Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.564.1.2021.MAP
z 20 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2021 r. (data wpływu 4 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodów z tytułu sprzedaży produktów własnych, będących efektem przetworzenia produktu roślinnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodów z tytułu sprzedaży produktów własnych, będących efektem przetworzenia produktu roślinnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 2022 r. Wnioskodawczyni planuje rozpocząć nasadzenia wierzby wikliniarskiej (inaczej plecionkarskiej, wiciowej). Uprawa będzie prowadzona na działce o powierzchni 41 arów, będącej częścią gospodarstwa, od której odprowadza podatek rolny. Wierzba będzie przetwarzana w obrębie gospodarstwa.

Przetwórstwo wierzby wikliniarskiej obejmuje:

• ręczny zbiór,
  

• suszenie na wolnym powietrzu lub w stodole,
  

• korowanie (lub pozostawienie kory),
  

• moczenie w wodzie w celu uelastycznienia wici,
  

• wyplatanie (kosze, płotki, kufry, fotele i inne wyroby plecionkarskie).
  

• przetwarzana w obrębie gospodarstwa.
  
  

Cały proces przetwarzania odbywa się przy udziale prostych narzędzi ręcznych – jedynie korowanie można częściowo zmechanizować używając korowarki, dlatego produkcja nie ma charakteru przemysłowego. Przetwórstwo odbywać się będzie w gospodarstwie Wnioskodawczyni, bez udziału osób zatrudnionych z zewnątrz. Końcowy produkt (suszone wici, czy np. kosz), powstanie z co najmniej 50% produktów pochodzących z upraw własnych wyłączając wodę. Sprzedaż suchych wici, jak i produktów wikliniarskich odbywać się będzie w gospodarstwie, na jarmarkach, targowiskach oraz przez Internet - bezpośrednio z gospodarstwa. Planowany roczny przychód z tej działalności nie powinien przekroczyć 40 000 zł. Wraz z rozpoczęciem sprzedaży będzie prowadzona ewidencja przychodów, zgodnie z zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wyrobów wikliniarskich będących wynikiem przetworzenia (w sposób inny niż przemysłowy) produktu roślinnego jakim jest wierzba, pochodzącego z upraw własnych jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, jeśli przychód nie przekroczy 40 000 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z treścią przepisów art. 2 ust. 1-3, art. 20 ust. 1c oraz art. 21 ust. 1 pkt 71a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, produkcja i przetwarzanie wierzby wikliniarskiej zalicza się do działalności rolniczej i nie stanowi działów specjalnych produkcji rolnej. Jednocześnie ze względu na proces przetworzenia, z wyjątkiem suszonych wici (gdzie charakter produktu surowego nie jest znacznie zmieniony), wyroby wikliniarskie nie są produktami nieprzetworzonymi, dlatego zwolnienie z opodatkowania istnieje do kwoty przychodu ze sprzedaży 40 000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów, z których w treści art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy wskazane są „inne źródła”.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Natomiast w myśl art. 20 ust. 1c tej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody ze sprzedaży przetworzonych w sposób inny niż przemysłowy produktów roślinnych i zwierzęcych, z wyjątkiem przetworzonych produktów roślinnych i zwierzęcych uzyskanych w ramach prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej oraz produktów opodatkowanych podatkiem akcyzowym na podstawie odrębnych przepisów, jeżeli:

1. (uchylony);
2. przetwarzanie produktów roślinnych i zwierzęcych i ich sprzedaż nie odbywa się przy zatrudnieniu osób na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze, z wyłączeniem uboju zwierząt rzeźnych i obróbki poubojowej tych zwierząt, w tym również rozbioru, podziału i klasyfikacji mięsa, przemiału zbóż, wytłoczenia oleju lub soku oraz sprzedaży podczas wystaw, festynów, targów i kiermaszy;
3. (uchylony);
4. jest prowadzona ewidencja sprzedaży, o której mowa w ust. 1e;
5. ilość produktów roślinnych lub zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy, hodowli lub chowu, użytych do produkcji danego produktu stanowi co najmniej 50% tego produktu, z wyłączeniem wody.
   
   

W myśl art. 20 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za produkt roślinny pochodzący z własnej uprawy uważa się również mąkę, kaszę, płatki, otręby, oleje i soki wytworzone z surowców pochodzących z własnej uprawy.

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1e ww. ustawy, podatnicy osiągający przychody, o których mowa w ust. 1c, są obowiązani prowadzić odrębnie za każdy rok podatkowy ewidencję sprzedaży produktów roślinnych i zwierzęcych zawierającą co najmniej: numer kolejnego wpisu, datę uzyskania przychodu, kwotę przychodu, przychód narastająco od początku roku oraz ilość i rodzaj przetworzonych produktów. Dzienne przychody są ewidencjonowane w dniu sprzedaży.

Ewidencję sprzedaży, o której mowa w ust. 1e, należy posiadać w miejscu sprzedaży przetworzonych produktów roślinnych i zwierzęcych (art. 20 ust. 1f ww. ustawy).

Jak zaś wskazuje art. 21 ust. 1 pkt 71a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody, o których mowa w art. 20 ust. 1c, do kwoty 40 000 zł rocznie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że osiągnięte przez Wnioskodawczynię w ciągu roku podatkowego przychody z tytułu sprzedaży produktów własnych, będących efektem przetworzenia produktu roślinnego, będą spełniać warunki, o których mowa w art. 20 ust. 1c w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 71a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie to będzie miało zastosowanie do przychodów osiągniętych ze sprzedaży produktów uzyskanych w warunkach opisanych w art. 20 ust. 1c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mieszczących się w wartości wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 71a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do kwoty 40 000 zł rocznie. Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że Wnioskodawczyni jest zobowiązana prowadzić stosowną ewidencję sprzedaży za każdy rok podatkowy według wskazań art. 20 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego podanym we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawczyni może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.). To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.