2021.06.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.152.2021.1.JK
z 24 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania eksportu towarów oraz możliwości zastosowania stawki podatku 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania eksportu towarów oraz możliwości zastosowania stawki podatku 0%.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, Wnioskodawca została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w 2006 r. Wnioskodawca został także zarejestrowany jako podatnik VAT w 2006 r.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, Wnioskodawca prowadzi działalność zaklasyfikowaną jako: PKD 18 12 Z – Pozostałe drukowanie.

Wnioskodawca działa w obszarze druku cyfrowego, poligrafii oraz introligatorstwa. Flagowym produktem Wnioskodawcy jest fotoksiążka, upamiętniająca określone wydarzenia, np. ślub, chrzest, podróże. Fotoksiążka tworzona jest przy użyciu udostępnionej nabywcy aplikacji on-line, która następnie drukowana jest w najnowszej technologii druku cyfrowego. Innymi produktami oferowanymi przez Wnioskodawcę są m.in. fotoalbumy, fotokalendarze, fotogadżety i wall decor.

W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży ww. towarów do klientów zarówno na terytorium kraju, na terytorium Unii Europejskiej jak i krajów trzecich. Jednym z państw do których Wnioskodawca wysyła swoje produkty jest Wielka Brytania.

W związku z wystąpieniem Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, po zakończeniu okresu przejściowego (tj. od 1 stycznia 2021 r.), Wielka Brytania nie podlega unijnym przepisom w dziedzinie VAT. W relacjach pomiędzy Unią Europejską i Wielką Brytanią nie mają miejsca transakcje wewnątrzunijne, lecz występuje odpowiednio eksport lub import towarów. Zatem, dokonywane przez Wnioskodawcę transakcje dotyczące sprzedaży towarów na rzecz konsumentów z Wielkiej Brytanii są traktowane jako eksport towarów z perspektywy polskich przepisów ustawy o VAT.

Wnioskodawca rozważa możliwość wysyłania przesyłek do klientów z Wielkiej Brytanii za pośrednictwem firmy A, która należy do B. A jest jednostką biznesową w ramach Grupy B, która dostarcza międzynarodowe rozwiązania w zakresie dostaw i zwrotów dla firm na całym świecie. W krajach (…) działa pod marką B, w innych krajach jako C.

Powyższe usługi będą realizowane na podstawie zawartej umowy między Wnioskodawcą a A, na podstawie której A będzie świadczyć usługi w zakresie międzynarodowego centrum handlowego i transportu towarów z UE do Wielkiej Brytanii, w tym wykonywanie celnych zgłoszeń wywozowych i/lub przywozowych w oparciu o uprawnienia w rozumieniu art. 18 i 19 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r., ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. U. UE. L. z 2013 r., Nr 269, str. 1 ze zm.).

Wnioskodawca zamierza wysyłać paczki do klientów indywidualnych zbiorczo do centrum logistycznego (D) wskazanego przez A na terenie innego niż Polska państwa członkowskiego UE, gdzie dokonywana będzie odprawa celna w wywozie. A posiada własną agencję celną jak również współpracuje z zewnętrznymi agencjami celnymi.

Dany produkt przeznaczony dla konkretnego klienta indywidualnego Wnioskodawcy będzie odrębnie zapakowany przez Wnioskodawcą oraz opatrzony etykietą. Naklejane na poszczególne przesyłki etykiety będę drukowane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem systemu informatycznego, który jest zintegrowany z systemem A, co zapewni wydruk etykiet zgodnych z wymogami A. Na każdą pojedynczą przesyłkę będzie naklejona etykieta pozwalająca na zidentyfikowanie danego klienta Wnioskodawcy, zawierająca unikatowy kod kreskowy, który będzie następnie skanowany przez A. Pojedyncze przesyłki, zapakowane i odpowiednio oklejone etykietą zostaną następnie spakowane w opakowanie zbiorcze (większy karton), które za pośrednictwem kuriera (niezależnego od A) zostanie przewiezione do D w innym niż Polska państwie członkowskim UE, gdzie będzie rozpakowane na pojedyncze przesyłki. Wypakowane pojedyncze paczki będą miały etykiety, a kody kreskowe będą skanowane przez A. Następnie, pojedyncze paczki, po odprawie celnej w eksporcie przewożone będą na terytorium Wielkiej Brytanii i tam nastąpi dystrybucja do klientów indywidualnych Wnioskodawcy.

Każdorazowo transport przesyłek będzie rozpoczynał się na terytorium kraju. Transport będzie zorganizowany w sposób ciągły, towary nie będą poddawane żadnym czynnościom w innym państwie członkowskim, oprócz fizycznego wyjęcia poszczególnych przesyłek z opakowania zbiorczego. Eksportowany towar nie będzie poddawany żadnym czynnościom, które przerywałyby ciągłość transportu. W szczególności towar nie będzie podlegał usługom (przerobieniu, ulepszeniu). Przesyłki dostarczone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem firmy kurierskiej nie będą magazynowane, czy też przechowywane w D przez dłuższy, określony czas. Natomiast, niezwłocznie po ich dostarczeniu do D będą podejmowane przez A dalsze czynności związane z ich zgłoszeniem do wywozu, transport do Wielkiej Brytanii i dystrybucja do klientów indywidualnych Wnioskodawcy. Fakt, że eksportowane towary czasowo będą przebywać w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, spowodowany będzie koniecznością transportu i zgłoszenia do procedury celnej wywozu.

Po dokonaniu wysyłki pojedynczych paczek w opakowaniu zbiorczym do D w innym państwie członkowskim za pośrednictwem firmy kurierskiej, Wnioskodawca będzie w stanie, na podstawie dokumentu nadania paczki zbiorczej, przyporządkować każdą pojedynczą paczkę do określonej paczki zbiorczej i wskazać datę jej wysyłki. Do każdej dostawy Wnioskodawca wystawi fakturę sprzedaży, która zostanie przekazania do klienta indywidualnego za pośrednictwem poczty elektronicznej. Faktury sprzedaży będą dostępne również dla A w systemie informatycznym.

Odprawa w wywozie z terytorium UE będzie dokonywana w innym niż Polska państwie członkowskim UE na podstawie dokumentu zbiorczego. A nie wydaje potwierdzenia (komunikatu) IE-599 (ani do pojedynczych przesyłek ani do zbiorczej przesyłki), który w Polsce jest dowodem wywozu towarów poza terytorium kraju. Natomiast Wnioskodawca otrzyma od A dokument elektroniczny o nazwie Raport eksportowy (dokument Excel – ProofOfExporReport), będący potwierdzeniem dokonania eksportu. Z tego dokumentu będzie jednoznacznie wynikać, jakie towary i kiedy opuściły terytorium Unii Europejskiej. Powyższy Raport eksportowy będzie zawierał bowiem dane pozwalające na ustalenie tożsamości towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu (numer faktury, opis produktu, ilość, waga, wartość produktu). Ponadto, będzie zawierał takie informacje jak: data utworzenia, numer przesyłki, dane nadawcy, numer referencyjny nadawcy, dane odbiorcy, data i czas utworzenia etykiety, data i czas na podstawie skanu akceptacyjnego, data eksportu, data i godzina na podstawie „w tranzycie – wyeksportowane”, kraj eksportu, miejsce lub identyfikacja przesyłki na poziomie paczki, numer MRN na poziomie paczki.

Powyższy Raport eksportowy pochodzić będzie z wewnętrznego systemu A i będzie generowany na podstawie danych pobieranych z urzędu celnego, w którym towary zostaną zgłoszone do wywozu.

Dodatkowo zaznaczenia wymaga fakt, że Wnioskodawca posiadając numer MRN będzie mógł każdorazowo zweryfikować fakt wywiezienia towaru poza granice Unii Europejskiej przy wykorzystaniu wyszukiwarki na stronie (…). W zakładce „Śledzenie MRN – Wywóz (tylko dla przebiegu międzynarodowych operacji tranzytowych)”.

Informacje, poszczególne dane zawarte w ww. Raporcie eksportowym będzie można przyporządkować do konkretnych realizowanych dostaw towarów, innymi słowy, Wnioskodawca będzie w stanie stwierdzić, które towary i kiedy zostały wywiezione z terytorium Unii Europejskiej na podstawie otrzymanego od A dokumentu (Raportu eksportowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy dokonanie wywozu towarów w przedstawionych okolicznościach, a więc brak zapoczątkowania procedury eksportu na terenie Polski lecz zainicjowanie jej w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej a następnie uzyskanie potwierdzenia wywozu w tym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej będzie wystarczające do uznania tak zorganizowanego wywozu towarów za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT, i tym samym czy Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki 0% zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT?
Czy przedstawiony/opisany dokument elektroniczny Raport eksportowy stanowić będzie potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i czy na podstawie tego dokumentu oraz wystawionej faktury dla odbiorcy poza unijnego oraz posiadanej zapłaty za sprzedany towar, Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 0% dla eksportu towarów, zgodnie z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT?
Czy w przypadku tak opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca do realizowanych przez siebie dostaw towarów, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT, będzie miał prawo do zastosowania stawki 0% VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Transakcje opisane w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będą stanowić eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT, niezależnie od faktu, że procedura celna wywozu towarów zostanie zainicjowana w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej.

Ad 2.

Dokument elektroniczny Raport eksportowy wygenerowany z systemu elektronicznego A będącego częścią B stanowić będzie dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT i posiadając ten dokument Wnioskodawca, będzie uprawniony dla dokonywanej sprzedaży towarów na rzecz klientów z Wielkiej Brytanii zastosować stawkę podatku 0% przewidzianą dla eksportu towarów.

Ad 3.

W przypadku tak opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca do realizowanych przez siebie dostaw towarów, po spełnieniu warunków o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

Przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych (art. 2 ust. 8 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy stwierdzić, że dla uznania danej czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

musi mieć miejsce dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT,
w konsekwencji tej czynności, nastąpić musi wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie o VAT czynności (tu: dostawa towaru) towar opuszcza terytorium kraju, celem dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju. Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek, powoduje że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu do ustawy wprowadzającej nową, obowiązującą od 1 kwietnia 2013 r. definicję eksportu towarów (Ustawa z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. z 2013 r., poz. 35) wskazano, że „Oznacza to, iż eksport towarów będzie występował również w sytuacji, gdy towary będą objęte procedurą celną wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, jeżeli będę spełnione pozostałe warunki określone w tym przepisie. Obecnie eksport towarów występuje tylko w sytuacji, gdy procedura wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej rozpoczyna się na terytorium Polski. Należy zaznaczyć, że tak jak obecnie o eksporcie towarów można mówić tylko wtedy, gdy wysyłka lub transport towarów następuje z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej”.

Zatem, na podstawie obecnie obowiązujących przepisów prawa, eksport towarów występuje również wtedy, gdy towary są obejmowane procedurą wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W konsekwencji, o ile spełnione są wyżej wskazane warunki, tzn.:

będzie miała miejsce dostawa towarów,
w wyniku tej dostawy towary będą przemieszczane z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej (transport będzie zasadniczo nieprzerwany charakter),
wywóz towarów potwierdzony będzie przez urząd celny)

– wystąpi eksport towarów, nawet jeśli procedura wywozu będzie rozpoczęta na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska.

W ocenie Wnioskodawcy należy również zwrócić uwagę na skorelowane z powyższymi przepisami przepisy w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Pomimo, że przed opuszczeniem przez towary terytorium Unii Europejskiej, jak wynika z wyżej opisanego zdarzenia przyszłego, towary będą przemieszczane z Polski do innego państwa Unii Europejskiej i będą obejmowane procedurą wywozu w tym właśnie innym państwie, to należy zauważyć, że w przedmiotowym przypadku nie wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Co do zasady, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów należy rozumieć wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu dostawy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju z odpowiednimi zastrzeżeniami (art. 13 ust. 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, powyższego przemieszczenia nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jeżeli towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający objęcie tych towarów procedurą wywozu. Warunek posiadania dokumentu celnego potwierdzającego objęcie tych towarów procedurą wywozu w Polsce został zniesiony ww. ustawą zmieniającą z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty musi nastąpić z terytorium kraju. Warunek ten jest zgodny z normami art. 146 w związku z art. 32 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112/WE. Stosownie bowiem do art. 146 Dyrektywy 2006/112/WE za zwolnione od podatku (stawka 0%) uznawane są dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz oraz przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa – poza terytorium Wspólnoty, a zgodnie z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE za miejsce dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią uznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy. Wobec tego opodatkowanie takiej dostawy eksportowej stawką 0% (zwolnienie z prawem do odliczenia w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE) następuje w kraju tak rozumianego miejsca dostawy, czyli w miejscu (kraju), w którym eksportowane towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy spoza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE dostawy towarów podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym są świadczone, co w odniesieniu do dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych określa art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE. Podobnie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednakże ze względu na terytorialny charakter tego podatku opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co w odniesieniu do dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem tylko wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (art. 146 w związku z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia – stawce 0%. Eksport towarów bowiem stanowi formę dostawy, w ramach której towar nią objęty podlega wywozowi poza terytorium Wspólnoty, a miejsce opodatkowania tej dostawy (stawka 0% lub zwolnienie) określone jest na zasadach ogólnych, wynikających z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE). Przy czym należy stwierdzić, że z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny. Niezbędne jednak jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Wspólnoty, rozpoczął się na terytorium Polski.

Zatem, wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty może zostać potwierdzony przez każdy unijny urząd celny, chociaż eksport towarów opodatkowany w Polsce, wystąpi pod warunkiem, że transport tych towarów rozpocznie się w Polsce. W takiej sytuacji podatnik musi udowodnić, że transport towarów rozpoczął się na terytorium Polski (przy czym nie musi dojść do otwarcia procedury celnej w Polsce), niemniej może to uczynić przykładowo poprzez posłużenie się dokumentami transportowymi czy handlowymi.

W niniejszej sprawie, jak wynika z przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie dokonywał wysyłki pojedynczych paczek w opakowaniu zbiorczym do D w innym państwie członkowskim za pośrednictwem firmy kurierskiej, niezależnej od A. Zatem Wnioskodawca będzie posiadał dokument transportowy wystawiony przez firmę kurierską, potwierdzający fakt nadania przesyłki w Polsce. Wnioskodawca będzie w stanie, na podstawie dokumentu nadania paczki zbiorczej, przyporządkować każdą pojedynczą paczkę do określonej paczki zbiorczej i wskazać datę jej wysyłki.

Wnioskodawca zwrócił uwagę na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12, wypowiedział się w kwestii eksportu towarów: „(...) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W uchwale tej stwierdzono również, że „(...) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze”.

Z powyższego nie wynika jednak, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego organu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej (analogicznie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 30 grudnia 2020 r. nr 0111- KDIB3-3.4012.634.2020.1.PJ).

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, w jego ocenie, transport towarów mających być przedmiotem eksportu będzie miał nieprzerwany charakter. Każdorazowo transport przesyłek będzie rozpoczynał się na terytorium kraju. Transport będzie zorganizowany w sposób ciągły, towary nie będą poddawane żadnym czynnościom w innym państwie członkowskim, oprócz fizycznego wyjęcia poszczególnych przesyłek z opakowania zbiorczego. Zatem eksportowany towar nie będzie poddawany żadnym czynnościom, które przerywałyby ciągłość transportu. W szczególności towar nie będzie podlegał usługom (przerobieniu, ulepszeniu). Przesyłki dostarczone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem firmy kurierskiej, nie będą magazynowane, przechowywane w D przez dłuższy, określony czas. Natomiast, niezwłocznie po ich dostarczeniu do D będą podejmowane przez A dalsze czynności związane z ich zgłoszeniem do wywozu, transport do Wielkiej Brytanii i dystrybucja do klientów indywidualnych Wnioskodawcy. Fakt, że eksportowane towary czasowo będą przebywać w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, spowodowany będzie koniecznością transportu i zgłoszenia do procedury celnej wywozu.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacja organów podatkowych. Dla przykładu Wnioskodawca wskazał interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 marca 2017 r., sygn. 0461-ITPP3.4512.873.2016.2.AB, w której stwierdzono, że: „Wskazać również należy, iż okoliczności sprawy nie wskazują, że transport towarów wywiezionych z terytorium RP zostanie przerwany na terytorium innego kraju Unii Europejskiej i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium UE, jest inny kraj unijny. Co prawda towary są magazynowane na terytorium Unii Europejskiej (np. w terminalu przeładunkowym w A.) przez kontrahenta Wnioskodawcy, jednakże jest to podyktowane wyłącznie względami logistycznymi, gdyż przeznaczeniem transportowanych towarów jest ich wywiezienie z terytorium UE, na co jednoznacznie wskazują m.in. posiadane przez Wnioskodawcę komunikaty celne”.

Podsumowując, transakcje opisane w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będą stanowić eksport towarów, o którym mowa w art. 2 ust. 8 ustawy o VAT.

Ad 2.

Odnosząc się natomiast do możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% VAT do przedstawianej dostawy towarów realizowanej w ramach eksportu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty należy wskazać na poniższe uregulowania prawne w tym zakresie.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Użyte w powyższym zdaniu pojęcie „eksport towarów”, oznacza dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz.

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Dokumentem, o którym mowa w powyższym zdaniu, jest w szczególności:

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu,
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność,
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Jeżeli podatnik nie otrzyma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania ww. dokumentu przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. Jednocześnie, w przypadku nieotrzymania tego dokumentu w ww. terminie, mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju, co oznacza, iż w takiej sytuacji, należy zastosować stawkę VAT 23%. Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż w terminie dwóch okresów rozliczeniowych, upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Przepisy ustawy o VAT nie wskazują wprost na dokument, którego posiadanie stanowi warunek konieczny do zastosowania stawki 0%. W art. 41 ust. 6a ustawy ustawodawca posługuje się sformułowaniem „w szczególności” co prowadzi do wniosku, że przewidziany w tym przepisie katalog jest otwarty, a wymienione w nim dokumenty stanowią jedynie przykłady dokumentów uznanych za dowód potwierdzający dostawę i wywóz towaru poza granice Wspólnoty. Przepis art. 41 ust. 6a ustawy o VAT określający otwarty katalog dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza Unię Europejską, został dodany do ustawy z dniem 1 kwietnia 2013 r. właśnie z uwagi na to, iż w zależności od państwa, w którym nastąpi objęcie procedurą wywozu, mogą występować różne dokumenty. Oznacza to, że wymienione w tym przepisie dokumenty są jedynie przykładowymi dokumentami, stanowiącymi dowód potwierdzający wywóz towarów poza UE. W efekcie, podatnicy uprawnieni są dokumentować eksport towarów również za pomocą innych dowodów, jeżeli zgromadzenie tych wskazanych w przepisach jest niemożliwe. Najistotniejsze jest, aby z takiego dowodu wynikało, iż podany towar opuścił terytorium UE.

Zatem nie tylko komunikat IE-599 jest jedynym dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, zwłaszcza, że niektóre państwa wyprowadzenia towaru mogą go nie stosować (por. prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 23 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 437/16).

Podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, A nie wydaje komunikatu IE-599, który w Polsce jest dowodem wywozu towarów poza terytorium kraju. Natomiast Wnioskodawca otrzyma od A dokument elektroniczny o nazwie Raport eksportowy (dokument Excel ProofOfExporReport), będący potwierdzeniem dokonania eksportu. Z tego dokumentu będzie jednoznacznie wynikać, że towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Powyższy Raport eksportowy będzie zawierał dane pozwalające na ustalenie tożsamości towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu (numer faktury, opis produktu, ilość, waga, wartość produktu). Ponadto będzie zawierał takie informacje jak: data utworzenia, numer przesyłki, dane nadawcy, numer referencyjny nadawcy, dane odbiorcy, data i czas utworzenia etykiety, data i czas na podstawie skanu akceptacyjnego, data eksportu, data i godzina na podstawie „w tranzycie – wyeksportowane”, kraj eksportu, miejsce lub identyfikacja przesyłki na poziome paczki, numer MRN na poziomie paczki. Raport eksportowy pochodzić będzie z wewnętrznego systemu A i będzie generowany na podstawie danych pobieranych z urzędu celnego, w którym towary zostaną zgłoszone do wywozu. Zatem, z powyższego dokumentu będzie jednoznacznie wynikać dokonanie faktycznego wywozu towarów z terytorium Unii Europejskiej.

Wnioskodawca wskazał, że posiadane przez niego dokumenty będą jednoznacznie potwierdzać, że towary opuściły terytorium Unii Europejskiej (wskazana będzie m.in.: data eksportu, data i godzina na podstawie „w tranzycie - wyeksportowane”, kraj eksportu, numer MRN na poziomie paczki). Możliwość potwierdzenia eksportu towarów dokumentami, które zostały wystawione przez inny niż polski urząd potwierdzono m.in. w:

interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 lutego 2019 r. (nr 0112-KDIL1-3.4012.788.2018.2.KB), w której wskazano: „katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej ”,
interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 grudnia 2017 r. (nr 0111-KDIB3-3.4012.119.2017.1.MK), w której wskazano: „wystawiony przez Pocztę holenderską dokument o nazwie „Exit EU Report” z adnotacją, że dokument ten stanowi dowód na wysyłkę towarów poza terytorium Unii Europejskiej (zawierający dane wysyłającego, dane odbiorcy, wagę przesyłki, jej wartość, datę wysyłki oraz datę opuszczenia obszaru Unii Europejskiej przez przesyłkę) może stanowić w ocenie Organu dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, po otrzymaniu którego Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% (przy założeniu, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej nastąpi w ramach wysyłki zasadniczo o nieprzerwanym charakterze) ”,
wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 maja 2017 r., sygn. akt I GSK 975/15, w którym wskazano: „dla wykazania faktu wywozu towaru wystarczyło przedstawienie jednego z dokumentów, o których mowa w tym przepisie. Strona mogła także przedłożyć zupełnie inny, niewymieniony w tym przepisie dokument. Istotne, by dokument na który się powołuje był wiarygodny, a więc miał postać oryginału lub potwierdzonej za zgodność z oryginałem kserokopii. Dokument taki musi również pozwalać na identyfikację wywiezionego towaru w taki sposób, by możliwe było bez żadnych wątpliwości stwierdzenie, że dotyczy tego samego towaru, który został zgłoszony do procedury wywozu. Ocena mocy dowodowej i wiarygodności danego dokumentu należy natomiast do organu celnego, który potwierdza wyprowadzenie towarów eksporterowi lub zgłaszającemu, jeżeli jest przekonany, że dowody przedstawione są dostateczne ”,
interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 stycznia 2021 r. (nr 0111-KDIB3-3.4012.603.2020.1.MAZ), w której wskazano: „Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki opodatkowania 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem Poczty Polskiej do osób fizycznych zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej, nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji, gdy Spółka posiada dokumenty pochodzące z Elektronicznego Systemu Nadawcy Poczty Polskiej (...)”.

W kontekście zastosowania stawki 0% do eksportu towarów najistotniejsze jest potwierdzenie faktycznego wywozu towaru do kraju trzeciego w wykonaniu czynności dostawy. Tak też wskazał Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 Milan Vinš przeciwko Odvolaci Finančni Ředitelstvi, z którego wynika, że art. 146 ust. 1 lit. a), w związku z art. 131 Dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z podatku od wartości dodanej, przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium UE, od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu w sytuacji, w której bezspornym jest, że zostały spełnione przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wywozu towarów z terytorium Unii.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zasada neutralności wymaga, aby odliczenie podatku VAT naliczonego przysługiwało, jeżeli zostały spełnione wymogi materialne, nawet wówczas, gdy niektóre wymogi formalne zostały pominięte przez podatników (por. wyrok TSUE z 28 lipca 2016 r., w sprawie C-332/15, pkt 45 oraz powołane tam orzecznictwo). Dla udowodnienia, że eksport towarów miał miejsce wystarczy zatem dowolny dokument i nie musi to być pieczęć urzędu celnego na karcie SAD. Przyjęcie, że tylko karta SAD jest dokumentem uprawniającym do skorzystania z preferencyjnej stawki VAT naruszałoby zasadę neutralności (por. wyrok NSA z 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13). Ponadto, tezy uchwały NSA z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, potwierdzają wniosek, że w imię zasady neutralności i proporcjonalności VAT, dla ustalenia, że w sprawie należy zastosować stawkę właściwą dla eksportu towarów, wystarczy posiadanie przez podatnika takich dowodów, które łącznie potwierdzają fakt wywiezienia towarów poza obszar UE (wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 437/16).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, Raport eksportowy pochodzący z wewnętrznego systemu A, będącego częścią B, generowany na podstawie danych pobieranych z urzędu celnego, w którym towary zostaną zgłoszone do wywozu, może stanowić dokument zawierający się w katalogu dokumentów z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT, które to dokumenty potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Dokument ten będzie zawierał m.in. datę eksportu, datę i godzinę na podstawie „w tranzycie - wyeksportowane”, kraj eksportu. Treść Raportu eksportowego będzie można przyporządkować do konkretnych realizowanych dostaw towarów, innymi słowy Wnioskodawca będzie w stanie potwierdzić, które towary zostały wywiezione z obszaru Unii Europejskiej na podstawie otrzymanego Raportu eksportowego. Z dokumentu tego będzie jednoznacznie wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, pozwalając tym samym na wykazanie dokonanej sprzedaży jako eksportu towarów korzystającego z 0% stawki VAT, jeżeli Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzyma ww. dokument.

Ad 3.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym przez niego zdarzeniu przyszłym wystąpi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT, dla którego Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 0% VAT z następujących względów:

Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy towarów,
towary będą przemieszczane z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej w wyniku dostawy, transport będzie miał nieprzerwany charakter,
Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty potwierdzające, że towary opuściły terytorium Unii Europejskiej, ponadto z dokumentów będzie wynikać tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo rozpoznać opisaną sprzedaż towaru jako eksport towarów (które zostaną wywiezione do Wielkiej Brytanii) i opodatkować taką sprzedaż stawką w wysokości 0% VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, że zaprezentowane wyżej stanowisko Wnioskodawcy w kontekście zadanych pytań jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) .

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy – art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce – jako miejscu świadczenia (opodatkowania).

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 7 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu – art. 41 ust. 8 ustawy.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument – art. 41 ust. 9 ustawy.

Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio – art. 41 ust. 9a ustawy.

Przepis ust. 9a stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż określony w ust. 9a, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów – art. 41 ust. 9b ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany jako podatnik VAT, działa w obszarze druku cyfrowego, poligrafii oraz introligatorstwa. Flagowym produktem Wnioskodawcy jest fotoksiążka, upamiętniająca określone wydarzenia, np. ślub, chrzest, podróże. Fotoksiążka tworzona jest przy użyciu udostępnionej nabywcy aplikacji on-line, która następnie drukowana jest w najnowszej technologii druku cyfrowego. Innymi produktami oferowanymi przez Wnioskodawcę są m.in. fotoalbumy, fotokalendarze, fotogadżety i wall decor.

Wnioskodawca rozważa możliwość wysyłania przesyłek do klientów z Wielkiej Brytanii za pośrednictwem firmy A, która należy do B.

Dany produkt przeznaczony dla konkretnego klienta indywidualnego Wnioskodawcy będzie odrębnie zapakowany przez Wnioskodawcę oraz opatrzony etykietą. Naklejane na poszczególne przesyłki etykiety będę drukowane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem systemu informatycznego, który jest zintegrowany z systemem A, co zapewni wydruk etykiet zgodnych z wymogami A. Na każdą pojedynczą przesyłkę będzie naklejona etykieta pozwalająca na zidentyfikowanie danego klienta Wnioskodawcy, zawierająca unikatowy kod kreskowy, który będzie następnie skanowany przez A. Pojedyncze przesyłki, zapakowane i odpowiednio oklejone etykietą zostaną następnie spakowane w opakowanie zbiorcze (większy karton), które za pośrednictwem kuriera (niezależnego od A) zostanie przewiezione do D w innym niż Polska państwie członkowskim UE, gdzie będzie rozpakowane na pojedyncze przesyłki. Wypakowane pojedyncze paczki będą miały etykiety, a kody kreskowe będą skanowane przez A. Następnie, pojedyncze paczki, po odprawie celnej w eksporcie przewożone będą na terytorium Wielkiej Brytanii i tam nastąpi dystrybucja do klientów indywidualnych Wnioskodawcy.

Każdorazowo transport przesyłek będzie rozpoczynał się na terytorium kraju. Transport będzie zorganizowany w sposób ciągły, towary nie będą poddawane żadnym czynnościom w innym państwie członkowskim, oprócz fizycznego wyjęcia poszczególnych przesyłek z opakowania zbiorczego. Zatem eksportowany towar nie będzie poddawany żadnym czynnościom, które przerywałyby ciągłość transportu. W szczególności towar nie będzie podlegał usługom (przerobieniu, ulepszeniu). Przesyłki dostarczone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem firmy kurierskiej, nie będą magazynowane, czy też przechowywane w D przez dłuższy, określony czas. Natomiast, niezwłocznie po ich dostarczeniu do D będą podejmowane przez A dalsze czynności związane z ich zgłoszeniem do wywozu, transport do Wielkiej Brytanii i dystrybucja do klientów indywidualnych Wnioskodawcy. Fakt, że eksportowane towary czasowo będą przebywać w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, spowodowany będzie koniecznością transportu i zgłoszenia do procedury celnej wywozu.

Wnioskodawca posiadając numer MRN będzie mógł każdorazowo zweryfikować fakt wywiezienia towaru poza granice Unii Europejskiej przy wykorzystaniu wyszukiwarki na stronie (…). W zakładce „Śledzenie MRN – Wywóz (tylko dla przebiegu międzynarodowych operacji tranzytowych)”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia czy brak zapoczątkowania procedury eksportu na terenie Polski lecz zainicjowanie jej w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej a następnie uzyskanie potwierdzenia wywozu w tym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej będzie wystarczające do uznania tak zorganizowanego wywozu towarów za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, oraz czy uzyskany elektroniczny Raport eksportowy stanowić będzie dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej i tym samym czy na podstawie tego dokumentu oraz wystawionej faktury dla odbiorcy poza unijnego oraz posiadanej zapłaty za sprzedany towar, Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 0% dla eksportu towarów, zgodnie z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) – po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Mając na względzie wskazany opis sprawy, a w szczególności fakt, że:

transport przesyłek będzie rozpoczynał się na terytorium kraju i będzie zorganizowany w sposób ciągły a towary nie będą poddawane żadnym czynnościom w innym państwie członkowskim (przerobieniu, ulepszeniu), które przerywałyby ciągłość tego transportu,
przesyłki dostarczone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem firmy kurierskiej, nie będą magazynowane, czy też przechowywane w D przez dłuższy, określony czas, tylko niezwłocznie po ich dostarczeniu do D będą podejmowane przez A dalsze czynności związane z ich zgłoszeniem do wywozu transportu do Wielkiej Brytanii i dystrybucją do klientów indywidualnych Wnioskodawcy,
towary tylko czasowo będą przebywać w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, wyłącznie z powodu konieczności transportu i zgłoszenia ich do procedury celnej wywozu,

to należy stwierdzić, że opisane transakcje dostawy towarów spełniają warunek podstawowy do uznania ich za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy.

Zatem, brak zapoczątkowania procedury eksportu na terenie Polski lecz zainicjowanie jej w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej a następnie uzyskanie potwierdzenia wywozu w tym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej będzie wystarczające do uznania tak zorganizowanego wywozu towarów za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, bowiem w konsekwencji dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz klientów z Wielkiej Brytanii nastąpił wywóz towaru z terytorium Polski.

Jednak, aby eksport towarów opodatkowany był stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie również warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Uzasadnione w tym miejscu będzie odwołanie do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, która dotyczyła sytuacji podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie. Trybunał stwierdził, „ … że w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Natomiast odpowiadając na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, „… że art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Do wskazanego orzeczenia TSUE odwołał się w obszernym wywodzie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i nie posiadał w związku z tym dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

We wskazanym wyroku NSA stwierdził:

„Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. W ocenie organu odwoławczego „(...) dla uznania – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – danej dostawy towarów za eksport i w konsekwencji zastosowania stawki podatku 0% niezbędne jest potwierdzenie przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i posiadanie przez Podatnika takiego potwierdzenia”. W istocie więc organy nie kwestionowały wypełnienia wymogów materialnych eksportu, w tym wypadku faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium Unii, ale niedochowanie przez podatnika warunków formalnych (brak zgłoszenia do procedury celnej wywozu i brak stosownych dokumentów). Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. (…)

W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17)”.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca wskazał, że będzie posiadał m.in. dokument elektroniczny Raport eksportowy, z którego będzie jednoznacznie wynikać, jakie towary i kiedy opuściły terytorium Unii Europejskiej. Raport eksportowy pochodzić będzie z wewnętrznego systemu A i będzie generowany na podstawie danych pobieranych z urzędu celnego, w którym towary zostaną zgłoszone do wywozu. Powyższy Raport eksportowy będzie zawierał bowiem dane pozwalające na ustalenie tożsamości towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu (numer faktury, opis produktu, ilość, waga, wartość produktu). Ponadto, będzie zawierał takie informacje jak: data utworzenia, numer przesyłki, dane nadawcy, numer referencyjny nadawcy, dane odbiorcy, data i czas utworzenia etykiety, data i czas na podstawie skanu akceptacyjnego, data eksportu, data i godzina na podstawie „w tranzycie – wyeksportowane”, kraj eksportu, miejsce lub identyfikacja przesyłki na poziomie paczki, numer MRN na poziomie paczki. Poszczególne dane zawarte w ww. Raporcie eksportowym będzie można przyporządkować do konkretnych realizowanych dostaw towarów, czyli Wnioskodawca będzie w stanie stwierdzić, które towary i kiedy zostały wywiezione z terytorium Unii Europejskiej na podstawie otrzymanego Raportu eksportowego

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że posiadając numer MRN będzie mógł każdorazowo zweryfikować fakt wywiezienia towaru poza granice Unii Europejskiej przy wykorzystaniu wyszukiwarki na stronie (…) w zakładce „Śledzenie MRN – Wywóz (tylko dla przebiegu międzynarodowych operacji tranzytowych)”.

Mając na uwadze przywołane orzeczenia TSUE i NSA należy uznać, że elektroniczny Raport eksportowy stanowić będzie dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej i tym samym posiadając ten dokument Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania dla sprzedaży towarów na rzecz klientów z Wielkiej Brytanii stawki podatku 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Podsumowując:

Ad. 1

Dokonanie wywozu towarów w okolicznościach przedstawionych w opisie sprawy, a więc brak zapoczątkowania procedury eksportu na terenie Polski lecz zainicjowanie jej w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej a następnie uzyskanie potwierdzenia wywozu w tym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej będzie wystarczające do uznania tak zorganizowanego wywozu towarów za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, i tym samym Wnioskodawca dla zrealizowanych dostaw towarów będzie miał prawo do zastosowania stawki 0%, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy.

Ad. 2

Opisany dokument elektroniczny Raport eksportowy stanowić będzie dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, zgodnie z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy, a w konsekwencji na podstawie tego dokumentu oraz wystawionej faktury dla odbiorcy poza unijnego oraz posiadanej zapłaty za sprzedany towar, Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 0% dla eksportu towarów, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy.

Ad. 3

Wnioskodawca do realizowanych przez siebie dostaw towarów na rzecz klientów z Wielkiej Brytanii, po spełnieniu warunków o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy, będzie miał prawo do zastosowania stawki 0% VAT, na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanych przez Wnioskodawcę pytań i stanowiska przedstawionego w odniesieniu do zadanych pytań. Inne kwestie, nieobjęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin