Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.474.2021.2.DJ
z 12 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2021 r. (data wpływu do tutejszego organu 5 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 czerwca 2021 r. (data wpływu do tutejszego organu 12 lipca 2021 r.) oraz pismem z dnia 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu 10 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia w Polsce zeznania podatkowego za rok 2020 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2021 r. ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia w Polsce zeznania podatkowego za rok 2020 wpłynął do Urzędu Skarbowego w (…). Pismem z dnia 28 kwietnia 2021 r. znak (…) Naczelnik Urzędu Skarbowego w (…) – działając na podstawie art. 15 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – przekazał ww. pismo zgodnie z właściwością do tut. organu. Ponadto jako uzupełnienie ww. wniosku w dniu 2 lipca 2021 r. wpłynęło do Urzędu Skarbowego w (…) pismo z dnia 30 czerwca 2021 r., złożone przez pełnomocnika (…), zawierające wyjaśnienie dotyczące przelanej dwukrotnie wpłaty wraz z załączonym potwierdzeniem przelewu za wydanie interpretacji indywidualnej. Pismem z dnia 12 lipca 2021 r. znak (…) Naczelnik Urzędu Skarbowego w (…) – działając na podstawie art. 15 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – przekazał również ww. pismo - zgodnie z właściwością do tut. organu.

Z uwagi na braki formalne, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej pismem z dnia 30 lipca 2021 r. znak 0112-KDIL2-1.4011.474.2021.1.DJ (data doręczenia 3 sierpnia 2021 r.) tutejszy organ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia. Pismem z dnia 4 sierpnia 2021 r. (data wpływu 10 sierpnia 2021 r.) pełnomocnik (…) uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca opuścił terytorium Polski w styczniu 2009 roku. Zamieszkał w Wielkiej Brytanii gdzie do chwili obecnej mieszka i pracuje. W Wielkiej Brytanii wynajmuje pokój. W Polsce posiada dom (obciążony kredytem hipotecznym w CHF, którego konieczność spłaty zmusiła Wnioskodawcę do wyjazdu z kraju). W domu tym zamieszkuje małżonka Wnioskodawcy, z którą pozostaje we wspólności majątkowej. Z małżonką Wnioskodawca widuje się tylko okazjonalnie (święta, urlop). Małżonka posiada własne źródło utrzymania (umowa o pracę). Aktualnie całe życie zawodowe i prywatne związane jest z terytorium Wielkiej Brytanii (gdzie Wnioskodawca płaci podatki z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę). Obecnie nie planuje powrotu do Polski i nie uzyskuje w Polsce żadnych dochodów. Od września 2017 roku Wnioskodawca posiada także obywatelstwo brytyjskie.

W uzupełnieniu wniosku pełnomocnik Wnioskodawcy podał, co następuje.

Wnioskodawca posiada dwa obywatelstwa tj. polskie oraz angielskie. Pracuje, mieszka na stałe w Wielkiej Brytanii. Do Polski przyjeżdża okazyjnie (najczęściej na urlop i święta), najwyżej kilka razy w roku. Ostatni raz w Polsce był we wrześniu ubiegłego roku i nie jest w stanie określić kiedy ponownie przyjedzie. Zainteresowany wskazuje, iż jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych najlepiej obrazuje art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek złożenia w Polsce zeznania podatkowego za 2020 rok z uzyskiwanych dochodów z tytułu zatrudnienia w Wielkiej Brytanii?

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na fakt, że mieszka i pracuje na stałe od wielu lat w Anglii oraz nie posiada żadnego innego źródła dochodu, oprócz wymienionej pracy w Wielkiej Brytanii, to jedyny system podatkowy, którym powinien zostać objęty jest angielski obowiązek podatkowy. Obowiązek podatkowy w Polsce nie powinien go dotyczyć, ponieważ od wielu lat utrzymuje się, mieszka i pracuje poza granicami Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Jak wynika ze stanu faktycznego opisanego we wniosku i jego uzupełnieniu, Wnioskodawca opuścił Polskę w 2009 roku zamieszkując na stałe w Wielkiej Brytanii gdzie pracuje na umowę o pracę. Posiada polskie oraz angielskie obywatelstwo. Do Polski przyjeżdża okazyjnie (najczęściej na urlop i święta) gdzie mieszka małżonka, która posiada własne źródło dochodu. W Polsce posiada dom na który zaciągnięty był kredyt hipoteczny. Ostatni raz w Polsce był we wrześniu ubiegłego roku i obecnie nie planuje powrotu. Wnioskodawca wskazuje, że całe życie zawodowe i prywatne znajduje się w Wielkiej Brytanii. W Polsce nie uzyskuje żadnych dochodów.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy będzie zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych z tytułu pracy w Wielkiej Brytanii.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca - jak sam podał we wniosku całe życie prywatne i zawodowe znajduje się w Wielkiej Brytanii i jednocześnie do Polski przyjeżdża okazyjnie - nie został spełniony warunek posiadania miejsca zamieszkania na terytorium Polski wymieniony w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, w związku z faktem, że w stosunku do Wnioskodawcy nie znajduje zastosowania przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to jednocześnie nie znajduje zastosowania przepis art. 4a tej ustawy. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840).

W konsekwencji, rację ma Wnioskodawca, że na gruncie opisanego stanu faktycznego nie ma obowiązku rozliczania się w Polsce za rok 2020 z tytułu dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawcy. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.