Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.384.2021.3
z 29 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2209 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 kwietnia 2021 r. (data wpływu 28 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 14 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021r.) na wezwanie z 9 lipca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.384.2021.1.MK1 (data nadania 9 lipca 2021 r., data doręczenia 12 lipca 2021 r.)o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z umorzeniem pożyczki i związanych z tym obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z umorzeniem pożyczki i związanych z tym obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca spółka (…) Sp. z o.o. jako pracodawca zatrudniający powyżej 50 pracowników, utworzył regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jednym z przysługujących pracownikom świadczeń z ZFŚS jest pożyczka mieszkaniowa na cele remontowe. Zapisy regulaminu określają, że w przypadku śmierci pożyczkobiorcy (pracownika), pożyczkę udzieloną na cele mieszkaniowe ZFŚS umarza się. Nie zawarto zapisu dotyczącego obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobierców i poręczycieli po śmierci pożyczkobiorcy (pracownika). Spółka przyznała pożyczkę na cele mieszkaniowe z ZFŚS jednemu z pracowników. Pracownik zmarł, a na dzień jego śmierci pozostaje do uregulowania niespłacona część pożyczki. Zgodnie z zapisami regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, spółka zamierza umorzyć spadkobiercom pozostałą do spłaty część pożyczki mieszkaniowej. Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że zapisy regulaminu określają, że w przypadku śmierci pożyczkobiorcy (pracownika), udzielona pożyczka ulega umorzeniu. Zarówno poręczyciele pożyczki, jak i spadkobiercy zmarłego pracownika, nie mają według tych zapisów obowiązku spłaty pozostałej reszty zadłużenia.

W przypadku, gdy jednak zapisy w regulaminie nie są wystarczające do zwolnienia z podatku, Wnioskodawca prosi o informację czy niespłacona część pożyczki będzie przychodem dla spadkobierców zmarłego pracownika i czy w takim przypadku wartość umorzenia zadłużenia, już na rzecz spadkobierców podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pismem z 9 lipca 2021. Nr 0114-KDIP3-1.4011.384.2021.1.MK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wniosek należało uzupełnić poprzez:

1. Przedłożenie (przesłanie) oryginału lub uwierzytelnionej kserokopii pełnomocnictwa, z którego wynika prawo do reprezentowania Wnioskodawcy, tj. (…) przez Panią A. K., przed Dyrektorem Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.
2. Przeformułowanie pytania w odniesieniu do zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy tak, aby postawione pytanie było spójne z przedstawionym opisem oraz dotyczyło zapytania o wykładnię przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kontekście Wnioskodawcy jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, by w konsekwencji możliwe było wydanie w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa – interpretacji przepisów prawa podatkowego (część G., poz. 62 wniosku ORD-IN(9)).
3. Przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej w odniesieniu do ostatecznie przeformułowanego w uzupełnieniu wniosku pytania, z uwzględnieniem i przywołaniem mających zastosowanie w tym zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie obowiązków podatkowych Wnioskodawcy jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w taki sposób, by własne stanowisko korespondowało z opisem przedstawionego stanu faktycznego (część I. poz. 76 wniosku ORD-IN).

Wnioskodawca w terminie ustawowym przesłał prawidłowo uzupełnione uzupełnienie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy umorzenie części niespłaconej pożyczki w przypadku śmierci pracownika będzie w tym przypadku generowało obowiązek podatkowy dla spadkobierców? A w związku z tym czy na wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze śmiercią pracownika, Spółka podjęła decyzję o umorzeniu pozostałej do spłaty części pożyczki mieszkaniowej udzielonej temu pracownikowi na cele mieszkaniowe z ZFŚS (zgodnie z zapisami regulaminu ZFŚS). Wnioskodawca spółka (…) Sp. z o.o., jako pracodawca, stoi na stanowisku, że przychodem jest wartość umorzonej pracownikowi (za jego życia) pożyczki. W przypadku pracowników kwota ta stanowi opodatkowany przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w świetle zaistniałej sytuacji tj. śmierć pracownika, jeżeli umorzenie pożyczki następuje po śmierci pracownika, czyli po wygaśnięciu stosunku pracy, według oceny Wnioskodawcy, zaciągnięte przez pracownika zobowiązanie z tytułu pożyczki z ZFŚS, również wygasa z chwilą śmierci pracownika. W związku z tym pracodawca nie jest zobowiązany ani do pobrania od spadkobierców ( z innych należnych świadczeń po śmierci pracownika) zaliczki na podatek od kwoty umorzonej pożyczki, ani też nie jest zobowiązany do wykazania z tego tytułu przychodu w PIT-11 w części F. Informacja o wysokości przychodów, o których mowa w art. 20 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż umorzenie spadkobiercom niespłaconej części pożyczki z ZFŚS nie wywołuje żadnych skutków podatkowych.

Mając na uwadze powyższe, według oceny Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do ujmowania części niespłaconej przez zmarłego pracownika pożyczki w przychodzie spadkobierców, podlegającemu opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zgodnie z zapisami regulaminu ZFSŚ, umorzenie pożyczki w przypadku śmierci pożyczkobiorcy nie wywołuje żadnych skutków podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2021 poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego przepisu podatkiem dochodowym nie są objęte wyłącznie dochody wymienione w art. 21, 52, 52a i 52c ww. ustawy oraz dochody, od których zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 wymieniono inne źródła.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego (…) 14.07.2021 oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

W świetle zapisu art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z treści art. 720 § 1ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 2020 poz. 1740 z późn. zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości

Natomiast z treści art. 922 ww. ustawy wynika, że prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W związku z tym, w przypadku umorzenia pożyczki po śmierci pożyczkobiorcy, wartość umorzonej pożyczki stanowi podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód spadkobierców, którzy przejęli obowiązki dłużnika.

Co do zasady, udzielenie pożyczki nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychodem takim jest jednak umorzona kwota pożyczki (jako nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie).

Przy czym, w przypadku umorzenia pożyczki za życia pożyczkobiorcy wartość umorzonej pożyczki stanowi jego przychód. Jeśli umorzenie pożyczki następuje po śmierci pożyczkobiorcy, a w regulaminie lub w umowie o udzielenie pożyczki zawarto zapis o obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobierców po śmierci pożyczkobiorcy, to udzielona pożyczka umorzona zostaje spadkobiercy. W tej sytuacji przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskuje spadkobierca, przejmujący obowiązki dłużnika. Zatem, w przypadku, gdy po śmierci pożyczkobiorcy, dochodzi do umorzenia pożyczki spadkobiercy, który przejął obowiązki dłużnika, u tego spadkobiercy powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten odpowiada wartości umorzonej pożyczki lub jej części.

Natomiast wyłącznie w sytuacji, gdy żadne zapisy nie precyzują obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobiercę, a udzielona pożyczka umarzana jest zmarłemu pracownikowi, na pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z przedmiotowego tytułu w stosunku do spadkobierców zmarłego pracownika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca przyznał pożyczkę na cele mieszkaniowe z ZFŚS jednemu z pracowników. Pracownik zmarł, a na dzień jego śmierci pozostaje do uregulowania niespłacona część pożyczki. Zapisy regulaminu określają, że w przypadku śmierci pożyczkobiorcy (pracownika), pożyczkę udzieloną na cele mieszkaniowe ZFŚS umarza się. Nie zawarto zapisu dotyczącego obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobierców i poręczycieli po śmierci pożyczkobiorcy (pracownika). Zapisy regulaminu określają, że w przypadku śmierci pożyczkobiorcy (pracownika), udzielona pożyczka ulega umorzeniu. Zarówno poręczyciele pożyczki, jak i spadkobiercy zmarłego pracownika, nie mają według tych zapisów obowiązku spłaty pozostałej reszty zadłużenia.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny i przytoczone wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy zapis Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie przewiduje obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobiercę, a zobowiązanie pożyczkobiorcy zostaje umorzone po jego śmierci, to nie skutkuje to dla spadkobiercy pożyczkobiorcy powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, - z tytułu umorzenia niniejszej pożyczki po stronie spadkobierców nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, a w konsekwencji na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie ciąży z tego tytułu obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, ani też obowiązek sporządzenia i przesłania informacji PIT-11, o której mowa w art. 42a ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.