Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.334.2021.2.JG
z 22 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 maja 2021 r. (data wpływu 18 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 8 czerwca 2021 r. (data wpływu 11 czerwca 2021 r. ) na wezwanie tut. Organu z 31 maja 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.334.2021.1.JG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy pawilonu handlowego w przypadku:

• sprzedaży w ramach prowadzonej działalności,
  

• ujęcia w remanencie likwidacyjnym na wypadek zaprzestania przez wspólników prowadzenia działalności,
  

• sprzedaży tego obiektu po likwidacji działalności
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy pawilonu handlowego w przypadku sprzedaży w ramach prowadzonej działalności, ujęcia w remanencie likwidacyjnym na wypadek zaprzestania przez wspólników prowadzenia działalności lub sprzedaży tego obiektu po likwidacji działalności. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 8 czerwca 2021 r. (data wpływu 11 czerwca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 31 maja 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.334.2021.1.JG

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem podatku VAT. W roku 2002 Spółka oddała do użytku obiekt, pawilon handlowy. Jego budowę Spółka rozpoczęła w latach 90 – tych, gdy nie była jeszcze podatnikiem podatku VAT. Czyli w stosunku do tego lokalu tylko częściowo przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i z tego Spółka skorzystała. Zaś w końcowym etapie budowy Spółka jawna była już podatnikiem podatku VAT i naliczony podatek z tego etapu budowy odliczyła.

Podatnikiem podatku VAT Spółka jest od 1 marca 2001 roku. Obiekt ten Spółka wprowadziła do ewidencji środków trwałych z dniem 2 luty 2002 roku. Wybudowany on jest na działce numer 2890. Od czasu oddania pawilonu do użytku Spółka nie ponosiła żadnych znaczących nakładów na ten obiekt czyli od momentu wybudowania do teraz lub momentu sprzedaży ulepszenie stanowiło mniej niż 30% wartości początkowej pawilonu. Od momentu jego budowy minęło już 19 lat. Pawilon ten służył w działalności Spółki czynnościom opodatkowanym VAT. Spółka wynajmowała go innym firmom jako miejsce sprzedaży mebli zgodnie z przedmiotem działalności Spółki polegającej na wynajmie powierzchni.

W związku z nabyciem praw emerytalnych wspólnicy zamierzają sprzedać pawilon handlowy i później rozwiązać Spółkę jawną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż pawilonu handlowego korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy?
2. Jeśli sprzedaż ta korzysta ze zwolnienia, to czy też z takim zwolnieniem powinna być ujęta w remanencie likwidacyjnym na wypadek zaprzestania przez wspólników prowadzenia działalności i niesprzedania obiektu?
3. Czy zastosowanie zwolnienia z podatku VAT jest możliwe również po rozwiązaniu spółki i sprzedaży tego obiektu z majątku prywatnego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dostawa ta nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia a od momentu oddania obiektu do użytku minęło 19 lat, sprzedaż ta będzie więc korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Zwolnieniem tym objęta jest dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, bądź pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT).

Pierwszym zasiedleniem w myśl art. 2 pkt 14 ustawy o VAT jest z kolei oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Spółka wybudowała i oddała ten obiekt do użytku w roku 2002 zaś jego ulepszenie było o wiele niższe niż 30%.

Zwolnienie to ma zastosowanie obecnie gdy Spółka jeszcze istnieje, prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Zwolnienie to będzie miało również zastosowanie po rozwiązaniu spółki w remanencie likwidacyjnym. Również w przypadku kiedy Spółka nie sprzeda tego obiektu i zakończy prowadzenie działalności gospodarczej, wtedy sprzedaż tego obiektu będzie dokonywana z majątku prywatnego wspólników - także będzie miało zastosowanie zwolnienie z VAT, tj. w przypadku rozwiązania Spółki, zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej i ewentualnej sprzedaży tego obiektu z majątku prywatnego wspólników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. 5

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu powołanych powyżej przepisów art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak z wniosku wynika Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, pawilon był wykorzystywany w prowadzonej działalności do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Spółka wynajmowała go innym firmom jako miejsce sprzedaży mebli zgodnie z przedmiotem swojej działalności polegającej na wynajmie powierzchni.

Uwzględniając okoliczności sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż pawilonu handlowego wykorzystywanego uprzednio przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, będzie dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji powyższego, sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. obiektu będzie stanowiła dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej

podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest podatnikiem podatku VAT od 1 marca 2001 r. W roku 2002 Spółka oddała do użytku obiekt - pawilon handlowy, którego budowę rozpoczęła w latach 90- tych. Obiekt ten Spółka wprowadziła do ewidencji środków trwałych z dniem 2 lutego 2002 roku.

Od czasu oddania pawilonu do użytku Spółka nie ponosiła żadnych znaczących nakładów na ten obiekt, czyli od momentu wybudowania do momentu sprzedaży ulepszenie stanowiło mniej niż 30% wartości początkowej pawilonu. Pawilon ten służył w działalności Spółki czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Spółka wynajmowała go innym firmom jako miejsce sprzedaży mebli zgodnie z przedmiotem działalności polegającej na wynajmie powierzchni.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy sprzedaż pawilonu handlowego korzysta z zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W celu ustalenia, czy w odniesieniu do sprzedaży ww. nieruchomości (pawilonu handlowego) zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, czy też opodatkowanie właściwą stawką podatku VAT kluczowe jest określenie, czy i kiedy po wybudowaniu lub ulepszeniu pawilonu doszło do jego pierwszego zasiedlenia. Pozwoli to określić, czy planowana transakcja będzie podlegała zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży ww. pawilonu handlowego nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia. W stosunku do przedmiotowej nieruchomości doszło już do jej pierwszego zajęcia (używania) i od tego momentu do chwili jej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Jak z wniosku wynika – Wnioskodawca w roku 2002 oddał do użytku obiekt - pawilon handlowy, którego budowę rozpoczął w latach 90 - tych. Nieruchomość nie była przedmiotem ulepszenia, które stanowiłyby co najmniej 30% jej wartości początkowej.

W konsekwencji powyższego, dostawa nieruchomości – pawilonu handlowego – będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, również dostawa gruntu, na którym pawilon jest posadowiony – na podstawie wyżej powołanego przepisu w związku z art. 29a ust. 8 ustawy – będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT (analogicznie jak dostawa ww. pawilonu).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2 i 3

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14 (…).

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;

Jak stanowi art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku, nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”.

Podatnicy są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 (art. 14 ust. 5 ustawy).

Treść art. 14 ust. 6 ustawy wskazuje, iż obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 14 ust. 7 ustawy, dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3, której przedmiotem są towary objęte spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury.

Według art. 14 ust. 8 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podlegają wszystkie towary, zarówno nabyte, jak i wytworzone (środki trwałe oraz towary handlowe), które na dzień likwidacji prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, znajdowały się w jego posiadaniu, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wytworzeniem, bądź zakupem tych składników majątkowych. Jest to uzasadnione konstrukcją podatku od towarów i usług opartego na zasadzie neutralności. Jeśli podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. Opodatkowanie towarów pozostałych po zaprzestaniu działalności, w stosunku do których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, oznaczałoby natomiast w istocie dwukrotne opodatkowanie jednej konsumpcji (raz przy nabyciu, a powtórnie – po zaprzestaniu działalności).

Zatem obowiązek sporządzenia remanentu likwidacyjnego, wiąże się co do zasady, z zaprzestaniem, w związku z likwidacją działalności gospodarczej wykorzystywania składników majątku przedsiębiorstwa do czynności podlegających opodatkowaniu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka jest podatnikiem podatku VAT. W roku 2002 Spółka oddała do użytku obiekt, pawilon handlowy. Jego budowę Spółka rozpoczęła w latach 90 – tych, gdy nie była jeszcze podatnikiem podatku VAT. Podatnikiem podatku VAT Spółka jest od 1 marca 2001 roku. W końcowym etapie budowy Spółka jawna była już podatnikiem podatku VAT i naliczony podatek z tego etapu budowy odliczyła. Obiekt ten Spółka wprowadziła do ewidencji środków trwałych z dniem 2 luty 2002 roku. Pawilon ten służył czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Spółka wynajmowała go innym firmom jako miejsce sprzedaży mebli zgodnie z przedmiotem działalności polegającej na wynajmie powierzchni.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy na wypadek zaprzestania przez wspólników prowadzenia działalności i niesprzedania obiektu pawilon powinien być ujęty w remanencie likwidacyjnym ze zwolnieniem oraz czy zastosowanie zwolnienia z podatku VAT jest możliwe również po rozwiązaniu spółki i sprzedaży tego obiektu z majątku prywatnego.

Należy wskazać, że w myśl art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.), zwanej dalej k.s.h., spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana (art. 8 § 1 k.s.h.).

Na mocy art. 58 k.s.h., rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki;
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;
3. ogłoszenie upadłości spółki;
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;
6. prawomocne orzeczenie sądu.

Stosownie do treści art. 67 § 1 k.s.h., w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że w spisie z natury, sporządzonym na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy, ujmuje się towary, które na dzień rozwiązania Spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej, po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, a w stosunku do których podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca wskazał, że w stosunku do pawilonu handlowego częściowo przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na to, że Spółka jest podatnikiem podatku VAT od 1 marca 2001 roku, natomiast budowę pawilonu handlowego Spółka rozpoczęła w latach 90 – tych, gdy nie była jeszcze podatnikiem podatku VAT. Pawilon Spółka oddała do użytkowania w 2002 r. Spółka skorzystała z częściowego odliczenia podatku VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, w przypadku zaprzestania przez podatnika wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, opodatkowaniu podlegają wszystkie te środki trwałe oraz towary handlowe, które na dzień likwidacji prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, znajdowały się w jego posiadaniu, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem lub wytworzeniem tych składników majątkowych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie, wobec zamiaru likwidacji działalności i zaprzestania w związku z tym wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, Wnioskodawca jest zobowiązany sporządzić spis z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług (na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu) i ująć w nim pawilon handlowy oraz opodatkować obiekt podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki lub też stosując zwolnienie od podatku. Powyższe wynika z faktu, że – jak wskazał Wnioskodawca – przy końcowym etapie budowy Spółce przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, a obiekt ten Spółka wprowadziła do ewidencji środków trwałych.

Jak wyżej wskazano, w stosunku do pawilonu handlowego nastąpiło już pierwsze zasiedlenie (w 2002 r.) i od tego momentu upłynęły ponad 2 lata. W związku z powyższym, zarówno dostawa tego pawilonu jak i jego wykazanie w spisie z natury zgodnie z art. 14 ust. 1 i 5 ustawy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, w przypadku zaprzestania prowadzenia działalności przez Spółkę i niesprzedawania obiektu, wykazanie pawilonu handlowego w spisie z natury, nastąpi ze zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Również sprzedaż pawilonu handlowego z majątku prywatnego wspólników będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.