2021.08.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.274.2021.1.PK
z 18 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 maja 2021 r. (data wpływu 28 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca dostaw w ramach transakcji łańcuchowej wyniku której następuje import towarów do kraju i możliwości korekty faktury (pytanie oznaczone nr 1) - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca dostaw w ramach transakcji łańcuchowej wyniku której następuje import towarów do kraju i możliwości korekty faktury (pytanie oznaczone nr 1).

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącym stroną postępowania: (…)
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: (…)

przedstawiono następujący stan faktyczny:

(…) (dalej „Wnioskodawca”) jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług jak również do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT UE). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

(…) (dalej „Zainteresowany”) jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług jak również do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT UE). Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Zainteresowany złożył zamówienie u Wnioskodawcy na zakup dwóch żurawi wieżowych. Zakup miał związek ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W dostawie towaru uczestniczyły 4 podmioty:

1 podmiot w łańcuchu - dostawca (podmiot norweski);
2 podmiot w łańcuchu - pośrednik (podmiot niemiecki);
3 podmiot w łańcuchu - pośrednik (Wnioskodawca);
4 podmiot w łańcuchu - nabywca (Zainteresowany).

Żurawie zostały przetransportowane z Norwegii na terytorium Polski, bezpośrednio od norweskiego dostawcy do Zainteresowanego.

Warunki dostawy między poszczególnymi podmiotami zostały uzgodnione w oparciu o reguły INCOTERMS:

Między 1 podmiotem a 2 podmiotem - D K (Norwegia)

Między 2 podmiotem a 3 podmiotem - D W (Polska)

Między 3 podmiotem a 4 podmiotem - D W (Polska)

Oznacza to, że podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu z Norwegii do Polski był drugi podmiot w łańcuchu (podmiot niemiecki).

Uwzględniając powyższy sposób organizacji dostawy towarów, Wnioskodawca wystawił fakturę na rzecz Zainteresowanego z zastosowaniem stawki 23%.

Okazało się jednak, że zgłoszenia celnego importowanego towaru dokonał Zainteresowany na podstawie faktur proforma wystawionych z 23% VAT przez Wnioskodawcę. Zainteresowany, na podstawie art. 77 ust. 3 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, jako zgłaszający stał się dłużnikiem z tytułu długu celnego od kupowanych żurawi wieżowych i podatnikiem podatku VAT z tytułu importu towaru.

Urząd celny, bazując na kwocie do zapłaty, wynikających z faktur, wystawionych przez Wnioskodawcę, ustalił wartość transakcyjną, będącą podstawą obliczenia VAT od importu towarów, zgodnie z art. 70 ust. 1 i 2 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, które zawierają definicję wartości transakcyjnej. Na podstawie kwoty brutto faktur sprzedaży wystawionych przez Wnioskodawcę Urząd Celny dokonał zatem obliczenia VAT od importu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy za prawidłowe w przedstawionym stanie faktycznym można uznać, że dostawy które poprzedzały import towarów, w tym również dostawa Wnioskodawcy na rzecz Zainteresowanego miały miejsce w kraju rozpoczęcia transportu towarów tj. w kraju trzecim (Norwegii), a Wnioskodawca ma prawo skorygować fakturę i wystawić fakturę bez podatku VAT.
W przypadku uznania, że odpowiedź na pytanie pierwsze jest przecząca, to czy Wnioskodawca ma prawo do dwukrotnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług oraz z faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę dokumentującej dostawę towarów na terytorium kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: uptu), w przypadku, gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 uptu w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Przepisy art. 22 ust 2a-2doraz ust. 3 uptu w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 dotyczą dostaw dokonywanych z terytorium polski na terytorium kraju trzeciego (eksport), lub transakcji wewnątrzwspólnotowych łańcuchowych.

Zgodnie z art. 32, akapit pierwszy Dyrektywy VAT miejscem dostawy towarów jest, co do zasady, miejsce rozpoczęcia transportu, z wyłączeniem transakcji dokonywanych przez importera. Art. 32 akapit drugi Dyrektywy VAT, odpowiednik art. 22 ust. 4 uptu stanowi „Jednak w przypadku, gdy miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów znajduje się na terytorium trzecim lub w państwie trzecim, uznaje się, że zarówno miejsce dostawy dokonywanej przez importera wskazanego lub uznanego zgodnie z art. 201 za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT, jak i miejsce każdej kolejnej dostawy znajduje się w państwie członkowskim importu towarów”.

Z konstrukcji art. 32 Dyrektywy VAT wynika zatem jednoznacznie, że zasada ogólna, zgodnie z którą dostawa towarów następuje w kraju rozpoczęcia transportu, ma zastosowanie również do towarów przywożonych spoza UE, wobec czego, na gruncie dyrektywy dostawy poprzedzające dostawę dokonaną przez importera powinny być uznane za mające miejsce w kraju rozpoczęcia transportu (kraj trzeci). Importerem zobowiązanym do odprowadzenia VAT z tytułu importu był Zainteresowany. Zgodnie bowiem z art. 5 ust 1 pkt 3 ustawy o VAT, „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega (...) import towarów”.

Stosownie zaś do art. 19a ust. 9 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego.

W związku z tym, że odprawy celnej dokonał Zainteresowany, to na nim ciążył obowiązek podatkowy z tytułu importu, zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy o VAT.

Dlatego zdaniem Wnioskodawcy dostawy towarów następujące przed sprzedażą dokonaną przez importera (Zainteresowanego) w tym dostawę dokonywaną przez Wnioskodawcę należy uznać za niepodlegające opodatkowaniu VAT w Polsce.

Taka interpretacja pozwala na uniknięcie sprzeczności w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług i podwójnego opodatkowania tym podatkiem jednej transakcji jako sprzedaży towarów i jako importu, a tym samym naruszeniu zasady neutralności podatku VAT. Takie stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne nr 0114-KDIP1-2.4012.334.2019.1.KT z dnia 30 lipca 2019 r. oraz 0114-KDIP1-2.4012.585.2019.1.MC z dnia 10 grudnia 2019 r. w interpretacjach tych KIS potwierdził że „W takim przypadku transakcję dostawy towaru przez Wnioskodawcę na rzecz polskiego klienta, będącego jednocześnie importerem towaru, należy uznać - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, tj. na terytorium państwa trzeciego. Oznacza to, że dokonywane przez Wnioskodawcę dostawy towarów wysyłanych z terytorium państwa trzeciego do odbiorców w Polsce nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Wnioskodawcę na terytorium kraju”.

Konsekwentnie należy uznać, że Wnioskodawca ma prawo skorygować wystawioną na rzecz Zainteresowanego fakturę dokumentującą dostawę żurawia, gdyż dostawa towaru realizowana w przedstawionym w stanie faktycznym łańcuchu dostaw przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego nie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce.

Ad 2

W przypadku, jeżeli na odpowiedź na pytanie pierwsze byłaby przecząca, oznaczałoby to, że sprzedaż towarów dokonywana w analizowanym łańcuchu dostaw przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego podlega opodatkowaniu VAT w Polsce, a Wnioskodawca powinien wystawić na Zainteresowanego fakturę zawierającą podatek VAT. Z drugiej zaś strony Zainteresowany był zobowiązany do odprowadzenia VAT z tytułu importu towarów, jako zgłaszający towar do odprawy celnej.

Zgodnie art. 1 ust. 2 Dyrektywy VAT 2006/112/WE, „Zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem. VAT, obliczony od ceny towaru lub usługi według stawki, która ma zastosowanie do takiego towaru lub usługi, jest wymagalny od każdej transakcji, po odjęciu kwoty podatku poniesionego bezpośrednio w różnych składnikach kosztów. Wspólny system VAT stosuje się aż do etapu sprzedaży”

Wyżej wyrażona zasada (zasada neutralności podatku VAT) była wielokrotnie przedmiotem orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej: Europejski Trybunał Sprawiedliwości - ETS). Z orzecznictwa tego wynika, że wszelkie ograniczenia tego prawa, które ze swej natury niweczą neutralność, mają charakter wyjątkowy i muszą mieć wyraźne oparcie w przepisach art. 167-192 Dyrektywy VAT 2006/112/WE.

Zasada ta znajduje odzwierciedlenie w art. 86 uptu. Zgodnie z art. 86 ust. 1 uptu „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.”

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 uptu. „kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług lub dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi”.

Zatem należy uznać, że Zainteresowany miałby w analizowanym przypadku prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej w przedstawionym stanie faktycznym przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 a uptu wynika, że „kwotę podatku naliczonego stanowi, w przypadku importu towarów - kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego”.

Oznacza to, że w analizowanym przypadku Zainteresowany ma pełne prawo do odliczenia podatku od towarów w i usług wynikającego z otrzymanego dokumentu celnego i zapłaconego podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów na terytorium Polski.

Zatem w przypadku uznania, że odpowiedź na pytanie pierwsze jest przecząca, tu należy przyjąć, że Wnioskodawca ma prawo do dwukrotnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług oraz z faktury wystawionej przez Wnioskodawcę dokumentującej dostawę towarów na terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (pytanie oznaczone nr 1), jest prawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) (art. 2 pkt 3 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy)

W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie (art. 22 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów (art. 22 ust. 4 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

W przypadku transakcji łańcuchowych, przywołany przez Spółkę, art. 22 ust. 4 może mieć tylko znaczenie uzupełniające ogólne reguły ustalania miejsca świadczenia. Z przepisu tego wynika, że zawsze, bez względu na wcześniejsze uregulowania zawarte w art. 22 ust. 2 i ust. 3 ustawy, dostawy dokonywane przez importera oraz następnych kontrahentów będą dostawami dokonywanymi na terytorium państwa członkowskiego importu. W żadnym jednak wypadku nie można w oparciu o treść art. 22 ust. 4 czynić ustalenia w zakresie miejsca świadczenia dostaw na wcześniejszych etapach przed importem.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca - w wyniku złożenia zamówienie przez Zainteresowanego – dokonał na jego rzecz dostawy towarów. W dostawie towaru uczestniczyły 4 podmioty:

1 podmiot w łańcuchu - dostawca (podmiot norweski);
2 podmiot w łańcuchu - pośrednik (podmiot niemiecki);
3 podmiot w łańcuchu - pośrednik (Wnioskodawca);
4 podmiot w łańcuchu - nabywca (Zainteresowany).

Żurawie zostały przetransportowane z Norwegii na terytorium Polski, bezpośrednio od norweskiego dostawcy do Zainteresowanego. Warunki dostawy między poszczególnymi podmiotami zostały uzgodnione w oparciu o reguły INCOTERMS:

Między 1 podmiotem a 2 podmiotem - D K (Norwegia)

Między 2 podmiotem a 3 podmiotem - D W (Polska)

Między 3 podmiotem a 4 podmiotem - D... W (Polska)

Oznacza to, że podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu z Norwegii do Polski był drugi podmiot w łańcuchu (podmiot niemiecki).

Uwzględniając powyższy sposób organizacji dostawy towarów, Wnioskodawca wystawił fakturę na rzecz Zainteresowanego z zastosowaniem stawki 23%.

Wątpliwości wnioskodawców dotyczą miejsca opodatkowania dostawy dla Zainteresowanego i możliwości korekty faktury w sytuacji uznania, że dostawa ta miała miejsce poza granicami kraju.

Zgodnie z cyt. wyżej art. 22 ust. 4 ustawy, dostawę towarów wysyłanych z państwa trzeciego uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów (w tym przypadku Polski), gdy dostawa ta jest dokonywana przez podatnika, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów.

Zatem, skoro - jak wskazał Wnioskodawca - w ramach dokonywanych transakcji podatnikiem zobowiązanym do uiszczenia podatku z tytułu importu towarów dokonanego na terytorium Polski jest ostateczny Zainteresowany (polski klient Spółki), to regulacja art. 22 ust. 4 ustawy nie ma dla Wnioskodawcy bezpośredniego zastosowania – nie jest on bowiem w tym przypadku podatnikiem dokonującym dostawy, który jednocześnie jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów.

Niemniej z ww. przepisu wynika norma, zgodnie z którą, tylko dostawy dokonane przez importera na terytorium państwa członkowskiego importu podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (podatkiem od wartości dodanej). A contrario nie podlegają opodatkowaniu tym, podatkiem dostawy, które nie są dokonywane przez importera przed zaimportowaniem towaru.

W takim przypadku transakcję dostawy towaru przez Wnioskodawcę na rzecz polskiego klienta, będącego jednocześnie importerem towaru, należy uznać – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, tj. na terytorium państwa trzeciego. Oznacza to, że dokonywane przez Wnioskodawcę dostawy towarów wysyłanych z terytorium państwa trzeciego do Zainteresowanego w Polsce nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Wnioskodawcę na terytorium kraju.

Możliwości wystawienia faktury korygującej reguluje art. 160j ust. 1 ustawy. zgodnie z tym przepisem w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mo

podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca opodatkował dostawę towarów która miała miejsce poza granicami kraju i udokumentował ta transakcję fakturą naliczając błędnie podatek VAT, jest on uprawniony do korekty tej faktury jako faktury w której stwierdzono pomyłkę.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

W związku z powyższym, przy warunkowej formule pytania nr 2 wniosku, brak jest podstaw do udzielenia odpowiedzi na to pytanie oraz oceny stanowiska w jego zakresie. Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji udzielenia przez Organ odpowiedzi negatywnej na pierwsze pytanie. W wydanym rozstrzygnięciu stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 ocenione zostało pozytywnie, jako prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin