Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.365.2021.2.AR
z 23 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 maja 2021 r. (data wpływu 14 maja 2021 r.) uzupełnione pismem z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• braku obowiązku opodatkowania otrzymanej przez Wnioskodawcę dotacji z WFOŚiGW – jest prawidłowe,
• prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących zakupu i montażu instalacji OZE na obiektach użyteczności publicznej – jest prawidłowe,
• zastosowania prewspółczynnika skalkulowanego dla Miejskiego Zakładu Komunalnego, funkcjonującego w formie zakładu budżetowego, celem odliczenia podatku VAT – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

14 maja 2021 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania otrzymanej przez Wnioskodawcę dotacji z WFOŚiGW, prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących zakupu i montażu instalacji OZE na obiektach użyteczności publicznej oraz zastosowania prewspółczynnika skalkulowanego dla Miejskiego Zakładu Komunalnego, funkcjonującego w formie zakładu budżetowego, celem odliczenia podatku VAT. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 lipca 2021 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 15 lipca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.365.2021.1.AR.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z 26 lipca 2021 r. przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług zwanej dalej VAT, zarejestrowanym jako podatnik czynny.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina została objęta centralizacją podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi tj. MGOPS, MOSiR, przedszkolami, żłobkiem, szkołami podstawowymi oraz zakładem budżetowym MZK.

Gmina przygotowuje obecnie wniosek o dofinansowanie ze środków pochodzących z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Ł. dla inwestycji pn. „….”

W ramach inwestycji planuje się montaż ww. systemów grzewczych na budynkach użyteczności publicznej taki jak:

1. Oczyszczalnia ścieków w P., przedmiotem jest budowa instalacji fotowoltaicznej o mocy 49,78 kWp. Projektowana instalacja fotowoltaiczna będzie składała się z 131 szt. paneli fotowoltaicznych o mocy 380W oraz inwertera o mocy 50 kW
2. Stacja uzdatniania wody w J., przedmiotem jest budowa instalacji fotowoltaicznej o mocy 41,04 kWp. Projektowana instalacji fotowoltaiczna będzie składała się z 108 szt. paneli fotowoltaicznych o mocy 380W oraz inwentera o mocy 36kW
3. Stacja uzdatniania wody w P., przedmiotem jest budowa instalacji fotowoltaicznej o mocy 29,26kWp. Projektowana instalacja fotowoltaiczna będzie składała się z 77 szt. paneli fotowoltaicznych o mocy 380W współpracujących z optymalizatorami o mocy inwenterem o mocy 25,0kW.
   
   

Łączna moc projektowanej instalacji fotowoltaicznej wynosi 29,26 kWp. Wyprodukowana energia elektryczna będzie dostarczana do sieci elektroenergetycznej nN 0,4 kW zasilającej przedmiotowe budynki oraz infrastrukturę techniczną.

Ogniwa fotowoltaiczne zamontowane na/przy/w/w budynkach będą wytwarzać energię elektryczną niezbędną do zasilania urządzeń znajdujących się na oczyszczalni ścieków, służących do oczyszczania zrzutu ścieków od mieszkańców i innych zainteresowanych podmiotów oraz jednostek budżetowych. Podobne ogniwa fotowoltaiczne zamontowane na/przy stacjach uzdatniania wody będą wytwarzać energię elektryczną niezbędną do zasilania urządzeń znajdujących się na stacjach dostarczających wodę dla mieszkańców i innych zainteresowanych oraz jednostek budżetowych. Gmina realizuje ustawowe obowiązki zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków poprzez świadczenie usług wykonywanych przez własny zakład budżetowy tj. Miejski Zakład Komunalny. W celu umożliwienia Zakładowi realizacji powyższych zadań Gmina nieodpłatnie udostępnia mu realizowaną przez siebie infrastrukturę do używania i pobierania pożytków.

Faktury za sprzedaż wody wystawiane są przez MZK, gdzie nabywcą jest Gmina a odbiorcą MZK dla odbiorców indywidualnych, przedsiębiorców, Powiatu i jego jednostek organizacyjnych. Natomiast usługa dostarczania wody i odbioru ścieków dla Gminy i jej jednostek organizacyjnych rozliczana jest na podstawie NOT.

Gmina pragnie podkreślić, że budynki/ obiekty komunalne ww. w których Gmina zamontuje instalacje fotowoltaiczne, są przez nią wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, tzn.

1. Oczyszczalnia ścieków oraz stacje uzdatniania wody są wykorzystywane jednocześnie do czynności opodatkowanych (dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków) oraz niepodlegających opodatkowaniu VAT (dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków na rzecz Urzędu Miejskiego i gminnych jednostek budżetowych).
2. Przypisanie nabywanych na potrzeby inwestycji towarów i usług do poszczególnych rodzajów wykonywanych czynności w zakresie podatku VAT nie jest możliwe.
3. Montaż instalacji fotowoltaicznych na obiektach użyteczności publicznej nie spowoduje, że ceny świadczonych przez nią usług, np. w zakresie działalności wodno-kanalizacyjnej lub wynajmów pomieszczeń w placówkach oświatowych i innych nie ulegną zmianie.
   
   

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Wyprodukowana energia elektryczna, która będzie dostarczana do sieci elektroenergetycznej zasilającej budynki użyteczności publicznej Gminy oraz infrastrukturę techniczną będzie wykorzystywana przez Gminę wyłącznie do zaspokojenia bieżących potrzeb budynków użyteczności publicznej tj. budynek Oczyszczalni ścieków w P., budynek stacji uzdatniania wody w J. oraz budynek stacji uzdatniania wody w P. Instalacje będą posiadały techniczne zabezpieczenia uniemożliwiające wypływ wyprodukowanej energii do sieci elektroenergetycznej.

Gmina nie będzie dokonywać odsprzedaży ewentualnych nadwyżek wyprodukowanej energii.

Wyprodukowane ewentualne nadwyżki energii elektrycznej nie będą wprowadzane do sieci elektroenergetycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w zakresie, w jakim kwota dotacji z WFOŚiGW na realizację projektu przeznaczona jest na zakup i montaż instalacji na obiektach użyteczności publicznej, powinna ona podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT przez Gminę?
2. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących zakupu i montażu instalacji OZE na obiektach użyteczności publicznej o których mowa w opisie sprawy?
3. Czy w przypadku wydatków na wykonanie instalacji na obiektach użyteczności publicznej tj. oczyszczalni ścieków w P. oraz stacji uzdatniania wody w J. i P., celem odliczenia z nich podatku VAT, Gmina powinna zastosować prewspółczynnik skalkulowany dla Miejskiego Zakładu Komunalnego, funkcjonującego w formie zakładu budżetowego Gminy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. W zakresie, w jakim kwota dotacji z WFOŚiGW na realizację inwestycji przeznaczona jest na zakup i montaż instalacji na obiektach użyteczności publicznej, nie powinna ona podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT przez Gminę.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, oraz art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającym bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania VAT stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczonych usług. Wynagrodzenie, o którym mowa powyżej, oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną(lub która ma być otrzymana). Dla określenia czy dana dotacja jest opodatkowana czy nie, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w danej formie dofinansowania. Dotacje otrzymana w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej VAT, tzn. jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje ją za darmo) taka dotacja będzie podlegała VAT.

Natomiast jeżeli związek tego rodzaju nie występuję i dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z dostawami towarów i usług dotacja nie będzie podlegała czynnością podlegającymi VAT nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

2. Gminie będzie przysługiwać prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków na zakup i montaż paneli fotowoltaicznych na budynkach użyteczności publicznej, o których mowa w opisie sprawy:
a. w przypadku obiektów wykorzystywanych do czynności opodatkowanych oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu (oczyszczalnia ścieków i stacje uzdatniania wody) – za pomocą prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT obliczonego dla Miejskiego Zakładu Komunalnego.

3. W przypadku wydatków na wykonanie instalacji paneli fotowoltaicznych na obiektach oczyszczalni ścieków oraz stacji uzdatniania wody w J. i P., pomimo, iż faktury od wykonawców będą wystawiane na Gminę, celem odliczenia podatku VAT z tych faktur. Gmina powinna zastosować prewspółczynnik skalkulowany dla Miejskiego Zakładu Komunalnego, funkcjonującego w formie zakładu budżetowego.

Na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, Gmina jest zobowiązana do określenia zakresu, w jakim analizowane wydatki związane z wykonaniem instalacji fotowoltaicznych na obiektach użyteczności publicznej oczyszczalni ścieków i stacji uzdatniania wody pozostają w związku z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych VAT w ramach działalności gospodarczej, tj. sposobu określenia proporcji.

Działalność z zakresu wodociągów i kanalizacji w Gminie prowadzi jak już zaznaczono wcześniej MZK, który jest zakładem budżetowym Gminy. Efekty inwestycji będą zatem wykorzystywane do prowadzenia działalności przez MZK, pomimo iż faktury dokumentujące wydatki na inwestycję otrzyma Gmina.

Zdaniem Gminy do poszczególnych kategorii wydatków ponoszonych przez gminy w związku z ich działalnością wykonywaną samodzielnie, poprzez jednostki lub zakłady budżetowe należy zastosować sposób określenia proporcji właściwy dla podmiotu, który wykorzystuje nabyte towary i usługi w prowadzonej w imieniu i na rzecz Gminy działalności.

Jedynie bowiem prewspółczynnik skalkulowany dla jednostki, która faktycznie wykorzystuje daną infrastrukturę w swojej działalności może właściwie odzwierciedlać zakres, w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej.

Zatem właściwym jest zastosowanie prewspółczynnika Miejskiego Zakładu Komunalnego celem dokonywania odliczenia podatku VAT. Co została potwierdzone w szczególności w broszurze informacyjnej wydanej przez Ministerstwo Finansów w dniu 24 listopada 2016 r. w której stwierdzono, że „Wyliczony dla jednostki organizacyjnej prewspółczynnik znajdzie zasadniczo zastosowanie do zakupów towarów i usług zarówno dokonywanych przez tą jednostkę organizacyjną, jak i JST, wykorzystywanych jednak przez tą jednostkę organizacyjną do ww. celów tj. celów mieszanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…), towarami zaś – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Za odpłatne świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 2 ustawy, uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność, tj. dostawa towaru bądź usługa, a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1372 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca planuje realizację inwestycji pn. „…..”

W ramach inwestycji planuje się montaż ww. systemów grzewczych na budynkach użyteczności publicznej takich jak: oczyszczalnia ścieków w P. oraz dwie stacje uzdatniania wody w P. i J.

Jak wskazał Wnioskodawca, budynki/obiekty komunalne w których Gmina zamontuje instalacje fotowoltaiczne, są wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, tzn.

1. Oczyszczalnia ścieków oraz stacje uzdatniania wody są wykorzystywane jednocześnie do czynności opodatkowanych (dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków) oraz niepodlegających opodatkowaniu VAT (dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków na rzecz Urzędu Miejskiego w P. i gminnych jednostek budżetowych).
2. Przy czym, jak wskazano we wniosku przypisanie nabywanych na potrzeby inwestycji towarów i usług do poszczególnych rodzajów wykonywanych czynności w zakresie podatku VAT nie jest możliwe.
3. Montaż instalacji fotowoltaicznych na obiektach użyteczności publicznej nie spowoduje, że ceny świadczonych przez nią usług, np. w zakresie działalności wodno-kanalizacyjnej lub wynajmów pomieszczeń w placówkach oświatowych i innych nie ulegną zmianie.
   
   

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania otrzymanej przez Wnioskodawcę dotacji z WFOŚiGW na realizację projektu przeznaczonej na zakup i montaż instalacji na obiektach użyteczności publicznej.

Odnosząc się do kwestii, objętej zakresem pytania oznaczonego we wniosku jako nr 1 wskazać należy:

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z powołanego powyżej art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko to, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną nie tylko od nabywcy, usługobiorcy, ale również od osoby trzeciej z tytułu dostawy towaru lub wykonania usługi. Ponadto regulacja ta wskazuje, że w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, to tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

W opisywanym zdarzeniu przyszłym, w odniesieniu do dotacji dotyczącej instalacji na obiektach użyteczności publicznej nie zostanie spełniony warunek „bezpośredniego wpływu” dofinansowania z dotacji na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług. W przedmiotowej sprawie z całą pewnością nie mamy do czynienia z sytuacją, w której występują skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie, bowiem przedmiotem projektu w zakresie realizowanych przez Gminę czynności jest wykonanie instalacji OZE na budynkach użyteczności publicznej tj. oczyszczalni ścieków w P., stacji uzdatniania wody w J. oraz stacji uzdatniania wody w P., które po realizacji projektu pozostaną jej własnością. Wykonanie przez Wnioskodawcę skonkretyzowanych w ramach projektu działań, polegających na wykonaniu prac w budynkach gminnych, nie będzie stanowiło odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji, otrzymane dofinansowanie przeznaczone na wykonanie instalacji OZE na budynkach użyteczności publicznej nie będzie stanowiło zapłaty za usługi.

Środki finansowe otrzymane na dofinansowanie projektu dotyczącego montażu instalacji na budynkach użyteczności publicznej, nie stanowią więc wynagrodzenia za wykonywane przez Wnioskodawcę czynności. Otrzymane środki finansowe bowiem stanowią zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na realizację przedmiotowego projektu dotyczącej montażu ww. instalacji dla budynków użyteczności publicznej, których Gmina będzie właścicielem przez cały okres.

W konsekwencji montaż instalacji na obiektach użyteczności publicznej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a otrzymana w tym celu dotacja jako niedająca się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu nie stanowi podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Ponadto przedmiotem wątpliwości jest ustalenie, czy Gminie będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących zakupu i montażu instalacji OZE na obiektach użyteczności publicznej o których mowa w opisie sprawy oraz czy celem odliczenia podatku VAT, Gmina powinna zastosować prewspółczynnik skalkulowany dla Miejskiego Zakładu Komunalnego w P., funkcjonującego w formie zakładu budżetowego Gminy.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że w myśl art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym art. 86 ust. 1 ustawy zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 i art. 91 ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Na podstawie przepisu art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał m.in. jednostki samorządu terytorialnego.

W świetle zapisów § 2 pkt 8 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego - rozumie się przez to:

1. urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
2. jednostkę budżetową,
3. zakład budżetowy.
   
   

Rozporządzenie wprowadza wzory, według których wyznaczane są sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Metody te mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu „udziałów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą podatku od towarów i usług.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie może być ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko powinny być ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla jej poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W myśl z § 3 ust. 4 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku zakładu budżetowego sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100 / P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X– proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A– roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez zakład budżetowy, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

P– przychody wykonane zakładu budżetowego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane.

Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi. Natomiast, gdy przypisanie towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, zastosowanie znajdą przepisy art. 86 ust. 2a ustawy.

Odnosząc się zatem do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji na obiektach komunalnych, tj. oczyszczalni ścieków w P., stacji uzdatniania wody w J. oraz stacji uzdatniania wody w P. stwierdzić należy, że skoro wskazane obiekty będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu, to poczynione nabycia związane z zakupem i montażem instalacji fotowoltaicznych będą służyły nie tylko działalności innej niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, ale również działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Zatem w związku z okolicznościami wynikającymi z opisu sprawy, że przypisanie nabywanych na potrzeby projektu towarów i usług do poszczególnych rodzajów wykonywanych czynności nie jest możliwe, to należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zakup i montaż przedmiotowych instalacji odrębnie dla każdego z obiektów na podstawie art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz przepisów rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2015 r. Prawo do odliczenia podatku VAT będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy zauważyć, że Gmina realizuje ustawowe obowiązki zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków poprzez świadczenie usług wykonywanych przez własny zakład budżetowy tj. Miejski Zakład Komunalny.

Z cytowanego już przepisu § 3 ust. 1 rozporządzenia wynika, że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Tym samym podkreślenia wymaga, że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego, na którą przepisy nakładają realizację określonych zadań i która realizuje te zadania przy pomocy swoich jednostek organizacyjnych uzasadnione jest – pomimo, że podatnikiem podatku VAT jest Gmina – wyliczenie kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu przez jednostkę samorządu terytorialnego na podstawie sposobu określenia proporcji, obliczonego odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do wydatków na wykonanie instalacji w obiektach oczyszczalni ścieków w P. oraz stacjach uzdatniania wody w P. i w J., celem odliczenia podatku VAT z tych faktur, Wnioskodawca powinien zastosować prewspółczynnik skalkulowany dla Miejskiego Zakładu Komunalnego Gminy, funkcjonującego w formie zakładu budżetowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i 3 jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.