2021.08.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.165.2021.2.JO
z 24 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 16 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku konieczności zastosowania art. 108 ustawy w odniesieniu do transakcji udokumentowanej Fakturą Standardową oraz Fakturą EDI,

prawa do odliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę 2 z otrzymanej Faktury EDI

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2021 r. wpłynął do organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku konieczności zastosowania art. 108 ustawy w odniesieniu do transakcji udokumentowanej Fakturą Standardową oraz Fakturą EDI oraz prawa do odliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę 2 z otrzymanej Faktury EDI.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X S.A. (dalej - Wnioskodawca 1 lub Dostawca) jest jednym z czołowych polskich producentów cementu oraz materiałów budowlanych. Dostawca oferuje szeroki asortyment produktów, do których zalicza się: cementy workowane, cementy luzem (cementy portlandzkie, cementy żużlowe, cementy hutnicze) oraz zaprawy budowlane (zaprawy murarskie, zaprawy tynkarskie, wylewki betonowe). Oferta handlowa Wnioskodawcy 1 obejmuje także profesjonalne usługi doradztwa technologicznego w zakresie właściwości i zastosowania cementów i betonu.

Y Sp. z o.o. (dalej - Wnioskodawca 2 lub Nabywca) działa w branży „(…)” i jest właścicielem jednej z największych sieci sklepów budowlano-remontowanych w Polsce, w ramach której prowadzi sprzedaż artykułów z kategorii: ogród, wystrój wnętrz, aranżacja, dekoracja, majsterkowanie, technika, budowa. Nabywca należy do Grupy K. - brytyjskiego przedsiębiorstwa o zasięgu międzynarodowym prowadzącego działalność w zakresie podobnym do działalności Nabywcy (dalej - Grupa K).

Wnioskodawca 1 i Wnioskodawca 2 (dalej łącznie - Wnioskodawcy) mają siedziby działalności gospodarczej w Polsce, są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT i nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106; dalej - ustawa o VAT).

Wnioskodawca 1 i Wnioskodawca 2 dokonują pomiędzy sobą transakcji towarowych, których przedmiotem jest sprzedaż przez Wnioskodawcę 1 na rzecz Wnioskodawcy 2 cementu workowanego (dalej również - Towar). Cement workowany jest nabywany przez Wnioskodawcę 2 - działającego w tym zakresie w charakterze podatnika VAT - w celu jego dalszej odsprzedaży w sklepach remontowo-budowlanych (odsprzedaż ta podlega opodatkowaniu VAT).

Obecnie ww. transakcje są dokumentowane przez Wnioskodawcę 1 fakturami VAT (dalej również - Faktury Standardowe) wystawianymi wyłącznie w systemie finansowo-księgowym stosowanym przez Dostawcę na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (dalej również - System Dostawcy).

Aktualnie Wnioskodawca 1 przesyła Wnioskodawcy 2 Faktury Standardowe w formie elektronicznej na adres e-mail podany przez Nabywcę. Z umowy zawartej pomiędzy stronami wynika, że Nabywca wyraża zgodę na otrzymywanie od Dostawcy dokumentów księgowych (w tym faktur) w formie elektronicznej.

W celu usprawnienia współpracy z dostawcami, w ramach całej Grupy K (w tym u Wnioskodawcy 2) wprowadzany jest system elektronicznej wymiany danych (dalej - System EDI lub EDI). System EDI będzie stanowił ujednoliconą platformę cyfrową działającą w oparciu o system SAP, która umożliwi elektroniczną wymianę dokumentów biznesowych - takich jak zamówienia, dokumenty dostawy, faktury itp. - pomiędzy spółkami z Grupy K i ich kontrahentami.

W związku z wdrożeniem EDI u Wnioskodawcy 2, dostawcy (w tym Wnioskodawca 1) zostaną zobowiązani w szczególności do wystawiania, przesyłania i odbierania dokumentów biznesowych - w tym również faktur - wyłącznie:

- poprzez komunikaty EDI (tzw. EDI messaging) - w przypadku dostawców, których system finansowo-księgowy będzie kompatybilny z System EDI, albo

- poprzez wprowadzanie odpowiednich dokumentów/danych przez pracowników dostawców za pośrednictwem portalu internetowego (dalej - Portal EDT EDI) - w przypadku dostawców, których system finansowo-księgowy nie będzie kompatybilny z Systemem EDI.

W wyniku przeprowadzonej weryfikacji okazało się, że System Dostawcy nie będzie kompatybilny z Systemem EDI, który ma zostać wprowadzony u Nabywcy. W związku z tym, Wnioskodawca 1 w ramach współpracy handlowej z Wnioskodawcą 2 zamierza wystawiać, przesyłać i odbierać dokumenty handlowe (w tym faktury) za pośrednictwem Portalu EDT EDI udostępnionego mu przez Wnioskodawcę 2. W uproszczeniu, proces fakturowania będzie się odbywał w następujący sposób:

W pierwszej kolejności Dostawca - jak do tej pory - będzie wystawiał Fakturę Standardową za pomocą Systemu Dostawcy,
Faktura Standardowa - z uwagi na uwarunkowania Systemu EDI (w tym ww. niekompatybilność EDI z Systemem Dostawcy) - nie będzie mogła zostać wysłana do Nabywcy w postaci utworzonej za pośrednictwem Systemu Dostawcy,
Jedyną możliwością przesłania Faktury Standardowej do Nabywcy będzie następujący sposób wysyłki (który będzie stosował Dostawca):

Dostawca nie będzie dodatkowo przesyłał Faktury Standardowej do Nabywcy w inny sposób (w tym za pomocą poczty elektronicznej).

W świetle szczegółowych ustaleń między stronami, cały proces wymiany dokumentów handlowych pomiędzy Wnioskodawcą 1 i Wnioskodawcą 2 za pośrednictwem Portalu EDT EDI będzie przebiegać następująco:

W pierwszej kolejności Wnioskodawca 2 będzie tworzył zamówienie na Towary będące w ofercie Wnioskodawcy 1, a następnie będzie przesyłał to zamówienie Wnioskodawcy 1,
- Zamówienie to będzie mogło zostać zmienione lub anulowane do momentu przetworzenia tzw. uprzedniego powiadomienia o wysyłce (Advance Shipping Notification; dalej - Komunikat ASN lub ASN),
- Wnioskodawca 1 będzie odpowiedzialny za sprawdzenie wszystkich zamówień otrzymanych od Wnioskodawcy 2,
- W przypadku problemów z realizacją zamówienia lub wystąpienia jakichkolwiek rozbieżności (w tym dotyczących ceny), Wnioskodawca 1 będzie obowiązany do natychmiastowego skontaktowania się z Nabywcą,
Na kolejnym etapie, Wnioskodawca 1 będzie tworzył ASN i przesyłał ten dokument do Wnioskodawcy 2,
- Komunikat ASN będzie musiał zostać wysłany przez Dostawcę i pomyślnie odebrany przez System EDI przed dokonaniem dostawy,
- Komunikat ASN będzie mógł odwoływać się wyłącznie do jednej dostawy. W konsekwencji, jeżeli zamówienie będzie realizowane w dwóch lub więcej dostawach, Dostawca będzie obowiązany do utworzenia i wysłania ASN dla każdej z tych dostaw,
- Towary objęte zamówieniem będą podlegały odrzuceniu, jeżeli ASN nie zostanie odebrany i zaakceptowany przez System EDI przed podjęciem próby doręczenia tych towarów,
Kolejno, Wnioskodawca 2 będzie przetwarzał Komunikat ASN otrzymany od Wnioskodawcy 1,
- Komunikaty ASN będą sprawdzane przez Wnioskodawcę 2 przy ich odbiorze,
- Jeżeli Komunikat ASN będzie zawierał błąd, Wnioskodawca 2 będzie informował o tym Wnioskodawcę 1 za pośrednictwem wiadomości e-mail. W takim przypadku dostawa nie będzie mogła być kontynuowana do czasu naprawienia błędu i pomyślnego wysłania ASN przez Dostawcę,
Na dalszym etapie, pracownik Dostawcy będzie wprowadzał za pośrednictwem Portalu EDT EDI do Systemu EDI dane z Faktury Standardowej wystawionej w Systemie Dostawcy, co doprowadzi do wygenerowania w Systemie EDI dokumentu zgodnego z funkcjonalnością tego systemu (tj. Faktury EDI). Następnie Faktura EDI będzie wysyłana do Nabywcy poprzez System EDI.
- Faktura EDI będzie musiała zawierać numer zamówienia i Komunikatu ASN,
- Faktura EDI będzie mogła odwoływać się wyłącznie do jednego Komunikatu ASN,
- Faktura EDI będzie mogła zawierać wyłącznie ściśle określone jednostki miary towarów (szczegółowe informacje na ten temat zostały przedstawione przez Wnioskodawców w pkt 8 i 9 niniejszego opisu zdarzenia przyszłego),
- Faktura EDI nie będzie mogła być wysyłana wcześniej niż 24 godziny po dokonaniu dostawy,
Po otrzymaniu Faktury EDI będzie następowało jej przetwarzanie przez Nabywcę,
- Jeżeli Faktura EDI będzie zawierała błąd, Wnioskodawca 2 będzie informował o tym Dostawcę i wnosił o jej poprawienie,
Omawiany proces będzie kończył się dokonaniem płatności przez Nabywcę na rzecz Dostawcy za zrealizowane zamówienie.

Dodatkowo, na ww. fakturach znajdą się takie same dodatkowe elementy (niewymagane przepisami ustawy o VAT), w tym m.in. kod EAN przypisany do danego towaru, termin płatności, czy adres, pod który należy dokonać dostawy.

System EDI będzie zawierał pewne ograniczenia w zakresie stosowania na dokumentach - w tym na Fakturach EDI - jednostek miar towarów. Zgodnie z założeniami tego systemu:

Przykładowo, jeżeli:

Dany towar (np. kabel elektryczny) będzie kupowany przez Wnioskodawcę 2 od dostawców w metrach, a następnie w takiej samej jednostce (tj. w metrach) będzie przez niego sprzedawany, to w takim przypadku właściwą jednostką miary dla procesów realizowanych pomiędzy ww. podmiotami będzie jednostka EA, a pack size będzie wynosił 1,
Dany towar (np. kabel koncentryczny) będzie kupowany przez Wnioskodawcę 2 od dostawców w rolkach zawierających 400 metrów kabla, a następnie będzie sprzedawany przez Wnioskodawcę 2 w metrach, to w takim przypadku właściwą jednostką miary dla procesów realizowanych pomiędzy ww. podmiotami będzie jednostka PK, a pack size będzie wynosił 400.

Na Fakturach Standardowych - jako jednostkę miary dostarczonych Towarów - Wnioskodawca 1 będzie stosował oznaczenie „SZT” (sztuka; dalej - SZT). 1 sztuka Towaru oznaczać będzie w praktyce 1 worek zawierający 25 kg cementu (w przyszłości ilość cementu umieszczanego w jednym worku może ulec zmianie).

Mając na względzie wyżej przedstawione ograniczenia w zakresie stosowania na Fakturach EDI jednostek miar towarów, Wnioskodawca 1 - wprowadzając do Systemu EDI dane wynikające z Faktury Standardowej wystawionej w Systemie Dostawcy i generując Fakturę EDI zgodnie z wymogami Nabywcy - nie będzie miał możliwości wskazania na Fakturze EDI, jako jednostki miary dostarczonych Towarów, jednostki widniejącej na Fakturze Standardowej (tj. SZT).

Przy czym - w związku z tym, że Wnioskodawca 2 sprzedaje Towar podmiotom trzecim w takiej samej jednostce, w jakiej kupuje go od Wnioskodawcy 1 - Dostawca wprowadzając dane z Faktury Standardowej do Portalu EDT EDI będzie stosował jednostkę miary EA. Tym samym, na fakturze wygenerowanej i wysyłanej do Nabywcy za pomocą Portalu EDT EDI jednostką miary będzie „EA”, a nie „ SZT” - jak na Fakturach Standardowych.

Co jednak istotne, jednostka EA (stosowana na Fakturach EDI) będzie odpowiadała pod względem wartościowym jednostce SZT (stosowanej na Fakturach Standardowych). Okoliczność ta będzie znajdowała potwierdzenie w treści Faktur Standardowych wystawianych przez Wnioskodawcę 1 w Systemie Dostawcy - na fakturach tych będzie bowiem znajdowała się następująca informacja: jednostka miary 1 SZT = 1 EA). Reasumując, zmiana nazewnictwa jednostki miary stosowanej na Fakturach Standardowych i Fakturach EDI nie będzie skutkowała zmianą w ilości dostarczanych Towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym będzie miał zastosowanie przepis art. 108 ust. 1 ustawy o VAT i w konsekwencji Wnioskodawca 1 będzie zobowiązany do dwukrotnego rozliczenia VAT należnego od transakcji udokumentowanej za pomocą Faktury Standardowej i Faktury EDI? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
Czy Wnioskodawcy 2 będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z Faktury EDI, która zostanie wygenerowana i przesłana przez Wnioskodawcę 1 za pośrednictwem Systemu EDI? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Zainteresowanych:

W opisanym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym nie będzie miał zastosowania przepis art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji Dostawca nie będzie zobowiązany do dwukrotnego rozliczenia VAT należnego od transakcji udokumentowanej za pomocą Faktury Standardowej i Faktury EDI. W ocenie Wnioskodawców nie budzi bowiem wątpliwości, że Fakturę EDI i Fakturę Standardową należy traktować jako egzemplarze tej samej faktury w rozumieniu ustawy o VAT. Ponadto, Faktura Standardowa nie będzie wprowadzana do obrotu przez Dostawcę, w tym nie będzie ona przekazywana Nabywcy.
Wnioskodawcy 2 będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z Faktury EDI, która zostanie wygenerowana i przesłana przez Wnioskodawcę 1 za pośrednictwem Systemu EDI.

Uzasadnienie stanowiska

Brak zastosowania przepisu art. 108 ust. 1 ustawy o VAT w opisanym zdarzeniu przyszłym (Ad. 1)

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, „ w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty”.

Powyższy przepis przewiduje szczególny przypadek samoistnego powstania obowiązku zapłaty VAT wskutek samego wystawienia faktury wykazującej kwotę podatku od towarów i usług - a więc niezależnie od czynności powodującej powstanie obowiązku podatkowego, tj. od sprzedaży towarów/świadczenia usług (tak m.in. w wyroku NSA z 25 września 2015 r. o sygn. I FSK 177/14).

Przyjmuje się, że art. 108 ust. 1 ustawy o VAT dotyczy faktur dokumentujących zarówno czynności niedokonane (fikcyjne), jak i czynności, które faktycznie miały miejsce (tak np. NSA w wyrokach z 29 sierpnia 2012 r. o sygn. I FSK 1537/11, z 9 stycznia 2014 r. o sygn. I FSK 14/13 i z 17 lipca 2014 r. o sygn. I FSK 1252/13). Drugi ze wskazanych przypadków może mieć miejsce, np. w sytuacji, gdy zostanie wystawiona więcej niż jedna faktura dokumentująca tę samą transakcję.

Tym samym, omawiany przepis łączy obowiązek zapłaty VAT z samym faktem wystawienia faktury bez względu na to, czy zdarzenie gospodarcze, które było tego podstawą, miało miejsce czy też nie (tak m.in. J. Duży, Decyzja akcesoryjna w zwalczaniu nadużyć mechanizmów podatku VAT, „Prokuratura i Prawo” 2014/9).

Co jednak istotne - jak podkreśla się w orzecznictwie - przepis art. 108 ust. 1 znajduje zastosowanie wyłącznie do faktur wprowadzonych do obrotu prawnego, które innym podmiotom mogą posłużyć jako podstawa do odliczenia wykazanego w tych fakturach podatku VAT. Takie stanowisko wyraził wprost WSA w Warszawie w wyroku z 5 września 2011 r. (sygn. III SA/Wa 2967/10): „ Zdaniem Sądu obowiązek zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT dotyczy faktur wprowadzonych do obrotu prawnego, które innym podmiotom mogą posłużyć jako podstawa do odliczenia wykazanego w tych fakturach podatku VAT.”

Biorąc pod uwagę powyższe - w ocenie Wnioskodawców - aby art. 108 ust. 1 ustawy o VAT znajdował zastosowanie w danej sytuacji, musiałoby nastąpić łączne spełnienie następujących przesłanek:

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawcy pragną podkreślić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do spełnienia ww. przesłanek. Tym samym, zdaniem Wnioskodawców art. 108 ust. 1 nie będzie znajdować zastosowania w niniejszej sytuacji.

Poniżej Wnioskodawcy przedstawiają argumentację potwierdzającą powyższe stanowisko.

Jak zostało wskazane powyżej, art. 108 ust. 1 ustawy o VAT stosuje się wówczas, gdy m.in. nastąpi wystawienie co najmniej dwóch faktur dokumentujących tę samą transakcję.

Zdaniem Wnioskodawców, w zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku interpretacyjnym nie będzie dochodziło natomiast do wystawienia więcej niż jednej faktury odnoszącej się do tej samej transakcji (sprzedaży Towarów). Jak wynika bowiem z opisu zdarzenia przyszłego, w związku z wdrożeniem u Wnioskodawcy 2 Systemu EDI, proces fakturowania będzie wyglądał w następujący sposób:

W pierwszej kolejności Dostawca - tak jak dotychczas - będzie wystawiał Fakturę Standardową za pomocą Systemu Dostawcy,
Faktura Standardowa - z uwagi na uwarunkowania Systemu EDI (w tym niekompatybilność EDI z Systemem Dostawcy) - nie będzie mogła zostać wysłana do Nabywcy w postaci utworzonej za pośrednictwem Systemu Dostawcy,
Jedyną możliwością przesłania Faktury Standardowej do Nabywcy będzie następujący sposób wysyłki (który będzie stosował Dostawca):

Dostawca nie będzie dodatkowo przesyłał do Nabywcy Faktury Standardowej w inny sposób (w tym za pomocą poczty elektronicznej).

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawców należy zatem uznać, że Faktura Standardowa i Faktura EDI nie będą stanowiły dwóch odrębnych faktur w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W opisanym zdarzeniu przyszłym - zdaniem Wnioskodawców - mamy bowiem do czynienia wyłącznie z jedną fakturą, która jest wystawiana w Systemie Dostawcy, a następnie wysyłana za pośrednictwem Portalu EDT EDI w specyficzny sposób, który powoduje, że faktura ta - z uwagi na ograniczenia ww. portalu towarzyszące procesie wysyłki - prezentuje się w niewielkim stopniu inaczej przed wygenerowaniem i wysyłką (Faktura Standardowa) i po tych zdarzeniach (Faktura EDI).

Faktury Standardowe i Faktury EDI będą różnić się między sobą układem graficznym, dodatkowymi informacjami niewymaganymi przepisami ustawy o VAT (jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Faktura Standardowa może zawierać bowiem dodatkowe elementy, których nie zawiera Faktura EDI i odwrotnie - np. numer rachunku bankowego, na który należy dokonać zapłaty; oznaczenie zakładu produkcyjnego; wyszczególnienie ceny katalogowej i bonifikat przysługujących Nabywcy; numer ASN; imię i nazwisko osoby wystawiającej) oraz nazwą używanej przez Wnioskodawców jednostki miary. Te drobne rozbieżności techniczne - w opinii Wnioskodawców - nie powinny jednak skutkować uznaniem, że Faktura EDI to kolejna faktura wystawiona do tej samej transakcji.

Takiego skutku zdaniem Wnioskodawców, w szczególności, nie powinny powodować odmienności w zakresie miary dostarczonych towarów, jakie istnieją pomiędzy Fakturą Standardową a Fakturą EDI. Jak bowiem Wnioskodawcy wskazali w opisie zdarzenia przyszłego:

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawców - skoro jednostka EA (each) jest, pod względem lingwistycznym, angielskim odpowiednikiem polskiej jednostki SZT (sztuka) i nie ma pomiędzy tymi jednostkami żadnych różnic o charakterze wartościowym - to należy uznać, że poprzez zmianę jednostki SZT na jednostkę EA nie dochodzi do zmiany danych na fakturze (tj. do zmiany w zakresie miary dostarczonych towarów, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT), a tym samym do wystawienia kolejnej faktury do tej samej transakcji. Faktury EDI i Faktury Standardowe różnią się bowiem w zasadzie jedynie nazwą danej jednostki miary (sztuki), a nie samą jednostką miary.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawców należy uznać, że w niniejszym przypadku nie będziemy mieli do czynienia z dwiema odrębnymi fakturami dokumentującymi tę samą transakcję, lecz z egzemplarzami tej samej faktury, o których mowa w art. 106g ust. 1 ustawy o VAT, spośród których:

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawców w niniejszym przypadku nie dojdzie do spełnienia pierwszej z ww. przesłanek warunkujących zastosowanie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak zostało zauważone wcześniej, warunkiem zastosowania w danej sytuacji art. 108 ust. 1 ustawy o VAT jest również to, aby więcej niż jedna faktura (wystawiona w odniesieniu do tożsamej transakcji) została wprowadzona do obrotu.

Z kolei jak Wnioskodawcy zauważyli w pkt 2 ppkt 4 i 5 niniejszego uzasadnienia, w omawianym przypadku nie mamy do czynienia z więcej niż jedną fakturą dokumentującą daną transakcję, lecz z dwoma egzemplarzami tej samej faktury. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawców w opisanym zdarzeniu przyszłym brak jest możliwości, ażeby więcej niż jedna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego.

Ponadto, jak Wnioskodawcy wskazali w opisie zdarzenia przyszłego, w wyniku wdrożenia przez Wnioskodawcę 2 Systemu EDI i zobowiązania Wnioskodawcy 1 do wystawiania, przesyłania i odbierania dokumentów biznesowych wyłącznie za pośrednictwem Portalu EDT EDI, faktura dokumentująca daną transakcje będzie wysyłana do Nabywcy wyłącznie w postaci Faktury EDI wygenerowanej przy pomocy ww. portalu. Faktura Standardowa wystawiana w Systemie Dostawcy będzie natomiast pozostawiana w dokumentacji Wnioskodawcy 1 i nie będzie przekazywana Wnioskodawcy 2. W związku z tym, Wnioskodawcy pragną zauważyć, że Faktura Standardowa (pełniąca rolę jednego z egzemplarzu faktury) nie będzie zatem wprowadzana do obrotu prawnego. W omawianym przypadku jedynym dokumentem wprowadzanym do obrotu będzie zatem wyłącznie Faktura EDI. Zatem, również z tego powodu w ocenie Wnioskodawców nie jest możliwe, aby w opisanym zdarzeniu przyszłym doszło do wprowadzenia do obrotu więcej niż jednej faktury dotyczącej tej samej transakcji.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Wnioskodawców w niniejszej sytuacji nie dojdzie również do spełnienia drugiego z wcześniej przedstawionych warunków determinujących zastosowanie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawców, skoro w opisanym zdarzeniu przyszłym:

to w niniejszym przypadku ww. regulacja nie będzie znajdowała zastosowania, a Dostawca nie będzie zobowiązany do dwukrotnego rozliczenia VAT należnego od transakcji udokumentowanej za pomocą Faktury Standardowej i Faktury EDI.

Prawo Wnioskodawcy 2 do odliczenia VAT z Faktury EDI, która zostanie wygenerowana i przesłana przez Wnioskodawcę 1 za pośrednictwem Systemu EDI (Ad. 2)

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi - w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy - suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższych regulacji, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy prawo do odliczenia realizuje podatnik podatku VAT (przesłanka podmiotowa).

Jednocześnie, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest istnienie bezpośredniego lub pośredniego związku zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi (przesłanka przedmiotowa). Zasada ta wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. takich, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych z VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Związek bezpośredni z czynnościami opodatkowanymi VAT występuje wówczas, gdy nabywane towary bądź usługi służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast związek pośredni nabywanych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi VAT istnieje, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania danego podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Określone zakupy mają związek pośredni z działalnością opodatkowaną VAT, gdy istnieje związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Związek ten występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, prowadzi do generowania przez podmiot obrotów.

W konsekwencji, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, jest wykonywanie czynności opodatkowanych. Zatem w momencie nabycia towarów lub usług obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane.

Jak Wnioskodawcy wskazali w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca 2 jest czynnym podatnikiem VAT i w ramach transakcji towarowych realizowanych z Wnioskodawcą 1 działa w charakterze takiego podatnika. Spełniona jest zatem podmiotowa przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto - jak zostało wskazane w zdarzeniu przyszłym - Towary nabywane są przez Wnioskodawcę 2 w celu ich dalszej odsprzedaży w sklepach remontowo-budowlanych, a odsprzedaż ta stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Nabywane Towary mają zatem bezpośredni związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę 2 czynności opodatkowanych. W ocenie Wnioskodawców, spełniona jest zatem również w analizowanym przypadku przedmiotowa przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Nabywcy powinno przysługiwać prawo do odliczenia VAT z Faktur EDI otrzymanych za pośrednictwem Systemu EDI, które dokumentują nabycie przez Wnioskodawcę 2 Towarów.

Jednocześnie Wnioskodawcy zwracają uwagę, że znane jest im stanowisko przedstawione w szczególności przez Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-342/87, zgodnie z którym sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia, zaś prawo do odliczenia nie znajduje zastosowania w przypadku podatku, który jest należny wyłącznie z tego powodu, że został wykazany na fakturze.

Biorąc jednak pod uwagę okoliczność, że - jak Wnioskodawcy wskazywali wcześniej - w odniesieniu do Faktury EDI nie znajduje zastosowania art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, przedstawione wyżej stanowisko nie powinno mieć wpływu na prawo Nabywcy do odliczenia VAT w tym zakresie.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawcy wnoszą o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze elektronicznej – rozumie się przez to fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Jak stanowi art. 106a pkt 1 ustawy przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem:

przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów,
czynności rozliczanych w procedurach szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tych rozdziałów jest państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.1) datę wystawienia;
2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15) kwotę należności ogółem (…).

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy. Stosownie do treści art. 106e ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
vimiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem (…).

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do treści art. 106m ustawy, Podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury. Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura. Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług. Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Zgodnie z art. 106n ust. 1 ustawy, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Należy w tym miejscu podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług, czy też otrzymania zaliczki, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Faktura VAT sporządzona, a niewprowadzona do obrotu prawnego, nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w celu usprawnienia współpracy z dostawcami, w ramach całej Grupy K (w tym u Wnioskodawcy 2) wprowadzany jest system elektronicznej wymiany danych (dalej - System EDI lub EDI). System EDI będzie stanowił ujednoliconą platformę cyfrową działającą w oparciu o system SAP, która umożliwi elektroniczną wymianę dokumentów biznesowych - takich jak zamówienia, dokumenty dostawy, faktury itp. - pomiędzy spółkami z Grupy K i ich kontrahentami.

W pierwszej kolejności Dostawca - jak do tej pory - będzie wystawiał Fakturę Standardową za pomocą Systemu Dostawcy,
Faktura Standardowa - z uwagi na uwarunkowania Systemu EDI (w tym ww. niekompatybilność EDI z Systemem Dostawcy) - nie będzie mogła zostać wysłana do Nabywcy w postaci utworzonej za pośrednictwem Systemu Dostawcy,
Jedyną możliwością przesłania Faktury Standardowej do Nabywcy będzie następujący sposób wysyłki (który będzie stosował Dostawca):

Dostawca nie będzie dodatkowo przesyłał Faktury Standardowej do Nabywcy w inny sposób (w tym za pomocą poczty elektronicznej).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie miał zastosowanie przepis art. 108 ust. 1 ustawy o VAT i w konsekwencji Wnioskodawca 1 będzie zobowiązany do dwukrotnego rozliczenia VAT należnego od transakcji udokumentowanej za pomocą Faktury Standardowej i Faktury EDI.

Należy ponownie podkreślić, że powołany art. 108 ust. 1 ustawy zobowiązuje wystawcę faktury do zapłaty wykazanej w niej kwoty podatku, niezależnie od okoliczności wystawienia takiej faktury. Każda zatem faktura z wykazaną kwotą podatku, wprowadzona do obrotu prawnego, powoduje konieczność zapłaty tego podatku. Już samo wystawianie faktur, które nie dokumentują faktycznych zdarzeń gospodarczych, bez względu na ujęcie ich w rejestrach prowadzonych dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług oraz wykazanie podatku należnego z nich wynikającego w deklaracji, skutkuje zaistnieniem obowiązków wynikających z art. 108 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Każda osoba, która wprowadza do obrotu prawnego fakturę z wykazaną kwotą podatku (bez względu na powód nieprawidłowego wystawienia faktury) ma obowiązek zapłaty wykazanego w niej podatku VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że Fakturę EDI wygenerowaną z systemu EDI przez Wnioskodawcę 2, czyli pobraną przez Wnioskodawcę 2 (nabywcę towarów) należy uznać za wprowadzaną do obrotu prawnego, wywołującą określone konsekwencje na gruncie prawa podatkowego. Natomiast Faktura Standardowa wystawiona w systemie Dostawcy pozostaje wówczas w dokumentacji Wnioskodawcy 1, niepobrana przez Wnioskodawcę 2, zatem nie można jej uznać za kolejną fakturę wprowadzoną do obrotu prawnego dokumentująca tą samą transakcje, lecz drugi egzemplarz tej samej faktury (Faktury EDI). W tej sytuacji zarówno Wnioskodawca 1, jak i Wnioskodawca 2 są w posiadaniu jednego egzemplarza faktury (odpowiednio Faktury Standardowej u Wnioskodawcy 1 i Faktury EDI u Wnioskodawcy 2), która odzwierciedla rzeczywiste dane zdarzenie gospodarcze, tj. nabycie towarów przez Wnioskodawcę 2 od Wnioskodawcy 1. Ponadto – co istotne w opisanej sprawie – elementy faktury wymagane przepisami ustawy o VAT wskazane w art. 106e ustawy ujęte w Fakturze Standardowej będą tożsame z elementami zawartymi na Fakturze EDI.

Zatem stanowisko Zainteresowanych, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nie będzie miał zastosowania przepis art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji Dostawca nie będzie zobowiązany do dwukrotnego rozliczenia VAT należnego od transakcji udokumentowanej za pomocą Faktury Standardowej i Faktury EDI należy uznać za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przedmiotem wątpliwości Zainteresowanych jest kwestia, czy Wnioskodawcy 2 będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z Faktury EDI, która zostanie wygenerowana i przesłana przez Wnioskodawcę 1 za pośrednictwem Systemu EDI.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W analizowanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego określone w ww. artykule są spełnione. Wnioskodawca 2 jest czynnym podatnikiem podatku VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust 1 i 9 ustawy o VAT. Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca 1 i Wnioskodawca 2 dokonują pomiędzy sobą transakcji towarowych, których przedmiotem jest sprzedaż przez Wnioskodawcę 1 na rzecz Wnioskodawcy 2 cementu workowanego, który jest nabywany przez Wnioskodawcę 2 - działającego w tym zakresie w charakterze podatnika VAT - w celu jego dalszej odsprzedaży w sklepach remontowo-budowlanych. Jednocześnie jak wskazał Wnioskodawca Faktury EDI, o których mowa we wniosku wygenerowane i przesłane przez Wnioskodawcę 1 a pośrednictwem Systemu EDI zawierają wszystkie dane, które powinna zawierać faktura, określone w art. 106e ustawy o VAT. Dokumentują czynności faktycznie dokonane oraz zawierają wszystkie niezbędne dane do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła faktury oraz nazwy nabywanych towarów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy Wnioskodawcy 2 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z Faktury EDI dokumentującej nabycie towarów (cementu). Nabywane przez Wnioskodawcę 2 towary (cement) służą bowiem realizowaniu przez Wnioskodawcę 2 czynności podlegających opodatkowaniu, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. W zaistniałej sytuacji nie zajdą zatem okoliczności wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy

Zatem stanowisko Zainteresowanych, że Wnioskodawcy 2 będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z Faktury EDI, która zostanie wygenerowana i przesłana przez Wnioskodawcę 1 za pośrednictwem Systemu EDI, należy uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że w zakresie wykazywania przez Wnioskodawcę 1 na Fakturach EDI generowanych i wysyłanych za pośrednictwem Systemu EDI ilości dostarczonych towarów za pomocą jednostek EA lub PK (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin