Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDWP.4011.84.2021.3.ŁZ
z 29 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 5 maja 2021 r.) uzupełnione pismem z 13 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie z 29 czerwca 2021 r. nr 0114-KDWP.4011.84.2021.1.ŁZ (data nadania 29 czerwca 2021 r., data odbioru 6 lipca 2021 r.) oraz pismem z 27 lipca 2021 r. (data wpływu 27 lipca 2021 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie z 15 lipca 2021 r. nr 0114-KDWP.4011.84.2021.2.ŁZ (data nadania 15 lipca 2021 r., data odbioru 21 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (IP BOX) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową IP BOX.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi programistyczne. We wpisie do ewidencji CEIDG przeważającą działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jest PKD 62.01 Z. - Działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca jest opodatkowany liniową stawką podatku dochodowego w wysokości 19% i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca objęty jest nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w RP w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: UPDOF). Wnioskodawca w 2019 i 2020 roku, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej osiągnął przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych.

Wnioskodawca w złożonym za rok 2019 oraz za rok 2020 zeznaniu rocznym PIT-36L nie dokonał rozliczenia przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i nie złożył załącznika PIT/IP uwzględniającego te kwoty. Wnioskodawca zamierza dokonać korekty zeznań rocznych PIT-36L za lata 2019 - 2020 jeśli uzyska indywidualną interpretację podatkową z pozytywnym dla niego rozstrzygnięciem, czyli potwierdzającą możliwość zastosowania ulgi IP BOX.

Podstawą osiągania przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych są umowy zawarte z trzema różnymi kontrahentami, którzy mają siedziby w różnych, innych niż RP, krajach UE. Na potrzeby niniejszego wniosku kontrahentów nazwano kontrahent „S”, kontrahent „E” oraz kontrahent „G”. Wnioskodawca nie jest powiązany z żadnym z kontrahentów, również kontrahenci Wnioskodawcy nie są ze sobą powiązani. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę, są wykonywane wyłącznie w Polsce.

W ramach umowy zawartej w dniu 14 września 2020, która nadal obowiązuje, z kontrahentem „S” Wnioskodawca świadczy następujące usługi:

• napisanie serwerowego kodu Scala do skalowalnej infrastruktury zdolnej do cyfrowych transakcji gotówkowych i kryptowalutowych dla użytkowników na całym świecie,
  

• określenie wymogów dla projektu architektury zaplecza i API z zespołem inżynieryjnym,
  

• rozwiązywanie wymagających problemów w kontekście systemów rozproszonych i finansów,
  

• pisanie rygorystycznych zautomatyzowanych testów i zapewnienie dokumentacji i jakości kodu,
  

• optymalizacja kodu pod względem wydajności.
  
  

W ramach umowy zawartej z kontrahentem „E” obowiązującej w 2020 r. Wnioskodawca świadczył usługi wytwarzania oprogramowania w technologii Scala oraz inne prace zlecone.

W ramach umowy obowiązującej w dniach 13 sierpnia 2018 r. – 30 listopada 2019 r. z kontrahentem „G” Wnioskodawca świadczył usługi doradcze obejmujące:

• rozwój interfejsu przepływu pracy użytkownika oraz wdrożenie odpowiednich narzędzi w serwisie,
  

• integracja z systemem ubezpieczeń podstawowych.
  
  

Ogólnie rzecz biorąc, można powiedzieć, że w ramach zawartych umów Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne polegające na tworzeniu nowych rozwiązań programistycznych na potrzeby własne jego kontrahentów.

Przykładem takich rozwiązań jest tworzenie od podstaw nowych programów (aplikacji) komputerowych albo rozwijanie już istniejących programów (aplikacji) komputerowych poprzez tworzenie nowych funkcjonalności tychże programów (aplikacji).

Kontrahenci Wnioskodawcy udostępniają mu swoje własne oprogramowanie bez udzielenia licencji w celu wykonania na nim usługi programistycznej - ulepszenia tegoż oprogramowania lub dodania nowych funkcjonalności. Efektem pracy Wnioskodawcy - zarówno tworzenia nowych aplikacji, jak i tworzenia nowych funkcjonalności w aplikacjach już istniejących - jest kod źródłowy podlegający ochronie prawno-autorskiej, o której mowa w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

W ramach opisanych umów Wnioskodawca przenosi na kontrahenta całość autorskich praw majątkowych do utworów wytworzonych w ramach zawartej umowy. Wnioskodawca świadczy usługi wyłącznie samodzielnie, nie korzysta z osób zatrudnionych ani podwykonawców. Wnioskodawca wykonując usługi korzysta ze swojej wiedzy i doświadczenia oraz z własnego sprzętu i materiałów niezbędnych do świadczenia przedmiotowych usług. Wyjątkiem jest udostępnianie programów/aplikacji należących do kontrahentów, na których przedmiotowe usługi są wykonywane. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

Usługi zlecone Wnioskodawcy na podstawie opisanych wyżej umów nie są wykonywane pod kierownictwem, a Wnioskodawca wykonuje je w miejscu oraz czasie przez siebie wybranym. Wnioskodawca jako wykonujący opisane czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje wyłącznie przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz przychody z tytułu otrzymywanego wynagrodzenia (royalities w transzach) z tytułu opublikowania książki na platformie (…).

Koszty bezpośrednio powiązane z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania ponoszone przez Wnioskodawcę to:

• utrzymywanie serwerów,
  

• odnawianie domen,
  

• zakup telefonu oraz opłaty za telefon,
  

• zakupy i naprawy sprzętu komputerowego,
  

• zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci,
  

• zakup drukarki oraz akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do drukarki,
  

• zakupy licencji na oprogramowanie,
  

• opłata za internet.
  
  

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów.

Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wobec czego wszystkie przychody, koszty i autorskie prawa majątkowe do opracowywanego programu komputerowego wykazuje w odrębnej ewidencji. Ewidencja ta wyodrębnia przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W odpowiedzi na wezwanie z 29 czerwca 2021 r. Nr 0114-KDWP.4011.84.2021.1.ŁZ Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

1. Czy działalność, którą prowadzi Wnioskodawca, jest działalnością twórczą obejmującą:
   • badania naukowe, czy
     
   • prace rozwojowe?
   
   Jeżeli prowadzona działalność obejmuje badania naukowe/prace rozwojowe należało wskazać, czy są to badania naukowe/prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z 20 lipca 2018 r. (Dz. U. poz. 1668 ze zm.)?
   
   Działalność jaką prowadzi Wnioskodawca jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, które polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywani dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. W zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę wchodzi uczestniczenie (a czasem nawet organizowanie) spotkań z projektantami, specjalistami i decydentami mających na celu określenie jakie kroki byłby wymagane do stworzenia konkretnego rozwiązania. Stworzenie konkretnego rozwiązania zarówno pisanie nowego kodu źródłowego jak i naukę nowych technologii czy też tworzenie prototypów.
   
   
2. Od kiedy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i uzyskuje z tego tytułu dochody?
   
   Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od 2019 roku i uzyskuje z tego tytułu dochody.
   
   
3. Czy tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania i jego części stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej)?
   
   Tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej w postaci tworzenia nowych, nie istniejących wcześniej kodów źródłowych oraz zastępowania starych kodów nowymi w sytuacji, kiedy zmieniające się, niezależne od Wnioskodawcy wymagania biznesowe (np. pod wpływem rynku) sprawiają, że stary kod staje się zbędny, bądź jego funkcjonalność w świetle nowych wymagań jest wybrakowana lub błędna. To, jakie wymagania stawia rynek i jakie decyzje podejmują analitycy biznesowi nie jest częścią pracy Wnioskodawcy, natomiast tworzenie i adoptowanie rozwiązań mających realizować postawione wymagania jest przez Wnioskodawcę wykonywane całkowicie indywidualnie, autonomicznie, w oparciu wiedzę, doświadczenie i kreatywność Wnioskodawcy.
   
   
4. Czy działania Wnioskodawcy polegające na /ulepszeniu/rozwijaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania?
   
   Rozwijanie/ulepszanie oprogramowania zmierza do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania.
   
   
5. Na jakiej podstawie następuje ulepszenie/rozwinięcie/ tego programu?
   
   Ulepszenie/rozwinięcie programu następuj e na podstawie:
   • wprowadzania nowych lub modyfikacji istniejących wymagań biznesowych - przedstawiciele zarządu, analitycy, itp. na podstawie dostępnych danych (rynkowych, ankietowych, telemetrycznych, itd.) poznają potrzeby użytkowników/klientów/działów wewnętrznych. Porównując poznane potrzeby z potrzebami jakie zaspokaja obecna implementacja podejmują decyzję o zmianie wymagań biznesowych,
     
   • analizy kosztów finansowych - wytwarzanie oprogramowania stanowi duże obciążenie finansowe, dlatego jest to krok na który przedsiębiorstwa decydują się jeśli dostępne na rynku rozwiązania nie spełniają ich wymagań, np. są zbyt kosztowne, nie mają wszystkich wymaganych funkcjonalności, nie spełniają wymogów bezpieczeństwa itp.,
     
   • dostosowywania architektury do skali działalności - rozwiązania informatyczne sprawdzające się w jednej skali działalności, mogą być nieadekwatne jeśli przedsiębiorstwo zwiększy liczbę operacji o np.: 1 lub 2 rzędy wielkości,
     
   • długotrwałej strategii rozwoju przedsiębiorstwa - zazwyczaj nie jest możliwe szybkie dostarczenie rozwiązania spełniającego wszystkie wymagania i wszystkie docelowe funkcjonalności, dlatego implementacja następuje iteracyjnie: rozpoczyna się od pewnej minimalnej funkcjonalności a następnie dodaje się do niej kolejne funkcjonalności etapami.
   
   
6. Czy w wyniku tworzenia/rozwinięcia/modyfikacji oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej?
   
   Tak.
   
   
7. Czy, w związku z tworzeniem/ulepszeniem/rozwinięciem ww. oprogramowania, Wnioskodawca osiągnie/osiągnął dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód został osiągnięty:
   1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
      
   2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
      
   3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
      
   4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu;
   
   Wnioskodawca osiąga dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie usługi. W umowie z kontrahentem zawarte jest postanowienie o wytwarzaniu własność intelektualnej oraz przekazaniu kontrahentowi prawa do tejże własności.
   
   
8. Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków na:
   • utrzymywanie serwerów,
     
   • odnawianie domen,
     
   • zakup telefonu oraz opłaty za telefon,
     
   • zakupy i naprawy sprzętu komputerowego,
     
   • zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci,
     
   • zakup drukarki oraz akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do drukarki,
     
   • zakupy licencji na oprogramowanie,
     
   • opłata za internet.
   
   Wnioskodawca wykonuje swoje usługi zdalnie. Zazwyczaj z miejsca swojej siedziby. Kontrahenci Wnioskodawcy mieli/mają siedziby ulokowane za granicą (…). Oznacza to, że wiele kosztów niezbędnychi koniecznych do wykonywania usług Wnioskodawca ponosi samodzielnie tj:
   • zakup i naprawy sprzętu komputerowego - wytwarzanie oprogramowania często wiąże się z weryfikowaniem hipotez na temat danego rozwiązania, nie jest realnie możliwe wykonanie ich wszystkich z wykorzystaniem kartki i długopisu, samo oprogramowanie również powstaje jako cyfrowe dane, przy pomocy komputera. Z tego powodu niezbędne jest posiadanie sprawnego sprzętu komputerowego, o specyfikacji wystarczającej do wykonywania pracy (np. budowania i lokalnego uruchamiania tworzonego oprogramowania).
     
   • opłata za internet, zakup telefonu oraz opłacanie abonamentu - charakter usług Wnioskodawcy wymaga regularnych konsultacji ze zleceniodawcami w celu np. przesyłania wyników świadczonych usług, demonstrowania postępów i odbierania informacji zwrotnej. Internet stacjonarny jest najstabilniejszą i najszybszą opcją. Jednocześnie telefon pozwala na utrzymanie kontaktu, w szczególności pozwala na wykonywanie nieprzerwanej pracy, nawet w sytuacji, w której Wnioskodawca jest zmuszony pracować spoza swojej siedziby czy też podczas awarii zasilania bądź internetu.
     
   • nośniki pamięci pozwalają Wnioskodawcy dokonywać archiwizacji oraz tworzyć kopie zapasowe wyników pracy Wnioskodawcy, na wypadek awarii sprzętowej bądź kradzieży.
     
   • drukarka i akcesoria komputerowe pozwalają na zwiększenie wydajności pracy (np. myszki komputerowe, klawiatury i monitory jako dodatki do laptopa) bądź też jej wykonywanie w ogóle (np. zasilacze, przejściówki).
     
   • zakupy licencji na oprogramowanie pozwalają Wnioskodawcy świadczyć usługi na wymaganym poziomie jakości, zwłaszcza w sytuacji kiedy darmowe odpowiedniki są niewystarczające, np. licencje na programy do łączenia się, do baz danych i zarządzania nimi. Profesjonalne oprogramowanie znacząco przyspiesza świadczenie usług i pozwala szybciej analizować ich bieżącą strukturę. 
     
   • utrzymywanie domen, serwerów jest niezbędne w procesie wytwarzania oprogramowania, który wiąże się z nieustanną nauką, i część tego procesu nie może być wykonywana na infrastrukturze kontrahenta/zleceniodawcy. W takiej sytuacji zarządzanie własnymi serwerami i domenami pozwala na nabycie umiejętności oraz testowania rozwiązań wymaganych do dostarczenia oprogramowania w sytuacji w której zleceniodawca nie chce ponosić bezpośrednio kosztów ani ryzyka związanego z nauką i weryfikacją hipotez.
   
   
9. Czy wszystkie wymienione przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym „Koszty” są faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę tylko na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?
   
   Tak. Wszystkie wydatki wymienione we wniosku są faktycznie ponoszone na działalność badawczo-rozwojową. Wnioskodawca opłaca faktury kosztowe zgodnie z wymaganymi terminami płatności.
   
   
10. Jakie przesłanki świadczą o bezpośrednim powiązaniu poniesionych wydatków/kosztów z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, a w konsekwencji z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania?
    
    Odpowiedź na to pytanie została zawarta w odpowiedzi na pytanie nr 8. Bez poniesienia przedmiotowych wydatków wykonywanie usług badawczo-rozwojowych przez Wnioskodawcę w ogóle nie byłoby możliwe.
    
    
11. W przypadku gdy wniosek dotyczy:
    • stanu faktycznego proszę wskazać czy odrębna ewidencja jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP? (proszę wskazać konkretną datę)
      
    • zdarzenia przyszłego proszę wskazać czy odrębna ewidencja jest prowadzona na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
      
      Wniosek dotyczy:
      
    • Zaistniałego stanu faktycznego w latach 2019-2020. Ewidencja jest prowadzona od dnia 8 stycznia 2019 - jest to data poniesienia pierwszego wydatku.
      
    • zdarzenia przyszłego, tj. działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej w 2021 r. Ewidencja, o której mowa w art. 30ca ust. 4 UPDOF jest prowadzona na bieżąco.
    
    
12. Czy wobec zamiaru korzystania przez Wnioskodawcę z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką dochodów uzyskiwanych z oprogramowania, w 2021 r. będzie on uzyskiwał ww. dochody w takich samych okolicznościach faktycznych, jak w przedstawionym zdarzeniu? (jeżeli nie, należało wyczerpująco przedstawić okoliczności ich uzyskiwania).
    
    Tak.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym wyżej zdarzeniu Wnioskodawca może skorzystać z 5% preferencyjnej stawki podatku od dochodu uzyskiwanego w roku 2019, 2020 i 2021 z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
2. Czy wymienione w opisanym zdarzeniu koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na: utrzymywanie serwerów, odnawianie domen, zakup telefonu oraz opłaty za telefon, zakupy i naprawy sprzętu komputerowego, zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci, zakup drukarki oraz akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do drukarki, zakupy licencji na oprogramowanie, stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Stosownie do art. 30ca UPDOF, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest określone w art. 30ca ust. 1 pkt 8) m in. : autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 3 UPDOF podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Natomiast wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru, określonego w art. 30ca ust. 4 UPDOF.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4 nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5).

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4 jest większa od 1 przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (ust. 6 ww. przepisu).

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

• z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
  

• ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
  

• z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
  

• z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu (ust. 7 ww. przepisu).
  
  

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z art. 30ca ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę) (ust. 11 ww. przepisu).

Ponadto zgodnie z art. 30cb ust. 1 UPDOF, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

• wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
  

• prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
  

• wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4. przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu:
  

• dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

• dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
  
  

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1 w odrębnej ewidencji (ust. 2 ww. przepisu).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że jednym z istotnych warunków koniecznych do zastosowania 5% stawki podatku z przychodów osiągniętych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego jest prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji legalnej pojęcia - program komputerowy nie zawierają jej również Objaśnienia Ministra Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (IP Box). Definicję programu komputerowego zawiera art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Zgodnie z przyjętą praktyką pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) - jako oprogramowanie. Taka definicję programu komputerowego przyjęto w interpretacji indywidualnej z dnia z dnia 7 kwietnia 2021 r. znak: 0113-KDIPT2-3.4011.35.2021.1.SJ, w której opisano niemal tożsamy stan faktyczny a stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy tworzone, ulepszane czy też rozwijane przez Wnioskodawcę w latach 2019-2020 oraz obecnie oprogramowanie w pełni wyczerpuje definicję programu komputerowego, o którym mowa w tym przepisie i w art. 74 ustawy o prawach autorskich prawach pokrewnych.

Wnioskodawca podkreśla, że podstawą wszystkich programów komputerowych jest ich kod źródłowy, a więc zapis programu komputerowego przy pomocy określonego języka programowania, opisujący operacje, jakie powinien wykonać komputer (bądź inne urządzenie, w tym w szczególności urządzenie mobilne) na zgromadzonych lub otrzymanych danych Wytworzone bądź ulepszone przez Wnioskodawcę programy komputerowe są objęte prawno-autorską ochroną, bowiem stanowią utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim.

Ponadto kwalifikowane prawo własności intelektualnej musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 UPDOF działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Pierwszym i zarazem najszerszym kryterium uznania działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową, jest jej twórczy charakter. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Zdaniem Wnioskodawcy twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie,

(ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu,

(iii) o działaniach prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny.

W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny" występuje w sformułowaniu „podejmowaną działalność w sposób systematyczny", a więc odnosi się do „działalności", czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań W konsekwencji, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych: zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Prowadząc działalność badawczo-rozwojową przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

W świetle konstrukcji definicji badawczo -rozwojowej należy uznać, że „zwiększenie zasobów wiedzy odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii). Definicja działalności badawczo- rozwojowej wymaga, aby działania jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by (podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług.

W ocenie Wnioskodawcy świadczone w bieżącym roku oraz w latach 2019-2020 usługi programistyczne na rzecz jego kontrahentów w postaci pisania kodów źródłowych stanowią działalność badawczo-rozwojową albowiem:

• jest twórcza (Wnioskodawca od podstaw tworzy autorskie programy komputerowe bądź tworzy nowe funkcjonalności już istniejących programów komputerowych).
  

• jest wykonywana systematycznie (usługi są świadczone stale przez dłuższe okresy czasu w ramach podpisanej umowy),
  

• w jej efekcie Wnioskodawca wykorzystuje swoją dotychczasową wiedzę i umiejętności jako programista ale również pogłębia i rozwija swoją wiedzę oraz odkrywa nowe możliwości.
  
  

Wobec powyższego Wnioskodawcy ma prawo opodatkować 5% stawką podatku dochodowego przychody z Kwalifikowanego IP osiągnięte w latach 2019 - 2021. Przy czym dochody osiągnięte w roku 2019 i 2020 zostaną opodatkowane stawką 5% na zasadzie dokonania korekty złożonych już zeznań podatkowych Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że podobne stanowisko w sprawie zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z dnia: z 7 kwietnia 2021 r. znak: 0113-KDIPT2-3.4011.35.2021.1.SJ, z 13 kwietnia 2021 r. znak: 0115-KDIT1.4011.991.2020.2.MN oraz z dnia z 13 kwietnia 2021 r. znak: 0115- KDIT1.4011 16.2021.2.JG, a także z dnia 14 kwietnia 2021 r. znak: 0115-KDIT1.4011.994.2020.2.JG.

Zgodnie z art. art. 30ca ust. 5 UPDOF do kosztów, o których mowa w ust. 4 nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Jak opisano we wniosku oraz w pismach uzupełniających Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, w związku z którą ponosi lub będzie ponosił następujące koszty:

• utrzymywanie serwerów,
• odnawianie domen,
• zakup telefonu oraz opłaty za telefon,
• zakupy i naprawy sprzętu komputerowego,
• zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci,
• zakup drukarki oraz akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do drukarki,
• zakupy licencji na oprogramowanie,
• opłata za internet.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wymienione powyżej koszty są bezpośrednio powiązane z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania czyli z prowadzeniem działalności badawczo-rozwojowej. Zdaniem Wnioskodawcy wymienione koszty nie spełniają przesłanki negatywnej, o której mowa w art. 30ca ust. 5, natomiast spełniają przesłankę pozytywną, o której mowa w art. 22 ust. 1 UPDOF czyli są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wobec powyższego koszty ponoszone przez Wnioskodawcę należy uznać jako koszty uzyskania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 UPDOF.

W konsekwencji, na podstawie art. 30ca ust. 7 pkt 3 Wnioskodawca ustali dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku 2021 oraz dochód za rok 2019 i 2020. Każdy, tak ustalony dochód za poszczególny rok podatkowy, Wnioskodawca ma prawo opodatkować 5% stawką podatku, o której mowa w art. 30ca ust. 1 UPDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2021 poz. 1128 ze zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy – kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
   
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
   
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
   
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
   
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
   
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
   
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
   
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy – wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3

a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy – dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy – podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 cytowanej ustawy – w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy i uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi programistyczne. Wnioskodawca objęty jest nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w RP w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca w 2019 i 2020 roku, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej osiągnął przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych.

Działalność jaką prowadzi Wnioskodawca jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, które polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywani dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od 2019 roku i uzyskuje z tego tytułu dochody. Tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej w postaci tworzenia nowych, nie istniejących wcześniej kodów źródłowych oraz zastępowania starych kodów nowymi w sytuacji, kiedy zmieniające się, niezależne od Wnioskodawcy wymagania biznesowe (np. pod wpływem rynku) sprawiają, że stary kod staje się zbędny, bądź jego funkcjonalność w świetle nowych wymagań jest wybrakowana lub błędna. W ramach zawartych umów Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne polegające na tworzeniu nowych rozwiązań programistycznych na potrzeby własne jego kontrahentów. Kontrahenci Wnioskodawcy udostępniają mu swoje własne oprogramowanie bez udzielenia licencji w celu wykonania na nim usługi programistycznej - ulepszenia tegoż oprogramowania lub dodania nowych funkcjonalności. Efektem pracy Wnioskodawcy - zarówno tworzenia nowych aplikacji, jak i tworzenia nowych funkcjonalności w aplikacjach już istniejących - jest kod źródłowy podlegający ochronie prawno-autorskiej, o której mowa w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

W ramach opisanych umów Wnioskodawca przenosi na kontrahenta całość autorskich praw majątkowych do utworów wytworzonych w ramach zawartej umowy. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wobec czego wszystkie przychody, koszty i autorskie prawa majątkowe do opracowywanego programu komputerowego wykazuje w odrębnej ewidencji. Ewidencja ta wyodrębnia przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. W latach 2019-2020. Ewidencja jest prowadzona na bieżąco od 8 stycznia 2019 - jest to data poniesienia pierwszego wydatku.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca osiągnął przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych,
   
2. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od 2019 roku,
   
3. Tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej w postaci tworzenia nowych, nie istniejących wcześniej kodów źródłowych oraz zastępowania starych kodów nowymi,
   
4. Wytwarzane, rozwijane i ulepszane oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
   
5. Wnioskodawca przenosi na kontrahenta całość autorskich praw majątkowych do utworów za wynagrodzeniem,
   
6. Wnioskodawca wszystkie przychody, koszty i autorskie prawa majątkowe do opracowywanego programu komputerowego wykazuje w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji. Ewidencja ta wyodrębnia przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencja jest prowadzona na bieżąco, od 8 stycznia 2019 - jest to data poniesienia pierwszego wydatku.
   
   

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ministerstwo Finansów w objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX stwierdziło jednoznacznie, że dochód z kwalifikowanych IP wykazuje się w zeznaniu podatkowym za rok, w którym został on osiągnięty. Oznacza to, że IP Box, podobnie jak ulga B+R, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu w zeznaniu rocznym za 2019 r., 2020 r. i 2021 r. według stawki 5% (przy założeniu, że jego sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się w istotnym zakresie).

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Przy czym, zgodnie z art. 3 pkt 5 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W myśl art. 81 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa). Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a ww. ustawy.

Zatem, jeżeli w złożonym w terminie zeznaniu za 2019 r. i 2020 r. Wnioskodawca nie zastosował obniżonej stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego w 2019 r. i 2020 r., to przysługuje Mu prawo do złożenia korekty zeznania oraz skorzystanie z preferencji w załączniku PIT/IP, zgodnie z art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania wskazanych wydatków na:

• utrzymywanie serwerów,
  

• odnawianie domen,
  

• zakup telefonu oraz opłaty za telefon,
  

• zakupy i naprawy sprzętu komputerowego,
  

• zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci,
  

• zakup drukarki oraz akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do drukarki,
  

• zakupy licencji na oprogramowanie,
  

za koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
  

• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
  

• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
  
  

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
  

• wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
  

• wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.
  
  

Z objaśnień wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Objaśnienia podatkowe wskazują zatem na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

Zdaniem Organu – w celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim: jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Zatem w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, Wnioskodawca może przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na:

• utrzymywanie serwerów,
  

• odnawianie domen,
  

• zakup telefonu oraz opłaty za telefon,
  

• zakupy i naprawy sprzętu komputerowego,
  

• zakupy akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci,
  

• zakup drukarki oraz akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do drukarki,
  

• zakupy licencji na oprogramowanie,
  

mogą stanowić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać również należy, że Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do kwestii kosztów związanych z opłatami za internet gdyż kwestie te nie były przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywało się ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.