Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.186.2021.1.PM
z 12 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2021 r. (data wpływu 12 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku stosowania oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności” na fakturach wystawionych przez Spółkę z tytułu świadczenia usług serwisowych lub naprawy – jest prawidłowe,
• braku obowiązku stosowania oznaczenia GTU 07 w Jednolitym Pliku Kontrolnym (JPK) za wykonanie usług serwisowych lub naprawy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

12 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności” na fakturach wystawionych przez Spółkę z tytułu świadczenia usług serwisowych lub naprawy oraz braku obowiązku stosowania oznaczenia GTU 07 w Jednolitym Pliku Kontrolnym (JPK) za wykonanie usług serwisowych lub naprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”, jest podatnikiem, świadczącym m.in. usługi serwisowe w zakresie naprawy pojazdów.

Usługi serwisowe w zakresie napraw pojazdów Spółka wykonuje w dwóch działach :

1. Dział Warsztatowo-Elektryczny (dalej DWE), gdzie są realizowane naprawy samochodów w zakresie:
   • okresowych przeglądów serwisowych;
   • napraw gwarancyjnych;
   • napraw pogwarancyjnych;
   • innych zleconych napraw mechanicznych i elektrycznych;
2. Dział Blacharsko-Lakierniczy (dalej DBL), gdzie są wykonywane naprawy blacharsko- lakiernicze w wyniku różnych zdarzeń związanych z poruszaniem się samochodów.
   
   

Wszystkie naprawy w DWE i DBL kończą się wystawieniem faktury, niezależnie od tego, czy usługa serwisu lub naprawy jest wykonywana na rzecz podmiotu gospodarczego lub osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. W przypadku gdy usługa z DWE lub DBL jest wykonywana na rzecz osoby fizycznej, to wówczas taka usługa podlega dodatkowo fiskalizacji poprzez drukarkę fiskalną oraz jest również wystawiana faktura do paragonu.

Jednocześnie każda faktura jest wystawiana wedle określonego szablonu:

• w DWE w szablonie faktury występuje oznaczenie „UP”,
• w DBL w szablonie faktury występuje oznaczenie „BL”.
  
  

W skład usługi serwisowej lub naprawy wchodzą użyte materiały oraz robocizna (usługa). W pierwszej części faktury w DWE i DBL jest wyszczególniona kwota robocizny, a pod robocizną są wyszczególnione materiały (części i akcesoria samochodowe) zużyte do usług serwisu lub naprawy samochodu. Pomiędzy ww. obszarami faktury DWE i DBL, tj. pomiędzy robocizną a materiałami jest opis : „Poniższe materiały zostały zużyte do wykonania usługi”. Powyższy opis na fakturze serwisowej w DWE i DBL oznacza, że na fakturach z oznaczeniem „UP” oraz „BL” znajdą się wyłącznie części i akcesoria zużyte do świadczenia usługi serwisowej.

Spółka dokonuje również dostawy (sprzedaży) części i akcesoriów samochodowych bez świadczenia usług robocizny. Wówczas faktury dokumentujące dostawę części bez usługi posiadają obowiązkowo w swoim szablonie oznaczenie „M”.

Szablon faktury oznacza, że oznaczenie „UP" lub „BL” występuje zawsze w numeracji faktur z działów DWE i DBL. Natomiast szablon faktury dokumentujący wyłącznie dostawę części i akcesoriów bez świadczenia robocizny, zawiera w numeracji takiej faktury obowiązkowo oznaczenia „M” i w tym przypadku sprzedaż (dostawa) części lub akcesoriów następuje wprost z magazynu bez świadczenia usług DWE lub DBL.

Reasumując, jeżeli Spółka wykonuje jakiekolwiek usługi serwisowe bądź naprawy samochodów, w każdym wypadku jest wystawiana faktura z DWE lub DBL, odpowiednio z szablonami „UP” lub „BL”. Jeżeli Spółka dokonuje dostawy (sprzedaży) części lub akcesoriów samochodowych bez świadczenia robocizny, to jest wystawiana faktura z oznaczeniem „M” lub paragon fiskalny, jeżeli nabywca nie zgłosi żądania wystawienia faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z wejściem w życie 1 listopada 2019 r. art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej „uptu”), wystawiane przez Spółkę faktury w wypadku, gdy wartość części wymienionych w załączniku nr 15 do uptu wchodzących w skład usługi serwisowej lub naprawy przekroczy 15.000 zł brutto, powinny zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności” (dalej „MPP”)?
2. Czy w związku z wejściem w życie 1 października 2020 r. § 10 ust. 3 pkt 1 lit. g) rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r. (dalej „Rozp.MFIiR”) w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988), na fakturach wystawianych przez Spółkę za wykonane usługi napraw lub serwisów samochodów, gdzie na jednej fakturze są osobno wyszczególniona robocizna oraz zużyte części do wykonania usługi, należy w stosunku do wykazanych części na tych fakturach, w Jednolitym Pliku Kontrolnym (dalej JPK) wykazywać oznaczenie Grupy Towarowo Usługowej 07 (dalej „GTU”)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi serwisowe (naprawy) samochodów zalicza się do tzw. usług kompleksowych, a więc nie dochodzi do dostawy towarów wykorzystanych do wykonania tychże usług. Towary te bowiem dzielą los prawny głównego świadczenia jakim jest usługa – w przypadku Wnioskodawcy usługa serwisowa lub naprawy pojazdu. W konsekwencji faktury za usługi serwisowe lub naprawy samochodów nie podlegają obowiązkowi oznaczenia MPP ani GTU, ponieważ nie spełniają ww. przesłanek.

Uzasadnienie.

W myśl art. 108a ust. 1a uptu, obowiązującego od 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z 6 marca 2018 r – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a uptu jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1 b).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy – zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT,
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej dla których jest prowadzony rachunek VAT albo jest rozliczana w inny sposób.
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 uptu – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2 z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Na mocy art. 106g ust. 1 ustawy – faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Stosownie do art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 ze zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy

1. stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji bez względu na liczbę wynikających z niej płatności przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Natomiast załącznik nr 15 do ustawy stanowi „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy”.

Ww. załącznik nr 15 do ustawy zawiera zamkniętą listę towarów i usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrębów i Usług (PKWiU), gdzie faktura dokumentująca ich dostawę musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

1. będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15.000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
2. będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w dodawanym załączniku nr 15 do ustawy;
3. czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.
   
   

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty.

Spółka świadczy usługi serwisowe (naprawy) samochodów, w skład których wchodzą robocizna i materiały. W sytuacji zatem gdy, przedmiotem sprzedaży jest wyłącznie usługa serwisowa (naprawa pojazdu) wraz z zużytymi częściami, to takie usługi nie zostały wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, zatem nie będą objęte obowiązkiem stosowania „mechanizmu podzielonej płatności”. Analogiczne uzasadnienie dotyczy obowiązku stosowania oznaczeń GTU dla faktur za usługi serwisowe (naprawy) samochodów, gdyż jak wyżej wykazano sam fakt wykazania w fakturze – oprócz robocizny – również zużytych części, nie stanowi odrębnej dostawy tych części, a więc oznaczenia GTU faktur za usługi serwisowe (naprawy) samochodów z wykazanymi częściami nie powinno być prezentowane w strukturze JPK wynikającym z Rozp.MFIiR.

Tymczasem organy podatkowe w swoich interpretacjach stoją na stanowisku, że sam fakt wyodrębnienia na fakturze części zamiennych zużytych do realizacji usługi serwisowej powoduje, że mamy do czynienia z dostawą towarów, podlegających pod obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności, a również pod obowiązek prezentacji odpowiednich oznaczeń GTU w JPK.

Tymczasem, wbrew temu co twierdzą organy podatkowe, NSA w wyroku z 5 czerwca 2019 r., sygn. akt I FSK 661/17 stwierdził jednoznacznie, że w przypadku świadczeń kompleksowych nie trzeba podawać jednej pozycji na fakturze, a świadczenie może być rozbite na poszczególne pozycje, tj. w tym przypadku na pozycje dotyczące robocizny oraz zużytych części do tej usługi.

Ponadto w przypadku Wnioskodawcy bardzo ważnym czynnikiem jest również fakt, że Wnioskodawca usługi serwisowe (lub napraw) samochodów oznacza wyłącznie fakturami z szablonem „UP” lub „BL”, co powoduje, że nigdy nie powstanie faktura dokumentująca dostawę samych części beż świadczenia robocizny w szablonie „UP” lub „BL”. Do dostawy samych części – bez świadczenia usług robocizny – służą wyłącznie faktury z szablonem „M”. Faktury z szablonem „M” podlegają obowiązkowi MPP (o ile są powyżej 15 tys. zł brutto i są wystawione na rzecz podatników VAT) oraz GTU (o ile spełniają określone zapisy Rozp.MFIiR).

Kończąc, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczone przez niego usługi serwisowe (lub naprawy samochodów) w działach DWE i DBL, dokumentowane fakturami z szablonami „UP” i „BL” nie podlegają obowiązkowi MPP i GTU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności obowiązują od dnia 1 lipca 2018 r. i tak w świetle art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 1a ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r. – przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2021 r. – przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15.000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy – zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r. – w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Należy wyjaśnić, że stosownie do art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2021 r. – w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15.000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Załącznik nr 15 do ustawy – stanowiący wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy zawiera zamkniętą listę towarów i usług, sklasyfikowanych według symbolu PKWiU, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

• będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15.000 zł lub jej równowartość,
• będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,
• czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.
  
  

Ze złożonego wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca, świadczy usługi serwisowe lub naprawy pojazdów. W skład tych usług wchodzą użyte materiały oraz robocizna. Materiały to części do pojazdów samochodowych wymienione w załączniku nr 15 do ustawy. Sprzedaż jest dokumentowana fakturami VAT, na których w osobnych pozycjach wyszczególnione są koszty robocizny i koszty materiałów.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku stosowania oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności” na fakturach wystawionych przez Spółkę z tytułu świadczenia usług serwisowych lub naprawy – pytanie oznaczone we wniosku nr 1.

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca świadczy usługi serwisowe lub naprawy pojazdów, w skład których wchodzi robocizna i materiały. W sytuacji zatem gdy, jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem sprzedaży jest wyłącznie świadczenie złożone polegające na usłudze serwisowej lub naprawie pojazdu, to takie usługi nie zostały wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, zatem nie będą objęte obowiązkiem stosowania „mechanizmu podzielonej płatności”.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że skoro przedmiotem sprzedaży jest wyłącznie usługa to wyłącznie ta usługa powinna być wskazana na fakturze jako przedmiot sprzedaży, natomiast ewentualne materiały czy wartość robocizny (tj. wartość poszczególnych składowych danej usługi) może być umieszczona poza elementami obowiązkowymi faktury, jako elementy dodatkowe np. w części informacyjnej faktury lub w osobnym dokumencie np. w kosztorysie. Faktura jest dokumentem sformalizowanym mającym odzwierciedlać faktyczne zaistniałe zdarzenie gospodarcze i faktura nie może wprowadzać w błąd. Tym samym, na fakturze dokumentującej świadczenie usług nie powinny figurować jako przedmiot sprzedaży towary zużyte przy jej świadczeniu, jeśli nie były one przedmiotem odrębnej sprzedaży tylko elementem świadczenia kompleksowego. Elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Umieszczenie zatem na fakturze w osobnych pozycjach jako przedmiot sprzedaży kilku różnych świadczeń może sugerować, że przedmiotem sprzedaży było kilka odrębnych świadczeń, a nie jedno kompleksowe.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma obowiązku stosowania oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności” na fakturach wystawionych przez Spółkę z tytułu świadczenia usług serwisowych lub naprawy pojazdów.

Zatem stanowisko Zainteresowanego w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać jako prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku stosowania oznaczenia GTU 07 w Jednolitym Pliku Kontrolnym (JPK) za wykonanie usług serwisowych lub naprawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 i art. 138g ust. 2.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 11b ustawy, deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Na podstawie art. 99 ust. 11c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. 346, 568, 695, 1517, 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.
   
   

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 poz. 1988 ze zm.) – dalej: „rozporządzenie”, którego przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2020 r.

Na mocy ww. rozporządzenia, został wprowadzony obowiązek wykazywania w ewidencji, pod odpowiednią pozycją (od „01” do „13”), konkretnych dostaw towarów/usług.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. g rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące pojazdów oraz części (CN od 8701 do 8708) – oznaczenie „GTU_07”.

Powyższy przepis nakazuje zatem zamieścić takie oznaczenie w ewidencji w przypadku czynności, jaką jest „dostawa towarów”, jeśli dostarczanymi towarami są części samochodowe sklasyfikowane do odpowiedniego kodu CN.

W tym miejscu należy jeszcze raz wskazać, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z kompleksowym świadczeniem – usługą serwisową lub naprawy pojazdów. Części samochodowe są elementem niezbędnym do wykonania przez Wnioskodawcę sprzedaży usługi serwisowej lub naprawy pojazdów na rzecz klienta. I tak jak wskazano powyżej na fakturze dokumentującej kompleksowe świadczenie usług nie powinny figurować jako przedmiot sprzedaży towary zużyte przy jej świadczeniu, jeśli nie były one przedmiotem odrębnej sprzedaży tylko elementem świadczenia kompleksowego.

Zatem skoro – jak rozstrzygnięto powyżej – w analizowanej sprawie mamy do czynienia z kompleksowym świadczeniem usług, tj. usługą serwisową lub naprawy pojazdów, a nie dostawą produktów wymienionych § 10 ust. 3 pkt 1 lit. g rozporządzenia, to w konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku takiej sprzedaży oznaczać w części ewidencyjnej JPK kodem GTU.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma obowiązku stosowania oznaczenia GTU 07 w Jednolitym Pliku Kontrolnym (JPK) za wykonanie usług serwisowych lub naprawy pojazdów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać jako prawidłowe.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informację wynikającą z okoliczności sprawy, że przedmiotem sprzedaży jest usługa serwisowa lub naprawy pojazdów, w skład której wchodzą zużyte materiały oraz robocizna, a nie sprzedaż części. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.