Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDWB.4011.121.2021.2.AZE
z 13 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2021 r. (który w tym samym dniu wpłynął za pośrednictwem e-PUAP) ), uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2021 r. (które w tym samym dniu wpłynęło za pośrednictwem e-PUAP), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z 15 lipca 2021 r., nr 0111-KDWB.4011.121. 2021.1.AZE, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono 21 lipca 2021 r., natomiast w dniu 28 lipca 2021 r., do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na wskazane wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2012 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą (…), której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). Ponadto Wnioskodawca przy założeniu działalności wskazał także PKD 74.20.Z działalność fotograficzna, jednak w tym zakresie nie wykonywał w 2019 r. działalności i nie uzyskiwał przychodu z tego tytułu. Wnioskodawca posiadał w 2019 r. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) (dalej: ustawa o PIT). Wnioskodawca rozliczał się w 2019 r. na podstawie podatkowej księgi przychód i rozchodów oraz był czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej był związany w 2019 r. dwoma umowami na świadczenie usług IT oraz wytwarzania oprogramowania tj.: umowa z dnia 10 maja 2019 r. (dalej: „Umowa 1”) oraz umowa z dnia 25 maja 2018 r. (dalej: „Umowa 2”). Efektem prac Wnioskodawcy w wyniku tych umów było innowacyjne oprogramowanie dla Zleceniodawców i ich klientów z siedzibą w Polsce. Oprogramowanie w ramach Umowy 1 miało zapewnić nową funkcjonalność w zakresie automatyzacji zleceń do zamówień serwisowych online dla pojazdów rolniczych. Aplikacja ta miała usprawnić kontakt pomiędzy sprzedawcą a klientem, dając ulepszony wgląd i dostęp do całego pakietu usług i ich realizacji. Oprogramowanie tworzone w ramach Umowy 2 miało zapewnić nową funkcjonalność w zakresie zbierania i przetwarzania danych o biomarkerach. Wytworzona aplikacja miała na celu znacznie ułatwić pracę naukowcom podczas badań klinicznych w międzynarodowej firmie farmaceutycznej.

Na zakres obowiązków Wnioskodawcy zarówno w przypadku Umowy 1 jak i 2 składa się:

• analiza wymagań klienta,
• pisanie kodu na podstawie zgromadzonych wymagań (głównie w języku (…)) ,
• tworzenie skryptów bazodanowych (w języku (…)),
• uczestniczenie w spotkaniach projektowych,
• tworzenie dokumentacji technicznej.
  
  

Działalność podjęta przez Wnioskodawcę w zakresie ww. obowiązków to działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania w odniesieniu do Umów 1 i 2 i jest to jego własna działalnością twórcza polegająca na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania (…) do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów tj. oprogramowania. Wnioskodawca nie podejmuje działań o charakterze rutynowych, okresowych zmian w oprogramowaniu. Uczestniczenie w spotkaniach projektowych oraz analiza wymagań klienta stanowią element realizacji projektu dla Zleceniodawcy, podobnie jak pisanie kodu czy tworzenie skryptów, konieczne ze względu na organizację projektu.

W ramach podjętej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe oprogramowanie niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawcy nie jest znane podobne rozwiązanie, które funkcjonowałoby na rynku w zakresie, w jakim działa na podstawie Umów 1 i 2. Tym samym działania Wnioskodawcy nastawione są na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Dodatkowo Wnioskodawca zaznacza, że rozwiązania w zakresie oprogramowania, które dostarcza Wnioskodawca są innowacyjne w skali przedsiębiorstwa klienta, na rzecz którego Wnioskodawca działa jak i w skali działalności Wnioskodawcy, który dostarczał wcześniej takich rozwiązań dla innych klientów, co jest zgodne z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej. Zgodnie z Objaśnieniami wystarczające jest działanie na skalę przedsiębiorstwa nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Ponadto, Wnioskodawca podejmuje działania celem realizacji umów na rzecz Zleceniodawców w sposób systematyczny, metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Wnioskodawca realizując prace programistyczne przyjmuje dla niech określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawca przyjmuje za cel zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Oprogramowanie jest wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej i jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, tworzone przez niego oprogramowanie (kody źródłowe, skrypty bazodanowe oraz dokumentacja techniczna projektu) stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca w ramach Umowy 1 przenosi na Zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do utworów stanowiących programy komputerowe na wszystkich polach eksploatacji znanych w chwili zawarcia niniejszej Umowy na terytorium Polski oraz poza jej granicami, a w szczególności w zakresie:

1. nieograniczonego w czasie i przestrzeni korzystania z utworów na dowolnej liczbie urządzeń technicznych oraz stanowisk komputerowych, w tym prawa do uruchamiania, wyświetlania, uzyskiwania dostępu do utworów, wprowadzania danych, aktualizacji danych, kasowania danych, dokonywanie eksportu danych, zwielokrotnienia, tłumaczenia formy i modyfikowania kodu źródłowego;
2. utrwalania utworów na jakichkolwiek nośnikach;
3. trwałe i/lub czasowe zwielokrotnianie, kopiowanie tak całości, jak i części utworów jakimikolwiek środkami technicznymi przy wykorzystaniu dowolnych technik i na dowolnej ilości nośników, w tym sporządzanie kopii zapasowych utworów;
4. wyświetlania, stosowania, przekazywania, wprowadzania i przechowywania utworów w pamięci komputera oraz innych urządzeń;
5. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakiekolwiek innej zmiany w utworach;
6. publicznego rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu;
7. publikacji w Internecie.
   
   

Na podstawie Umowy 2 Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych, bez ograniczeń terytorialnych i czasowych, do utworów stanowiących programy komputerowe na wszystkich znanych polach eksploatacji opisanych w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności na następujących polach eksploatacji, ale nieograniczonych do:

1. wprowadzania do pamięci urządzeń, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania oprogramowania,
2. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia oprogramowania w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie,
3. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w oprogramowaniu,
4. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, oprogramowania lub jego kopii,
5. wprowadzania oprogramowania do sieci komputerowych, niezależnie od tego czy sieci te zapewniają dostęp ograniczonej czy też nieograniczonej liczbie osób i udostępniania ich w takich sieciach.
   
   

Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów jest ujęte w wynagrodzeniu otrzymywanym z tytułu świadczenia usług. W ocenie Wnioskodawcy, przychód z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowiącego utwór, stanowiło w 2019 r. większość wynagrodzenia netto z tytułu świadczenia usług programistycznych w ramach Umowy 1 i 2, co potwierdza prowadzona przez Wnioskodawcę pozarachunkowa ewidencja. Wynika to z faktu, że nakład pracy Wnioskodawcy na stworzenie unikatowych, indywidualnych i twórczych rozwiązań dla klientów stanowił większość czasu jaki Wnioskodawca przeznaczył na świadczenie usług dla klientów. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu świadczonych usług po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu będą stanowiły dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi (art. 30ca ust. 2 pkt 8 i ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT). Wykonując usługi Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane ze swoją działalnością, jest odpowiedzialny za terminowe i prawidłowe wykonanie usług tj. dostarczenie oprogramowania. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Działalność tworzenia oprogramowania to działalność prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia oprogramowania, na podstawie jego własnej unikalnej wiedzy doświadczenia i umiejętności i nie pozostaje w zakresie wykonywania prac pod kierownictwem Zleceniodawcy ani jego klientów. Jednocześnie prowadząc bezpośrednio działalność tworzenia oprogramowania dla realizacji Umów 1 i 2 współpracuje z innymi specjalistami zaangażowanymi przez klienta z uwagi na wielkość i złożoność projektów, przy czym każdy specjalista jest odpowiedzialny za swój projekt tj. oprogramowanie przez niego wytworzone w ramach swojej działalności i objęte ochroną prawa autorskiego.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami dotyczącymi komercjalizacji praw własności intelektualnej na gruncie ustawy o PIT, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT). W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza złożyć wniosek o stwierdzenie i zwrot nadpłaty za 2019 r. wraz ze skorygowanym zeznaniem rocznym za rok 2019 i rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi w ramach Umów 1 i 2 z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT pozarachunkową ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wytwarzanie (ulepszanie, rozwijanie) praw własności intelektualnej (oprogramowania) ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.).

Tak jak zaznaczył Wnioskodawca we wniosku „W kwestii prowadzenia prac badawczo-rozwojowych, na podstawie art. 5a pkt 38 ustawy o PIT za pracę badawczo-rozwojową uznaje się działalność spełniającą następujące kryteria:

• jest to działalność twórcza,
• podejmowana w sposób systematyczny,
• obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe,
• wykonywana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.”
  
  

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca przedstawił argumenty przemawiające za spełnieniem powyższych cech umożliwiających zakwalifikowanie jego działalności jako pracy badawczo-rozwojowej. W szczególności tworzenie oprogramowania przez Wnioskodawcę to działalność twórcza polegająca na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania (języki (…), (…)) do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów tj. oprogramowania. Wnioskodawca nie podejmuje działań o charakterze rutynowych, okresowych zmian w oprogramowaniu - co w ocenie Wnioskodawcy odpowiada wymaganiom prac rozwojowych zgodnie z definicją prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT w związku z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Działalność Wnioskodawcy w zakresie wytwarzania oprogramowania jest działalnością twórczą, gdyż Wnioskodawca w ramach podjętej działalności gospodarczej opracowuje nowe oprogramowanie niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących. Rozwiązania w zakresie oprogramowania, które dostarcza Wnioskodawca są innowacyjne w skali przedsiębiorstwa klienta, na rzecz którego Wnioskodawca działa jak i w skali działalności Wnioskodawcy, co jest zgodne z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej. Ponadto, Wnioskodawca podejmuje działania celem realizacji umów na rzecz Zleceniodawców w sposób systematyczny, metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Wnioskodawca realizując prace programistyczne przyjmuje dla niech określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawca przyjmuje za cel zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Zatem wszystkie cechy dla prowadzenia prac badawczo-rozwojowych są w ocenie Wnioskodawcy spełnione.

Wnioskodawca jest twórcą oprogramowania wytwarzanego na rzecz Zleceniodawców. Jak zostało wspomniane we wniosku oprogramowanie w ramach Umowy 1 miało zapewnić nową funkcjonalność w zakresie automatyzacji zleceń do zamówień serwisowych online dla pojazdów rolniczych. Aplikacja ta miała usprawnić kontakt pomiędzy sprzedawcą a klientem, dając ulepszony wgląd i dostęp do całego pakietu usług i ich realizacji. Oprogramowanie tworzone w ramach Umowy 2 miało zapewnić nową funkcjonalność w zakresie zbierania i przetwarzania danych o biomarkerach. Wytworzona aplikacja miała na celu znacznie ułatwić pracę naukowcom podczas badań klinicznych w międzynarodowej firmie farmaceutycznej. W przypadku jeśli następowało rozwinięcie lub ulepszenie oprogramowania Zleceniodawcy, Wnioskodawca jest właścicielem rozwijanego oprogramowania (nowych kodów, algorytmów, osobnych modułów, które można wyodrębnić i uruchomić samodzielnie i które stanowią nowe prawo własności intelektualnej), którego przeniesienie następuje na podstawie umowy ze Zleceniodawcą.

Wnioskodawca zaznaczył we wniosku, że efektem prac Wnioskodawcy są kody źródłowe, skrypty bazodanowe oraz dokumentacja techniczna projektu stanowiące program komputerowy podlegające ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm.). Wnioskodawca potwierdza, że wszystkie wymienione we wniosku efekty prac stanowią odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W szczególności efektem prac są nowe kody, które stanowią podstawę ww. elementów.

Wnioskodawca potwierdza, że w wyniku ulepszenia (rozwijania) oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję dla realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z którego dochody Wnioskodawca zamierza opodatkować 5% stawką podatku od 2019 r. tzn. od czasu kiedy to w życie weszły przepisy dot. IP Box i wymogów prowadzenia pozarachunkowej ewidencji umożliwiającej ustalenie przychodu, kosztu i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Końcowo Wnioskodawca zaznaczył, że jego sprawa została rozstrzygnięta pozytywnie w zakresie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dot. zbliżonego stanu faktycznego i działalności tworzenia i rozwijania oprogramowania w latach 2020 r. i latach kolejnych (interpretacja indywidualna z dnia 2 grudnia 2020 r. sygn. 0115-KDIT1.4011.680.2020.2.MR).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym Wnioskodawca będzie mógł w skorygowanym zeznaniu rocznym za rok 2019 na podstawie Umowy 1 i 2 rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej tj. autorskiego prawa do programu komputerowego uwzględnionego w cenie sprzedaży usług programistycznych przy zastosowaniu stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej tj. autorskiego prawa do programu komputerowego uwzględnionego w cenie sprzedaży usług programistycznych na podstawie Umowy 1 i 2 podlega opodatkowaniu w Polsce według stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% i w związku z tym Wnioskodawca będzie uprawiony do zastosowania stawki 5% względem tego dochodu w skorygowanym zeznaniu rocznym za 2019 r.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

1.Autorskie prawo do programu komputerowego jako kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Zatem, by autorskie prawo do programu komputerowego można było uznać za kwalifikowane prawo własności intelektualnej uprawniające do zastosowania stawki 5%, spełnione muszą zostać łącznie dwa kryteria:

i. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska oraz

ii. przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 1 pkt i.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 1 ww. ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Natomiast zgodnie z art. 74 ust. 2 ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia m.in. dyrektywy Wspólnot Europejskich: dyrektywy 91/250/WE z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (Dz. Urz. WE L 122 z 17 maja 1991). Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie zawiera definicji programu komputerowego. Jednak dyrektywa, która wiąże państwa członkowskie co do celu wprowadzonych regulacji taką definicję zawiera i w ocenie Wnioskodawcy w celu zdefiniowania pojęcia „program komputerowy” należy posłużyć się definicją z dyrektywy. Zgodnie z dyrektywą „program komputerowy” obejmuje „programy w jakiejkolwiek formie, włącznie z programami zintegrowanymi ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie; (...) rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu logiczne i, w miarę potrzeb, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie są wymagane, aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania do jakich są przeznaczone”.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że wytwarzane przez niego oprogramowanie spełnia definicję „programu komputerowego” określoną w Objaśnieniach Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej. Zgodnie z pkt 89 Objaśnień brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) - jako oprogramowanie - w katalogu kwalifikowanych IP jest zgodne z wytycznymi raportu BEPS Plan Działania nr 5 i wynika z przedstawionej powyżej interpretacji zakresu znaczeniowego „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Zatem oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług programistycznych na podstawie Umowy 1 oraz Umowy 2 podlega ochronie prawnej i ten warunek należy uznać za spełniony.

Ad. 1 pkt ii.

W kwestii prowadzenia prac badawczo-rozwojowych, na podstawie art. 5a pkt 38 ustawy o PIT za pracę badawczo-rozwojową uznaje się działalność spełniającą następujące kryteria:

• jest to działalność twórcza,
• podejmowana w sposób systematyczny,
• obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe,
• wykonywana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
  
  

Cechy prac badawczo-rozwojowych.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że po pierwsze działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy do praktyki gospodarczej danego podmiotu. Jak wskazano w Objaśnieniach Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej wystarczające jest działanie na skalę przedsiębiorstwa (...) nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot oraz (...). Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Po drugie, z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób, czyli uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Co istotne, spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Definicje badań naukowych i prac rozwojowych.

W odniesieniu do prac, które wchodzą w zakres prac badawczo-rozwojowych tj. badań naukowych lub prac rozwojowych. Zgodnie z art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe tj. prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne (art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 85 ze zm.)
2. badania aplikacyjne tj. prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń (art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce).
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce tj. nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Biorąc po uwagę powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że prace rozwojowe oprogramowania będące przedmiotem umów ze Zleceniodawcami na podstawie których świadczył usługi programistyczne w 2019 r. tj. Umowy 1 i 2 stanowią w ocenie Wnioskodawcy działalność badawczo-rozwojową. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę odpowiadają definicji prac rozwojowych tj. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania (…) do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów tj. do tworzenia oprogramowania (programów komputerowych) dla klientów.

Na zakres obowiązków Wnioskodawcy zarówno w przypadku Umowy 1 jak i 2 składa się:

• analiza wymagań klienta,
• pisanie kodu na podstawie zgromadzonych wymagań (…),
• tworzenie skryptów bazodanowych (…),
• uczestniczenie w spotkaniach projektowych,
• tworzenie dokumentacji technicznej.
  
  

Efektem prac Wnioskodawcy są kody źródłowe, skrypty bazodanowe oraz dokumentacja techniczna projektu stanowiące program komputerowy podlegający ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm.). Wnioskodawca nie podejmuje działań o charakterze rutynowych, okresowych zmian w oprogramowaniu. Uczestniczenie w spotkaniach projektowych oraz analiza wymagań klienta stanowią element realizacji projektu badawczo-rozwojowego, podobnie jak pisanie kodu czy tworzenie skryptów, konieczne ze względu na organizację projektu. W ramach podjętej działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe oprogramowanie niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawcy nie jest znane podobne rozwiązanie, które funkcjonowałoby na rynku w zakresie, w jakim działa na podstawie Umów 1 i 2. Tym samym działania Wnioskodawcy nastawione są na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej opracowuje nowe funkcjonalności tj. na podstawie Umowy 1 nowa funkcjonalność w zakresie automatyzacji zleceń do zamówień serwisowych online dla pojazdów rolniczych oraz podstawie Umowy 2 nowa funkcjonalność w zakresie zbierania i przetwarzania danych o biomarkerach, które są innowacyjne w skali przedsiębiorstwa klienta oraz Wnioskodawcy, na rzecz którego Wnioskodawca działa, co zgodnie z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. spełnia kryterium twórczości działalności gospodarczej.

Ponadto, Wnioskodawca podejmuje działania celem realizacji umów na rzecz Zleceniobiorców w sposób systematyczny, metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Wnioskodawca realizując prace rozwojowe dotyczące oprogramowania, przyjmuje dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawca, podejmując prace rozwojowe przyjmuje za cel zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Zatem biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca na podstawie Umowy 1 i 2 prowadził prace rozwojowe tj. prace tworzenia oprogramowania, a także fakt, że efektem tych prac jest program komputerowy prawnie chroniony na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy uznać, że Wnioskodawca w 2019 r. wytworzył kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

2.Kwalifikacja dochodu i prowadzenie ewidencji.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT). Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Przy czym przepisy nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania ww. preferencji. Mając na uwadze treść Umów 1 i 2 oraz fakt, że wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów jest ujęte w wynagrodzeniu otrzymywanym z tytułu świadczenia usług programistycznych, w ocenie Wnioskodawcy uzyskiwany dochód należy zakwalifikować jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi (art. 30ca ust. 2 pkt 8 i ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT). Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodnie z wymogami art. 30cb ustawy o PIT, a więc ewidencję umożliwiającą ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z powyższym, uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu świadczonych usług na podstawie Umowy 1 i 2 (tj. większość wynagrodzenia netto za świadczone usługi zgodnie z prowadzoną przez Wnioskodawcę pozarachunkową ewidencją) po uwzględnieniu kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 będzie mógł opodatkować preferencyjną 5% stawką podatku. Zatem, Wnioskodawca będzie mógł w skorygowanym zeznaniu rocznym za 2019 r. rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej tj. autorskiego prawa do programu komputerowego z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera

do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku w ramach ulgi IP-BOX stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przenoszenia na rzecz kontrahentów praw autorskich do wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte i ulepszone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, będzie kwalifikował się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych w 2019 r. z tego tytułu według stawki 5%.

Przechodząc do kwestii korekty zeznania podatkowego za rok 2019 Organ wyjaśnia, co następuje.

Stosownie do art. 81 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na przepis art. 3 pkt 5 ustawy – Ordynacja podatkowa, który stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Podatnik może skutecznie skorygować wysokość zobowiązania podatkowego, o ile zobowiązanie to nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa). Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a tej ustawy.

Zatem, jeżeli w złożonym w terminie zeznaniu rocznym za 2019 r. Wnioskodawca nie zastosował obniżonej stawki 5% podatku do dochodu uzyskiwanego w 2019 r., to przysługuje mu prawo do złożenia korekty deklaracji oraz skorzystanie z preferencji, zgodnie z cytowanym wyżej art. 81 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa.

Reasumując w opisanym wyżej zdarzeniu będzie możliwe użycie stawki 5% do dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do wytwarzanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, a w konsekwencji Wnioskodawca ma możliwość złożenia korekty zeznania za 2019 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.