Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.244.2021.2.RM
z 23 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.), uzupełnionym 2 lipca 2021 r. (data wpływu 5 lipca 2021 r.) na wezwanie Organu z 21 czerwca 2021 r. (skutecznie doręczone 29 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania eksportu towarów stawką podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie posiadanych dokumentów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania eksportu towarów stawką podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie posiadanych dokumentów.

Wniosek uzupełniony został 2 lipca 2021 r. (data wpływu 5 lipca 2021 r.) na wezwanie Organu z 21 czerwca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony pismem z 1 lipca 2021 r.:

Wnioskodawcą jest … Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) zajmująca się produkcją okien dachowych, rolet oraz drewnianych schodów strychowych. Jest ona częścią … - brytyjskiego producenta materiałów budowlanych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Przeważająca część towarów produkowanych przez Spółkę jest sprzedawana na rzecz brytyjskiej spółki … Ltd. wchodzącej w skład grupy … (dalej zwana: „Klientem”).

Od 1 stycznia 2021 r., tj. po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej i zakończeniu okresu przejściowego, sprzedając towar podmiotowi mającemu siedzibę na terenie Wielkiej Brytanii Wnioskodawca obowiązany jest rozpoznawać taką sprzedaż jako eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.

Wnioskodawca eksportując towar stosuje regułę Incoterms DAP - Delivered At Place, zgodnie z którą towar uznawany jest za dostarczony, gdy został przekazany do dyspozycji kupującego w momencie przybycia środków transportu gotowych do rozładunku w podanym miejscu docelowym, a odpowiedzialnym za transport oraz ponoszącym ryzyko związane z przewozem towarów jest Wnioskodawca.

W ostatnim czasie Spółka odnotowuje przypadki, w których obsługująca ją brytyjska agencja celna nie przesyła jej elektronicznego potwierdzenia wywozowego, tzw. komunikatu IE 599, o którym mowa w art. 41 ust. 6a pkt 1 ustawy o VAT. W takim przypadku Spółka każdorazowo posiada jednak potwierdzenie wysyłki (confirmation ot shipment) przesyłane przez brytyjską agencję celną oraz listy przewozowe (dalej: „dokumenty CMR”) otrzymane od Klienta z potwierdzeniem przyjęcia towaru w jego magazynie. Każdorazowo dane wynikające z dokumentów CMR, tj. nazwy i ilość towarów są tożsame z danymi wynikającymi z wystawionych faktur dokumentujących ich sprzedaż.

Wnioskodawca pragnie ponadto wskazać, iż ze względu na wymóg dochowania należytej staranności, w sytuacji gdy nie dysponuje komunikatem IE 599, postępuje zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 7 ustawy o VAT, tj. wykazuje stawkę właściwą dla dostawy towaru na terytorium kraju.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że dokumenty jakie posiada, tj. confirmation of shipment przesyłane przez brytyjską agencję celną oraz listy przewozowe - dokumenty CMR otrzymane od Klienta potwierdzają w sposób jednoznaczny, że towar będący przedmiotem dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę opuścił terytorium Unii Europejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, tj. gdy Wnioskodawca dokonuje faktycznego wywozu towarów z kraju poza teren Unii Europejskiej, czego potwierdzeniem są dokumenty „potwierdzenie wywozu” otrzymane od agencji celnej oraz dokumenty CMR otrzymane od Klienta, ma on prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o VAT przewidzianej dla eksportu towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy Wnioskodawca dokonuje faktycznego wywozu towarów z kraju poza teren Unii Europejskiej, czego potwierdzeniem są dokumenty „potwierdzenie wywozu" otrzymane od agencji celnej oraz dokumenty CMR otrzymane od Klienta, ma on prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o VAT przewidzianej dla eksportu towarów.

Zgodnie z definicją eksportu towarów wskazaną w ustawie o VAT, przez eksport rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W świetle powyższej definicji wypracował się podział na eksport pośredni oraz bezpośredni. Jeżeli towar wywozi podatnik dokonujący dostawy towarów, lub też wywóz dokonywany jest na jego rzecz - wówczas mamy do czynienia z tzw. eksportem bezpośrednim. Z kolei jeżeli towar wywozi nabywca mający siedzibę poza terytorium Polski lub też wywóz dokonywany jest na jego rzecz - wówczas występuje tzw. eksport pośredni. W niniejszej sprawie, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, organizacją transportu zajmuje się każdorazowo Wnioskodawca, a więc mamy do czynienia z eksportem bezpośrednim.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów stawka podatku wynosi 0%, przy czym jej zastosowanie możliwe jest pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Ustawa o VAT wskazuje na dokumenty potwierdzające wywóz towarów, jednak w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT posługuje się sformułowaniem "w szczególności" co prowadzi do wniosku, że przewidziany w tym przepisie katalog jest otwarty, a wymienione w nim dokumenty stanowią jedynie przykłady dokumentów uznanych za dowód potwierdzający dostawę i wywóz towaru poza granice Unii Europejskiej.

Zgodnie z powyższą regulacją, dokumentami potwierdzającymi wywóz towaru poza granice Unii Europejskiej są w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu - tzw. komunikat IE 599,
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność,
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny - tzw. dokument SAD.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 23 lutego 2021 r. również potwierdził, że wskazane powyżej dokumenty są jedynie przykładami, a podatnik, jeżeli posiada inne wiarygodne dowody potwierdzające faktyczny wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT przewidzianej dla eksportu: „katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a u.p.t.u. jest katalogiem otwartym, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu" (sygn. akt I SA/Gl 1459/20).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez eksport towarów, zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca - zarejestrowany podatnik VAT czynny sprzedaje produkowane przez siebie towary na rzecz brytyjskiej spółki (Klient). Wnioskodawca odpowiada za transport towarów i ponosi ryzyko związane z ich przewozem.

Od 1 stycznia 2021 r., tj. po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej i zakończeniu okresu przejściowego, sprzedając towar podmiotowi mającemu siedzibę w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca obowiązany jest rozpoznawać eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy.

Obecnie zdarza się, że brytyjska agencja celna nie przesyła Wnioskodawcy elektronicznego potwierdzenia wywozowego, tzw. komunikatu IE 599, o którym mowa w art. 41 ust. 6a pkt 1 ustawy. W takim przypadku, Spółka każdorazowo posiada potwierdzenie wysyłki (confirmation ot shipment) przesyłane przez brytyjską agencję celną oraz listy przewozowe (dokumenty CMR) otrzymane od Klienta z potwierdzeniem przyjęcia towaru w jego magazynie. Posiadane dokumenty potwierdzają w sposób jednoznaczny, że towar będący przedmiotem dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę opuścił terytorium Unii Europejskiej. Dane wynikające z dokumentów CMR, tj. nazwy i ilość towarów są tożsame z danymi wynikającymi z faktur dokumentujących ich sprzedaż.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy na podstawie posiadanych dokumentów ma prawo do zastosowania stawki podatku 0% dla eksportu towarów, zdefiniowanego w art. 2 pkt 8 ustawy.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym, w myśl art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Jednocześnie stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Zatem, zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Należy nadmienić, że poprzez zastosowanie stawki 0% w odniesieniu do eksportu towaru dochodzi do realizacji zasady neutralności podatku od towarów i usług. Na skutek zastosowania stawki 0% realizowane jest prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego związanego z eksportem towaru, który skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego po stronie importera. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zasada neutralności wymaga, aby odliczenie podatku VAT naliczonego przysługiwało, jeżeli zostały spełnione wymogi materialne, nawet wówczas, gdy niektóre wymogi formalne zostały pominięte przez podatników (np. wyrok TSUE z dnia 28 lipca 2016 r. w sprawie C-332/15). Również z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że celem regulacji art. 41 ust. 6, 6a i 11 ustawy o VAT jest udowodnienie przez podatnika, że spełnione zostały warunki eksportu. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 2 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Po 993/16, „dla udowodnienia, że eksport miał miejsce, wystarczy dowolny dokument, a niekoniecznie pieczęć urzędu celnego na karcie SAD. Przyjęcie, że tylko karta SAD jest dokumentem uprawniającym do skorzystania z preferencyjnej stawki VAT naruszałoby zasadę neutralności (tak: wyrok NSA z dnia 10 września 2014 r., I FSK 1304/13)”. Zdaniem Sądu również tezy uchwały NSA z dnia 11 października 2010 r., I FPS 1/10, potwierdzają wniosek, że w imię zasady proporcjonalności i neutralności podatku VAT dla ustalenia, że w sprawie należy zastosować stawkę właściwą dla eksportu towarów, wystarczy posiadanie przez podatnika takich dowodów, które łącznie potwierdzają fakt wywiezienia towarów poza obszar UE. Generalnie w orzecznictwie sformułowany jest pogląd, zgodnie z którym podstawowe znaczenie związane z eksportem towarów, a tym samym możliwość zastosowania stawki preferencyjnej, należy łączyć z wyprowadzeniem towaru poza granice UE, a potwierdzenie tego zdarzenia może mieć miejsce w każdej jednoznacznej i wiarygodnej formie (np. wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 czerwca 2016 r., I SA/Łd 437/16).

Wnioskodawca wskazał, że zdarza się, że nie otrzymuje od obsługującej go agencji celnej elektronicznego potwierdzenia wywozowego, tzw. komunikatu IE 599. Niemniej jednak w takim przypadku każdorazowo Wnioskodawca posiada przesyłane przez brytyjską agencję celną potwierdzenie wysyłki (confirmation ot shipment) oraz listy przewozowe (dokumenty CMR) otrzymane od Klienta z potwierdzeniem przyjęcia towaru w jego magazynie. Przy tym co istotne Wnioskodawca wskazał, że posiadane dokumenty (confirmation of shipment przesyłane przez brytyjską agencję celną oraz listy przewozowe - dokumenty CMR otrzymane od Klienta) potwierdzają w sposób jednoznaczny, że towar będący przedmiotem dostawy opuścił terytorium Unii Europejskiej. Natomiast dane wynikające z dokumentów CMR, tj. nazwy i ilość towarów są tożsame z danymi wynikającymi z faktur dokumentujących ich sprzedaż.

Zatem skoro Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy dysponuje dokumentami, które w sposób jednoznaczny potwierdzają wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej (potwierdzenie wysyłki - confirmation ot shipment przesłane przez brytyjską agencję celną oraz list przewozowy CMR otrzymany od Klienta z potwierdzeniem przyjęcia towaru w jego magazynie), ma prawo do opodatkowania eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy stawką VAT w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto zaznacza się, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie eksportu towarów, może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii uznania transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę za eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie sformułował pytania jak również nie przedstawił własnego stanowiska w sprawie.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.