Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
KDIP3-1.4011.368.2021.3.AC
z 22 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu 22 kwietnia 2021 r.) uzupełnione pismem z 5 lipca 2021 r. (data wpływu 9 lipca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 29 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4011.368.2021.2.AC; 0114-KDIP1-3.4012.252.2021.3.MT (data nadania 29 czerwca 2021 r. data doręczenia 2 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim z ........, z którym na dzień zbycia posiadał i posiada nadal rozdzielność majątkową. Pan ....... prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą rozliczaną na zasadach ogólnych i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wykorzystywał w swojej działalności gospodarczej przedmiotowe nieruchomości (środki trwałe).

Wnioskodawca nabył przedmiotowe nieruchomości (środki trwałe) z zamiarem ich wykorzystania w prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT i w tym celu 24.11.2020 roku zarejestrował pozarolniczą działalność gospodarczą rozliczaną na zasadach ogólnych jako czynny podatnik podatku VAT z zakresem świadczonych usług dzierżawy (wynajmu) nieruchomości i handlu towarami oraz wprowadził do ewidencji środków trwałych wszystkie omawiane środki trwałe (nieruchomości).

Aktem notarialnym Repertorium A nr ..... sporządzonym przez notariusza ...... z Kancelarii Notarialnej we ....... w dniu ......... wnioskodawca zawarł z małżonkiem Panem....., z którym posiada rozdzielność majątkową, na podstawie art. 903 k.c. w zw. z art. 906 par. 1 k.c. umowę renty, zgodnie z którą Pan ......... przeniósł na żonę ........ wskazane w tym akcie notarialnym prawa użytkowania nieruchomości wraz z posadowionymi na nich budynkami stanowiącymi odrębny przedmiot własności Pana ...... i zabezpieczonymi hipoteką wpisaną na rzecz banku, a Pani ...... wyraża na to zgodę i nabywa ww. prawa i własności pozostając w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej w zamian za dożywotnią miesięczną rentę w wysokości 20.000 zł płatnej do 10-tego każdego miesiąca z góry, począwszy od dnia 10.11.2020 r. Zgodnie z treścią tego aktu notarialnego czas trwania obowiązku świadczenia pieniężnego ustaje z chwilą śmierci Pana ......

Kwota comiesięcznej renty jest płacona i będzie płacona w dacie jej wymagalności i w kwocie wymaganej do zapłaty.

Wartość rynkowa praw użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynków zapisana w akcie notarialnym według stron tego aktu notarialnego wyniosła 3 350.000.00 zł. Wartość środków trwałych przekazanych w zamian za rentę dożywotnią na dzień zbycia (23.10.2020 r.) wynosi 2 179 560,87 zł. Chodzi o n/w środki trwałe własności Pana ....... ujęte w ewidencji środków trwałych firmy ............ o nw. wartości początkowej, wartości aktualnej i dacie oddania do użytkowania:

• Budynek warsztatowo-socjalny (68.859,00 zł) (18.755,65 zł) oddany do użytkowania 1986.01.01.
  

• Budynek wielofunkcyjny - dobudowa kotłowni (33.379,00 zł) (10.555,99 zł) oddany do użytkowania 1991.01.01.
  

• Budynek hali produkcyjnej (377.99,88 zł) (119.541,67 zł) oddany do użytkowania 1992.01.01
  

• Budynek hali produkcyjnej (503.153,51 zł) (430.825,15 zł) oddany do użytkowania 2014.31.12.
  

• Budynek magazynowo - składowy (567.153,10 zł) (485.951,87 zł) oddany do użytkowania 2014 31.12.
  

• Budynek hali magazynowej (225.738 zł) oddany do użytkowania 2014.31.12.
  

• Budynek magazynowo - składowy (143.774,87 zł) (123.107,25 zł) oddany do użytkowania 2014 31.12.
  

• Wiata magazynowa (61.722,00 zł) (52.849,44 zł) oddana do użytkowania 2014.31.12.
  

• Wiata magazynowa (37.159,00 zł) (31.817,32 zł) oddana do użytkowania 2014.31.12.
  

• Budynek hali w budowie konto 019 wartość netto 527.123,56 zł.
  

• Wiata magazynowa w budowie konto 157 wartość netto 290.984,39 zł.
  
  
  

Wszystkie ww. oddane do użytkowania środki trwałe nie były modernizowane (ulepszane) lub gdy były, to wartość ich modernizacji (ulepszenia) była mniejsza od 30% ich wartości początkowej. Wymagalność każdej miesięcznej renty w wysokości 20 000,00 zł jest i będzie dokumentowana fakturą VAT wystawioną przez zbywcę dla nabywcy z podstawą opodatkowania VAT wyliczoną z proporcji wartościowej przekazywanych (zbywanych) środków trwałych w zamian za dożywotnią rentę w kwocie netto równej 20 000 zł x 818.107.95 (wartość środków trwałych obiektów w budowie): 2.506.439,09 zł (wartość wszystkich środków trwałych) - 6.528,05 zł netto. Pozostała kwota "renty" 13.471,95 zł (20.000,00 zł - 6.528,05 zł) udokumentowana jest rachunkiem.

Pismem z 29 czerwca 2021 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Pismem z 5 lipca 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób wskazując, że:

• środki trwałe Wnioskodawca ujął w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w sposób wskazany we wniosku, tj.: amortyzację nalicza się od wysokości zapłaconej sumy kwot rent (po comiesięcznej modernizacji), czyli co miesiąc od większej sumy kwot zapłaconych rent.
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaką wartość środków trwałych wnioskodawca powinien przyjąć do ewidencji środków trwałych wnioskodawcy w związku z nabyciem nieruchomości (środków trwałych) w zamian za dożywotnią rentę?
2. Czy wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT zbywcy wystawionych wnioskodawcy z tytułu nabycia przez wnioskodawcę nieruchomości (środków trwałych) w zamian za dożywotnią rentę nabytych przez wnioskodawcę z zamiarem ich wykorzystania w swojej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie zagadnienia dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z nabyciem nieruchomości (środków trwałych) w zamian za dożywotnią rentę powinien przyjąć do ewidencji środków trwałych wnioskodawcy w dacie 24.11.2020 r. (zarejestrowania działalności gospodarczej) wartość równą netto 20 000 zł, gdyż w tej dacie taka kwota miesięcznej renty była wymagalna i przypisać każdemu nabytemu środkowi trwałemu wartość netto wyliczoną w proporcji wartościowej wartości każdego środka trwałego w stosunku do sumy netto wartości wszystkich nabytych środków trwałych, a w dacie każdego 10-tego dnia każdego kolejnego miesiąca, poczynając od dnia 10.12.2020 r., powinien co miesiąc dokonywać modernizacji środków trwałych w łącznej comiesięcznej kwocie netto 20.000 zł (kwocie miesięcznej renty) i każdemu nabytemu środkowi trwałemu przypisywać wartość netto wyliczoną w proporcji wartościowej wartości netto każdego środka trwałego w stosunku do sumy wartości netto wszystkich nabytych środków trwałych w zamian za dożywotnią rentę.

Zgodnie z treścią przepisu art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z dnia 2020.08.21, zwanej dalej w skrócie: u.p.d.o.f, "„Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, o w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a: 1) wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości" .

Zgodnie z treścią przepisu art. 14 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. „Przychodem z działalności gospodarczej są również:

1. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
   1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
   
   

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;" .

Zgodnie z art. 14 ust 2 u.p.d.o.f., o treści „przychodem z działalności gospodarczej są również:

1. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących
   1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f., zgodnie z którym „przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszono o koszty odpłatnego zbycia".

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. o treści „u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów... dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększono o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub".

Dochodem (stratą) uzyskanym z ww. tytułu w zamian za ustanowienie na rzecz Pana ........, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą ........., odpłatnej dożywotniej renty jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia składników majątku, a kosztami uzyskania tego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów jest różnica między sumą wartości początkowych środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych, tj.: aktualna wartość środków trwałych, powiększona o sumę wartości prawa użytkowania wieczystego uiszczonego za cały okres użytkowania gruntów.

Istotną okolicznością jest to, że na dzień dokonania przedmiotowej czynności nie jest możliwe ustalenie ostatecznej kwoty przychodu ze sprzedaży, gdyż przychodem z tego tytułu jest nieustalona cena zbycia, gdyż ostateczna cena zbycia ulega zmianie w czasie i jest równa sumie wszystkich wymagalnych kwot rent. Na dzień zbycia przekazania nieruchomości zbywca nie uzyskał żadnej ceny zbycia, gdyż nie uzyskał żadnej kwoty renty.

Na gruncie przedmiotowej sprawy aktualna wartość środków trwałych przekazanych w zamian za rentę dożywotnią na dzień zbycia (23.10.2020 r.) wynosi 2.179.560,87 zł. Przychód z tytułu działalności gospodarczej zbywcy powinien wystąpić 10-tego dnia każdego miesiąca, poczynając od dnia 10.11.2020 r., niezależnie od tego, czy kwota należna z tego tytułu została faktycznie zapłacona, czy też nie, gdyż tak określa to art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. Dlatego przychód z tego tytułu w kwocie 20.000,00 zł wystąpi w dniu 10 listopada 2020 r. i wystąpić każdego 10-tego dnia każdego kolejnego miesiąca w kwocie 20.000,00 zł do dnia śmierci zbywcy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 u.p.d.o.f. "Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia”.

Dlatego wnioskodawca w związku z nabyciem nieruchomości (środków trwałych) w zamian za dożywotnią rentę powinien przyjąć do ewidencji środków trwałych wnioskodawcy w dacie 24.11.2020 r. (zarejestrowania działalności gospodarczej) wartość netto równą 20.000 zł, gdyż w tej dacie taka kwota renty była wymagalna (i hipotetycznie zbywca nie dożywając do dnia 10.12.2020 r. zbył by nieruchomości za 20.000,00 zł) i przypisać każdemu nabytemu środkowi trwałemu wartość netto wyliczoną w proporcji wartościowej wartości netto każdego nabytego środka trwałego w stosunku do sumy netto wartości wszystkich nabytych środków trwałych w zamian za dożywotnią rentę.

W dacie każdego 10-tego dnia każdego kolejnego miesiąca, poczynając od dnia 10.12.2020 r., powinien co miesiąc dokonywać modernizacji środków trwałych w łącznej comiesięcznej kwocie netto 20.000 zł (kwocie miesięcznej renty) i przypisywać każdemu nabytemu środkowi trwałemu wartość netto wyliczoną w proporcji wartościowej wartości netto każdego środka trwałego do sumy wartości netto wszystkich nabytych środków trwałych w zamian za dożywotnią rentę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  
• zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
  
• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  
• jego przewidywany okres używania być dłuższy niż rok,
  

- być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie bowiem z art. 22h ust. 1 cyt. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia, w myśl art. 22g ust. 3 powyższej ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W przypadku ustalenia wartości początkowej nieruchomości nabytych przez Wnioskodawczynię na podstawie umowy renty - w zamian za dożywotnią rentę w pierwszej kolejności należy odnieść się do samego pojęcia umowy o rentę.

Umowa renty została zdefiniowana w art. 903 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią, przez umowę renty, jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku.

W umowie renty nie można skutecznie zamieścić ani skutecznego zobowiązania się do innych (tj. innych niż pieniężne lub oznaczone co do gatunku) świadczeń, nawet o charakterze okresowym, ani też zobowiązania się do nieczynienia. Jednak osoba zobowiązująca się do świadczenia renty może zobowiązać się, w sposób wskazany powyżej, w zamian za nabycie prawa niemogącego być przedmiotem świadczenia renty, np. w zamian za przeniesienie własności nieruchomości i innych składników majątku. Renta może być ustanowiona w umowie zarówno na czas określony, jak i nieokreślony, w tym na czas życia osoby uprawnionej.

Jak wskazuje się w doktrynie, umowę o rentę zalicza się do kategorii umów nazwanych, stanowiących samoistne źródło zobowiązania (tytuł prawny do spełniania świadczeń). Ponadto omawiana umowa jest umową konsensualną, o charakterze losowym (korzyści stron nie są równe, ani pewne), która może być ukształtowana jako umowa terminowa lub bezterminowa, odpłatna lub pod tytułem darmym.

Zgodnie z art. 906 Kodeksu cywilnego – do renty ustanowionej za wynagrodzeniem stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży a do renty ustanowionej bez wynagrodzenia stosuje się przepisy o darowiźnie. Odpowiednie stosowanie przepisów o sprzedaży lub darowiźnie nie oznacza, że renta jest tego rodzaju umową. Zachowuje ona swoją pełną odrębność prawną. Reguły stosowania renty są ustalane jedynie przy odpowiednim zastosowaniu przepisów dotyczących sprzedaży lub darowizny.

Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku; każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).

W przypadku renty za wynagrodzeniem wartość świadczenia tytułem wynagrodzenia za ustanowienie renty nie musi odpowiadać wartości świadczeń z renty (brak elementu ekwiwalentności renty). Zgodnie z art. 487 § 2 Kodeksu cywilnego, umowę wzajemną cechuje ekwiwalentność świadczeń stron, natomiast w umowie renty nie każde wynagrodzenie będzie jej nadawało cechy umowy wzajemnej; umowa renty może być umową odpłatną, lecz nie wzajemną. Każda ze stron odpłatnej umowy renty musi liczyć się z tym, że ogólna wartość świadczeń drugiej strony nie będzie obiektywnie odpowiadała wartości jej świadczenia. Nawet w razie uzgodnienia, że renta będzie zobowiązaniem w zamian za ustanowienie albo przeniesienie innego prawa, umowa renty nie może być traktowana jako wzajemna. Sam termin „wynagrodzenie” nie przesądza o ekwiwalentności świadczeń stron, stąd też jeżeli umowa renty ma charakter odpłatny, bez względu na to, czy świadczenia stron są ekwiwalentne, należy do niej odpowiednio stosować przepisy o sprzedaży. Przepisy o sprzedaży należy stosować do renty odpowiednio, co oznacza, że konieczne jest przede wszystkim uwzględnienie szczególnego charakteru tej ostatniej.

Odnosząc powyższe do przywołanych w niniejszej sprawie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że wartością początkową poszczególnych nieruchomości powinna być cena ich nabycia, wynikająca z aktu notarialnego. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego wartość przekazanych w zamian za rentę dożywotnią środków trwałych (nieruchomości) ustalona została w łącznej kwocie tj. 2 179 560, 87 zł.

Zasadą jest, że do ewidencji środków trwałych należy wpisać każdy składnik majątku oddzielnie, a zatem przy określaniu wartości początkowej należy mieć na uwadze cenę każdego składnika majątku. W przypadku, gdy wartość nieruchomości nie uwzględnia wartości poszczególnych nabytych składników majątkowych – na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek prawidłowego ustalenia wartości poszczególnych środków trwałych. Przy określaniu wartości początkowej Wnioskodawca powinien jednak mieć na uwadze cenę rynkową każdego składnika majątku oraz pamiętać, aby ich suma odpowiadała sumie zawartej w akcie notarialnym.

Zatem w tym przypadku, przy ustaleniu wartości początkowej środków trwałych (nieruchomości), zastosowanie znajdzie generalna zasada, określona w art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast prawidłowym sposobem postępowania w omawianej sprawie jest określenie wartości poszczególnych składników majątku wchodzących w skład nieruchomości w oparciu o ich wartość rynkową w taki sposób, aby suma wartości rynkowej poszczególnych składników majątku odpowiadała łącznej cenie nabycia wszystkich nieruchomości.

W konsekwencji, od ustalonej w wyżej wskazany sposób wartości początkowej poszczególnych nieruchomości Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, tym samym tut. Organ podatkowy nie odniósł się do wyliczeń wartości kwot podanych w przedmiotowym wniosku, a jedynie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w oparciu o obowiązujące przepisy prawa podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.