Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.534.2021.2.BK
z 27 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r. ), uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2021 r. (data wpływu 16 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 16 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 12 października 2009 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem aktem notarialnym wykupiła na własność mieszkanie od Gminy X Zarządu Mienia Komunalnego. Przed dniem jego wykupu, tj. od dnia 5 sierpnia 1998 r. – była zawarta umowa najmu lokalu mieszkalnego – Wnioskodawczyni była głównym najemcą mieszkania (od 1964 r. głównymi najemcami byli rodzice Wnioskodawczyni). Od dnia zawarcia związku małżeńskiego, tj. od 10 kwietnia 1999 r. w małżeństwie Wnioskodawczyni obowiązywał ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej. Przedmiotowa nieruchomość stanowiła składnik majątku wspólnego.

W dniu 7 maja 2014 r. postanowieniem sądu małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane przez rozwód (orzeczenie prawomocne). W dniu 22 grudnia 2016 r. zapadło postanowienie w sprawie o podział majątku wspólnego (orzeczenie prawomocne). W wyniku tego podziału Wnioskodawczyni otrzymała na własność ww. mieszkanie.

Dnia 14 października 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji opisanej we wniosku, Wnioskodawczyni powinna odprowadzić podatek dochodowy z tytułu sprzedaży mieszkania?

Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna odprowadzać podatku dochodowego do urzędu skarbowego z tytułu zbycia mieszkania, z uwagi na upływ okresu wskazanego w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według Wnioskodawczyni okres podatkowy upłynął 13 października 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że sprzedaż nieruchomości po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie, nie wywołuje skutku w postaci obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Zatem w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 12 października 2009 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni wspólnie z mężem wykupiła na własność mieszkanie od Gminy X Zarządu Mienia Komunalnego. Mieszkanie to zostało nabyte do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską.

W dniu 7 maja 2014 r. nastąpiło rozwiązanie małżeństwa Wnioskodawczyni poprzez rozwód. W dniu 22 grudnia 2016 r. na mocy postanowienia sądu w sprawie o podział majątku wspólnego Wnioskodawczyni otrzymała na własność ww. lokal mieszkalny.

Dnia 14 października 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży przedmiotowego mieszkania.

Mając na uwadze zacytowane przepisy prawa podatkowego oraz okoliczności sprawy opisane we wniosku należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie za datę nabycia lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię należy uznać datę jego nabycia do ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. 12 października 2009 r.

W związku z powyższym 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca 2009 r. – zatem upłynął on z dniem 31 grudnia 2014 r.

W konsekwencji dokonana przez Wnioskodawczynię w dniu 14 października 2020 r. sprzedaż lokalu mieszkalnego nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również z tytułu tej sprzedaży nie będzie zobowiązana do składania deklaracji PIT-39 oraz wydatkowania środków na cele mieszkaniowe w celu skorzystania ze zwolnienia.

Pomimo niewystąpienia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, stanowisko Wnioskodawczyni należało jednak uznać za nieprawidłowe, gdyż Wnioskodawczyni wskazała nieprawidłową datę upływu pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Termin ten – jak już wskazano powyżej - należy bowiem liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, a zatem, od końca 2009 r.

W związku z powyższym pięcioletni termin minął w dniu 31 grudnia 2014 r., a nie jak wskazała Wnioskodawczyni w dniu 13 października 2014 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.