2021.08.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.455.2021.2.KS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.455.2021.2.KS
z 19 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 2 sierpnia 2021 r. (data wpływu 4 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wpływu otrzymanej rekompensaty na możliwość lub wysokość odliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT od nabycia usług lub towarów związanych z prowadzoną działalnością przewozową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

8 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wpływu otrzymanej rekompensaty na możliwość lub wysokość odliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT od nabycia usług lub towarów związanych z prowadzoną działalnością przewozową.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z uzupełnionym pismem z 2 sierpnia 2021 r. (data wpływu 4 sierpnia 2021 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność na rynku zbiorowego przewozu osób. Spółka nie jest podmiotem powiązanym kapitałowo lub osobowo z jednostkami samorządu terytorialnego tzn. nie jest podmiotem wewnętrznym w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (dalej: Rozporządzenie 1370/2007). Wnioskodawca prowadzi pełną księgowość, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również: podatek VAT).

Głównym przedmiotem działalności Spółki są usługi przewozu osób. W szczególności, Wnioskodawca świadczy usługi przewozu pasażerskiego w ramach komunikacji miejskiej oraz usługi przewozu pasażerskiego inne niż w ramach komunikacji miejskiej, na rzecz podmiotów organizujących system przewozu pasażerskiego (dalej: Organizatorzy). Wnioskodawca świadczy wskazane usługi, na podstawie umów zawartych z Organizatorami. Umowy te podlegają w szczególności przepisom Rozporządzenia 1370/2007 oraz Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o publicznym transporcie zbiorowym (dalej: Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym). W rozumieniu Ustawy o publicznym transporcie zbiorowym oraz Rozporządzenia 1370/2007 Wnioskodawca występuje w charakterze Operatora.

Źródłem finansowania świadczonych usług, oprócz opłat za bilety (od pasażerów) oraz refundacji z tytułu kosztów honorowania uprawnień do przejazdów bezpłatnych i ulgowych (zgodnie z Ustawą z 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego), są również rekompensaty, mające charakter dofinansowania poniesionych kosztów w związku ze świadczeniem przez operatora usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (dalej: Rekompensaty). Rekompensaty z tytułu świadczenia usług wypłacane są na podstawie przepisów Rozporządzenia 1370/2007 oraz Ustawy o publicznym transporcie zbiorowym (art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c Ustawy).

Spółka pragnie przy tym podkreślić, że nie posiada wpływu na ceny biletów, które ustalane są przez Organizatora poprzez wydanie stosownej uchwały lub w formie wzoru umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu drogowego. Bez wpływu na cenę biletów pozostają również Rekompensaty.

Zakres działalności podlegającej dofinansowaniu oraz zasady dofinansowania, w tym sposób kalkulacji Rekompensat określają każdorazowo umowy z Organizatorami. Zasadniczo podstawą kalkulacji Rekompensat jest ujemny wynik finansowy z tytułu działalności Spółki podlegającej dofinansowaniu. Rekompensaty mają charakter ogólnego dofinansowania kosztów działalności, która nie zostałaby podjęta, gdyby Spółka miała ją realizować bez tego dofinansowania - pozostałe przychody nie pokrywałyby bowiem kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

Bazując na rozstrzygnięciu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 listopada 2019 r. (sygn. I SA/Gd 1392/19), który wydał wyrok w sprawie Spółki, Rekompensaty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Aktualnie, Spółka oczekuje na rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego, niemniej na potrzeby niniejszego wniosku - Spółka przyjmuje, zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez WSA w Gdańsku, że Rekompensaty nie podlegają podatkowi VAT.

W związku z prowadzoną działalnością przewozową (w tym również na rzecz Operatorów) Spółka ponosi różnego rodzaju koszty, związane z nabyciem towarów i usług, w tym m.in. koszty paliwa i materiałów eksploatacyjnych. W przyszłości, Spółka może również ponosić wydatki z tytułu zakupu taborów autobusowych. Wskazane wydatki są, a w przyszłości mogą być, w części finansowane również z Rekompensat. Wszystkie wydatki finansowane z Rekompensat pozostają i będą pozostawać w związku z prowadzoną działalnością przewozową.

W piśmie z 2 sierpnia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał:

Jakie wydatki są objęte zakresem postawionego we wniosku pytania?

Wydatki związane z ruchem autobusów i ich utrzymaniem oraz pojazdami pomocniczymi (np. pogotowie techniczne, pojazdy obsługi), w tym wydatki na:
- paliwa,
- materiały eksploatacyjne i części zamienne do autobusów (oleje, smary, elementy karoserii, elementy podwozia, elementy wyposażenia wnętrza pojazdów, oznakowanie pojazdu, lakiery i farby),
- specjalistyczne usługi napraw, regeneracji, montażu, konserwacji elementów autobusów (przykładowo: regeneracja wtrysków, konserwacja klimatyzacji),
- usługi mycia i sprzątania,
- usługi obowiązkowych przeglądów,
- opłaty za korzystanie z przystanków i dworców komunikacyjnych,
- usługi podwykonawstwa w zakresie wykonywania przewozów;
Wydatki związane z procesem sprzedaży usług, w tym wydatki na:
- zakup kas fiskalnych (bileterki),
- zakup materiałów eksploatacyjnych do kas fiskalnych,
- usługi pośrednictwa w sprzedaży biletów (kasy tradycyjne, sprzedaż internetowa);
Wydatki na pozyskanie pojazdów, w tym wydatki na:
- zakup pojazdów,
- leasing pojazdów,
- najem / dzierżawa pojazdów;
Wydatki na utrzymanie i modernizację infrastruktury, w tym wydatki na:
- usługi i towary związane z nieruchomościami (dostawa energii, dostawa wody i odprowadzanie ścieków, oczyszczanie separatorów i urządzeń technicznych, opał, sprzątanie, remont, konserwacja, przeglądy techniczne, opał, oznakowanie, modernizacja),
- usługi informatyczne i telekomunikacyjne,
- usługi najmu / dzierżawy miejsc postojowych, powierzchni postojowych, infrastruktury teleinformatycznej stacjonarnej i bezprzewodowej,
- licencje na oprogramowanie;
Pozostałe wydatki, w tym wydatki na:
- usługi doradcze, prawne,
- zakup lub najem lub dzierżawa urządzeń biurowych oraz ich konserwacja, naprawa i modernizacja,
- zakup materiałów biurowych i eksploatacyjnych do urządzeń biurowych,
- zakup napojów i posiłków regeneracyjnych,
- usługi i towary marketingowe,
- licencje na oprogramowanie inne niż służące utrzymaniu infrastruktury,
- koszty podróży służbowych inne niż wskazane wyżej, a podlegające odliczeniu VAT,
- koszty reprezentacji inne niż usługi gastronomiczne i hotelowe,
- usługi badawczo-rozwojowe inne niż wskazane wyżej,
- koszty szkoleń.
Spółka może ponosić również inne wydatki, niemniej w każdym przypadku mieszczą się one w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Czy wydatki objęte zakresem pytania są związane z pojazdami samochodowymi, dla których kwota podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku wynikającego z faktury otrzymanej przez Spółkę (art. 86a w związku z art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.))?

Czy wydatki objęte zakresem postawionego we wniosku pytania będą wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług?

W sytuacji, gdy ww. wydatki będą wykorzystywane przez Spółkę zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, to czy istnieje możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Do jakich czynności Spółka będzie wykorzystywała towary i usługi, objęte zakresem pytania nabywane w związku z prowadzoną działalnością przewozową, tj. czy do czynności:
- opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
- zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
- niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

W przypadku, gdy ww. towary i usługi nabywane w związku z prowadzoną działalnością przewozową będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz czynności zwolnionych od podatku VAT, to należy wskazać czy Spółka będzie miała obiektywną możliwość odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT?

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, w celu wyeliminowania wątpliwości co do stosowania obowiązujących przepisów podatkowych, Wnioskodawca wnosi o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy otrzymywane Rekompensaty mają wpływ na możliwość lub wysokość odliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT od nabycia usług lub towarów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością przewozową, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy otrzymywanie Rekompensat nie ma wpływu na możliwość lub wysokość odliczenia podatku VAT przez Spółkę od nabycia towarów i usług związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością przewozową. Wnioskodawca powinien mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych ze świadczeniem usług przewozowych w całości (na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Spółka wykorzystuje bowiem zakupione towary i usługi tylko i wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Ponadto, na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, rozumie się: „każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.”

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są: „osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Spółka podkreśla, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski.

Przy czym, działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje: „wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. ”

Mając na uwadze powyższe przepisy, Spółka wskazuje, że Spółka prowadzi działalność (w tym świadczy usługi przewozowe), która spełnia definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z czym Spółka działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT: „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.”

Bazując na powyższym, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje:

podmiotowi, który spełnia definicję podatnika zawartą w art. 15 ustawy o VAT oraz
pod warunkiem, że towary i usługi których nabycie skutkowało powstaniem prawa do odliczenia wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego w podatku VAT).

Prawo do odliczenia VAT w przypadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT wynika z zasady neutralności podatku od towarów i usług. Tak długo jak zakupione towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby działalności gospodarczej, która podlega opodatkowaniu VAT, VAT dla nabywcy towarów i usług powinien pozostawać neutralny. A contrario, w przypadku towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT bądź niepodlegających opodatkowaniu VAT, prawo do odliczenia nie przysługuje. Jednocześnie, na podstawie art. 90 ust. 1 Ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego na podstawie stosownej proporcji.

Prawo do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ma swoje źródło w art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa 2006/112/WE), zgodnie z którym jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić m.in. VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika oraz VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług.

Ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przyjmuje się, że powyższy warunek jest spełniony zarówno w przypadku gdy poniesione wydatki warunkują uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w art. 29a ustawy o VAT jak i gdy wydatki takie wpływają na funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości. Tym samym, jeśli istnieje racjonalny związek pomiędzy działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT a dokonanym zakupem (umożliwiającym w jakimś wymiarze prowadzenie tej działalności gospodarczej), to dla przyznania podatnikowi prawa do odliczenia podatku VAT w nim zawartego, wystarczające jest, by wydatki takie można było uznać za koszt ogólny opodatkowanej działalności gospodarczej (red. J. Martini, Dyrektywa VAT 2006/112/WE. Komentarz, 2010).

W kontekście powyższego, Wnioskodawca wskazuje że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością i przyczyniają się do zapewnienia infrastruktury koniecznej do realizacji oferowanych usług przewozowych, które są opodatkowane podatkiem VAT. Ponoszone przez Spółkę wydatki wpływają więc na rozpoznany przez Spółkę obrót, podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT i w konsekwencji należy przyjąć, że zakupione towary i usługi, związane z wykonywaniem przez Spółkę usług, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Bez poniesienia tych wydatków, Spółka nie byłaby w stanie świadczyć usług przewozowych. W konsekwencji Spółka powinna mieć prawo do odliczenia VAT z tego tytułu w całości.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca wskazuje, że stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy o VAT: „w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (...), gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji".

W konsekwencji, w przypadku gdy nabyte przez podatnika towary i usługi są wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej jak i do innych celów niż działalność gospodarcza, należy stosować tzw. pre-współczynnik. W takiej sytuacji, wysokość podatku naliczonego, możliwego do odliczenia, kalkuluje się na podstawie proporcji w jakiej nabyte towary i usługi wykorzystywane są do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, Spółka wskazuje że wydatki związane z realizacją usług przewozowych należy zakwalifikować jako związane jedynie z opodatkowaną podatkiem VAT działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W szczególności, Spółka podkreśla, że na powyższe nie ma wpływu fakt, że Spółka otrzymuje Rekompensaty, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka wskazuje, że cele prowadzonej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 cyt. ustawy.

Jednocześnie, zgodnie z poglądami doktryny, w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej „mieszczą się również działania czy sytuacje niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT”, które „towarzyszą tej działalności i nie stanowią odrębnego przedmiotu działalności podatnika”. Wśród tego typu sytuacji i działań, wskazuje się m.in. rekompensaty (niewpływające na cenę towaru/usługi i niepodlegające podatkowi VAT), które związane są z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (Matarewicz Jacek, Piątkowska-Chmiel Anna, Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz, wyd. III).

Wnioskodawca wyjaśnia, że katalog czynności opodatkowanych VAT znajduje się w art. 5 ustawy o VAT i jest to katalog zamknięty. Występowanie rekompensat nie oznacza jednak, że u podatnika występują automatycznie czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Spółka podkreśla, że Rekompensaty nie są związane z wykonywaniem jakichkolwiek czynności przez Spółkę, nie stanowią też wynagrodzenie za wykonywanie jakiegokolwiek świadczenia. Rekompensaty są wypłacane jedynie w związku z osiągnięciem określonego wyniku finansowego na podstawowej działalności gospodarczej Spółki, która podlega opodatkowaniu VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka wskazuje, że wykonuje wyłącznie działalność gospodarczą, a nabywane towary i usługi wykorzystuje do wykonywania działalności przewozowej (opodatkowanej).

Zatem, skoro - jak wynika z okoliczności sprawy - towary i usługi nabywane przez Spółkę są wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej, to w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT i Spółka nie jest zobowiązana do ustalania tzw. pre-współczynnika. W konsekwencji, otrzymywanie Rekompensat nie ogranicza prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług związanych z wykonywaniem usług przewozowych. Fakt, że działalność ta w części finansowana jest Rekompensatami nie wpływa na prawo Spółki do odliczenia VAT, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Analogiczne stanowisko prezentowane jest przez organy podatkowe. Tytułem przykładu, Dyrektor KIS, w interpretacji indywidualnej z dnia 22 maja 2019 r.; sygn. 0112-KDIL1-1.4012.113.2019.1.SJ potwierdził stanowisko Wnioskodawcy i wskazał, że „w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. (...) w sytuacji gdy nabyte towary i usługi wykorzystywane są przez Spółkę wyłącznie do działalności gospodarczej - czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od zakupu towarów i usług związanych z wykonywaniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, które finansowane będą przychodami z biletów oraz rekompensatami. W rezultacie Spółka nie jest zobowiązana do ustalenia i stosowania „pre-proporcji", o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.”

Powyższe potwierdza również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 6 października 2005 r. (sygn. C-204/03), wskazał, że na gruncie Szóstej Dyrektywy (w ramach analizy przepisów, które znalazły swoje odzwierciedlenie także w Dyrektywie 2006/112/WE) państwa członkowskie mogą wprowadzić ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego, w związku z subwencjami, które nie są bezpośrednio związane z ceną transakcyjną, ale tylko w przypadku podatników, którzy wydatki współfinansowane przez subwencje ponosili także w związku z celami innymi niż prowadzona działalność gospodarcza. Taka sytuacja nie występuje u Wnioskodawcy.

Jednocześnie Spółka podkreśla, że Rekompensaty, jako pozostające poza zakresem opodatkowania VAT, nie wpływają na obowiązek stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy otrzymywane Rekompensaty nie ograniczają prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT od zakupów towarów i usług związanych ze świadczeniem usług przewozowych. Środki z tytułu Rekompensat przeznaczone są bowiem na potrzeby wykonywania prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Rekompensaty nie stanowią przy tym odrębnego przedmiotu działalności Spółki. W konsekwencji, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w całości, bez konieczności stosowania tzw. pre-współczynnika.

W piśmie z 2 sierpnia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Spółka wyjaśnia, że doprecyzowanie opisu sprawy w odpowiedzi na Wezwanie:

nie skutkuje koniecznością zmiany własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisu sprawy
nie powoduje, że własne stanowisko w sprawie oceny prawnej opisu sprawy nie koresponduje z opisem sprawy i zakresem zadanego pytania.

W związku z powyższym, przedstawione we Wniosku własne stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej opisu sprawy pozostaje aktualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą”, w myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Według art. 86 ust. 2g proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących pojazdów samochodów ustawa zawiera szereg przepisów szczególnych. W tym zakresie należy przede wszystkim zwrócić uwagę na art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 86a ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy).

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

W świetle art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Podkreślić również należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność na rynku zbiorowego przewozu osób, który jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z prowadzoną działalnością przewozową (w tym również na rzecz Operatorów) Spółka ponosi wydatki związane z nabyciem towarów i usług, o których mowa we wniosku. Wskazane wydatki są, a w przyszłości mogą być, w części finansowane również z Rekompensat. Wszystkie wydatki finansowane z Rekompensat pozostają i będą pozostawać w związku z prowadzoną działalnością przewozową. Wydatki objęte zakresem postawionego we wniosku pytania (nabyte towary i usługi) będą wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nie będą one natomiast wykorzystywane do innych celów niż działalność gospodarcza Spółki. Towary i usługi, objęte zakresem pytania, nabywane w związku z prowadzoną działalnością przewozową, są wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponadto, jak wynika z okoliczności sprawy, towary i usługi nabywane w związku z prowadzoną działalnością przewozową nie będą wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi wpływ otrzymanej rekompensaty na możliwość lub wysokość odliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT od nabycia usług lub towarów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością przewozową.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie wiążą prawa do odliczenia podatku ze źródłem pochodzenia środków finansowych przeznaczonych na zakup towarów i usług, przy nabyciu których podatek został naliczony.

Przepisy ustawy nie wyłączają prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku dokonywania zakupów ze środków finansowych pochodzących od podmiotów trzecich.

Zatem dla ustalenia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podstawowe znaczenie ma związek dokonanych zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, natomiast bez znaczenia pozostaje źródło pochodzenia środków finansowych na pokrycie ww. zakupów. Jednak przy ustalaniu tego prawa należy mieć na uwadze ograniczenie wynikające z art. 88 ustawy.

W konsekwencji, otrzymanie przez Spółkę częściowego zwrotu ponoszonych kosztów w formie rekompensaty nie powinno pozbawiać Spółki prawa do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z wykonywaniem czynności podatkowanych VAT.

Skoro - jak jednoznacznie wskazano w uzupełnieniu wniosku – wydatki objęte zakresem postawionego we wniosku pytania (nabyte towary i usługi) będą wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie będą one wykorzystywane do innych celów niż działalność gospodarcza Spółki, to w przedstawionym opisie sprawy w stosunku do zakupów towarów i usług służących wykonywaniu usług przewozu pasażerskiego w ramach komunikacji miejskiej przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy nie mają/nie będą miały zastosowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdzie również art. 90 ustawy, ponieważ z okoliczności sprawy wynika, że towary i usługi nabywane w związku z prowadzoną działalnością przewozową nie będą wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT.

Mając zatem na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że otrzymanie przez Spółkę rekompensaty nie mają/nie będą miały wpływu na możliwość lub wysokość odliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT od nabycia usług lub towarów związanych z prowadzoną działalnością przewozową, bowiem dla ustalenia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podstawowe znaczenie ma związek dokonanych zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, natomiast bez znaczenia pozostaje źródło pochodzenia środków finansowych na pokrycie ww. zakupów.

W przypadku spełnienia podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy - będącemu czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, w sytuacji wykonywania przez Wnioskodawcę tylko zadań będących działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT (zakupów towarów i usług służących wykonywaniu usług przewozu pasażerskiego w ramach komunikacji miejskiej) - stosownie do zapisów art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących te zakupy przy spełnieniu wyżej wskazanych warunków bez konieczności zastosowania art. 86 ust. 2a-2h ustawy i art. 90 ustawy. Prawo to przysługuje/będzie przysługiwało w przypadku niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

Jednocześnie odnosząc się do wydatków dotyczących pojazdów samochodowych, które zostały objęte zakresem postawionego we wniosku pytania wskazać należy, że w celu obliczenia podatku podlegającego odliczeniu Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do uwzględnienia uregulowań zawartych w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga kwestii dotyczącej niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT rekompensaty, bowiem kwestia ta wykracza poza zakres żądania interpretacji sformułowany w postawionym pytaniu.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin