Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.293.2021.4.KP
z 27 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 6 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 15 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 8 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.293.2021.3.KP (doręczone Stronie 14 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni jako podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek uzyskanych w wyniku podziału – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni jako podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek uzyskanych w wyniku podziału. Wniosek został uzupełniony pismem z 15 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 8 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.293.2021.3.KP (doręczone Stronie 14 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane
w uzupełnieniu do wniosku):

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać 9 działek ewidencyjnych wydzielonych z działki nr 1 o pow. 30.047 m² objętej KW (…). Obecnie w Urzędzie Gminy w (…) trwają formalności związane z podziałem nieruchomości (Wnioskodawczyni nie otrzymała jeszcze decyzji podziałowej). Wnioskodawczyni nigdy nie była ani nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Działki będące przedmiotem sprzedaży stanowią działki niezabudowane.

Od momentu nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię od teściów w 1991 roku działki były wykorzystywane tylko rolniczo (pola uprawne), od ubiegłego roku nie są użytkowane w żaden sposób. Z uwagi na niską klasę gruntu (V i VI) pole było wykorzystywane do uprawy głównie zbóż. Obecnie działki stanowiące przedmiot sprzedaży od ubiegłego roku nie są w żaden sposób użytkowane, prowadzona działalność rolnicza przez Wnioskodawczynię i Jej byłego męża nie była opodatkowana podatkiem VAT. Do momentu sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie będzie podejmować żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości ww. działek tj. uzbrojenie terenu w media, wyrównanie terenu, utwardzenie drogi dojazdowej. Wnioskodawczyni nie ma na to środków finansowych. Jedynym poniesionym kosztem będzie usługa geodety.

Zarówno przed sprzedażą działek jak i przy samej sprzedaży Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmować żadnych aktywnych działań z pośrednikami w obrocie nieruchomościami, przyszłych nabywców pozyskała z polecenia. Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze). Wnioskodawczyni nie udzielała ani nie zamierza udzielać pełnomocnictwa przyszłym nabywcom, na ten moment nie zawierała żadnych umów przedwstępnych z nabywcami, występują ustalenia ustne. Na terenie, na którym znajdują się przedmiotowe działki nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, dla przedmiotowych działek została wydana w maju br. decyzja o warunkach zabudowy na budowę 9 budynków mieszkalnych jednorodzinnych, z wnioskiem o wydanie Decyzji o warunkach zabudowy wystąpiła osobiście Wnioskodawczyni. Nabywcy pozyskani na działki są z polecenia, to znajomi rodziny Wnioskodawczyni, którzy otrzymali informację o podziale Jej nieruchomości na działki budowlane, czekają na informację o zakończeniu procedur oraz możliwości podpisania umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości, nie było takiej możliwości, ponieważ Wnioskodawczyni musiała uzyskać indywidualną zgodę KOWR na zbycie ziemi przed upływem 5 lat (Umowa podziału majątku wspólnego Rep. (…) z dnia 7 października 2020 r. zablokowała procedury, zgodę Wnioskodawczyni otrzymała w styczniu br., potem rozpoczęła działania związane z podziałem).

Nieruchomość rolną Wnioskodawczyni otrzymała Umową Darowizny od byłych teściów w 1991 r., po rozwodzie Umową podziału majątku wspólnego Rep. A (…) z dnia 7 października 2020 r. Wnioskodawczyni podzieliła z byłym mężem grunt po ok. 1/2 i została właścicielką ziemi o pow. 30 047 m². Zdaniem Wnioskodawczyni podział ww. gruntu na 24 działki i sprzedaż 9 z nich nie jest działalnością handlową, nie ma charakteru formy zawodowej i stałej a jedynie ma cele prywatne (w związku z trudną sytuacją materialną związaną z niepełnosprawnością oraz braku godziwych warunków mieszkaniowych), sprzedaż odbędzie się w ramach czasowych do 3 miesięcy, będzie to czynność jednorazowa. Wnioskodawczyni gruntu nie udostępniała nigdy ani też nie udostępnia obecnie nikomu zarówno w drodze dzierżawy, jak i użyczenia czy najmu, nie osiągała z tego tytułu żadnych przychodów, nie doprowadza do działek mediów, nie wnioskuje o warunki zabudowy dla wszystkich 24 działek, nie współpracuje z agencjami nieruchomości z uwagi na fakt, że nie ma na to wystarczających środków finansowych oraz celu zarobkowego. Jedyne nakłady finansowe, które będą przez Wnioskodawczynię do poniesienia to koszt geodety.

Uzyskane środki ze sprzedaży 9 działek Wnioskodawczyni nie przeznaczy na cele inwestycyjne, a własne cele mieszkaniowe (kwota ta wystarczy na pokrycie ceny zakupu mieszkania 3 pokojowego dla siebie i syna), pozostałe działki nie będą sprzedawane, Wnioskodawczyni planuje pozostawić je dla swoich dzieci, cena sprzedaży działki rolnej 30 047 m2 bez podziału na mniejsze wynosiłaby ok. 130 000 zł, za tą kwotę Wnioskodawczyni byłaby w stanie zaledwie zapewnić synowi rehabilitację przez najbliższe kilka lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

1. Czy w przypadku sprzedaży przedmiotowych 9 działek Wnioskodawczyni będzie uznana jako podatnik podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
2. Czy Wnioskodawczyni będzie miała możliwość korzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży poszczególnych działek?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku), planowana sprzedaż nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym rozporządzaniem prywatnym majątkiem. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, ani osobą prowadzącą działalność gospodarczą - handlową, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni chciałaby sprzedać działki, aby zapewnić sobie i niepełnosprawnemu synowi godziwe warunki mieszkaniowe. Syn w 2015 r. uległ wypadkowi samochodowemu, jest osobą całkowicie niesamodzielną i wymaga całodobowej opieki, którą sprawuje sama. Ojciec dziecka, po wypadku, wyłączył się całkowicie z opieki nad nim. Obecnie Wnioskodawczyni wynajmuje mieszkanie w (…), jest to przyziemie (piwnica) budynku jednorodzinnego, które wymaga generalnego remontu. Grzyb, wilgoć oraz ciasne, ciemne pomieszczenia źle wpływają na zdrowie Jej i syna.

Jedyne dochody miesięczne (alimenty i świadczenia socjalne) Wnioskodawczyni nie pokrywają nawet w całości kosztów utrzymania, kosztów sprzętu do rehabilitacji, turnusów, prywatnych wizyt rehabilitantów, nauczycieli i specjalistów.

Wnioskodawczyni ma 49 lat, Jej syn 22. Wnioskodawczyni nie jest w stanie zapewnić z bieżących dochodów godziwych warunków mieszkaniowych. Grunt, którego Wnioskodawczyni jest właścicielką obecnie ma wartość maks. 130 000 zł (ziemia rolna, V i VI klasa). Działki budowlane Wnioskodawczyni jest w stanie sprzedać za maks. 370 000 zł i kwota ta umożliwiłaby Jej zakup małego, 3 pokojowego mieszkania.

Jedynym celem Wnioskodawczyni jest poprawienie warunków mieszkaniowych dla syna i siebie. Dlatego też zdecydowała się przebrnąć przez te wszystkie formalności związane z podziałem majątku, zgodą KOWR na zbycie, podziałem nieruchomości i docelowo zbyciem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości (gruntu), stanowi czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych działań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy Wnioskodawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni zamierza sprzedać 9 działek ewidencyjnych wydzielonych z działki nr 1 o pow. 30.047 m² objętej KW (…). Obecnie w Urzędzie Gminy trwają formalności związane z podziałem nieruchomości (Wnioskodawczyni nie otrzymała jeszcze decyzji podziałowej). Wnioskodawczyni nigdy nie była ani nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Działki będące przedmiotem sprzedaży stanowią działki niezabudowane. Od momentu nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię od teściów w 1991 roku działki były wykorzystywane tylko rolniczo (pola uprawne), od ubiegłego roku nie są użytkowane w żaden sposób. Prowadzona działalność rolnicza przez Wnioskodawczynię i Jej byłego męża nie była opodatkowana podatkiem VAT. Do momentu sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie będzie podejmować żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości ww. działek tj. uzbrojenie terenu w media, wyrównanie terenu, utwardzenie drogi dojazdowej. Wnioskodawczyni nie ma na to środków finansowych. Jedynym poniesionym kosztem będzie usługa geodety. Zarówno przed sprzedażą działek jak i przy samej sprzedaży Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmować żadnych aktywnych działań z pośrednikami w obrocie nieruchomościami, przyszłych nabywców pozyskała z polecenia. Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze). Wnioskodawczyni nie udzielała ani nie zamierza udzielać pełnomocnictwa przyszłym nabywcom, na ten moment nie zawierała żadnych umów przedwstępnych z nabywcami, występują ustalenia ustne. Na terenie, na którym znajdują się przedmiotowe działki nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dla przedmiotowych działek została wydana w maju br. decyzja o warunkach zabudowy na budowę 9 budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy wystąpiła osobiście Wnioskodawczyni. Nabywcy działek to znajomi rodziny Wnioskodawczyni, którzy otrzymali informację o podziale Jej nieruchomości na działki budowlane, czekają na informację o zakończeniu procedur oraz możliwość podpisania umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy w przypadku sprzedaży 9 działek będzie uznana za podatnik podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Od momentu nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię od teściów w 1991 roku działki były wykorzystywane tylko rolniczo (pola uprawne), od ubiegłego roku nie są użytkowane w żaden sposób. Prowadzona działalność rolnicza przez Wnioskodawczynię i Jej byłego męża nie była opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać 9 działek ewidencyjnych wydzielonych z działki nr 1. Obecnie w Urzędzie Gminy trwają formalności związane z podziałem nieruchomości (Wnioskodawczyni nie otrzymała jeszcze decyzji podziałowej). Dla przedmiotowych działek została wydana w maju br. decyzja o warunkach zabudowy na budowę 9 budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy wystąpiła osobiście Wnioskodawczyni. Ponadto, z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie będzie podejmować żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości ww. działek tj. uzbrojenia terenu w media, wyrównania terenu, utwardzenia drogi dojazdowej. Wnioskodawczyni nie ma na to środków finansowych. Jedynym poniesionym kosztem będzie usługa geodety. Zarówno przed sprzedażą działek jak i przy samej sprzedaży Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmować żadnych aktywnych działań z pośrednikami w obrocie nieruchomościami, przyszłych nabywców pozyskała z polecenia. Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze). Wnioskodawczyni nie udzielała ani nie zamierza udzielać pełnomocnictwa przyszłym nabywcom, na ten moment nie zawierała żadnych umów przedwstępnych z nabywcami.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię w zakresie sprzedaży 9 działek powstałych z podziału działki nr 1 za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy będą składniki majątku osobistego Wnioskodawczyni, a sprzedaż tych działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania Jej majątkiem osobistym.

W konsekwencji sprzedaż przez Wnioskodawczynię 9 niezabudowanych działek powstałych z podziału działki nr 1 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy niezależnie od ilości sprzedanych działek w ciągu jednego okresu, pod warunkiem sprzedaży ich na warunkach opisanych w niniejszym rozpatrywanym wniosku, gdyż Wnioskodawczyni w związku z ich sprzedażą nie będzie działać jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

W konsekwencji rozpatrywanie wątpliwości Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 2 dotyczącego zastosowania zwolnienia dla dostawy ww. działek jest bezzasadne.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.