2021.08.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.103.2021.4.AW
z 11 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie wyłączenia z opodatkowania zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie wyłączenia z opodatkowania zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 20 lipca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą „(…)”. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Od roku 2008 po zrealizowaniu inwestycji zajmował się on prowadzeniem stacji paliw płynnych i gazu płynnego. Od połowy 2017 r. po rozwiązaniu umowy z partnerem handlowym – firmą (…) Wnioskodawca zmienił przedmiot działalności i w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa zajmuję się dzierżawą nieruchomości własnych (PKD 68.20Z), tj. dzierżawą posiadanej stacji paliw, myjni samoobsługowej oraz gruntów pod garaże samochodowe. Nieruchomości powyższe znajdują się na działce nr 1 w (…). W roku 2018 Wnioskodawca rozszerzył działalność gospodarczą o działalność deweloperską mieszkaniową i rozpoczął realizację pierwszego segmentu (części) budynku mieszkalnego zlokalizowanego na działce 2 w (…). Obecnie wykonany jest stan „surowy otwarty” piwnic i parteru budynku (pierwszego segmentu). Działalność prowadzona jest zgodnie z ustawą z dnia 16 września 2011 r. Dz. U. 2011 Nr 232 poz. 1377 „O ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego” zwanej dalej „Ustawą Deweloperską”.

Prowadzony jest odrębny rachunek bankowy tylko dla należności pochodzących z działalności z części deweloperskiej – co pozwala na przypisanie należności do ich źródeł. Podpisywane są umowy rezerwacyjne na poszczególne lokale.

Przygotowany został „Biznes plan” przedsięwzięcia deweloperskiego. W najbliższym czasie zostanie podpisana z bankiem umowa na prowadzenie mieszkaniowego rachunku powierniczego zgodnie z art. 5 „Ustawy Deweloperskiej”, oraz rozpocznie się podpisywanie umów przedwstępnych zgodnie z art. 2 pkt 2 „Ustawy Deweloperskiej” na poszczególne lokale, a w następnej kolejności będą podpisywane umowy deweloperskie.

Wydatki ponoszone na inwestycję deweloperską księgowane są w osobnym rejestrze. Z uwagi na fakt rozliczania się Wnioskodawcy w formie podatkowej książki przychodów i rozchodów brak jest możliwości prowadzenia odrębnych ksiąg rachunkowych.

Od połowy 2017 roku Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Całość zadań realizowana jest w oparciu o umowy z innymi przedsiębiorstwami (dotyczy części deweloperskiej i pozostałej).

W celu ograniczenia osobistego ryzyka, a jednocześnie pragnąc zrealizować inwestycję, Wnioskodawca planuje wydzielenie działalności deweloperskiej prowadzonej na działce 2 z pozostałej w ramach firmy, założenie spółki celowej w formie spółki komandytowej (dalej „Spółka”) i wniesienie wkładem wydzielonej części do tej spółki. Wydzielona część będzie stanowić zespół składników materialnych i niematerialnych. Wkład do spółki zostanie wniesiony po utworzeniu rachunku powierniczego i po podpisaniu części umów przedwstępnych i/lub rezerwacyjnych z nabywcami.

Inwestycja będzie finansowana z środków własnych, wpłat nabywców i jeżeli będzie celowe z kredytu bankowego. Wkład składał się będzie ze składników pieniężnych i niepieniężnych.

Środkami pieniężnymi będą środki własne. W skład składników materialnych i niematerialnych – aportu niepieniężnego wchodzić będą m.in.:

prawo użytkowania wieczystego działki 2,
prawo własności częściowo zrealizowanej na działce 2 inwestycji,
samochód marki (…),
materiały budowlane, narzędzia przeznaczone do realizacji inwestycji,
strona internetowa działalności deweloperskiej,
prospekt informacyjny.

W drodze aportu spółka stanie się stroną (wniesione aportem) wszystkich umów, zgód, uchwał, praw i decyzji koniecznych i wystarczających, związanych z inwestycją np.:

decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę,
prawo służebności przechodu i przejazdu,
umowa o wykonanie projektu i nadzór architektoniczny,
umowy o wykonanie robót budowlanych,
umowy kredytu celowego przeznaczonego na realizację inwestycji (jeżeli będą niezbędne dla realizacji inwestycji),
umowy na pełnienie funkcji kierownika budowy i inspektora nadzoru budowlanego,
umowy rezerwacyjne, przedwstępne i/lub deweloperskie z nabywcami lokali,
umowy na obsługę informatyczną wyodrębnionej części przedsiębiorstwa,
umowa z Biurem Nieruchomości na sprzedaż lokali.

Tym samym spółka wejdzie w prawa, ale i obowiązki ciążące na deweloperze (Wnioskodawcy) z tego tytułu. Ponadto w skład aportu wejdą zobowiązania wynikające z wystawionych, ale nieopłaconych jeszcze przez Wnioskodawcę faktur dotyczących inwestycji. Środki zgromadzone na odrębnym rachunku bankowym zostaną wniesione do spółki. Aportem objęte zostaną również wszystkie należności i zobowiązania wynikające z działalności deweloperskiej.

Opisany wyżej zespół składników wkładu Wnioskodawca wniesie do spółki – istniejącej na dzień wnoszenia, obejmując w zamian udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki. Celem wkładu jest kontynuacja działalności w zakresie deweloperskiej. Działalność Wnioskodawcy w zakresie deweloperskim stanowi wyodrębniony – w stosunku do reszty przedsiębiorstwa – zespół składników. W jego skład wchodzi nie tylko majątek ale też ww. składniki niezbędne do skutecznej realizacji prowadzonej działalności.

Środki zgromadzone na odrębnym rachunku (tylko dla działalności deweloperskiej) oraz środki wpłacone przez nabywców na rachunku powierniczym (oczywiście za wiedzą i zgodą nabywców) zostaną przeniesione na odpowiadające konta spółki komandytowej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 14 lipca 2021 r. wskazano, że:

Założona Spółka celowa będzie kontynuowała działalność obecnie prowadzoną w dotychczasowym zakresie wyłącznie przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem aportu.
Założona Spółka celowa będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania działalności w dotychczasowym zakresie wyłącznie w oparciu o składniki będące przedmiotem aportu.
Obecnej Spółka celowa nie istnieje. Działalność Deweloperska funkcjonuje w nieruchomości – działka o nr 2. W tej samej nieruchomości będzie funkcjonowała Spółka celowa po jej powstaniu i wniesieniu aportu.
Działalność gospodarcza w zakresie dzierżawy funkcjonuje i będzie funkcjonowała po wniesieniu aportu, w nieruchomości – działka 1. Nie są to nieruchomości sąsiedzkie. Są oddalone o znaczną odległość.
Przepisy prawa nie nakładają na Działalność Deweloperską obowiązku umieszczenia jej w stałej placówce dla celów funkcjonowania i realizowania określonych działań gospodarczych. Wymagany jest adres dla korespondencji.
Zarządzający Działalnością Deweloperską mogą uznać, że stała placówka jest korzystna z powodów marketingowych czy logistycznych.
Zespół składników materialnych i niematerialnych, które mają być wniesione do Spółki celowej, są/będą przed ich wniesieniem wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, wyłącznie w Działalności Deweloperskiej. W oparciu o ten majątek realizowana jest inwestycja deweloperska zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 16 września 2011 r. Dz.U.2011 Nr 232 poz. 1377 „O ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego” zwana „Ustawą Deweloperską”. Ustawa ta określa między innymi zakres i tryb realizacji inwestycji deweloperskiej, definiuje pojęcie dewelopera itd. W związku z powyższym, w związku z nabywanymi przez Wnioskodawcę towarami i usługami na potrzeby Działalności Deweloperskiej odliczał on podatek naliczony od podatku należnego.
Budowę budynku mieszkalnego dokończy i dokona jego sprzedaży Spółka celowa.
Tak, z pożyczek od osób fizycznych, tj. odpowiedź na pytanie o treści „czy w celu realizacji inwestycji, polegającej na wybudowaniu domu mieszkalnego korzystał Pan z finansowania dłużnego?”.
Składniki materialne i niematerialne mające być wniesione do Spółki celowej stanowią samodzielny, odrębny i niezależny zespół służący do realizowania Działalności Deweloperskiej (zadania deweloperskiego). Hipotetycznie – gdyby Wnioskodawca posiadał w swojej działalności tylko składniki materialne i niematerialne mające być wniesione do Spółki celowej, byłyby one wystarczające do prowadzenia Działalności Deweloperskiej.
Po wniesieniu do Spółki celowej aportem wymienionego we wniosku majątku pozostaną u Wnioskodawcy składniki materialne i niematerialne wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.
Są to nieruchomości na działce 1, tj. stacja paliw wraz z myjnią samochodową i garażami, środki na rachunku bankowym, pożyczka płynnościowa (…), samochód marki (…), umowy na dostawę mediów i multimediów, umowy z kontrahentami i dzierżawcami.
Majątek będący przedmiotem zapytania będzie na moment wniesienia aportu wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej, czyli będzie stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze w zakresie Działalności Deweloperskiej. Majątek (aport) będzie stanowił elementy niezbędne i wystarczające do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych – w przypadku Wnioskodawcy Działalności Deweloperskiej, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Składniki majątku wnoszonego do Spółki celowej pozostają we wzajemnych relacjach, takich by można było o nim mówić jako o zespole a nie zbiorze przypadkowych elementów. Obejmują one odrębną grupę kontrahentów, z którymi istnieją bezpośrednie relacje handlowe, kanały dystrybucji i zaopatrzenia świadczą o wyodrębnieniu funkcjonalnym.
Poszczególne składniki (materialne i niematerialne) pełniąc różne role, (administracyjne, kontrolne, wytwórcze, marketingowe itd.) w sposób ciągły (w tym na moment wniesienia aportu) razem realizują konkretną działalność gospodarczą – Działalność Deweloperską – w sposób zgodny z przepisami i standardami gospodarczymi.
Reasumując, Wnioskodawca wniesie do Spółki wszystkie składniki jakie obecnie wykorzystuje w Działalności Deweloperskiej.
Wydzielenie części przedsiębiorstwa dokonane będzie przed wniesieniem aportu do Spółki celowej. Wydzielona część będzie posiadała autonomię w podejmowaniu decyzji dotyczących działalności tej części.
Wnioskodawca nie świadczy usług budowlanych na gruncie będącym przedmiotem transakcji.

Jednocześnie Wnioskodawca modyfikuje opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w ten sposób, że planowana do powołania spółka celowa będzie miała formę spółki komandytowej.

Ponadto z uzupełnienia do wniosku wynika, że działalność Deweloperska, która ma stanowić przedmiot aportu do Spółki celowej będzie wyodrębniona:

na płaszczyźnie organizacyjnej w sposób faktyczny, tj. będzie stanowić wyodrębnioną organizacyjnie część do której będzie można przyporządkować składniki materialne i niematerialne. Wyodrębnienie zostanie dokonane na podstawie decyzji właściciela.
Aktywa wykorzystywane w Działalności Deweloperskiej nie są i nie będą wykorzystywane w pozostałej części przedsiębiorstwa.
Składniki materialne i niematerialne przypisane do Działalności Deweloperskiej zostaną faktycznie wyodrębnione w strukturze organizacyjnej, będą istniały wzajemne powiązania i zależności tworząc zorganizowany zespół. O wyodrębnieniu na płaszczyźnie organizacyjnej świadczy fakt, że poszczególne składniki (materialne i niematerialne) pełniąc różne role, (administracyjne, kontrolne, wytwórcze, marketingowe itd.) w sposób ciągły (w tym na moment wniesienia aportu) razem realizują konkretną działalność gospodarczą -Działalność Deweloperską - w sposób zgodny w przepisami i standardami gospodarczymi.
na płaszczyźnie finansowej. Ewidencja rachunkowa umożliwia przyporządkowanie wszystkich składników majątku Działalności Deweloperskiej (w tym środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, materiałów, produkcji w toku itp.), przychodów, kosztów, należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności. Prowadzony będzie odrębny dla Działalności Deweloperskiej rachunek bankowy.
Pozwoli to na określenie wyniku finansowego Działalności Deweloperskiej.
na płaszczyźnie funkcjonalnej. Zespół składników majątkowych Działalności Deweloperskiej jest tak zorganizowany aby samodzielnie wykonywać zadania i prowadzić działalność gospodarczą, w moim przypadku działalność deweloperską. Zespół posiada składniki wzajemnie powiązane, uzupełniające się, niezbędne i wystarczające dla procesu działalności deweloperskiej. Składniki majątku wnoszonego do Spółki celowej obejmują grupę kontrahentów, z którymi istnieją bezpośrednie relacje handlowe, kanały dystrybucji i zaopatrzenia, oraz realizujące funkcje nadzoru. Świadczy to o zorganizowaniu na płaszczyźnie funkcjonalnej.
Poza opisanymi we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w skład aportu wejdą dokumenty przygotowywane w celu uzyskania kredytu bankowego - np. biznes plan, wycena nieruchomości, itp.

Wszystkie składniki materialne i niematerialne przypisane do Działalności Deweloperskiej zostaną wniesione do Spółki celowej w drodze aportu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie do Spółki wkładu opisanego we wniosku będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie opisanego we wniosku wkładu do Spółki będzie zdarzeniem neutralnym na gruncie podatku od towarów i usług VAT z uwagi na to, że przedmiotem wkładu (wniesienia do Spółki) będzie Zorganizowana Część Przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (VAT). Ustawodawca w ustawie o VAT nie zdefiniował pojęcia przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części. Zgodnie z wypracowanym przez sądy i organy podatkowe stanowiskiem należy w tym przypadku odnieść się do definicji zgodnie z art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 K.C., oraz w przypadku Wnioskodawcy do „Ustawy deweloperskiej”.

Opisane wyżej cechy, elementy i charakter wkładu stanowią niewątpliwie w ten sposób definiowaną Zorganizowaną Część Przedsiębiorstwa. Stąd stanowisko Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 6 ustawy, z zakresu opodatkowania wyłączono pewne określone czynności. Do czynności tych, wymienionych w pkt 1 powołanego przepisu, należą transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu) itp.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Zatem dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.; dalej jako: „Kodeks cywilny”), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy wszakże zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ Kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Natomiast przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Od roku 2008 po zrealizowaniu inwestycji zajmował się on prowadzeniem stacji paliw płynnych i gazu płynnego. Od połowy 2017 r. po rozwiązaniu umowy z partnerem handlowym – Wnioskodawca zmienił przedmiot działalności i w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa zajmuję się dzierżawą nieruchomości własnych (PKD 68.20Z), tj. dzierżawą posiadanej stacji paliw, myjni samoobsługowej oraz gruntów pod garaże samochodowe. W roku 2018 Wnioskodawca rozszerzył działalność gospodarczą o działalność deweloperską mieszkaniową i rozpoczął realizację pierwszego segmentu (części) budynku mieszkalnego zlokalizowanego na działce 2. Obecnie wykonany jest stan „surowy otwarty” piwnic i parteru budynku (pierwszego segmentu). Działalność prowadzona jest zgodnie z ustawą „O ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego” zwanej dalej „Ustawą Deweloperską”.

Od połowy 2017 roku Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników. Całość zadań realizowana jest w oparciu o umowy z innymi przedsiębiorstwami (dotyczy części deweloperskiej i pozostałej).

Inwestycja będzie finansowana ze środków własnych, wpłat nabywców i jeżeli będzie celowe z kredytu bankowego. Wkład składał się będzie ze składników pieniężnych i niepieniężnych.

Środkami pieniężnymi będą środki własne. W skład składników materialnych i niematerialnych – aportu niepieniężnego wchodzić będą m.in.:

prawo użytkowania wieczystego działki 2,
prawo własności częściowo zrealizowanej na działce 2 inwestycji,
samochód marki (…),
materiały budowlane, narzędzia przeznaczone do realizacji inwestycji,
strona internetowa działalności deweloperskiej,
prospekt informacyjny.

W drodze aportu spółka stanie się stroną (wniesione aportem) wszystkich umów, zgód, uchwał, praw i decyzji koniecznych i wystarczających, związanych z inwestycją np.:

decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę,
prawo służebności przechodu i przejazdu,
umowa o wykonanie projektu i nadzór architektoniczny,
umowy o wykonanie robót budowlanych,
umowy kredytu celowego przeznaczonego na realizację inwestycji (jeżeli będą niezbędne dla realizacji inwestycji),
umowy na pełnienie funkcji kierownika budowy i inspektora nadzoru budowlanego,
umowy rezerwacyjne, przedwstępne i/lub deweloperskie z nabywcami lokali,
umowy na obsługę informatyczną wyodrębnionej części przedsiębiorstwa,
umowa z Biurem Nieruchomości na sprzedaż lokali.

Tym samym spółka wejdzie w prawa, ale i obowiązki ciążące na deweloperze (Wnioskodawcy) z tego tytułu. Ponadto w skład aportu wejdą zobowiązania wynikające z wystawionych ale nieopłaconych jeszcze przez Wnioskodawcę faktur dotyczących inwestycji. Środki zgromadzone na odrębnym rachunku bankowym zostaną wniesione do spółki. Aportem objęte zostaną również wszystkie należności i zobowiązania wynikające z działalności deweloperskiej.

Założona Spółka celowa będzie kontynuowała działalność oraz będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania obecnie prowadzoną w dotychczasowym zakresie wyłącznie przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem aportu.

Obecnej Spółka celowa nie istnieje. Działalność Deweloperska funkcjonuje w nieruchomości. W tej samej nieruchomości będzie funkcjonowała Spółka celowa po jaj powstaniu i wniesieniu aportu.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy w zakresie dzierżawy funkcjonuje i będzie funkcjonowała po wniesieniu aportu, w nieruchomości – działka 1. Nie są to nieruchomości sąsiedzkie. Są oddalone o znaczną odległość.

Zespół składników materialnych i niematerialnych, które mają być wniesione do Spółki celowej, są/będą przed ich wniesieniem wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, wyłącznie w Działalności Deweloperskiej. W oparciu o ten majątek realizowana jest inwestycja deweloperska zgodnie z zasadami określonymi w ustawie „O ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego” zwana „Ustawą Deweloperską”. Ustawa ta określa między innymi zakres i tryb realizacji inwestycji deweloperskiej, definiuje pojęcie dewelopera itd. W związku z powyższym, w związku z nabywanymi przez Wnioskodawcę towarami i usługami na potrzeby Działalności Deweloperskiej odliczał on podatek naliczony od podatku należnego. Budowę budynku mieszkalnego dokończy i dokona jego sprzedaży Spółka celowa.

Składniki materialne i niematerialne mające być wniesione do Spółki celowej stanowią samodzielny, odrębny i niezależny zespół służący do realizowania Działalności Deweloperskiej (zadania deweloperskiego). Hipotetycznie – gdyby Wnioskodawca posiadał w swojej działalności tylko składniki materialne i niematerialne mające być wniesione do Spółki celowej, byłyby one wystarczające do prowadzenia Działalności Deweloperskiej.

Po wniesieniu do Spółki celowej aportem wymienionego we wniosku majątku pozostaną u Wnioskodawcy składniki materialne i niematerialne wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

Są to nieruchomości na działce 1, tj. stacja paliw wraz z myjnią samochodową i garażami, środki na rachunku bankowym, pożyczka płynnościowa (…), samochód marki (…), umowy na dostawę mediów i multimediów, umowy z kontrahentami i dzierżawcami.

Majątek będący przedmiotem zapytania będzie na moment wniesienia aportu wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej, czyli będzie stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze w zakresie Działalności Deweloperskiej. Majątek (aport) będzie stanowił elementy niezbędne i wystarczające do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych – w przypadku Wnioskodawcy Działalności Deweloperskiej, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Składniki majątku wnoszonego do Spółki celowej pozostają we wzajemnych relacjach, takich by można było o nim mówić jako o zespole a nie zbiorze przypadkowych elementów. Obejmują one odrębną grupę kontrahentów, z którymi istnieją bezpośrednie relacje handlowe, kanały dystrybucji i zaopatrzenia świadczą o wyodrębnieniu funkcjonalnym.

Poszczególne składniki (materialne i niematerialne) pełniąc różne role, (administracyjne, kontrolne, wytwórcze, marketingowe itd.) w sposób ciągły (w tym na moment wniesienia aportu) razem realizują konkretną działalność gospodarczą – Działalność Deweloperską – w sposób zgodny z przepisami i standardami gospodarczymi.

W ocenie Wnioskodawcy, wniesie on do Spółki wszystkie składniki jakie obecnie wykorzystuje w Działalności Deweloperskiej.

Wydzielenie części przedsiębiorstwa dokonane będzie przed wniesieniem aportu do Spółki celowej. Wydzielona część będzie posiadała autonomię w podejmowaniu decyzji dotyczących działalności tej części.

Wnioskodawca nie świadczy usług budowlanych na gruncie będącym przedmiotem transakcji.

Ponadto z uzupełnienia do wniosku wynika również, że działalność Deweloperska, która ma stanowić przedmiot aportu do Spółki celowej będzie wyodrębniona:

na płaszczyźnie organizacyjnej w sposób faktyczny, tj. będzie stanowić wyodrębnioną organizacyjnie część do której będzie można przyporządkować składniki materialne i niematerialne. Wyodrębnienie zostanie dokonane na podstawie decyzji właściciela.
Aktywa wykorzystywane w Działalności Deweloperskiej nie są i nie będą wykorzystywane w pozostałej części przedsiębiorstwa.
Składniki materialne i niematerialne przypisane do Działalności Deweloperskiej zostaną faktycznie wyodrębnione w strukturze organizacyjnej, będą istniały wzajemne powiązania i zależności tworząc zorganizowany zespół. O wyodrębnieniu na płaszczyźnie organizacyjnej świadczy fakt, że poszczególne składniki (materialne i niematerialne) pełniąc różne role, (administracyjne, kontrolne, wytwórcze, marketingowe itd.) w sposób ciągły (w tym na moment wniesienia aportu) razem realizują konkretną działalność gospodarczą -Działalność Deweloperską - w sposób zgodny w przepisami i standardami gospodarczymi.
na płaszczyźnie finansowej. Ewidencja rachunkowa umożliwia przyporządkowanie wszystkich składników majątku Działalności Deweloperskiej (w tym środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, materiałów, produkcji w toku itp.), przychodów, kosztów, należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności. Prowadzony będzie odrębny dla Działalności Deweloperskiej rachunek bankowy.
Pozwoli to na określenie wyniku finansowego Działalności Deweloperskiej.
na płaszczyźnie funkcjonalnej. Zespół składników majątkowych Działalności Deweloperskiej jest tak zorganizowany aby samodzielnie wykonywać zadania i prowadzić działalność gospodarczą, w moim przypadku działalność deweloperską. Zespół posiada składniki wzajemnie powiązane, uzupełniające się, niezbędne i wystarczające dla procesu działalności deweloperskiej. Składniki majątku wnoszonego do Spółki celowej obejmują grupę kontrahentów, z którymi istnieją bezpośrednie relacje handlowe, kanały dystrybucji i zaopatrzenia, oraz realizujące funkcje nadzoru. Świadczy to o zorganizowaniu na płaszczyźnie funkcjonalnej. Poza opisanymi we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w skład aportu wejdą dokumenty przygotowywane w celu uzyskania kredytu bankowego - np. biznes plan, wycena nieruchomości, itp.
Wszystkie składniki materialne i niematerialne przypisane do Działalności Deweloperskiej zostaną wniesione do Spółki celowej w drodze aportu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wyłączenia od opodatkowania wniesienia do spółki celowej zespołu składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością deweloperską.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem zbycia, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak już powyżej wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników. Przy tym punktem odniesienia jest tutaj rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim, w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zestawiając przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego z przywołanymi przepisami prawa oraz orzecznictwem TSUE wskazać należy, że przedmiotem aportu do spółki celowej ma być zorganizowana część przedsiębiorstwa, tj. planowany do wyodrębnienia w ramach struktury przedsiębiorstwa Wnioskodawcy – na podstawie regulaminu organizacji wewnętrznej – dział prowadzący działalność deweloperską. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, zespół składników materialnych i niematerialnych związany z prowadzeniem działalności deweloperskiej, przed wniesieniem do spółki w drodze wkładu niepieniężnego, będzie wyodrębniony na płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Ponadto ten wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych będzie miał możliwość samodzielnej realizacji zadań w obrocie gospodarczym w zakresie dotychczas wykonywanym przez Wnioskodawcę (jako jedna z działalności Wnioskodawcy). Przy tym spółka, do której zostanie wniesiony ten zespół składników objętych wnioskiem, zamierza kontynuować działalność gospodarczą w dotychczasowym zakresie wyłącznie przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem aportu. Majątek (aport) będzie stanowił elementy niezbędne i wystarczające do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych – w przypadku Wnioskodawcy Działalności Deweloperskiej, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro – jak wynika z okoliczności sprawy – składniki majątkowe i niemajątkowe będące przedmiotem aportu, wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności deweloperskiej, będą stanowiły organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników majątkowych, to ww. składniki majątkowe i niemajątkowe wykorzystywane do prowadzenia działalności deweloperskiej stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zespół składników materialnych i niematerialnych, który będzie składał się na dział przedsiębiorstwa Wnioskodawcy związany z prowadzeniem działalności deweloperskiej, będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W takich okolicznościach czynność wniesienia tego działu związanego z prowadzeniem działalności deweloperskiej do spółki celowej, będzie stanowiła zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które nie będzie podlegało opodatkowaniu, korzystając z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji wniesienie aportem tak wyodrębnionej przez Wnioskodawcę części przedsiębiorstwa w zakresie prowadzenia działalności deweloperskiej do spółki komandytowej jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy dodać, że wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych podlega odrębnym rozstrzygnięciom.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, a poruszone zostały w stanowisku nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin