Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.215.2021.2.BS
z 18 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 7 maja 2021 r.), uzupełnionym 4 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy nabycie prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu z tytułu cesji wierzytelności stanowi odpłatne nabycie nieruchomości i skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy nabycie prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu z tytułu cesji wierzytelności stanowi odpłatne nabycie nieruchomości i skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 lipca 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.215.2021.1.BS wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 4 sierpnia 2021 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

SA (spółka akcyjna) - spółka wiodąca w grupie kapitałowej, mająca 100% udziałów w spółce podległej. Spółka kapitałowa podlegaj nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Spółka z o.o. - spółka podległa, w której 100% udziałów ma SA, posiada zobowiązania wobec osób fizycznych z tytułu pożyczek. Spółka z o.o. jest właścicielem gruntu przeznaczonego pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Grunt został zakupiony w 2018 roku. Na podstawie aktu notarialnego od Gminy. Podatek VAT od zakupu gruntu został odliczony. Do dnia dzisiejszego Spółka z o.o. nie rozpoczęła żadnych inwestycji związanych z tym gruntem. Spółka kapitałowa podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze względu na trudną sytuację finansową Spółki z o.o. oraz na zbliżający się termin spłaty zobowiązań wobec pożyczkodawców, Zarząd Spółki podjął decyzję o cesji wierzytelności wobec pożyczkodawców na SA. Zarząd Spółki z o.o. wyraził zgodę na cesję. Zostanie dokonana cesja wierzytelności. Zakłada się, że 100% wierzycieli wyrazi zgodę na cesję umowy pożyczki i podpisze umowy z SA. W związku z zaistniałą sytuacją powstanie zobowiązanie Spółki z o.o. wobec SA.

Spółka z o.o. zaplanowała spłatę części zobowiązania wobec SA ze środków pochodzących ze sprzedaży gruntu budowlanego. Zostanie wykonana wycena gruntu na dzień dzisiejszy. Biorąc pod uwagę bieżącą sytuację rynkową, może dojść do sytuacji, że nie będzie zainteresowanych kupnem gruntu.

W związku z powyższą sytuacją i wstępną decyzją o postawieniu Spółki z o.o. w stan likwidacji, Zarząd Spółki z o.o. i Zarząd SA podejmą decyzję o wspólnym rozliczeniu zobowiązań Spółki z o.o. poprzez przeniesienie prawa własności gruntu budowlanego w zamian za zwolnienie z długu z tytułu cesji wierzytelności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 3 sierpnia 2021 r.):

Czy nabycie prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu z tytułu cesji wierzytelności stanowi odpłatne nabycie nieruchomości i skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z 3 sierpnia 2021 r.), dokonana przez Spółkę SA czynność, polegająca na przejęciu własności gruntu budowlanego w zamian za zwolnienie z długu nie stanowi odpłatnego nabycia nieruchomości. W konsekwencji SA nie będzie miała obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych.

W ocenie SA, nie mamy do czynienia z odpłatnym nabyciem nieruchomości, gdyż rozliczenie Spółki z o.o. z SA, poprzez przeniesienie własności nieruchomości, w celu rozliczenia zobowiązania, nie jest czynnością wzajemną ani odpłatną. Świadczeniu Spółki z o.o., którą zwalnia się w ten sposób ze zobowiązania zapłaty wierzytelności, nie odpowiada żadne świadczenie wzajemne. Jeżeli rozliczenie nie ma cechy odpłatności - zastępcze wykonanie zobowiązania w ramach cywilnoprawnej instytucji datio in solutum - również tej cechy nie posiada. Świadczenie rzeczowe, na mocy porozumienia stron, wchodzi bowiem w miejsce świadczenia głównego. Celem datio in solutum jest wygaśnięcie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykle wykonanie, przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Wnioskodawca wskazuje, iż w przedstawionym zdarzeniu dojdzie do przejęcia nieruchomości na warunkach określonych w przepisach kodeksu cywilnego. W związku z powyższym nastąpi zwolnienie Spółki z o.o. z wierzytelności wobec SA. Spłata przejętego zadłużenia będzie neutralna podatkowo dla SA. Po stronie SA, nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego, skutkującego powstaniem przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT.

Podkreślić należy, że takie ułożenie transakcji ma wyeliminować w części rozliczenia gotówkowe (pieniężne) oraz zaciąganie kolejnego kredytu przez Spółkę z o.o.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

I tak, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe.

W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa jego aktywa, a więc takie, którymi podatnik może rozporządzać jak właściciel.

Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro zatem przepis ten w sposób kategoryczny i wyczerpujący określa, co nie jest przychodem w rozumieniu ustawy, to a contrario należy przyjąć, że wszelkie inne przychody, przepisem tym nieobjęte, powodują powstanie obowiązku podatkowego. W pkt 1 tego przepisu ustanowiono m.in. regułę, dotyczącą neutralności podatkowej pożyczek (kredytów).

Udzielenie pożyczki (kredytu) jest zdarzeniem podatkowo neutralnym w tym sensie, że z jednej strony, otrzymana przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę) pożyczka (kredyt) oraz zwrócona pożyczkodawcy (kredytodawcy) pożyczka (kredyt) nie stanowią przychodu podatkowego, a drugiej strony, wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) poniesione przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę) nie stanowią dla niego kosztów uzyskania przychodów - art. 12 ust. 4 pkt 1 i art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy, kwestii ustalenia czy nabycie prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu z tytułu cesji wierzytelności stanowi odpłatne nabycie nieruchomości i skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, m.in. że Wnioskodawca (spółka akcyjna) - spółka wiodąca w grupie kapitałowej, mająca 100% udziałów w spółce podległej. Spółka z o.o. - spółka podległa, w której 100% udziałów ma Wnioskodawca, posiada zobowiązania wobec osób fizycznych z tytułu pożyczek. Spółka z o.o. jest właścicielem gruntu przeznaczonego pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Ze względu na trudną sytuację finansową Spółki z o.o. oraz na zbliżający się termin spłaty zobowiązań wobec pożyczkodawców, Zarząd Spółki podjął decyzję o cesji wierzytelności wobec pożyczkodawców na Wnioskodawcę. Zarząd Spółki z o.o. wyraził zgodę na cesję. Zostanie dokonana cesja wierzytelności. Zakłada się, że 100% wierzycieli wyrazi zgodę na cesję umowy pożyczki i podpisze umowy z Wnioskodawcą. W związku z zaistniałą sytuacją powstanie zobowiązanie Spółki z o.o. wobec Wnioskodawcy. Spółka z o.o. zaplanowała spłatę części zobowiązania wobec Wnioskodawcy ze środków pochodzących ze sprzedaży gruntu budowlanego. Biorąc pod uwagę bieżącą sytuację rynkową, może dojść do sytuacji, że nie będzie zainteresowanych kupnem gruntu. W związku z powyższą sytuacją i wstępną decyzją o postawieniu Spółki z o.o. w stan likwidacji, Zarząd Spółki z o.o. i Zarząd Wnioskodawcy podejmą decyzję o wspólnym rozliczeniu zobowiązań Spółki z o.o. poprzez przeniesienie prawa własności gruntu budowlanego w zamian za zwolnienie z długu z tytułu cesji wierzytelności.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że spłata na rzecz Wnioskodawcy (jako wstępującego w rolę wierzyciela) wierzytelności z tytułu uprzednio udzielonej przez osoby fizyczne pożyczki, poprzez przeniesienie prawa własności nieruchomości gruntowej, nie będzie traktowana na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak spłata pożyczki. Wnioskodawca nie udzielił bowiem ww. pożyczki tylko przejął wierzytelność z tego tytułu.

Zatem spłata ww. wierzytelności w formie przeniesienia prawa własności do nieruchomości gruntowej nie będzie spłatą pożyczki, lecz stanowić będzie odrębną czynność prawną, która generować będzie przychód podatkowy. Będzie to przychód z tytułu spłaty wierzytelności, a nie z tytułu nabycia nieruchomości.

Jednocześnie wskazać należy, że w związku otrzymaniem przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości dojdzie do odpłatnego nabycia tej nieruchomości.

Wobec powyższego uznać należy, że dla Wnioskodawcy czynność przeniesienia praw własności do nieruchomości celem zwolnienia Sp. z o.o. z obowiązku zapłaty długu na rzecz Wnioskodawcy stanowi formę odpłatnego nabycia. Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że dokonana przez Spółkę SA czynność, polegająca na przejęciu własności gruntu budowlanego w zamian za zwolnienie z długu nie stanowi odpłatnego nabycia nieruchomości.

Nie można również zgodzić się Wnioskodawcą, że w związku z ww. czynnością nie będzie miał obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych, bowiem jak wskazano wyżej w tej sytuacji powstanie przychód z tytułu spłaty wierzytelności.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.