, rozpoczął się w dniu 1 lutego 2019 r. i zakończył się w dniu 31 stycznia 2020 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy prawidłowym jest uznanie, że drugi rok podatkowy Spółki rozpoczął się 1 stycznia 2018 r. i zakończył się 31 stycznia 2019 r. (czyli był on tożsamy z rokiem obrotowym), gdyż złożenie do KRS wniosku wraz z załącznikiem w postaci zmienionej Umowy Spółki i zarejestrowanie wnioskowanej zmiany roku obrotowego przez KRS w dniu 6 grudnia 2017 r. było równoznaczne ze spełnieniem przez Spółkę obowiązku dokonania zawiadomienia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., w konsekwencji należy uznać, że kolejny, tj. trzeci rok podatkowy Spółki, rozpoczął się w dniu 1 lutego 2019 r. i zakończył się w dniu 31 stycznia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

W umowie Spółki zawartej dnia 12 maja 2017 r. (dalej: „Umowa”) wskazano, że rokiem obrotowym Spółki jest rok kalendarzowy, z tym zastrzeżeniem, że pierwszy rok obrotowy kończy się w dniu 31 grudnia 2017 r. Spółka została zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: „KRS”) dnia 19 maja 2017 r., a w jej wpisie w rejestrze ujawniono, że dniem kończącym pierwszy rok obrotowy, za który należy złożyć sprawozdanie finansowe, jest 31 grudnia 2017 r. Spółka zakończyła swój pierwszy rok obrotowy w dniu 31 grudnia 2017 r. Rok obrotowy był równy podatkowemu. Oznacza to, że w dniu 31 grudnia 2017 r. zakończył się też pierwszy rok podatkowy Spółki.

Spółka postanowiła jednak zmienić rok obrotowy celem dostosowania zasad jego ustalania do obowiązujących inne spółki w grupie kapitałowej, do której należy. Spółce zależało na tym, aby rok obrotowy rozpoczynał się w dniu 1 lutego i kończył 31 stycznia. Spółka nie ma wątpliwości co do prawidłowości ustalenia pierwszego roku obrotowego i podatkowego i prosi tut. Organ o przyjęcie założenia, że został on ustalony prawidłowo.

Na podstawie Uchwały nr 2 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia 4 września 2017 r. (dalej: „Uchwała”) uchylono dotychczasową treść Umowy Spółki i nadano jej nowe brzmienie. Zgodnie z przyjętym i obowiązującym do dnia dzisiejszego § 23 ust. 1 Umowy Spółki rokiem obrotowym Spółki jest rok trwający od 1 lutego do 31 stycznia. W myśl § 23 ust. 2 Umowy Spółki pierwszym rokiem obrotowym po zmianie jest rok obrotowy trwający od 1 stycznia 2018 r. do 31 stycznia 2019 r.

Spółka złożyła stosowny wniosek do KRS o wpis w jej rejestrze zmiany polegającej na ujawnieniu informacji o uchyleniu dotychczasowej i o nadaniu nowej treści Umowy Spółki oraz na wskazaniu, że dniem kończącym pierwszy rok obrotowy Spółki, po zmianie, jest dzień 31 stycznia 2019 r. Do wniosku o wpis zmiany Spółka dołączyła zmienioną Umowę Spółki obejmującą informację o dniu 31 grudnia 2019 r., jako dniu kończącym pierwszy rok obrotowy Spółki po zmianie.

Rejestracja zmian objętych wnioskiem nastąpiła w dniu 6 grudnia 2017 r. Dzień 31 grudnia 2019 r. (winno być: „31 stycznia 2019 r.” - Organ uznał wskazany przez Wnioskodawcę dzień 31 grudnia 2019 r. jako oczywistą omyłkę, bowiem z opisu stanu faktycznego oraz z dalszej części wniosku wynika, że dniem kończącym pierwszy rok obrotowy jest dzień 31 stycznia 2019 r.) wpisano do rejestru Spółki jako dzień kończący pierwszy rok obrotowy, po zmianie, za który należy złożyć sprawozdanie finansowe.

Spółka dokonując opisanych wyżej zmian, w 2017 r. nie złożyła odrębnego zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o zmianie roku obrotowego. Nie informowała też organu podatkowego o chęci zmiany roku podatkowego. Jak wskazano wyżej, Spółka przedłożyła jednak do KRS nową treść Umowy Spółki obejmującą postanowienie dotyczące zmienionego roku obrotowego, a ponadto we wniosku do KRS wskazano informację o zmianie roku obrotowego Spółki.

Ponieważ Spółka uznała, że organ podatkowy może nie zostać poinformowany o zmianach zarejestrowanych w KRS, z ostrożności, pismem z dnia 16 listopada 2018 r., Spółka poinformowała jednak właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego o dokonanej zmianie roku obrotowego i - w konsekwencji - o zmianie roku podatkowego z kalendarzowego na rok trwający od dnia 1 lutego do dnia 31 stycznia.

Spółka wskazała, że pierwszy po zmianie rok podatkowy będzie trwać od 1 stycznia 2019 r. do 31 stycznia 2020 r., ale w opinii Spółki daty te wskazane zostały w złożonym piśmie w nieprawidłowy sposób. Z tego też powodu Spółka składa niniejszy wniosek, gdyż chciałaby potwierdzić, że jej drugi rok podatkowy (a pierwszy rok podatkowy po zmianie wynikającej z Uchwały podjętej w dniu 4 września 2017 r.) trwał od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 stycznia 2019 r.

Jednocześnie Spółka informuje, że po podjęciu Uchwały nie dokonywano już żadnych innych zmian dotyczących długości roku obrotowego. Innymi słowy z Umowy Spółki wciąż wynika, że rokiem obrotowym Spółki jest rok trwający od 1 lutego do 31 stycznia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest uznanie, że drugi rok podatkowy Spółki rozpoczął się 1 stycznia 2018 r. i zakończył się 31 stycznia 2019 r. (czyli był on tożsamy z rokiem obrotowym), gdyż złożenie do KRS wniosku wraz z załącznikiem w postaci zmienionej Umowy Spółki i zarejestrowanie wnioskowanej zmiany roku obrotowego przez KRS w dniu 6 grudnia 2017 r. było równoznaczne ze spełnieniem przez Spółkę obowiązku dokonania zawiadomienia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.? W konsekwencji, czy należy uznać, że kolejny, tj. trzeci rok podatkowy Spółki, rozpoczął się w dniu 1 lutego 2019 r. i zakończył się w dniu 31 stycznia 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że drugi rok podatkowy Spółki rozpoczął się 1 stycznia 2018r. i zakończył się 31 stycznia 2019 r. (czyli był on tożsamy z rokiem obrotowym), gdyż złożenie do KRS wniosku wraz z załącznikiem w postaci zmienionej Umowy Spółki i zarejestrowanie wnioskowanej zmiany roku obrotowego przez KRS w dniu 6 grudnia 2017 r. było równoznaczne ze spełnieniem przez Spółkę obowiązku dokonania zawiadomienia, o którym m mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. W konsekwencji należy uznać, że kolejny, tj. trzeci rok podatkowy Spółki, rozpoczął się w dniu 1 lutego 2019 r. i zakończył się w dniu 31 stycznia 2020 r.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. włącznie, rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Stosownie do ust. 3 ww. przepisu, w razie zmiany roku podatkowego, za pierwszy po zmianie rok podatkowy uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 4 Ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. włącznie, zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, należy dokonać najpóźniej w terminie 30 dni licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego.

Z powyższych regulacji wynika, że aby doszło do skutecznej zmiany roku podatkowego przed dniem 1 stycznia 2019 r., musiały zostać spełnione następujące warunki:

1. podatnik ustanowił o przyjęciu nowego roku podatkowego w statucie albo w umowie spółki albo w innym dokumencie,
2. podatnik poinformował o tej zmianie właściwego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego.
   
   

W przedmiotowej sytuacji nie ma wątpliwości, że została spełniona przesłanka wymieniona w pkt 1. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego, w dniu 4 września 2017 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło Uchwałę o uchyleniu dotychczasowej treści Umowy Spółki i nadaniu jej nowego brzmienia, zgodnie z którym rokiem obrotowym Spółki jest rok trwający od 1 lutego do 31 stycznia, a pierwszym rokiem obrotowym po zmianie jest rok obrotowy trwający od 1 stycznia 2018 r. do 31 stycznia 2019 r. Na mocy Uchwały dokonano stosownych zmian w Umowie Spółki.

Odnosząc się do przesłanki wskazanej w punkcie 2 powyżej należy zauważyć, że przepisy Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. nie określały formy, w której podatnik miał poinformować o zmianie roku podatkowego naczelnika urzędu skarbowego. W związku z tym, należy przyjąć, że obowiązek związany z zawiadomieniem został dopełniony poprzez złożenie przez Spółkę do KRS wniosku wraz z załącznikiem w postaci zmienionej Umowy Spółki w zakresie zmiany roku obrotowego. Złożenie zmienionej Umowy Spółki było równoznaczne ze spełnieniem obowiązku zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego, o którym mowa powyżej. Pogląd ten jest powszechnie potwierdzany przez organy podatkowe.

Prawidłowość powyższego stanowiska Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził m.in. w interpretacji indywidualnej:

• z dnia 24 maja 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.61.2019.1.SP „W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, że w wyniku zastosowania procedury «jednego okienka» naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla Wnioskodawcy został powiadomiony o zmianie przez niego roku podatkowego, ponieważ otrzymał on od KRS, zgodnie z obowiązującą procedurą na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 3 ustawy o NIP, dane objęte treścią wpisu (a więc również informację o zmianie roku obrotowego);
• z dnia 13 lipca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.243.2018.2.RK „Niemniej jednak, z uwagi na fakt, że sąd rejestrowy dokonał wpisu zmiany umowy Spółki do rejestru przedsiębiorców w dniu 27 czerwca 2017 r., w przedmiotowej sprawie Spółka dokonała skutecznej zmiany roku podatkowego;
• z dnia 27 kwietnia 2017 r., Znak: 0461-ITPB3.4510.58.2017.1.PS „Biorąc zatem pod uwagę powołane powyżej przepisy, zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że w wyniku zastosowania procedury «jednego okienka» naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla Spółki został powiadomiony o wybraniu roku podatkowego, ponieważ otrzymał on zgodnie z obowiązującą procedurą (na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 3 ustawy o NIP), od KRS dane objęte treścią wpisu (a więc również informację o zmianie roku obrotowego);
  
  

Analogiczny pogląd wynika także z interpretacji indywidualnych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 czerwca 2015 r., Znak: IBPBI/2/4510-291/15/AK „Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego 27 sierpnia 2014 r. przekazano umowę spółki do Sądu Rejonowego Wydział Gospodarczy KRS wraz z wnioskiem o wpis Spółki do rejestru przedsiębiorców KRS-W3 oraz innymi załącznikami. Tym samym złożenie do Krajowego Rejestru Sądowego, wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców, wraz ze zgłoszeniem identyfikacyjnym oraz umową spółki, w której znajduje się informacja o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy, które to dokumenty są następnie przekazywane do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, należy uznać za prawidłowe złożenie zawiadomienia o wyborze roku podatkowego. W świetle powyższego, stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy przedłożenie umowy Spółki wraz ze złożeniem zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego urzędu skarbowego za pośrednictwem sądu rejestrowego (w ramach procedury «jednego okienka») stanowi zawiadomienie o którym mowa w art. 8 ust. 1 u.p.d.o.p., a zatem pierwszy rok podatkowy Spółki trwać będzie do 31 grudnia 2015 r. jest prawidłowe.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 listopada 2012 r., Znak: IPPB5/423- 802/12-4/RS „(...) złożenie przez Spółkę wymaganych prawem dokumentów w toku postępowania rejestrowego w KRS przed właściwym sądem rejestrowym w ciągu 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności przez Wnioskodawcę jest równoznaczne z dokonaniem wskazanego w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 5 ustawy o p.d.o.p. zawiadomieniem właściwego urzędu skarbowego. W związku z powyższym uznać należy skuteczność wybrania przez Spółkę roku podatkowego niepokrywającego się z rokiem kalendarzowym i faktem, iż pierwszy rok podatkowy Spółki trwał od 6 grudnia 2010 r. do 30 listopada 2011 r. (zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o POOP), zaś kolejny trwa od 1 grudnia 2011 r. i skończy się 30 listopada 2012 r., natomiast kolejne trwać będą od dnia 1 grudnia każdego roku do dnia 30 listopada roku następnego.
• Ministra Finansów z dnia 15 czerwca 2012 r., Znak: DD6/033-115/MZG/2012/PK-1715/11 „Jak wynika bowiem z uzasadnienia do projektu ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 1204), celem zmian było m.in. uproszczenie i ułatwienie zakładanie działalności gospodarczej poprzez wprowadzenie tzw. <
  

O konieczności dokonania rejestracji w KRS zmian umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stanowi art. 255 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577 ze zm., winno być: „Dz. U. z 2020 r., poz. 1526 ze zm.”; dalej: „ksh”). W świetle tego przepisu, zmiana umowy spółki wymaga uchwały wspólników i wpisu do rejestru.

Natomiast stosownie do art. 256 § 1 ksh, zmianę umowy spółki zarząd zgłasza do sądu rejestrowego.

Dopóki zmiana ta nie zostanie odzwierciedlona w KRS, nie wywołuje skutków prawnych. Wpis do KRS uwzględniający zmianę umowy spółki ma zatem charakter konstytutywny i wywołuje skutki prawne.

Przepis art. 20 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 700 ze zm., dalej: „Ustawa KRS”) wprowadził tzw. zasadę jednego okienka. Zgodnie z art. 20 ust. 1c Ustawy KRS, po dokonaniu wpisu podmiotu do KRS lub jego zmiany, z wyłączeniem rejestru dłużników niewypłacalnych, dane objęte treścią wpisu są przekazywane za pośrednictwem systemu teleinformatycznego do Centralnego Rejestru Podmiotów - Krajowej Ewidencji Podatników (dalej: „CRP KEP”) i krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r., poz. 869 ze zm.; dalej: „Ustawa NIP”), Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w systemie teleinformatycznym CRP KEP i jest administratorem danych w nim zawartych.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 3 Ustawy NIP, CRP KEP służy wymianie danych z rejestrem PESEL. Centralną Ewidencją i Informacją o Działalności Gospodarczej, krajowym rejestrem urzędowym podmiotów gospodarki narodowej, KRS, Centralnym Rejestrem Płatników Składek.

Zaakcentować trzeba, że art. 20 ust. 1a-1e Ustawy KRS został wprowadzony na mocy art. 1 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 26 czerwca 2014 r., o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1161). W uzasadnieniu projektu ustawy zmieniającej wskazano między innymi, że bezpośrednim celem projektowanych zmian jest usprawnienie działania organów administracji publicznej przez odstąpienie od obowiązków samodzielnego gromadzenia pełnego zakresu niezbędnych danych na potrzeby prowadzenia właściwej ewidencji/rejestru i rozpoznawania wniosków o dokonanie wpisu danych do ewidencji/rejestru. Powyższy cel może zostać osiągnięty poprzez automatyczne zasilanie prowadzonych przez organy administracji publicznej ewidencji/rejestrów danymi o treści wpisu w KRS, bezpośrednio po dokonaniu wpisu w tym rejestrze i po jego każdorazowej zmianie.

Z uwagi na powyższe należy uznać, że Spółka poprzez złożenie zmienionej Umowy Spółki do KRS (i rejestrację w KRS zmiany wpisu Spółki, wynikającej z przedłożonego wniosku i Umowy, przed końcem roku obrotowego poprzedzającego pierwszy po zmianie rok), dokonała skutecznego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o zmianie roku podatkowego, zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy CIT. W wyniku zastosowania wspomnianej wyżej procedury wymiany danych, tzw. „jednego okienka”, o której mowa w art. 14 ust. 2 pkt 3 Ustawy NIP, w momencie wpisu zmiany Umowy Spółki do KRS (6 grudnia 2017 r.) naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla Spółki został w 2017r. powiadomiony o zmianie roku podatkowego, jako że otrzymał on dane objęte treścią tego wpisu (a więc również informację dotyczącą zmiany roku obrotowego).

Warto także zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2019 r. doszło do nowelizacji przepisu art. 8 Ustawy CIT. Ustawodawca całkowicie zrezygnował z odrębnego obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o zmianie roku podatkowego. Postanowiono, że podatnicy zmieniający rok podatkowy mają przekazać stosowną informację w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy CIT.

Mając na uwadze powyższe Spółka prosi o potwierdzenie, że powinna uznać, że jej drugi rok podatkowy rozpoczął się 1 stycznia 2018 r., a zakończył 31 stycznia 2019 r., i był tożsamy z jej rokiem obrotowym. Kolejny rok podatkowy rozpoczął się 1 lutego 2019r. i zakończył 31 stycznia 2020 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.