Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.160.2021.2.JŁ
z 12 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2021 r. (data wpływu 13 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2021 r. ( data wpływu 28 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dzieci – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dzieci. Wniosek został uzupełniony w dniu 28 lipca 2021 r.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sąd Okręgowy w dniu (…) 2014 r. rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy. Wyrok uprawomocnił się (…) 2014 r. Wnioskodawca od dnia uprawomocnienia się wyroku jest rozwodnikiem. Sąd w wyroku rozwodowym pozostawił władzę rodzicielską nad małoletnimi H. (ur. 2007 r.) i J. (ur. 2008 r.) obojgu rodzicom i ustalił miejsce pobytu dzieci u matki. Jednocześnie zobowiązał obie strony do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dzieci zasądzając alimenty po 500 zł na rzecz każdego z dzieci. Sąd odstąpił od orzekania o sposobie korzystania ze wspólnego mieszkania oraz kontaktach Wnioskodawcy z dziećmi wobec porozumienia rodziców w tym zakresie. W toku postępowania rodzice złożyli do akt sprawy plan wychowawczy, w którym wskazali, iż po sprzedaży wspólnego mieszkania Wnioskodawca będzie wyłącznie zajmował się dziećmi w poniedziałki i czwartki od zakończenia zajęć szkolnych do ich rozpoczęcia w dniu następnym, II i IV weekend miesiąca od soboty godz. 11:00 do niedzieli godz. 17:00, w okresie wakacji letnich od 1 do 31 sierpnia, I tydzień ferii zimowych, tydzień majowy co drugi rok od 30 kwietnia do 3 maja, drugi dzień świąt Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy.

Wobec sprzedaży wspólnego mieszkania, zakupu oddzielnych mieszkań a początkowo także ich wynajmowania, zmiany sytuacji zawodowej, rodzice zawarli ze sobą porozumienie obowiązujące od 1 stycznia 2019 r., dla celów dowodowych zawarte na piśmie, w którym ustalili następujący sposób kontaktów z dziećmi. Każde z nich będzie cyklicznie sprawowało opiekę osobistą nad dziećmi w miejscu swojego aktualnego pobytu od poniedziałku od chwili odebrania dziecka ze szkoły do kolejnego poniedziałku do chwili zaprowadzenia dzieci do szkoły, przy czym w okresie wakacji letnich, ferii zimowych, tak aby opieka każdego z rodziców w miarę możliwości stanowiła 50% czasu wolnego od nauki, w okresie świąt Bożego Narodzenia w latach parzystych opieka będzie należeć do Wnioskodawcy, podobnie w okresie świąt Wielkanocnych w latach nieparzystych. W przypadkach losowych rodzice będą wzajemnie się zastępować, tak aby dobro dzieci nie ucierpiało. Porozumienie to nie było zatwierdzane przez Sąd w związku z tym, iż co do jego treści nie ma sporu między rodzicami. Wnioskodawca podkreśla, iż wobec postawy rodziców Sąd w wyroku rozwodowym odstąpił od regulacji kontaktów z dziećmi. W czasie obowiązywania porozumienia każdy z rodziców samodzielnie troszczy się o rozwój fizyczny, duchowy, psychiczny dzieci, przygotowuje posiłki, chodzi na zajęcia pozalekcyjne, pierze, dba o higienę, utrzymuje kontakt ze szkołą, zapewnia opiekę medyczną, rozrywkę, organizuje wolny czas, urodziny itp. W czasie przebywania dzieci u Wnioskodawcy ponosi on koszty ich utrzymania, w tym koszty wyposażenia i utrzymania części mieszkania, gdzie przebywają.

Wnioskodawca w 2019 r., czyli w okresie którego dotyczy wniosek, był podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, na zasadach ogólnych wg skali podatkowej. Dzieci w tym roku nie osiągnęły żadnego dochodu. Do Wnioskodawcy oraz jego dzieci w całym okresie, którego dotyczy wniosek nie mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca za 2019 r. może rozliczyć dochód na formularzu PIT, w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci?

Zdaniem Wnioskodawcy, z definicji samotnego wychowywania dziecka ustawodawca nie uzależnił prawa podatnika od tego czy przez cały rok samotnie wychowuje dzieci. Obecne brzmienie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera nawet zastrzeżenia, iż status taki może posiadać tylko jeden z rodziców. Zajmowanie się w ciągu roku dziećmi w sposób samodzielny, tak jak wskazano w opisanym stanie faktycznym, daje Wnioskodawcy prawo do rozliczenia dochodu jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Stanowisko takie potwierdza także orzecznictwo sądów np. NSA sygn. II FSK 573/15, II FSK 383/20, wyroki WSA sygn. III SA/Wa 2835/16, I SA/Gd 831/18. Z analizowanej normy wynika, że rodzic samotnie wychowujący dziecko ma prawo do preferencji zawsze i w pełnej wysokości niezależnie od czasu samotnego wychowania dziecka w roku podatkowym. Prawo to z mocy ustawy przysługuje każdemu rodzicowi, który wychowuje dziecko samotnie przez choćby część roku podatkowego i nie rozlicza podatku w formach wskazanych w przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci małoletnie od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
• wychowywania samotnie w roku podatkowym dziecka (dzieci),
• nieuzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Należy jednak wskazać, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba wychowująca dzieci własne lub przysposobione i znajdująca się w stanie cywilnym określonym w tym przepisie, jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ww. ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia "wychowywać", należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. "Wychowywać" w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Natomiast fakt, że każdy rodzic (nawet jeśli jest to w różnych okresach) jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych.

W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo, pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką, dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców. Nie można się zgodzić bowiem z twierdzeniem Wnioskodawcy, że zajmowanie się w ciągu roku dziećmi w sposób samodzielny daje mu prawo do rozliczenia dochodu jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Należy podkreślić, że samodzielna opieka nad dziećmi nie jest równoznaczna z samotną opieką. Fakt, że w przedstawionej sytuacji każdy z rodziców zajmuje się dziećmi w ustalonym czasie, czyli samodzielne, i w tym czasie drugi rodzic nie uczestniczy w ich wychowaniu, nie oznacza że mamy do czynienia z samotnym wychowaniem dziecka. W związku z brakiem ustawowej definicji pojęcia „samotnie” zgodnie z zasadami wykładni językowej należy odwołać się do językowego znaczenia tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego „samotność” lub „samotny” oznacza „przebywanie, życie w odosobnieniu, bez rodziny, bez towarzystwa”, „niemający w nikim wsparcia, dziejący się bez wsparcia innych”, „niemające żony lub męża”, „znajdujący się gdzieś całkiem sam, zdany tylko na siebie” (sjp.pl; sjp.pwn.pl). W przedstawionym stanie faktycznym należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest zdany tylko na siebie podczas wychowania dzieci, gdyż ich matka w porównywalnym stopniu uczestniczy w tym procesie. Dodatkowo Wnioskodawca sam zaznaczył, że zgodnie z porozumieniem zawartym pomiędzy rodzicami w „przypadkach losowych rodzice będą się wzajemnie zastępować”.

Wskazać także należy, że w rodzinach pełnych również rodzice nie wychowują dzieci równocześnie. Nie zawsze bowiem opiekują się dzieckiem w tym samym miejscu i czasie. Podczas sprawowania opieki przez rodziców pozostających w związku małżeńskim (podobnie jak rodziców stanu wolnego) może zachodzić taka sytuacja, że w pewnym momencie dnia (a w szczególnych sytuacjach nawet w określonych dniach) dzieckiem zajmuje się tylko matka, innym razem tylko ojciec, jednakże w takiej sytuacji nie ma mowy o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Oceniając możliwość rozliczania dochodów Wnioskodawcy w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko trzeba mieć na uwadze, że każda preferencja podatkowa stanowi wyjątek od zasady równości i powszechności opodatkowania. W konsekwencji, podatnikowi przysługuje prawo do jej zastosowania, jeśli spełni warunki dla niej określone, a w szczególności, jeśli w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowywał dziecko.

Z wniosku wynika, że Sąd Okręgowy w dniu (…) 2014r. rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy. Wyrok uprawomocnił się w dniu (…) 2014 r. i od tego czasu jest On rozwodnikiem. W wyroku Sąd powierzył władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi obojgu rodzicom ustalając miejsce pobytu dzieci u matki. Jednocześnie zobowiązał obie strony do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dzieci, zasądzając alimenty 500 zł na każde dziecko. Wobec porozumienia rodziców Sąd odstąpił od orzekania o sposobie korzystania ze wspólnego mieszkania oraz kontaktach ojca z dziećmi. W toku postępowania rodzice złożyli do akt sprawy plan wychowawczy, w którym wskazali zasady kontaktów z dziećmi.

Zauważyć należy, że Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, że Sąd podczas rozwodu przyznał opiekę obojgu rodzicom, czyli uprawnił i zobowiązał zarówno Wnioskodawcę, jak i matkę dzieci do współdecydowania we wszystkich kwestiach dotyczących dzieci, zapewniając obojgu rodzicom prawo do kontaktów z dziećmi i powierzył obojgu rodzicom władzę rodzicielską. A zatem zamiarem Sądu było, aby proces wychowywania dziecka przeprowadzony był wspólnie przez matkę i ojca. Konsekwencją orzeczenia Sądu jest fakt, że zarówno Wnioskodawca jako ojciec, jak i matka, współuczestniczą w wychowaniu wspólnych dzieci. Każdy z rodziców jest zaangażowany w proces wychowawczy, co oznacza, że dzieci są wychowywane wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Nie sposób bowiem uznać, że w tak zorganizowanym trybie wykonywania władzy rodzicielskiej zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza matka, gdy dzieci przebywają z matką, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy przebywają z ojcem. Wychowania dziecka nie da się "podzielić", bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Jak wskazano w dalszej części wniosku w związku ze zmianą sytuacji życiowej rodzice dzieci zawarli ze sobą nowe porozumienie obowiązujące od 1 stycznia 2019 r., dla celów dowodowych zawarte na piśmie, na mocy którego ustalili nowy sposób kontaktów z dziećmi. Zgodnie z porozumieniem każdy z rodziców będzie cyklicznie sprawował opiekę osobistą nad dziećmi w miejscu swojego aktualnego pobytu od poniedziałku od chwili odebrania dziecka ze szkoły do kolejnego poniedziałku do chwili zaprowadzenia dziecka do szkoły, przy czym w okresie wakacji letnich, ferii zimowych, tak aby opieka każdego z rodziców w miarę możliwości stanowiła 50% czasu wolnego od nauki, w okresie świąt Bożego Narodzenia w latach parzystych opieka należeć będzie do Wnioskodawcy, podobnie o okresie świąt Wielkanocnych w latach nieparzystych. Należy także zauważyć, iż Wnioskodawca sam podkreślił, że w przypadkach losowych rodzice będą się wzajemnie zastępować, tak aby dobro dzieci nie ucierpiało. Konsekwencją powyższego jest zatem fakt, że zarówno Wnioskodawca jako ojciec, jak i matka dzieci, aktywnie współuczestniczą w wychowaniu małoletnich dzieci dzieląc się obowiązkami i zastępując, gdy zajdzie taka potrzeba.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że okoliczność, iż dwie osoby - Wnioskodawca i jego była żona - wychowują te same dzieci w wyżej przedstawiony sposób, wyklucza możliwość uznania, że Wnioskodawca wychowuje dzieci samotnie. Prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje bowiem wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wyłącznie tym, które samotnie (a nie samodzielnie) wychowują te dzieci, czyli bez udziału drugiego rodzica. Wnioskodawca nie spełnia zatem warunków określonych w art. 6 ust. 4 tej ustawy. Oznacza to, że w opisanej sytuacji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.