2021.08.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDWPT.4011.190.2021.2.DS
z 18 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 4 maja 2021 r., uzupełnionym pismem złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 12 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową oraz możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek uzupełniony pismem złożonym w dniu 12 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną pozarolniczą działalność gospodarczą, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, związaną z rozwojem i wytwarzaniem oprogramowania (kod PKD przeważającej działalności gospodarczej - 62.01.Z Działalność związana z oprogramowaniem).

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT).

Dla celów rozliczeń podatkowych Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Aktualnie Wnioskodawca jest objęty 19% liniowym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne polegające na tworzeniu - za pomocą specjalistycznego języka programowania - oprogramowania komputerowego (kodu źródłowego mającego docelowo zapewnić określoną funkcjonalność oprogramowaniu).

Powyższe usługi Wnioskodawca świadczy/będzie świadczył na rzecz różnych odbiorców, w szczególności Wnioskodawca współpracuje z podmiotami zajmującymi się profesjonalną obsługą informatyczną klientów finalnych.

W celu umożliwienia Organowi zrozumienia specyfiki działalności Wnioskodawcy, należy wskazać na przykładowe projekty realizowane przez Niego historycznie:

Od czerwca 2019 r. Wnioskodawca dostarczał wytwarzając kod źródłowy w językach C i C++ oprogramowanie wbudowane dla prototypowego urządzenia zaprojektowanego dla podmiotów medycznych (kliniki invitro).

W laboratoriach invitro bardzo ważne jest zachowanie parametrów w otoczeniu zapłodnionych komórek na odpowiednim poziomie. Urządzenia używane w laboratorium tj. stoły grzewcze, szafy zachowujące parametry itd. mają własne czujniki pomiarowe tych parametrów, wymagające okresowej kalibracji, a co za tym idzie transportu tych urządzeń do wyspecjalizowanego zewnętrznego laboratorium.

Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę stanowiło istotną innowację, gdyż umożliwiło, wysyłanie do laboratorium kalibrującego jedynie referencyjnej sondy pomiarowej z urządzenia, do którego oprogramowanie jest wbudowane.

Kolejny przykładowy projekt polegał na stworzeniu oprogramowania do zegarka, poprzez wytworzenie kodu źródłowego w językach C i C++. Oprogramowanie zapewniało bezprzewodową autoryzację właściciela zegarka, co umożliwiło wykonywanie płatności zbliżeniowych podobnie jak za pomocą karty płatniczej. Projekt zakładał także dodatkowe możliwości autoryzacji za pomocą zegarka.

Podkreślić należy, iż rozwiązania tworzone przez Wnioskodawcę skutkują wprowadzeniem nowych funkcjonalności. Osiągnięcie zamierzonego efektu nie byłoby możliwe poprzez zakup gotowych rozwiązań oferowanych na rynku, gdyż takie nie istnieją. Czynności Wnioskodawcy nie mają zatem charakteru rutynowego, ale cechują się innowacyjnością.

Tworzenie oprogramowania przez Wnioskodawcę obejmuje poza pisaniem kodu źródłowego oprogramowania również takie elementy jak:

uczestnictwo w projektowaniu docelowych funkcjonalności oprogramowania,

uczestnictwo w projektowaniu sposobu powiązania tworzonej przez Wnioskodawcę funkcjonalności z innymi elementami oprogramowania należącymi do klienta Wnioskodawcy lub podmiotu będącego kontrahentem klienta Wnioskodawcy,

tworzenie oprogramowania pomocniczego używanego przez Wnioskodawcę lub klienta do wytwarzania/rozwoju oprogramowania docelowego.

Wnioskodawca posiada prawa autorskie do każdej stworzonej przez siebie linijki kodu, gdyż są one rezultatem jego własnej, indywidualnej i twórczej działalności intelektualnej.

Wnioskodawca wyjaśnia, że nie zawsze jest jedynym twórcą kompleksowego rozwiązania informatycznego (oprogramowania). Natomiast należy zaznaczyć, że rozwijanie lub ulepszanie ww. oprogramowania przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowych fragmentów tego programu (kodów źródłowych, algorytmów), które są następnie włączane do istniejącego oprogramowania. Dlatego, w ocenie Wnioskodawcy utwory, które tworzy samoistnie spełniają definicję programu komputerowego oraz podlegają ochronie prawnej wynikającej z art. 74 ustawy o prawne autorskim i prawach pokrewnych, nawet jeśli docelowo stanowią element kompleksowego rozwiązania informatycznego (oprogramowania). Potwierdzeniem powyższego wydaje się być treść wydanej w dniu 15 września br. interpretacji ogólnej Ministra Finansów, w której wskazano, że: „program komputerowy, jak każdy inny utwór, nie musi mieć postaci ukończonej, aby korzystać z autorsko prawnej ochrony (art. 1 ust. 3). Przedmiot prawa autorskiego stanowić mogą nawet krótkie fragmenty (elementy) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1.” (J. Barta /red./, R. Markiewicz /red./, Komentarz do art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, LEX Gamma, stan prawny: 30.04.2011).

Następnie, na podstawie umowy Wnioskodawca przenosi na klientów całość autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania.

Wytwarzanie, rozwój i ulepszanie oprogramowania w każdym z opisanych wyżej przypadków ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany, uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, tj. w ramach prac rozwojowych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnego oprogramowania.

Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a klientami odbywa się na zasadach business-to-business (B2B), w ramach umów o współpracy (z reguły o charakterze długoterminowym). Wnioskodawca samodzielnie decyduje o miejscu i czasie świadczenia usług i nie są one wykonywane pod kierownictwem Spółki. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników ani podwykonawców. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Usługi Wnioskodawcy są świadczone na podstawę umowy i są rozliczane w cyklach miesięcznych na podstawie faktur wystawianych przez Wnioskodawcę. Podstawą obliczania wynagrodzenia jest liczba godzin poświęconych na wykonanie usługi pomnożona przez stawkę za roboczogodzinę.

Wnioskodawca zakłada, że również w przyszłości będzie podejmował i realizował projekty o analogicznym charakterze do wyżej opisanych, na rzecz tych samych lub nowych klientów oraz uzyskiwał przychody z przeniesienia praw autorskich do oprogramowania wytworzonego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wskazując na analogiczny charakter projektów Wnioskodawca ma na myśli, iż będą one innowacyjnymi projektami z zakresu IT, a w ich wyniku Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Co do zasady świadczenie usług przez Wnioskodawcę nie wymaga nabywania wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty.

W związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową Wnioskodawca ponosi (lub rozważa ponoszenie) m.in. następujących kosztów:

eksploatacji samochodu osobowego (paliwo, ubezpieczenie i serwis, raty leasingu),

wydatki związane ze sprzętem komputerowym (nabycie, naprawy),

wydatki na nabycie telefonu,

wydatki związane z rachunkami za telefon komórkowy,

wydatki na dostęp do Internetu,

wydatki na drobny sprzęt elektroniczny np. słuchawki,

wydatki na materiały biurowe.

Stosownie do obowiązku wynikającego z art. 24a ust. 1 ustawy o PIT, ewidencja podatkowa dla działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest prowadzona w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ponadto Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję dla operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem dochodów z IP w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego IP, ustalenie przychodów, kosztów podatkowych i dochodów (strat) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Zdarzenia dotyczące kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ujmowane są w odrębnej ewidencji prowadzonej w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, który zawiera comiesięczne zestawienie dokumentów, potwierdzających dochód na koniec danego, co spełnia warunki wynikające z zapisów art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT.

W związku z nowymi regulacjami IP BOX obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca chciałby skorzystać z nowych przepisów, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 sierpnia 2021 r. doprecyzowano opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 października 2018 r.
Wydana interpretacja indywidualna w zakresie stanu faktycznego powinna dotyczyć roku 2020 oraz 2021 (od 1 stycznia do dnia złożenia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, tj. do dnia 4 maja 2021 r.).
Przedmiotem wniosku jest kwestia możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę 5% stawki do dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego lub jego części przez Wnioskodawcę wytwarzanego lub rozwijanego lub ulepszanego. Jednocześnie należy wskazać, że rozwijanie lub ulepszanie oprogramowania przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowych fragmentów tego programu (kodów źródłowych, algorytmów), które są następnie włączane do istniejącego oprogramowania. Utwory, które Wnioskodawca tworzy w ramach rozwoju lub ulepszenia oprogramowania spełniają definicję programu komputerowego oraz podlegają ochronie prawnej wynikającej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nawet jeśli docelowo stanowią element kompleksowego rozwiązania informatycznego (oprogramowania).
Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę związana ze świadczeniem usług programistycznych polegających na tworzeniu oprogramowania, spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy o PIT, w szczególności związana jest z pracami rozwojowymi. Prace prowadzone przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny (tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań tj. w ramach prac rozwojowych, mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań.
Wszystkie efekty prac Wnioskodawcy, w związku z którymi uzyskuje On dochody, których dotyczy wniosek, zostaną przez Wnioskodawcę wytworzone/ulepszone/rozwinięte w związku z działalnością obejmującą ww. działania.
Czynności Wnioskodawcy nie mają charakteru rutynowego, ale cechują się innowacyjnością. Rozwiązania tworzone przez Wnioskodawcę skutkują wprowadzeniem nowych funkcjonalności. Osiągnięcie zamierzonego efektu nie byłoby możliwe poprzez zakup gotowych rozwiązań oferowanych na rynku, gdyż takie nie istnieją.
Wnioskodawca wyjaśnił, że nie jest w każdym przypadku jedynym twórcą kompleksowego rozwiązania informatycznego (oprogramowania), które rozwija/ulepsza. Wnioskodawca tworzy, modyfikuje jak i ulepsza oprogramowanie, które jest własnością Kontrahenta, często te, które sam tworzył lub współtworzył i przeniósł na Kontrahenta, ale też ulepsza oprogramowanie, które zostało stworzone przez inne osoby. Rozwijanie lub ulepszanie oprogramowania przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowych fragmentów tego programu (kodów źródłowych, algorytmów), które są następnie włączane do istniejącego oprogramowania. Utwory, które Wnioskodawca tworzy samoistnie spełniają definicję programu komputerowego oraz podlegają ochronie prawnej wynikającej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nawet jeśli docelowo stanowią element kompleksowego rozwiązania informatycznego (oprogramowania). Z chwilą przekazania nowych fragmentów Wnioskodawca przekazuje na rzecz Kontrahenta wszelkie prawa autorskie do tego oprogramowania.
W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija/ulepsza oprogramowanie komputerowe lub jego część, o którym mowa we wniosku, Wnioskodawca nie jest właścicielem lub współwłaścicielem ulepszanego oprogramowania, albo użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. Wnioskodawca nie jest właścicielem oprogramowania modyfikowanego/ulepszanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania ulepszanego. Nowe oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego to nowe funkcjonalności, które są osobnym oprogramowaniem, będącym przedmiotem praw autorskich podlegającym ochronie. Nowe składowe stanowiące osobne oprogramowanie, stają się w momencie ich stworzenia własnością Wnioskodawcy, które od razu przechodzi na rzecz Kontrahenta w skutek wykonania z nim umów. Następuje jedynie zbycie prawa do konkretnej części programu, która stanowi ulepszenie, modyfikację bądź nową funkcjonalność, już jako samodzielnego programu komputerowego. Wnioskodawca nie jest użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej.
Rozwijanie/ulepszanie oprogramowania poprzez tworzenie nowych kodów źródłowych, skutkuje wprowadzeniem nowych funkcjonalności.
Wnioskodawca wyjaśnił, że w wyniku ulepszenia (rozwoju) oprogramowania tworzone są nowe kody, algorytmy i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.
Usługi świadczone na rzecz Kontrahenta, Wnioskodawca świadczy na terytorium Polski, Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o PIT.
Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem odbywa się na zasadach business-to-business (B2B), w ramach umów o współpracy (z reguły o charakterze długoterminowym).
Wnioskodawca nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych od innych podmiotów.
Umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a danym Kontrahentem wskazują, że w zakresie związanym z wytwarzaniem oprogramowania lub jego części przenoszone są wszelkie prawa autorskie do nich w zamian za wynagrodzenie. Wartość wynagrodzenia jest każdorazowo określana na koniec okresu rozliczeniowego na podstawie zaangażowania Wnioskodawcy w prace nad określonym programem komputerowym. Podstawą obliczania wynagrodzenia jest liczba godzin poświęconych na wykonanie usługi pomnożona przez stawkę za roboczogodzinę. Efektem usługi jest wytworzenie oprogramowania, które zostanie przeniesione na podmiot zlecający. Wobec powyższego, faktury przychodowe obejmują wyłącznie wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do określonych programów komputerowych.
Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnej 5% stawki podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do dochodów osiągniętych ze sprzedaży kwalifikowanych IP w postaci autorskich praw do programu komputerowego.
W ocenie Wnioskodawcy wskazane we wniosku koszty w bezpośredni sposób przekładają się na powstanie kwalifikowanego IP w działalności Wnioskodawcy, gdyż:
- wydatki związane z eksploatacją samochodu (wydatki na paliwo, ubezpieczenie i serwis) związane są bezpośrednio z tworzeniem i ulepszaniem oprogramowania, gdyż użytkowanie samochodu umożliwia Wnioskodawcy sprawny transport, czy to do klientów w celach konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych;
- wydatki na sprzęt komputerowy i jego naprawę związane są bezpośrednio z tworzeniem i ulepszaniem oprogramowania, gdyż sprzęt komputerowy jest używany jako narzędzie w procesie wytwarzania i rozwoju oprogramowania. Jego sprawne i niezakłócone działanie w zasadzie warunkuje prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy; do wydatków tych Wnioskodawca zalicza: nabycie przewodów i przejściówek do podłączania programowanych urządzań elektronicznych, routera internetowego, drukarki;
- wydatki telekomunikacyjne (telefon, Internet) związane są bezpośrednio z tworzeniem i ulepszaniem oprogramowania, gdyż zapewniają ścieżkę komunikacyjną z klientem oraz innymi podmiotami tworzącymi oprogramowanie na rzecz na rzecz klienta, celem omówienia docelowych parametrów, kompatybilności tworzonych oprogramowań z innymi programami klientów i podziału zadań;
- wydatki na drobny sprzęt elektroniczny są bezpośrednio związane z tworzeniem i ulepszaniem oprogramowania, gdyż sprzęt używany jest jako narzędzie w procesie wytwarzania i rozwoju oprogramowania systemu i jego sprawne i niezakłócone działanie w zasadzie warunkuje prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy; do wydatków tych Wnioskodawca zalicza: nabycie słuchawek, płytek uruchomieniowych różnych modeli procesorów, elementów elektronicznych (przewody, złącza przewodów, gniazdka wtyczki);
- wydatki na materiały biurowe związane są bezpośrednio z tworzeniem oprogramowania, gdyż niezbędne są do tworzenia notatek w trakcie pracy, przechowywania dokumentacji itp.; do wydatków tych Wnioskodawca zalicza: nabycie papieru do drukarki, toneru do drukarki, długopisów, segregatorów.
wydatki na materiały biurowe związane są bezpośrednio z tworzeniem oprogramowania, gdyż niezbędne są do tworzenia notatek w trakcie pracy, przechowywania dokumentacji itp.; do wydatków tych Wnioskodawca zalicza: nabycie papieru do drukarki, toneru do drukarki, długopisów, segregatorów.

Faktury przychodowe obejmują wyłącznie wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do określonych programów komputerowych. Wobec powyższego całe wynagrodzenie otrzymane od podmiotu (Kontrahenta) Wnioskodawca zamierza objąć preferencyjną stawką podatkową.
Wnioskodawca wskazał, że prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa we wniosku od dnia 1 stycznia 2020 r. i jest ona prowadzona „na bieżąco”, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji od początku prowadzenia przez siebie działalności badawczo-rozwojowej, gdyż zgodnie z odpowiedzią udzieloną na pytanie powyżej rozpoczął jej prowadzenie w październiku 2018 r., a zatem przed dniem wejścia w życie przepisów ustanawiających obowiązek prowadzenia wspomnianej ewidencji.

Ponadto, w piśmie z dnia 12 sierpnia 2021 r. stanowiącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, że pytanie nr 2 również dotyczy wydatków na drobny sprzęt elektroniczny wskazany w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W ocenie Wnioskodawcy wskazane we wniosku koszty są powiązane bezpośrednio z uzyskiwaniem dochodów z kwalifikowanego IP, gdyż w bezpośredni sposób przyczyniają się do powstania kwalifikowanego IP w działalności Wnioskodawcy.

Wśród wydatków na drobny sprzęt elektronicznego wskazać należy:

wydatki na nabycie słuchawek;

wydatki na nabycie płytek uruchomieniowych różnych modeli mikroprocesorów;

wydatki na nabycie przewodów, złącz przewodów, gniazdek wtyczek.

Jednocześnie Wnioskodawca zastrzega, że z uwagi na fakt, iż jego pytania dotyczą również zdarzenia przyszłego nie wyklucza, iż przedmiotowe ww. wydatki na drobny sprzęt elektroniczny mogą być ponoszone także w przyszłości (w innej, bliżej nieokreślonej dacie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie nr 2 doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej (występującej aktualnie i w przyszłości) Wnioskodawca może opodatkować stawką 5% zgodnie z art. 30 ca ustawy o PIT?
Czy Wnioskodawca może rozliczać wskazane koszty działalności tj. koszty eksploatacji samochodu osobowego (paliwo, ubezpieczenie i serwis, raty leasingu), wydatki związane ze sprzętem komputerowym (naprawy i nabycie przewodów i przejściówek do podłączania programowanych urządzań elektronicznych, routera internetowego, drukarki), wydatki na nabycie telefonu, wydatki związane z rachunkami za telefon komórkowy, wydatki na dostęp do Internetu, wydatki na zakup drobnego sprzętu komputerowego i elektronicznego (słuchawki, płytki uruchomieniowe różnych modeli mikroprocesorów, przewody, złącza przewodów, gniazdka, wtyczki), wydatki na materiały biurowe (papier do drukarki, toner do drukarki, długopisy, segregatory), jako koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT zgodnie z proporcją wynikającą z podziału ilości godzin czasu pracy poświęconych na kwalifikowane prawo własności intelektualnej w stosunku do ogółu ilości godzin pracy w danym miesiącu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach opisanej sytuacji gospodarczej (występującej aktualnie i w przyszłości) może On stosować stawkę 5% podatku dochodowego od osób fizycznych do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Niego wydatki tj. koszty eksploatacji samochodu osobowego (paliwo, ubezpieczenie i serwis, raty leasingu), związane ze sprzętem komputerowym (nabycie, naprawy), na nabycie telefonu, związane z rachunkami za telefon komórkowy, na dostęp do Internetu, na zakup drobnego sprzętu komputerowego, na materiały biurowe mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT i być uwzględniane przy wyliczaniu wskaźnika nexus zgodnie z proporcją wynikająca z podziału ilości godzin czasu pracy poświęconych na kwalifikowane prawo własności intelektualnej w stosunku do ogółu ilości godzin pracy w danym miesiącu.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz Objaśnienia podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX opublikowane przez Ministerstwo Finansów, należy przyjąć, iż kwalifikowane prawo własności intelektualnej musi spełniać łącznie trzy warunki:

zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT;
podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:
1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów’ bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe o których mowa w art. 4 ust 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór Jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Ponadto, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany).

Wnioskodawca przenosi na odbiorców swoich usług całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem – w ocenie Wnioskodawcy – osiąga kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Ponadto, Wnioskodawca prowadzi odpowiednią ewidencję, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b)*1,3]/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawom własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Należy wziąć pod uwagę, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swój natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy zatem pamiętać, aby istniał związek między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

kwalifikowanym prawom własności intelektualnej oraz

dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy – odnosząc się do pytania 2 – prawidłowe jest uznanie za koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT następujących wydatków:

eksploatacji samochodu osobowego (paliwo, ubezpieczenie i serwis, raty leasingu),

wydatki związane ze sprzętem komputerowym (nabycie, naprawy),

wydatki na nabycie telefonu,

wydatki związane z rachunkami za telefon komórkowy,

wydatki na dostęp do Internetu,

wydatki na drobny sprzęt elektroniczny np. słuchawki,

wydatki na materiały biurowe,

w proporcji przewidzianej dla przychodów tj. godzin pracy poświęconych na realizację usług, w wyniku których dochodzi do przeniesienia praw autorskich do wytworzonego oprogramowania do ogółu godzin pracy Wnioskodawcy w danym okresie rozliczeniowym.

W ocenie Wnioskodawcy wskazane we wniosku koszty są powiązane bezpośrednio z uzyskiwaniem dochodów z kwalifikowanego IP, gdyż w bezpośredni sposób przyczyniają się do powstania kwalifikowanego IP w działalności Wnioskodawcy.

W szczególności:

wydatki dotyczące eksploatacji samochodu (wydatki na paliwo, ubezpieczenie i serwis, raty leasingu) związane są bezpośrednio z tworzeniem i ulepszaniem oprogramowania, gdyż użytkowanie samochodu umożliwia Wnioskodawcy sprawmy transport, czy to do klientów w celach konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych;

wydatki na sprzęt komputerowy i jego naprawę, związane są bezpośrednio z tworzeniem i ulepszaniem oprogramowania, gdyż sprzęt komputerowy jest używany jako narzędzie w procesie wytwarzania i rozwoju oprogramowania. Jego sprawne i niezakłócone działanie w zasadzie warunkuje prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy;

wydatki telekomunikacyjne (telefon, Internet) związane są bezpośrednio z tworzeniem i ulepszaniem oprogramowania, gdyż zapewniają ścieżkę komunikacyjną z klientem oraz innymi podmiotami tworzącymi oprogramowanie na rzecz na rzecz klienta, celem omówienia docelowych parametrów, kompatybilności tworzonych oprogramowań z innymi programami klientów i podziału zadań;

wydatki na drobny sprzęt elektroniczny, np. słuchawki są bezpośrednio związane z tworzeniem i ulepszaniem oprogramowania, gdyż sprzęt używany jest jako narzędzie w procesie wytwarzania i rozwoju oprogramowania systemu i jego sprawne i niezakłócone działanie w zasadzie warunkuje prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy;

wydatki na materiały biurowe – związane są bezpośrednio z tworzeniem oprogramowania, gdyż niezbędne są do tworzenia notatek w trakcie pracy, przechowywania dokumentacji, itp.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku za prawidłowe.

Doprecyzowując w uzupełnieniu wniosku własne stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, Wnioskodawca wskazał, że za koszty podlegające ujęciu we wskaźniku nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT uznać należy wydatki poniesione tytułem:

eksploatacji samochodu osobowego (paliwo, ubezpieczenie i serwis, raty leasingu),

wydatki związane ze sprzętem komputerowym – nabycie, naprawy (szczegółowo opisane w pkt 15 niniejszego pisma),

wydatki na nabycie telefonu,

wydatki związane z rachunkami za telefon komórkowy,

wydatki na dostęp do Internetu,

wydatki na drobny sprzęt elektroniczny (szczegółowo opisane w pkt 15 niniejszego pisma),

wydatki na materiały biurowe (szczegółowo opisane w pkt 15 niniejszego pisma)

– w proporcji przewidzianej dla przychodów tj. godzin pracy poświęconych na realizację usług, w wyniku których dochodzi do przeniesienia praw autorskich do wytworzonego oprogramowania do ogółu godzin pracy Wnioskodawcy w danym okresie rozliczeniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm., dalej: „updof”), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 updof, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do art. 5b ust. 1 updof, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478, z późn. zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 updof, zgodnie z którą – przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 updof. I tak, w myśl art. 5a pkt 39 updof, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 updof wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy  Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 updof, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 updof: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 updof).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca updof, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[ (a + b) * 1,3]/ (a + b + c + d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 updof).

W myśl art. 30ca ust. 6 updof, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 updof, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 8 updof, do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30ca ust. 11 updof, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto, należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca updof, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 updof. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

W myśl art. 30cb ust. 1 updof, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 updof, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 updof w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem, że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że:

Wnioskodawca w ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie lub jego część.
Wnioskodawca wykonuje powyższe czynności w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W wyniku prowadzonych prac powstają autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią jedną z form wyrażenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej według art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wnioskodawca zbywa na rzecz klientów autorskie prawa majątkowe do wytworzonego, ulepszonego/rozwijanego oprogramowania lub jego części za co otrzymuje wynagrodzenie.
Wnioskodawca osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności.
Wnioskodawca od 1 stycznia 2020 r. prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania komputerowego lub jego części, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte bądź ulepszone w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zatem, do dochodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu rocznym za rok 2020, jak również za 2021 r. i lata kolejne (przyszłe) – o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny – znajdzie zastosowanie preferencyjna 5% stawka podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy może zaliczyć wydatki na:

koszty związane z eksploatacją samochodu osobowego, tj. paliwa, ubezpieczenia i serwisu, rat leasingu,

koszty związane ze sprzętem komputerowym – jego nabyciem i naprawą, tj. przewodów i przejściówek do podłączania programowanych urządzeń elektronicznych, routera internetowego, drukarki

koszty nabycia telefonu,

koszty związane z rachunkami za telefon komórkowy,

koszty dostępu do Internetu,

koszty nabycia drobnego sprzętu komputerowego i elektronicznego, tj. słuchawek, płytek uruchomieniowych różnych modeli procesorów, przewodów, złączy przewodów, gniazdek wtyczek),

koszty materiałów biurowych, tj. papieru i tonera do drukarki, długopisów, segregatorów.

jako koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z proporcją wynikającą z podziału ilości godzin czasu pracy poświęconych na kwalifikowane prawo własności intelektualnej w stosunku do ogółu ilości godzin pracy w danym miesiącu.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Zatem przyjąć trzeba, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w Objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD) niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z Objaśnień wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie ponosił koszty związane z: eksploatacją samochodu osobowego (paliwo, ubezpieczenie i serwis, raty leasingu); ze sprzętem komputerowym - nabyciem i naprawą sprzętu komputerowego (przewody i przejściówki do podłączania programowanych urządzeń elektronicznych, router internetowy, drukarki); nabyciem telefonu, rachunkami za telefon komórkowy, dostępem do Internetu, nabyciem drobnego sprzętu komputerowego i elektronicznego (słuchawek, płytek uruchomieniowych różnych modeli procesorów, przewodów, złączy przewodów, gniazdek, wtyczek); nabyciem materiałów biurowych (papieru do drukarki, toneru do drukarki, długopisów, segregatorów).

Wnioskodawca wykazał, że powyższe koszty mają związek z prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a ich ponoszenie jest niezbędne do prowadzenia działalności tego rodzaju.

Reasumując - wymienione we wniosku wydatki, tj.:

koszty związane z eksploatacją samochodu osobowego, tj. paliwa, ubezpieczenia i serwisu, rat leasingu,

koszty związane ze sprzętem komputerowym – jego nabyciem i naprawą, tj. przewodów i przejściówek do podłączania programowanych urządzeń elektronicznych, routera internetowego, drukarki

koszty nabycia telefonu,

koszty związane z rachunkami za telefon komórkowy,

koszty dostępu do Internetu,

koszty nabycia drobnego sprzętu komputerowego i elektronicznego, tj. słuchawek, płytek uruchomieniowych różnych modeli procesorów, przewodów, złączy przewodów, gniazdek wtyczek),

koszty materiałów biurowych, tj. papieru i tonera do drukarki, długopisów, segregatorów

mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

W celu alokowania kosztów do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

W myśl art. 22 ust. 3a tej ustawy: zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2.

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez podatnika w ramach działalności gospodarczej do przychodów z określonego tytułu, podatnik może przyporządkować wydatki do tych przychodów według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów z ich zbycia do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wskazane przez Wnioskodawcę ww. wydatki, tj. koszty związane z eksploatacją samochodu osobowego, tj. paliwa, ubezpieczenia i serwisu, rat leasingu, koszty związane ze sprzętem komputerowym – jego nabyciem i naprawą, tj. przewodów i przejściówek do podłączania programowanych urządzeń elektronicznych, routera internetowego, drukarki, koszty nabycia telefonu, koszty związane z rachunkami za telefon komórkowy, koszty dostępu do Internetu, koszty nabycia drobnego sprzętu komputerowego i elektronicznego, tj. słuchawek, płytek uruchomieniowych różnych modeli procesorów, przewodów, złączy przewodów, gniazdek wtyczek, koszty materiałów biurowych, tj. papieru i tonera do drukarki, długopisów, segregatorów poniesione w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, przy zachowaniu proporcji wynikającej z podziału ilości godzin czasu poświęconych przez Wnioskodawcę na kwalifikowane prawo własności intelektualnej w stosunku do ogółu ilości godzin pracy w danym miesiącu, należy wykazać pod lit. a wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu wskazanego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy dodać, że mimo uznania przez Organ za adekwatną, tj. znajdującą uzasadnienie w opisie sprawy, „proporcję” zaproponowaną przez Wnioskodawcę, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za prawidłowe.

Ponadto tutejszy Organ wskazuje, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotowej interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ wydający interpretacje indywidualne nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego organ podatkowy uzna, że stan faktyczny/zdarzenie przyszłe opisane we wniosku różni się od stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin