Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.393.2021.1.MD
z 15 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2021 r. (data wpływu 15 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 31 stycznia 2013 r. aktem notarialnym została zawarta umowa darowizny, mocą której A, współwłaściciel w 1/2 części nieruchomości między innymi lokali mieszkalnych: B, C, D, przeniosła przysługujący jej współudział w ww. nieruchomościach lokalowych na rzecz Wnioskodawcy (swojego syna). W wyniku tej czynności prawnej z dniem 31 stycznia 2013 r. Wnioskodawca stał się współwłaścicielem w 1/2 części między innymi ww. lokali mieszkalnych wraz z E – bratem A.

W dniu 15 lipca 2019 r. mocą ugody sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym dokonane zostało zniesienie posiadanych współwłasności, między innymi lokali mieszkalnych opisanych powyżej, w taki sposób, że prawo własności do dwóch lokali C i D zostało przyznane Wnioskodawcy, a prawo własności do lokalu B zostało przyznane dzieciom drugiego współwłaściciela E, którym to w trakcie toczącego się postępowania o zniesienie współwłasności E przekazał mocą aktu notarialnego, poprzez umowę darowizny, swoje udziały we współposiadanych nieruchomościach, między innymi w tych wyżej wymienionych, których ów wniosek dotyczy. Sądowe zniesienie współwłasności w równych częściach nie spowodowało konieczności dokonania jakichkolwiek spłat i dopłat. Wartość przyznanych Wnioskodawcy nieruchomości po zniesieniu współwłasności nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawcy wcześniejszego udziału.

Wnioskodawca, jako właściciel przyznanej mu w wyniku zniesienia współwłasności, w równych częściach bez spłat i dopłat, nieruchomości D, dokonał jej odpłatnego zbycia mocą aktu notarialnego w dniu 15 marca 2021 r. Sprzedaży tej Wnioskodawca nie dokonał w ramach działalności gospodarczej ani pozarolniczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odpłatne zbycie nieruchomości wyodrębnionej na skutek zniesienia współwłasności w częściach równych, bez spłat i dopłat, odpowiadającej udziałowi przysługującemu przed zniesieniem współwłasności, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia tego podatku od przychodu uzyskanego w wyniku odpłatnego zbycia nieruchomości powstałej na skutek zniesienia współwłasności w częściach równych, bez spłat i dopłat, odpowiadającej udziałowi przysługującemu Wnioskodawcy przed zniesieniem współwłasności, dokonanego po upływie pięciu lat od nabycia udziału we współwłasności nieruchomości, lecz przed upływem pięciu lat od zniesienia współwłasności w częściach równych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z dokonanym w dniu 15 marca 2021 r. odpłatnym zbyciem nieruchomości, powstałej na skutek zniesienia współwłasności w częściach równych bez spłat i dopłat, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zrozumieniu tej ustawy, nie stanowi nabycia rzeczy zniesienie współwłasności, jeśli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej, gdy zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. W zaistniałym stanie faktycznym, za datę nabycia nieruchomości, która przypadła Wnioskodawcy w wyniku zniesienia współwłasności, powinno się przyjąć datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości wspólnej, tj. w dniu 31 stycznia 2013 r., gdyż wartość rynkowa otrzymanej przez Wnioskodawcę w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości jest równa wartości rynkowej udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy w nieruchomości objętej współwłasnością.

Zdaniem Wnioskodawcy, w lipcu 2019 r., na skutek zniesienia współwłasności nieruchomości, nie uzyskał On przysporzenia majątkowego w żadnej części przekraczającego udział we współwłasności tej nieruchomości przysługujący Wnioskodawcy przed zniesieniem współwłasności. Udział we współwłasności nieruchomości, będącej przedmiotem sprzedaży dokonanej w dniu 15 marca 2021 r., Wnioskodawca nabył w styczniu 2013 r., a więc pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na podstawie powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment nabycia tej nieruchomości.

Przy czym przyjąć należy, że termin „nabycie” oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Tak więc nabycie rozumiane jest jako uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa) (por. wyroki NSA: z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14, i z dnia 4 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 843/16).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Dnia 31 stycznia 2013 r. aktem notarialnym została zawarta umowa darowizny, mocą której A, współwłaściciel w 1/2 części nieruchomości między innymi lokali mieszkalnych: B, C, D, przeniosła przysługujący jej współudział w ww. nieruchomościach lokalowych na rzecz Wnioskodawcy (swojego syna). W wyniku tej czynności prawnej z dniem 31 stycznia 2013 r. Wnioskodawca stał się współwłaścicielem w 1/2 części między innymi ww. lokali mieszkalnych wraz z E – bratem A. W dniu 15 lipca 2019 r. mocą ugody sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym dokonane zostało zniesienie posiadanych współwłasności, między innymi lokali mieszkalnych opisanych powyżej, w taki sposób, że prawo własności do dwóch lokali C i D zostało przyznane Wnioskodawcy, a prawo własności do lokalu B zostało przyznane dzieciom drugiego współwłaściciela E, którym to w trakcie toczącego się postępowania o zniesienie współwłasności E przekazał mocą aktu notarialnego, poprzez umowę darowizny, swoje udziały we współposiadanych nieruchomościach, między innymi w tych wyżej wymienionych, których ów wniosek dotyczy. Sądowe zniesienie współwłasności w równych częściach nie spowodowało konieczności dokonania jakichkolwiek spłat i dopłat. Wartość przyznanych Wnioskodawcy nieruchomości po zniesieniu współwłasności nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawcy wcześniejszego udziału. Wnioskodawca, jako właściciel przyznanej mu w wyniku zniesienia współwłasności, w równych częściach bez spłat i dopłat, nieruchomości D, dokonał jej odpłatnego zbycia mocą aktu notarialnego w dniu 15 marca 2021 r. Sprzedaży tej Wnioskodawca nie dokonał w ramach działalności gospodarczej ani pozarolniczej.

Według art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Stosownie do art. 196 § 1 powołanej ustawy współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W świetle art. 210 § 1 cytowanej ustawy każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. (…).

Na mocy art. 211 i 212 ww. ustawy zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.

Zatem zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości – w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby na rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, wartość otrzymanych nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości udziału jaki przysługiwał mu przed zniesieniem współwłasności. Za moment nabycia przez Wnioskodawcę lokali mieszkalnych C i D uznać więc należy otrzymanie przez Wnioskodawcę darowizny, tj. 31 stycznia 2013 r.

W związku z powyższym, sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego D, którego wyłącznym właścicielem Wnioskodawca stał się w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego w 2019 r., nie stanowi źródła przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, upłynął bowiem z dniem 31 grudnia 2018 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.