INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2011r. (data wpływu 21 lipca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2011r. (data wpływu 6 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 października 2011r. (data wpływu 6 października 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej oznaczonej jako dz. nr 100/1-100/6 o łącznej pow. 0,9748 m². Działki te oddane są w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym.

Ww. działki powstały w wyniku podziału dz. nr 100 obr. 248, która to działka powstała w wyniku połączenia działek 93/14, 93/39, 93/21 i 70/4 o łącznej pow. 0,9748 m².

Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego dla dz. nr 93/14, 93/39 i 93/21 obr. 248 nastąpiło z dniem 27 lutego 1991r. decyzją Wojewody, z uwagi na fakt, że nastąpiło to przed dniem 1 maja 2004r., czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego dz. nr 70/4 nastąpiło z dniem 31 marca 2005r. aktem notarialnym, czyli po dniu 1 maja 2004r. kiedy to czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dotychczas (do momentu scalenia i ponownego podziału) jedynie dla tej działki do opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego doliczano, a następnie odprowadzano należny podatek od towarów i usług.

Aktualnie w wyniku połączenia i podziału geodezyjnego zniknął przedmiot opodatkowania, tj. dz. nr 70/4, gdyż powierzchnia tej działki weszła w częściach w powierzchnię trzech nowopowstałych działek tj. dz. nr 100/3, 100/4 i 100/6, przy czym żadna z nich nie pokrywa się ani kształtem ani powierzchnią z dawną dz. nr 70/4.

Obecne działki nr 100/1, 100/2, 100/3, 100/4 i 100/5 obr. 248 zabudowane są budynkami mieszkalnymi, natomiast dz. nr 100/6 obr. 248 stanowi drogę wewnętrzną.

Użytkownik wieczysty prowadzi sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z udziałami w prawie użytkowania wieczystego przedmiotowych działek. Dla każdej z działek prowadzone są odrębne księgi wieczyste.

Należny i odprowadzany podatek VAT od opłaty z tytułu użytkowania wieczystego nieistniejącej już działki nr 70/4 wynosił 506,09 zł, przy stosowanej 3% stawce od wartości nieruchomości.

W związku z trwałą zmianą sposobu korzystania z tej nieruchomości – zgodnie z art. 73 ust. 2, art. 72 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami – polegającą na zagospodarowaniu jej na cele mieszkalne w najbliższym czasie konieczne będzie ustalenie nowej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego dla poszczególnych użytkowników wieczystych w liczbie 180-ciu z uwzględnieniem stawki wynoszącej 1% wartości nieruchomości (w miejsce 3%).

Teoretycznie, należny podatek VAT od nowej wysokości opłaty z tytułu użytkowania wieczystego wynosiłby 168,70%

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia przedmiotu opodatkowania tym podatkiem z uwagi na fakt, że jedynie części działek nr 100/3, 100/4 i 100/6 (stanowiące dawną dz. nr 70/4 objętą podatkiem VAT) były oddawane w użytkowanie wieczyste w czasie obowiązywania odmiennych przepisów prawnych dotyczących podatku od towarów i usług.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 października Wnioskodawca wyjaśnił, iż działki oznaczone aktualnie nr 100/3, 100/4 i 100/6 obr. 248 zostały oddane w użytkowanie wieczyste i w związku z tym nie mogą być przedmiotem ponownego oddania w użytkowanie wieczyste.

Aktualnie przedmiotem obrotu mogą być udziały w prawie użytkowania wieczystego ww. działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest nierozdzielenie powierzchni dz. nr 70/4 na część obecnej działki nr 100/3, a w konsekwencji nie doliczanie podatku od towarów i usług do opłat z tytułu użytkowania wieczystego dla nowych współużytkowników wieczystych z uwagi na brak przedmiotu opodatkowania (dawnej dz. nr 70/4)...

Czy prawidłowe jest nierozdzielenie powierzchni dz. nr 70/4 na część obecnej działki nr 100/4, a w konsekwencji nie doliczanie podatku od towarów i usług do opłat z tytułu użytkowania wieczystego dla nowych współużytkowników wieczystych z uwagi na brak przedmiotu opodatkowania (dawnej dz. nr 70/4)...

Czy prawidłowe jest nierozdzielenie powierzchni dz. nr 70/4 na część obecnej działki nr 100/6, a w konsekwencji nie doliczanie podatku od towarów i usług do opłat z tytułu użytkowania wieczystego dla nowych współużytkowników wieczystych z uwagi na brak przedmiotu opodatkowania (dawnej dz. nr 70/4)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów. Na podstawie art. 19 ust. 1 powołanej ustawy zasadą jest, że obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towaru powstaje z chwilą wydania tego towaru.

Jednocześnie ust. 16b tego artykułu stanowi, że w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. Przepis ten stosuje się do podatników, którzy oddali grunt w użytkowanie wieczyste po dniu 30 kwietnia 2004 r. (art. 8 ust 1 ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw).

Zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w uzasadnieniu do uchwały z dnia 8 stycznia 2007 r. (I FPS 1/06, ONSA WSA 2007, nr 2, poz. 27) „Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004r., gdy taka czynność nie podlegała podatkowi od towarów i usług, po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, ani nie zawiera w sobie należnego podatku, ani też nie powinna być powiększona o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy”.

Jeżeli czynność polegająca na oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste została wykonana w czasie, gdy nie podlegała opodatkowaniu, to nie może być objęta podatkiem od towarów i usług na podstawie nowej ustawy.

W związku z faktem, że na dzień dzisiejszy działka nr 70/4 obr. 248 (która była przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług) nie istnieje, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest odstąpienie od naliczania podatku od towarów i usług.

Ponadto, część działki nr 100/3, część działki nr 100/4 oraz część działki nr 100/5 obr. 248 zostały oddane w użytkowane wieczyste w 1991 r., to jest w czasie, gdy czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego w zakresie dotyczącym tej części nieruchomości nie powinna zostać wliczona do podstawy opodatkowania, ponieważ stanowi kwotę należną z tytułu czynności nieopodatkowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W okresie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), czyli do dnia 30 kwietnia 2004r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 zwanej dalej ustawą o VAT), zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

I tak przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 tej ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zatem od 1 maja 2004r. definicja towaru obejmuje również grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Z zawartych w powołanej ustawie regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel.

Z kolejnych przepisów Kodeksu cywilnego (art. 234, 235 i 237) wynikają dalsze uprawnienia użytkownika wieczystego ukształtowane na wzór uprawnień właściciela. W wyniku ustanowienia prawa wieczystego użytkowania dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot.

Stosownie do art. 238 Kodeksu cywilnego, wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego oraz ustalenie opłat odbywa się na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 27 tej ustawy, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Przepis art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, iż za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego (art. 71 ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 73 ust 2 ww. ustawy, jeżeli po oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nastąpi trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana, stawkę procentową opłaty rocznej zmienia się stosownie do tego celu. Przy dokonywaniu zmiany stawki procentowej stosuje się tryb postępowania określony w art. 78-81.

Natomiast zgodnie z art. 72 ust. 3 pkt 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wysokość stawek procentowych opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego jest uzależniona od określonego w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa została oddana, i wynosi za nieruchomości gruntowe oddane na cele mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej i innych celów publicznych oraz działalność sportową - 1 % ceny;

Zgodnie z wcześniej powołanym art. 238 Kodeksu cywilnego, to „użytkownik wieczysty uiszcza opłaty roczne”, a nie tylko pierwszy użytkownik wieczysty, który nabywa prawo do użytkowania wieczystego w trybie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie. Zatem z powyższego wynika, iż przeniesienie prawa użytkowania wieczystego powoduje przejście obowiązku dalszego świadczenia na nabywcę prawa.

Przy czym w sytuacji zbycia prawa użytkowania wieczystego nowy użytkownik nie wnosi już pierwszej opłaty, jedynie uiszcza ustalone uprzednio, przy oddaniu w użytkowanie wieczyste, opłaty roczne.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej oznaczonej jako dz. nr 100/1-100/6 o łącznej pow. 0,9748 m². Działki te oddane są w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym.

Ww. działki powstały w wyniku podziału dz. nr 100 obr. 248, która to działka powstała w wyniku połączenia działek 93/14, 93/39, 93/21 i 70/4 o łącznej pow. 0,9748 m².

Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego dla dz. nr 93/14, 93/39 i 93/21 obr. 248 nastąpiło z dniem 27 lutego 1991r. decyzją Wojewody, z uwagi na fakt, że nastąpiło to przed dniem 1 maja 2004r., czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego dz. nr 70/4 nastąpiło z dniem 31 marca 2005r. aktem notarialnym, czyli po dniu 1 maja 2004r. kiedy to czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dotychczas (do momentu scalenia i ponownego podziału) jedynie dla tej działki do opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego doliczano, a następnie odprowadzano należny podatek od towarów i usług.

Aktualnie w wyniku połączenia i podziału geodezyjnego zniknął przedmiot opodatkowania, tj. dz. nr 70/4, gdyż powierzchnia tej działki weszła w częściach w powierzchnię trzech nowopowstałych działek tj. dz. nr 100/3, 100/4 i 100/6, przy czym żadna z nich nie pokrywa się ani kształtem ani powierzchnią z dawną dz. nr 70/4.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpiło przed dniem 1 maja 2004r. to czynność ta nie podlega obecnie podatkowi od towarów i usług.

W przypadku dostawy towarów zasadą jest, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru. Zatem momentem realizacji dostawy nieruchomości gruntowej jest dokonanie wpisu użytkowania wieczystego do księgi wieczystej. W momencie zaś ustanowienia użytkowania wieczystego decyzją w dniu 27 lutego 1991r. dla dz. 93/14, 93/39 i 93/21 obr. 248 czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Tym samym opłaty roczne dotyczące czynności niepodlegającej opodatkowaniu nie mogą być objęte podatkiem od towarów i usług po wejściu w życie nowej regulacji prawnej tj. ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Natomiast w odniesieniu do opłat rocznych powstałych z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego po 1 maja 2004r. należy stwierdzić:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca przez towary rozumie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r., która to regulacja stanowi doprecyzowanie obowiązujących przepisów, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Podsumowując powyższe, uwzględniając szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT obejmuje grunty, należy uznać, że oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie dokonane po dniu 30 kwietnia 2004r., a zatem w przedmiotowej sprawie oddanie działki 70/4 w użytkowanie wieczyste aktem notarialnym z dnia 31 marca 2005r., stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej.

A zatem mając na uwadze wyżej przedstawiony opis zdarzenia przyszłego i obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004r., tj. w przedmiotowej sprawie z dniem 27 lutego 1991r. decyzją Wojewody dla dz. 93/14, 93/39 i 93/21 obr. 248, gdy taka czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie powinny być powiększone o taki podatek.

Natomiast opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste po dniu 30 kwietnia 2004r. a przed 1 stycznia 2011r., tj. w przedmiotowej sprawie z dniem 31 marca 2005r. aktem notarialnym dla działki 70/4 podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

W odniesieniu do powyższego należy podkreślić, iż sama czynność dzielenia lub scalania działek ewidencyjnych pozostaje bez wpływu na przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Istotne jest bowiem dokonanie dostawy towaru w postaci gruntu, a więc przeniesienie prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel, które daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”, lecz jako własność ekonomiczną. Tym samym, jako że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego działki nr 70/4 nastąpiło w dniu 31 marca 2005r., to czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i ewentualne późniejsze zmiany powierzchni określonych działek ewidencyjnych nie skutkują analogicznymi zmianami w zakresie opodatkowania oddanego w użytkowanie wieczyste gruntu.

Nie można zaakceptować stwierdzenia Wnioskodawcy, iż „W związku z faktem, że na dzień dzisiejszy działka nr 70/4 obr. 248 (która była przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług) nie istnieje, zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest odstąpienie od naliczania podatku od towarów i usług.”. W tej sprawie nie istnieje bowiem tylko oznaczenie (numer) działki, sama działka natomiast istnieje.

Reasumując, ze względu na fakt, iż przedmiotem oddania w użytkowanie wieczyste są grunty, w stosunku do których czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (ustanowienie prawa użytkowania wieczystego dla dz. 93/14, 93/39 i 93/21 obr. 248 z dniem 27 lutego 1991r. decyzją Wojewody) oraz jednocześnie takie, w stosunku do których oddanie w użytkowanie wieczyste opodatkowaniu podlega (oddanie działki 70/4 w użytkowanie wieczyste aktem notarialnym z dnia 31 marca 2005r.), wyłączenie bądź opodatkowanie nie może być rozszerzone na całą nieruchomość, w skład której wchodzą ww. grunty lecz winno być przyporządkowane jedynie do konkretnej części gruntu, która podlega temu wyłączeniu lub opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dla potrzeb podatku VAT przedmiotem opodatkowania będzie kwota należna z tytułu opłat wynikających z oddania w użytkowanie wieczyste gruntu (działki nr 70/4) aktem notarialnym z dnia 31 marca 2005r.

W świetle powyższego, właściwym jest dokonanie rozdzielenia powierzchni dz. nr 70/4 odpowiednio na części obecnie wyznaczonych działek, a w konsekwencji proporcjonalne doliczanie podatku od towarów i usług do opłat z tytułu użytkowania wieczystego dla nowych współużytkowników wieczystych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.