Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.408.2021.1.TR
z 7 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 9 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia wdowiego z USA – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia wdowiego z USA.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski i od czerwca 2015 r. obywatelką USA. Miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni dla celów podatkowych, tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy i rezydencję podatkową Wnioskodawczyni posiadała i posiada nadal w Polsce. Centrum interesów osobistych i gospodarczych – ośrodek interesów życiowych Wnioskodawczyni posiadała i nadal posiada wyłącznie w Polsce.

W Polsce Wnioskodawczyni posiada nieruchomość, ubezpieczenie zdrowotne, rentę rodzinną, rodzinę i znajomych.

W USA Wnioskodawczyni posiada rodzinę (siostra, syn), nie posiada żadnych nieruchomości, nie jest rezydentem podatkowym, nie posiada opieki medycznej ani zabezpieczenia emerytalno-rentowego. Pobyty Wnioskodawczyni w USA nigdy nie przekroczyły 183 dni w roku.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Polsce. Drugi mąż Wnioskodawczyni także posiadał podwójne obywatelstwo, tj. polskie i USA, oraz pobierał emeryturę z Social Security Administration z tytułu pracy wyłącznie w USA.

Od 2003 r. do 2005 r. Wnioskodawczyni pobierała świadczenie emerytalne z ZUS w Polsce. W 2005 r., po śmierci pierwszego męża, Wnioskodawczyni przeszła na rentę rodzinną z ZUS w Polsce, którą pobiera do chwili obecnej.

W 2008 r. Wnioskodawczyni ponownie zawarła związek małżeński z obywatelem Polski i Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Mąż od 2014 r. pobierał emeryturę z SSA w USA z tytułu pracy wyłącznie w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Jako współmałżonkowi w lipcu 2015 r. po ukończeniu 62 lat zostało przyznane Zainteresowanej świadczenie małżeńskie „spouse benefit” z SSA w USA.

W kwietniu 2017 r. Wnioskodawczyni zwróciła się do Krajowej Informacji Skarbowej (…) o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej opodatkowania otrzymywanego świadczenia małżeńskiego z SSA z USA. Dnia 23 czerwca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną w ww. zakresie (…), potwierdzając stanowisko Wnioskodawczyni, że świadczenie małżeńskie „spouse beneft” jako jedno ze świadczeń rodzinnych, które zwolnione są od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Świadczenie „spouse benefit” z Social Security Administration z USA Wnioskodawczyni pobierała do (…) grudnia 2020 r.

W dniu (…) listopada 2020 r. zmarł drugi maż Wnioskodawczyni. Pobierał on emeryturę z Social Security Administration w USA z tytułu pracy, wyłącznie w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Zgodnie z przepisami prawa rodzinnego w Stanach Zjednoczonych Ameryki po śmierci męża pobierającego świadczenie emerytalne z SSA z tytułu pracy, współmałżonkowi przysługuje świadczenie wdowie „widow benefit” jako jedno ze świadczeń rodzinnych z SSA.

Od stycznia 2021 r. zostało przyznane Wnioskodawczyni świadczenie wdowie „widows benefit” po zmarłym mężu w zamian za wcześniej pobierane świadczenie małżeńskie spouse benefit z SSA w USA.

Zgodnie z informacjami zamieszczonymi na oficjalnej stronie SSA (www.ssa,gov) świadczenie małżeńskie spouse benefit wypłacane jest współmałżonkowi emeryta po ukończeniu 62 lat do momentu śmierci małżonkowi pobierającego emeryturę z SSA.

Po śmierci małżonka, współmałżonek pobierający „spouse benefit” uprawniony jest do ubiegania się o świadczenie zwane świadczeniem wdowim „widow benefit” dla wdów i wdowców, które określane jest jak jedno ze świadczeń rodzinnych obok świadczeń dla małżonków powyżej 62 lat jako świadczenie „spouse benefit” oraz poniżej 62 lat sprawujących opiekę nad nieletnimi lub niepełnosprawnymi dziećmi, dla dzieci niepełnoletnich, a także dla niepełnosprawnych.

Świadczenia rodzinne w USA, w tym świadczenie wdowie „widow benefit” wypłacane z Social Security Administration, nie podlegają opodatkowaniu z uwagi na swój socjalny charakter.

Otrzymywane świadczenie wdowie z SSA z USA jest odpowiednikiem świadczenia rodzinnego w rozumieniu polskich przepisów, a zatem w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymywane świadczenie wdowie z SSA z USA jako jedno ze świadczeń rodzinnych, powinno być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce.

Ponadto, przytoczone poniżej interpretacje indywidualne:

1. z dnia 20 lutego 2018 r. sygn. 0114-KDIP3-3.4011.578.2017.2.JK2;
2. z dnia 21 lipca 2016 r. sygn. IBPB-2-1/4511-282/16/HK;
3. z dnia 23 czerwca 2017 r. sygn. 0115-KDIT2-2.4011.92.2017.2.AG,

wskazują jednoznacznie na zwolnienie w Polsce z podatku dochodowego od osób fizycznych świadczeń rodzinnych z Social Security Administration otrzymywanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie wdowie „widow benefit” otrzymywane z Social Security Administration zaliczane do świadczenia rodzinnego, zwolnionego z opodatkowania w Stanach Zjednoczonych Ameryki podlegają opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenia rodzinne z SSA w USA , w tym świadczenie dla wdów i wdowców „widow benefit” zgodnie z przepisami prawa podatkowego USA nie podlegają opodatkowaniu. Otrzymywane świadczenie wdowie „widow benefit” w zamian za wcześniej otrzymywanego „spous benefit” jest odpowiednikiem świadczenia rodzinnego w rozumieniu polskich przepisów.

A zatem w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także na podstawie przytoczonych powyżej interpretacji indywidualnych powinno być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Według wskazanych informacji świadczenie otrzymywane przez Wnioskodawczynię powinno być zwolnione z opodatkowania, ponieważ jest ono zaliczane do świadczeń rodzinnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W opisanym we wniosku stanie faktycznym wskazano, że miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni dla celów podatkowych, tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy i rezydencję podatkową Wnioskodawczyni posiadała i posiada nadal w Polsce. Centrum interesów osobistych i gospodarczych – ośrodek interesów życiowych Wnioskodawczyni posiadała i nadal posiada wyłącznie w Polsce.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy otrzymywane świadczenie wdowie „widow benefit” otrzymywane z Social Security Administration – zaliczane do świadczenia rodzinnego – podlega w Polsce zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wskazać należy, że w opisanej sytuacji zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178).

Umowa ta w zakresie podatków od dochodu nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń przysługujących małżonkowi osoby uprawnionej do emerytury, wypłacanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 tej Umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tej Umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.
   
   

W myśl art. 5 ust. 3 przywołanej Umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami art. 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia wdowiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 przywołanej Umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów, w tym m.in. świadczenia wdowiego, osobie mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Reasumując: na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz przedstawionego stanu prawnego należy stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu świadczenie wdowie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie, przyjmując za Wnioskodawczynią, że ww. świadczenie wdowie, które Wnioskodawczyni otrzymuje z USA, jest świadczeniem przyznanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki, należy uznać, że jest ono zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w Polsce na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek wykazywania ww. dochodu w rocznym zeznaniu podatkowym i odprowadzenia z tego tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanych we wniosku rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.