Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDWL.4011.53.2021.2.TW
z 17 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2021 r. (data wpływu 2 czerwca 2021 r.), uzupełnionym w dniu 28 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania alimentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania alimentów.

W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 14 czerwca 2021 r., nr 0112-KDWL.4011.53.2021.1.TW, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano 14 czerwca 2021 r., skutecznie doręczono 17 czerwca 2021 r., natomiast 28 czerwca 2021 r. do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedzi na ww. wezwanie (nadano w polskiej placówce pocztowej 23 czerwca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w (…) (sygn. akt. (…)) zaopatrzonym klauzulą wykonalności z dnia (…) kwietnia 2012 r., Wnioskodawczyni otrzymała alimenty w wysokości 1500 zł miesięcznie, płacone do 10 dnia każdego miesiąca od 5 kwietnia 2012 r. (z należnymi odsetkami). Natomiast wyrokiem Sądu Okręgowego w (…) (sygn. akt. (…) – rozwód z wyłącznej winy byłego męża) zaopatrzonym klauzulą wykonalności dniem (…) kwietnia 2015 r., alimenty zostały podwyższone do kwoty 2000 zł miesięcznie, płatne do 10 dnia każdego miesiąca od 9 kwietnia 2015 r. (z należnymi odsetkami). Są to alimenty zasądzone na rzecz Wnioskodawczyni od byłego męża (…). Do końca lutego 2020 r. sprawą egzekucji alimentów (bezskutecznie) zajmowała się Kancelaria Komornicza przy Sądzie Rejonowym w (…), ale w związku ze zbiegiem egzekucji sądowych, sprawa Zainteresowanej została przeniesiona do Kancelarii Komorniczej przy Sądzie Rejonowym w (…), do (…).

Dzięki temu, iż dłużnik Wnioskodawczyni – (…) osiągnął wiek emerytalny (…), Kancelaria Komornicza wyegzekwowała kwotę alimentów w wysokości 4008,08 zł za 2020 rok (…). Kancelaria (…), na zlecenie Kancelarii Komorniczej (…) w dniu 17.02.2021 r., wystawiła Wnioskodawczyni PIT-11 za 2020 r. (…), w którym kwota do opodatkowania wyniosła 1362,81 zł. Wnioskodawczyni interweniowała telefonicznie do Kancelarii (…), ponieważ uważa, że nie powinna płacić podatku dochodowego od alimentów, gdyż nie otrzymała kwoty wyższej od 8400 zł – zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b. Wnioskodawczyni otrzymała od pracownika odpowiedź – cytat: „Skoro nie podoba się Pani kwota 1362,81 zł do opodatkowania, to zapłaci Pani podatek od kwoty 2600 zł”. Wnioskodawczyni myślała, że to żart. Następnego dnia otrzymała na maila (…) nowy PIT-11 na kwotę 2600 zł do opodatkowania (…). Zainteresowana wystosowała wiadomość mail do Kancelarii (…), a następnie pismo o wyjaśnienie i korektę – nie otrzymując odpowiedzi.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika także, że kwota wyegzekwowana na rzecz Wnioskodawczyni, to kwota 4008,08 zł, po prawie 10 latach od wyroku Sądu Rejonowego w (…).

Opis sprawy wynika z wniosku i jego uzupełnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłacenia podatku od alimentów, mimo iż nie osiągnęła kwoty alimentów powyżej 8400 zł (kwoty wolnej od podatku w skali roku)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Kancelaria (…) błędnie wystawiła PIT-11 od dochodu od alimentów za rok 2020 r.

Wnioskodawczyni opiera się na ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b.

Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji, czy jej ocena stanu faktycznego jest prawidłowa, w związku z tym nie musi płacić podatku dochodowego za 2020 r. od alimentów, ponieważ nie osiągnęła dochodu ponad kwotę 8.400 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podała, że alimenty były ściągane przez komornika tylko i wyłącznie dlatego, że dłużnik osiągnął wiek emerytalny.

Kwota 4008,08 zł wyegzekwowana w 2020 r., to jedyna kwota przyznana na rzecz Wnioskodawczyni od roku 2012 r., tj. od roku zasądzenia alimentów.

Wnioskodawczyni do uzupełnienia wniosku dołączyła zaświadczenie od komornika z dnia 18 grudnia 2020 r. o stanie zadłużenia swojego dłużnika na dzień 3 grudnia 2020 r.

Zainteresowana zaznacza, że nie zna się na prawie, ale uważa, że kwota, którą otrzymała w 2020 r. tytułem alimentów, zgodnie z przepisem, na który się powołuje nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem tych, które ustawodawca enumeratywnie wymienił w katalogu zwolnień przedmiotowych lub od których został zaniechany pobór podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są tzw. inne źródła.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 omawianej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 127 powołanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są alimenty:

1. na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25. roku życia, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a, otrzymane na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.
   
   

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika m.in., że wyrokiem sądu zostały zasadzone Wnioskodawczyni alimenty od byłego męża; miesięczna kwota zasądzonych wyrokiem sądu alimentów wynosi 2000 zł. Wnioskodawczyni za pośrednictwem kancelarii komorniczej wyegzekwowała kwotę alimentów w wysokości 4008,08 zł.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia obowiązku zapłaty podatku z tytułu wyegzekwowanych przez kancelarię komorniczą alimentów.

Alimenty stanowią przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej. Przychód z tytułu alimentów, co do zasady, jako przychód z innych źródeł powstaje w dacie ich otrzymania lub postawienie do dyspozycji podatnika. Przy czym do uzyskiwanych alimentów może znajdować zastosowanie zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 127 tej ustawy.

Podkreślić należy, że w przypadku alimentów na rzecz dzieci ustawodawca nie zastrzegł dodatkowych – poza ograniczeniem wiekowym oraz szczególnym uregulowaniem dotyczącym dzieci otrzymujących zasiłek pielęgnacyjny – warunków, które muszą być spełnione aby otrzymane kwoty alimentów były zwolnione od opodatkowania (art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) ww. ustawy, warunkiem zwolnienia z podatkowania alimentów jest otrzymywanie ich na podstawie wyroku lub ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.

Dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) ww. ustawy, istotne jest ustalenie, czy wysokość alimentów nie przekracza miesięcznie 700 zł. Nie jest istotna kwota wypłacana w danym miesiącu, ale miesięczna kwota zasądzonych wyrokiem sądu alimentów. W konsekwencji, gdy podatnik otrzymuje w jednym miesiącu kwoty należne za kilka miesięcy, bądź lat, a w orzeczeniu sądu przyznano alimenty w wysokości nieprzekraczającej 700 zł miesięcznie, to przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu. Bez znaczenia dla celów podatkowych jest fakt skumulowania ich wypłaty, bowiem podstawę opodatkowania z tego tytułu stanowi nadwyżka należnych za każdy miesiąc alimentów ponad kwotę 700 zł.

W rozpatrywanej sprawie należy wyjaśnić, że uzyskane świadczenie pieniężne z tytułu alimentów stanowi przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże, otrzymywane przez Wnioskodawczynię świadczenie pieniężne przyznane tytułem alimentów, do wysokości 700 zł miesięcznie, korzysta ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) tej ustawy.

W konsekwencji po zakończeniu roku podatkowego 2020 należy zliczyć sumę faktycznie otrzymanych w 2020 r. alimentów. Nadwyżka ponad kwotę 8400 zł (12 x 700 zł miesięcznie), stanowić będzie przychód do opodatkowania. Jednak z uwagi na fakt, że Zainteresowana tytułem alimentów w 2020 r. uzyskała środki finansowe w kwocie 4008,08 zł, to kwota ta nie podlega opodatkowaniu i wykazaniu jako przychód z innych źródeł, w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w 2020 r.

Mając na uwadze informacje przedstawione przez Wnioskodawczynię oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od alimentów wyegzekwowanych w 2020 r. na kwotę 4008,08 zł.

Organ informuje, że przedmiotem rozstrzygnięcia w niniejszej interpretacji nie jest kwestia skutków podatkowych otrzymania odsetek od alimentów, bowiem kwestia ta nie była przedmiotem zapytania.

Ponadto wskazać należy, że załączone do wniosku dokumenty, nie podlegają ocenie przez tutejszy Organ w toku postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowej, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, tym samym nie jest ani zobligowany, ani uprawniony do oceny tych dokumentów, a związany jest wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Należy podkreślić, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.