2021.08.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.222.2021.2.PK
z 18 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 maja 2021 r. (data wpływu 5 maja 2021 r.), uzupełnione pismem z 1 lipca 2021 r. (data wpływu 6 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania i rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest:

prawidłowe w zakresie rozpoznania i opodatkowania WNT;
nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT;
prawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania;
nieprawidłowe w zakresie określenia kursu do przeliczenia kwot wyrażonych w obcych walutach;
prawidłowe w zakresie wykazania WNT w deklaracji i braku wykazania w informacji podsumowującej.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania i rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 lipca 2021 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 21 czerwca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzący indywidualną działalność gospodarczą pod firmą (…) (dalej zwany „Wnioskodawcą”) jest w Polsce czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, posiadającym siedzibę prowadzonej działalności gospodarczej w Polsce (…). Wnioskodawca jest także zarejestrowanym podatnikiem w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE); nie posiada rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług w żadnym innym, poza Polską, kraju Unii Europejskiej („UE”).

W ramach bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje zakupu towaru od producenta w Chinach („Producent”). Obecnie Wnioskodawca współpracuje w opisany w niniejszym wniosku sposób z dwoma Producentami, ale w przyszłości ich liczba może się zwiększyć.

Dostawa Towaru odbywa się na warunkach Incoterms EXW albo FOB Shenzen. Towar stanowią głównie (…) („Towar” lub „Towary”).

Towar jest odbierany przez Wnioskodawcę z odpowiedniego magazynu Producenta - lub magazynu wskazanego przez Producenta należącego do innej firmy - na terytorium Unii Europejskiej. Dotychczas były to magazyny w Hiszpanii i w Czechach, w przyszłości może także wystąpić odbiór z magazynu w Niemczech lub innego kraju UE. Następnie Towar jest transportowany z danego kraju UE do siedziby Wnioskodawcy w Polsce, przy czym organizatorem tego transportu i koszty z nim związane ponosi Wnioskodawca (zgodnie z przyjętymi zasadami Incoterms - od momentu odbioru z magazynu lub od momentu załadunku na statek/pociąg).

Faktury sprzedaży Towaru wystawiane są na rzecz Wnioskodawcy bezpośrednio przez producenta w Chinach, jeszcze przed dostawą Towaru. Opiewają na cenę sprzedaży, która jest równa lub wyższa cenie sprzedaży Towarów odbieranych przez nabywców bezpośrednio w Chinach. Na fakturach nie są wyszczególnione żadne dodatkowe koszty, w tym w szczególności z tytułu cła ani transportu do UE. Faktury nie zawierają numeru identyfikacyjnego VAT UE (Producent nie posługuje się nim przy dokonaniu transakcji sprzedaży Towaru. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy Producent jest zarejestrowany jako podatnik na terytorium UE). W związku z tym Wnioskodawca nie ma możliwości wpisania prawidłowego numeru identyfikacyjnego VAT Producenta w informacji podsumowującej VAT UE, natomiast może jedynie uwzględnić transakcje w deklaracji JPK_V7M jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Wnioskodawca rozpoznaje transakcję przemieszczenia Towaru z odpowiedniego kraju UE, w którym następuje odbiór Towaru, do Polski jako nabycie wewnątrzwspólnotowe i określa dla tej sytuacji moment powstania obowiązku podatkowego na 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy Towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (za dzień dostawy Towaru przyjmowany jest dzień wystawienia dokumentu PZ).

W przypadku Wnioskodawcy podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest cena nabycia Towaru zgodna z wystawioną przez Producenta fakturą, ponieważ inne należności nie są pobierane (w szczególności nie wchodzi do podstawy opodatkowania wartość cła, bo Wnioskodawca nie dysponuje dokumentami celnymi).

Do przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w wystawianej fakturze wewnętrznej, Wnioskodawca przyjmuje kurs waluty z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego dla tej transakcji (art. 31a ustawy o podatku od towarów i usług), czyli z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy Towaru.

Wnioskodawca wystawia dokument wewnętrzny za dany miesiąc, ujmując tę transakcję jako nabycie wewnątrzwspólnotowe w deklaracji JPK_V7M (poz. 23 i poz. 24) zgodnie z powyżej wymienionym momentem powstania obowiązku podatkowego, czyli w miesiącu następnym po miesiącu, w którym dokonano dostawy Towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (wystawiono dokument PZ).

Natomiast w informacji podsumowującej VAT-UE Wnioskodawca nie ujmuje tych transakcji (skoro nie dysponuje numerem VAT UE Producenta, ani żadnego innego podmiotu, który wprowadziłby towar na teren Unii Europejskiej). W przypadku wezwania Urzędu Skarbowego Wnioskodawca przedkłada krótkie wyjaśnienie odnośnie rozbieżności pomiędzy deklaracją JPK_V7M za dany miesiąc, a informacją podsumowującą VAT-UE za ten miesiąc.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca uzyskuje prawo rozporządzania Towarem jak właściciel z chwilą odbioru Towaru z magazynu Producenta. W sytuacji przedstawionej we Wniosku, w momencie przeniesienia na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania Towarem jak właściciel Towar znajduje się na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej (jak dotąd: Hiszpania lub Czechy, potencjalnie także Niemcy lub inny kraj UE).
Warunki dostawy (Incoterms EXW lub FOB Shenzen) są standardem stosowanym przez Producenta. Jednakże w praktyce, ze względu na posiadane magazyny na terytorium UE (do obsługi transakcji zawieranych z klientami europejskimi dokonującymi zakupów poprzez platformy sprzedażowe np. (…)) Producent oferuje Wnioskodawcy (opcjonalnie) możliwość odbioru Towaru w magazynie na terytorium UE.

Transport Towaru z Chin do magazynu Producenta - albo magazynu wskazanego przez Producenta - na terenie UE, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy organizuje Producent. Możliwe też jednak, że Towar znajduje się już w tymże magazynie w momencie składania zamówienia przez Wnioskodawcę u Producenta.
Odprawy celnej zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy dokonuje Producent (Wnioskodawca nie ma w tym żadnego udziału).
Producenci nie pobierają od Wnioskodawcy bezpośrednio dodatkowego wynagrodzenia za transport, ubezpieczenie itp. Towaru, jednakże cena Towaru odbieranego z magazynu na terytorium UE jest nieco wyższa od ceny tego samego Towaru, który Wnioskodawca odbierałby z magazynu w Chinach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów

kurs walut

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W przekonaniu Wnioskodawcy dostawa Towaru z magazynu Producenta w innym kraju UE do Polski w warunkach opisanych w niniejszym wniosku stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z póżn. zm.; dalej jako: „ustawa”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, przepis ust. 1 stosuje się m.in. pod warunkiem, że nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy podatnikiem jest m.in. osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą - rozumianą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...) obejmującą w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Powyższy przepis rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. Jak zatem wynika z powyższego, potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel - na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym nie ma tu znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez nabywcę towarów lub na jego rzecz.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce, gdy towary zostały w jakiś sposób pozyskane w tym innym państwie członkowskim, z którego rozpoczyna się transport lub wysyłka, także w przypadku, gdy przemieszczeniu podlegają towary, które uprzednio zostały zaimportowane na terytorium Unii Europejskiej (por. A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XIV, Warszawa 2020, art. 9, art. 10, art. 11, art. 12; LEX/el ). Ponadto, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów wystąpi niezależnie od tego czy nabywca i dostawca przedstawią swój numer VAT UE (nie zależy od rejestracji dla celów wewnątrzwspólnotowych). Nie znając zatem VAT UE kontrahenta lub gdy kontrahent nie posiada numeru identyfikacyjnego VAT, transakcja powinna być traktowana jako WNT, przy spełnieniu warunków określonych w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (por. np. Pismo z dnia 29.05.2019 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0115-KDIT1-3.4012.155.2019.5.MD, Opodatkowanie podatkiem VAT nabycia towaru od podmiotu posiadającego siedzibę w kraju trzecim, http://sip.mf.gov.pl.). Miejsce opodatkowania jest uwarunkowane przede wszystkim przez miejsce docelowe transportu towarów - stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Zatem tylko wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru dokonane w kraju będzie opodatkowane w Polsce. Jak wynika z powyższego, Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym spełnia wszystkie warunki konieczne do uznania, iż nabycie od Producenta Towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, jako że:

Towary wpisują się w definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy;
Towary nabywane są przez Wnioskodawcę od Producenta odpłatnie (umowa sprzedaży);
Wnioskodawca jest nabywcą Towarów jako podatnik w rozumieniu art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy w związku z art. 15. ust. 1 i 2 ustawy - nabywane Towary wykorzystywane są przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej; ponadto Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT oraz VAT UE;
nabywane Towary podlegają przemieszczeniu z jednego państwa członkowskiego (jak dotąd: Hiszpania lub Republika Czeska) na terytorium Polski;
w momencie zakończenia transportu Towary znajdują się na terytorium Polski, zatem w tym kraju następuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Ad. 2

W myśl art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio. Zatem w sytuacji wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury. Natomiast w przypadku, gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Powyższy przepis zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

W ocenie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w analizowanym przypadku powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru (przy czym za dzień dostawy Wnioskodawca przyjmuje dzień wystawienia dokumentu PZ) mimo iż faktura Producenta wystawiana jest wcześniej. W analizowanym przypadku faktura dokumentująca transakcję sprzedaży wystawiana jest przez Producenta nie zarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej - na fakturach nie jest wskazywany jest numer VAT-UE kontrahenta z Chin. Faktura ta dokumentuje przeniesienie prawa własności Towarów na Wnioskodawcę, jednak nie dokumentuje przemieszczenia Towarów między innym krajem UE a Polską. W związku z powyższym, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z drugą częścią art. 20 ust. 5 ustawy - nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy Towaru będącego przedmiotem WNT. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m in. w interpretacji indywidualnej z dnia 2.01.2018 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB3-3.4012.141.2017.1.JS, Określenie daty powstania obowiązku podatkowego w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz podstawy tego opodatkowania, http://sip.mf.gov.pl.

Ad. 3.

Na podstawie art. 30a ust. 1 ustawy, do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12 ust. 4- 6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1-1 b, 6, 7, 10 i 11. Stosownie do art. 30a ust. 2 ustawy, do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 11, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 2. Zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. Ponadto, stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki i cła oraz koszty dodatkowe takie jak prowizje, koszty transportu pobierane przez dokonującego dostawy.

W opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia Towarów za wynagrodzeniem stanowić będzie wyłącznie cena nabycia Towaru, czyli wartość, jaka znajduje się na fakturze wystawionej przez Producenta.

Wnioskodawca nie dolicza do podstawy opodatkowania cła, opłat ani kosztów dodatkowych, gdyż pozycje te nie są wyodrębnione na otrzymanej przez Producenta fakturze. Wnioskodawca nie ma wiedzy czy i jakie koszty zostały poniesione przez Producenta. Wnioskodawca nie ma wglądu do dokumentów celnych. Natomiast Wnioskodawca sam odpowiada za transport Towarów z innego kraju UE na terytorium Polski i pokrywa koszty tego transportu. W związku z powyższym należy przyjąć, że praktyka Wnioskodawcy polegająca na przyjęciu wyłącznie ceny nabycia Towaru wskazanej na i fakturze Producenta, jako podstawy opodatkowania dla celów rozliczenia WNT, jest prawidłowa.

Ad. 4

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro. Jako że Producent wystawia faktury w walucie obcej (USD) oraz mając na względzie zidentyfikowany przez Wnioskodawcę dzień powstania obowiązku podatkowego przypadający w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonana zostaje dostawa towarów (zgodnie z punktem ad. 2 powyżej), za prawidłowe należy uznać przeliczenie kwot podanych na fakturze dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w wystawianej fakturze wewnętrznej według kursu średniego USD ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy Towaru.

Ad. 5

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133. Od dnia 1 października 2020 r. deklaracje podatkowe są składane zgodnie ze wzorem dokumentu elektronicznego (art. 99 ust. 11 c ustawy), którego wzór został określony i udostępniony przez Ministra właściwego do spraw finansów publicznych na elektronicznej platformie usług administracji publicznej (art. 99 ust. 13 a ustawy). Dokument ma postać jednolitego pliku JPK_VAT, który zawiera część ewidencyjną i deklaracyjną, dotyczy rozliczeń VAT dokonywanych wcześniej w deklaracji VAT-7 i VAT- 7K. W poz. 23 deklaracji JPK_V7M, podobnie jak w poprzednim stanie prawnym odnośnie deklaracji VAT-7, wykazuje się wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną zgodnie z art. 29a ustawy. Kwota jest porównywana z wartością wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazaną w informacji podsumowującej. Z kolei w poz. 24 wykazuje się łączną wysokość podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną wg obowiązujących stawek, z wyłączeniem transakcji, o których mowa w art. 136 ustawy.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”. Stosownie do art. 103 ust. 3 ustawy informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którymi powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1. Informacja podsumowująca powinna zawierać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 (art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z opisem sprawy dostawca Towarów (Producent z Chin) nie posłużył się przy dokonaniu transakcji ważnym numerem identyfikacji podatkowej dla transakcji transgranicznych w obrębie UE. Zatem w przedstawionej sytuacji, z uwagi na brak numeru VAT kontrahenta nie należy wykazywać w informacji podsumowującej, bowiem złożenie informacji podsumowującej, która nie zawiera numeru VAT-UE dostawcy jest niemożliwe. Niemniej jednak Wnioskodawca dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów winien wykazać podstawę opodatkowania z tytułu tego nabycia w poz. 23 deklaracji JPK_V7M, należny od niego podatek w poz. 24. W razie wezwania organu skarbowego, Wnioskodawca składa pisemne wyjaśnienie rozbieżności pomiędzy danymi zawartymi w złożonej deklaracji i niezłożeniem informacji podsumowującej, informując o dokonanej transakcji oraz o braku identyfikacji kontrahenta podając szczegółowe dane identyfikacyjne dostawcy.

Mając na względzie wskazane powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione wyjaśnienia, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie zapytań ad. 1 - 5 uznać należy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe w zakresie rozpoznania i opodatkowania WNT;
nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT;
prawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania;
nieprawidłowe w zakresie określenia kursu do przeliczenia kwot wyrażonych w obcych walutach;
prawidłowe w zakresie wykazania WNT w deklaracji i braku wykazania w informacji podsumowującej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej – art. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa trzeciego - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 – art. 2 pkt 5 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie towarów - rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą – art. 2 pkt 11 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu (art. 25 ust. 1 ustawy).

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (art. 17 ust. 3 ustawy).

Wskazać należy, że z brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć praw do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu ma być dokonana dostawa), a po drugie towary te w wyniku dokonanej dostawy mają zostać wysłane lub przetransportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Treść przepisu nie wskazuje również jednoznacznie, w jakim terminie ta wysyłka musi się odbyć.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego kraju członkowskiego jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r., nr 347, str. 1, z późn. zm.) "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalność rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów należy rozpoznać (opodatkować) w kraju, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Podatnikiem (podmiotem zobowiązanym do opodatkowania WNT) z tego tytułu jest nabywca towarów.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca nabywa towary od Producenta (kontrahenta z Chin). Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy Producent jest zarejestrowany jako podatnik na terytorium UE). Towar jest odbierany przez Wnioskodawcę z odpowiedniego magazynu Producenta - lub magazynu wskazanego przez Producenta należącego do innej firmy - na terytorium Unii Europejskiej. Dotychczas były to magazyny w Hiszpanii i w Czechach, w przyszłości może także wystąpić odbiór z magazynu w Niemczech lub innego kraju UE. Następnie Towar jest transportowany z danego kraju UE do siedziby Wnioskodawcy w Polsce, przy czym organizatorem tego transportu i koszty z nim związane ponosi Wnioskodawca. Transport Towaru z Chin do magazynu Producenta - albo magazynu wskazanego przez Producenta - na terenie UE, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy organizuje Producent. Możliwe też jednak, że Towar znajduje się już w tymże magazynie w momencie składania zamówienia przez Wnioskodawcę u Producenta. Odprawy celnej zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy dokonuje Producent (Wnioskodawca nie ma w tym żadnego udziału).

Odnosząc powyższe uwagi ogólne do materii niniejszej sprawy wskazać należy, że opisana przez Wnioskodawcę transakcja stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, ponieważ wypełnia zawartą w art. 9 ustawy definicję WNT. Pomimo, że Wnioskodawca nie wie czy Producent jest zarejestrowany jako podatnik na terytorium UE) należy uznać, że jest on podatnikiem podatku od wartości dodanej albowiem dokonuje czynności opodatkowanych (import towarów, dostawę towarów na terytorium Unii). Nabywane towary służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy i są wysyłane lub transportowane na terytorium Polski z terytorium innego państwa członkowskiego. Zatem spełnione zostają wszystkie wymienione powyżej warunki, pozwalające na uznanie transakcji dokonywanej przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Tym samym obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zatem w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Jak wynika z wniosku transakcje dokumentowane są fakturami wystawianymi przez Kontrahenta chińskiego. Na fakturach nie jest wskazywany numer VAT Kontrahenta. Firma z Chin wystawia fakturę jeszcze przed dostawą Towaru czyli przed 15 dniem dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Przenosząc powyższe na grunt przywołanych przepisów należy stwierdzić, że faktura wystawiona przez kontrahenta z Chin (Producenta) winna być traktowana jak by była wystawiona przez podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usługi) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej (np. działa przez przedstawiciela podatkowego), to występuje jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem (tj. w przedmiotowej sprawie import towarów i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów). W związku z dokonaniem przez kontrahenta chińskiego, na terytorium innego niż Polska państwa Unii Europejskiej, importu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, stał się on podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie. Tym samym dostawca towaru dla tej transakcji działał w innym państwie członkowskim w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej, co oznacza, że wystawioną przez niego fakturę należy traktować jak dokument, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT.

Biorąc po uwagę powołany przepis należy wskazać, że w sytuacji, gdy wystawiona przez dostawcę faktura dokumentująca dostawę konkretnych towarów została wystawiona przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ich dostawy, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstał z chwilą wystawienia tej faktury.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a ust. 1-1b, 6, 7, 10, 11 i 17 (art. 30a ust. 1 ustawy).

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (art. 29a ust. 1).

Podstawa opodatkowania - na podstawie art. 29a ust. 6 ustawy - obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika przede wszystkim, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. oraz podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem samego VAT, a także koszty dodatkowe, takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy

Jak wynika z opisu sprawy Producenci dokonują odprawy celnej towarów. Producenci nie pobierają od Wnioskodawcy bezpośrednio dodatkowego wynagrodzenia za transport, ubezpieczenie itp. Towaru, jednakże cena Towaru odbieranego z magazynu na terytorium UE jest nieco wyższa od ceny tego samego Towaru, który Wnioskodawca odbierałby z magazynu w Chinach.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia Towarów za wynagrodzeniem stanowić będzie wyłącznie cena nabycia Towaru, czyli wartość, jaka znajduje się na fakturze wystawionej przez Producenta.

Do podstawy opodatkowania nie dolicza się cła, opłat ani kosztów dodatkowych, gdyż pozycje te nie są wyodrębnione na otrzymanej przez Producenta fakturze jak i też Wnioskodawca nie ponosi tych kosztów bezpośrednio. Do podstawy opodatkowanie nie będą doliczane również inne koszty dodatkowe albowiem nie są one pobierane przez dostawców (Wnioskodawca sam odpowiada za transport Towarów z innego kraju UE na terytorium Polski i pokrywa koszty tego transportu).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro (art. 31a ust. 1 ustawy).

Należy zauważyć, że przepis art. 31a ust. 1 ustawy wiąże kurs przeliczeniowy waluty z momentem powstania obowiązku podatkowego, który może ale nie musi być związany z wystawieniem faktury

Jak wskazano powyżej obowiązek podatkowy z tytułu opisanej WNT powstaje z chwilą wystawienia tej faktury. Dlatego też Wnioskodawca, dla przeliczenia na złotówki kwot wynikający z faktur otrzymanych od Producentów winien zastosować średni kurs waluty ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury przez Producenta.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika - art. 99 ust. 7c ustawy.

Należy mieć na uwadze, że podatek VAT jest podatkiem opartym na zasadzie samoobliczania, co oznacza, że wysokość ewentualnego zobowiązania podatkowego deklaruje pierwotnie sam podatnik. Zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług powstają bowiem na mocy zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, bez potrzeby wydawania decyzji przez organy podatkowe.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju musi z tego tytułu rozliczyć podatek VAT w Polsce. Wobec powyższego, ma on obowiązek dokonania samoobliczenia podatku należnego z tego tytułu i wykazania go w deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie § 1 ust. 1 i 2 Rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019, poz. 1988) - dalej rozporządzenie - rozporządzenie określa:

deklaracjach podatkowych, o których mowa w art. 99 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą",
ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, zwanej dalej "ewidencją";

Objaśnienia co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy określa załącznik do rozporządzenia.

Zgonie z § 2 pkt 8 i 9 rozporządzenia deklaracje zawierają, m.in.:

dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego;
dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku naliczonego.

Dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego, o których mowa w § 2 pkt 8, obejmują wysokość podstawy opodatkowania, a w przypadkach określonych w lit. d-f oraz i-m - także wysokość podatku należnego, m.in. z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (§ 4 pkt 1 lit. i rozporządzenia).

Dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku naliczonego, o których mowa w § 2 pkt 9, obejmują m.in. wartość bez podatku (netto) oraz wysokość podatku naliczonego z tytułu nabycia pozostałych towarów i usług (§ 5 pkt 2 lit. b rozporządzenia).

Z pkt 4.1. załącznika do rozporządzenia „OBJAŚNIENIA DO DEKLARACJI” wynika, że w części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie. Dotyczy to również czynności wykonywanych poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

W pkt 5.1. i 5.2 ww. załącznika wynika, że w zakresie danych niezbędnych do obliczenia wysokości podatku naliczonego należy wykazać wyłącznie wartość towarów i usług oraz kwotę podatku naliczonego (z uwzględnieniem korekt) w takiej wysokości, w jakiej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego lub zwrot podatku naliczonego, na zasadach określonych w przepisach art. 86-92 ustawy, z uwzględnieniem przepisów wykonawczych, w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja.

Dane, o których mowa w § 5 pkt 2 i 3 rozporządzenia, są podawane przez podatnika w deklaracji, w przypadku gdy określone w tych przepisach zdarzenia wystąpiły u podatnika w danym okresie rozliczeniowym.

W deklaracji i ewidencji JPK_V7M przewidziano dwa pola w których wykazuje się wartości wynikające z tytułu WNT. W polu:

K_23 wykazuje się wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - obliczoną zgodnie z art. 29a ustawy.
K_24 wykazuje się wysokość podatku należnego wynikającą z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - obliczoną od podstawy ustalonej zgodnie z art. 29a ustawy.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane „informacjami podsumowującymi”.

Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w art. 100 ust. 1 (art. 100 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 100 ust. 8 pkt 3 u.p.t.u., informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane: właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

Zauważyć należy, że przepis art. 100 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. wyraźnie wskazuje, że w informacji podsumowującej wykazuje się wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów od podatników podatku od wartości dodanej zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Skoro zatem dostawca (Producent) nie podaje ważnego i właściwego numeru VAT UE i Wnioskodawca nie jest w stanie uzyskać takiego numeru we własnym zakresie (z umowy, faktury, korespondencji handlowej) lub też dostawca nie jest zarejestrowany do celów VAT UE na terenie Unii, to takiej transakcji nie można (ze względów technicznych) wykazać w składanej do urzędu skarbowego informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach VAT-UE - system informatyczny nie przepuści takiego dokumentu. Zgodnie z powyższym Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazywania takiej transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE, a jedynie jako WNT w deklaracji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 jest prawidłowe.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest:

prawidłowe w zakresie rozpoznania i opodatkowania WNT;
nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT;
prawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania;
nieprawidłowe w zakresie określenia kursu do przeliczenia kwot wyrażonych w obcych walutach;
prawidłowe w zakresie wykazania WNT w deklaracji i braku wykazania w informacji podsumowującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i Organ nie jest nimi związany. Ponadto należy zauważyć, że przywołana przez Pana interpretacja 0111-KDIB3-3.4012.141.2017.1.JS (stanowisko do pytanie nr 2) dotyczyła innego (WNT na podstawie art. 11 ustawy) przypadku niż ten będący przedmiotem niniejszej interpretacji, gdzie mamy do czynienia z WNT na podstawie art. 9 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. I4na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § la ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin