2021.08.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB1-2.4010.241.2021.1.ANK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.241.2021.1.ANK
z 25 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 maja 2021 r., który wpłynął do Organu 26 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

ważności certyfikatu rezydencji nr 1, który nie zawiera okresu ważności
-jest prawidłowe,
ważności certyfikatu rezydencji nr 2, który:
- potwierdza rezydencję podatkową spółki Powiązanej jedynie na dzień wydania certyfikatu,
- obejmuje okres z przeszłości bez dnia wydania certyfikatu
-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ważności certyfikatów rezydencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka posiada siedzibę w (…).

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy K (dalej: „Grupa K”, „Grupa”), której działalność skupia się na produkcji opakowań z tworzyw sztucznych. Bezpośrednim udziałowcem Spółki jest niemiecka spółka L GmbH.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca zaciągnął oprocentowaną pożyczkę od podmiotu powiązanego - spółki L. będącej rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii (dalej: „Spółka Powiązana”). W związku z ww. pożyczką w roku 2021 (oraz w latach kolejnych) Spółka planuje wypłacać Spółce Powiązanej odsetki (dalej: „Płatności”).

W przyszłości Spółka może również dokonywać innych płatności podlegających podatkowi u źródła do Spółki Powiązanej niż opisane wyżej płatności odsetkowe (np. płatności licencyjne, płatności z tytułu usług zarządzania itp.).

Kwota wypłacanych przez Wnioskodawcę Płatności odsetkowych na rzecz Spółki Powiązanej (oraz ewentualnych innych płatności wskazanych powyżej) może przekroczyć w roku podatkowym Wnioskodawcy łącznie kwotę 2 000 000 zł.

W związku z Płatnościami odsetkowymi na rzecz Spółki Powiązanej (oraz ewentualnymi innymi płatnościami wskazanymi powyżej), powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek płatnika, co do zasady polegający na konieczności potrącenia i uiszczenia podatku u źródła (zgodnie z odpowiednimi przepisami Ustawy o CIT oraz z uwzględnieniem odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

W tym kontekście, Wnioskodawcy został przekazany przez Spółkę Powiązaną certyfikat rezydencji wydany przez brytyjskie organy podatkowe. Treść pozyskanego certyfikatu rezydencji poświadcza, że Spółka Powiązana na dzień 8 lutego 2021 jest rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii dla celów Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (dalej: „PL-UK UPO”). Przekazany Wnioskodawcy certyfikat rezydencji został wydany 8 lutego 2021 r. i nie zawiera okresu ważności tego dokumentu (Rodzaj certyfikatu nr 1), a Wnioskodawca co roku zamierza uzyskiwać aktualny analogiczny certyfikat rezydencji podatkowej.

Ustawa CIT oraz PL-UK UPO nie określają wzoru certyfikatu rezydencji podatkowej, co oznacza, że organy podatkowe poszczególnych państw mają dowolność w zakresie formy i treści wydawanych certyfikatów.

Spółka Powiązana została poinformowana, przez przedstawiciela brytyjskiego urzędu skarbowego, że uzyskanie certyfikatu o otwartym zakresie obowiązywania lub zamkniętym okresie obowiązywania w przyszłości jest/nie będzie niemożliwe. Certyfikat rezydencji, może potwierdzić rezydencję Spółki Powiązanej, jedynie na dzień wydania certyfikatu lub na okres w przeszłości. Wskazywanymi powodami odmowy wydania certyfikatu potwierdzającego rezydencję na przyszłość są m.in.:

brak możliwości kontroli/przewidzenia co rezydent brytyjski zrobi w przyszłości;
niepewność brytyjskich organów co do wykorzystywania przez podatników certyfikatów wydawanych na przyszłość lub bez daty granicznej.

W związku ze zmieniającą się praktyką wydawania certyfikatów przez brytyjskie organy podatkowe, Spółka nie ma pewności, czy w przyszłości będzie miała możliwość uzyskania certyfikatu rezydencji na takich zasadach jak obecnie (Rodzaj certyfikatu nr 1, tj. certyfikat wystawiony w danej dacie, ale bez wskazania okresu ważności). Innymi słowy, może się okazać, że w przyszłości, w związku z praktyką (podejściem) organów podatkowych w Wielkiej Brytanii, spółka będzie miała możliwość uzyskania jedynie certyfikatu rezydencji obejmującego okres z przeszłości.

Przykładowo, na potrzeby zastosowania innych umów o unikaniu opodatkowania (zawartych przez Wielką Brytanię z innymi krajami niż Polska), Spółka uzyskała certyfikaty wydane przez brytyjskie organy podatkowe obejmujące nie dzień wydania certyfikatu, a okres przeszły np. certyfikat wydany na potrzeby umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii a Białorusią wydany dnia 27 stycznia 2021, obejmujący okres 1 stycznia 2020 - 27 stycznia 2021 (Rodzaj certyfikatu nr 2).

W takiej sytuacji (tj. gdyby Wnioskodawca na potrzeby zastosowania PL-UK UPO uzyskał jedynie Rodzaj certyfikatu nr 2), z przyczyn czysto administracyjnych, Wnioskodawca nie miałby możliwości uzyskania przed dniem dokonania płatności podlegających podatkowi u źródła (tj. Płatności i innych ewentualnych płatności wskazanych powyżej) certyfikatu rezydencji obejmującego swoim zakresem dzień planowanej płatności, a tym samym potwierdzającego rezydencję podatkową Spółki Powiązanej na dzień dokonania ww. płatności.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, że Płatności o których mowa w niniejszym wniosku, mogą być dokonywane również po zakończeniu okresu obowiązywania odroczenia wejścia w życie przepisów wprowadzających obowiązek zapłaty WHT według stawki krajowej (19% lub 20%) w odniesieniu do płatności przekraczających łącznie w roku podatkowym podatnika wartość 2 milionów zł.

Zgodnie z obowiązującymi na dzień składania wniosku regulacjami, w przypadku dokonania po dniu 30 czerwca 2021 Płatności odsetek na rzecz Spółki Powiązanej, która przekroczy łącznie kwotę 2.000.000 zł wypłaconych należności przez Wnioskodawcę w stosunku do Spółki Powiązanej w jednym roku podatkowym Wnioskodawcy, w celu zastosowania niższej stawki podatku u źródła wynikającej z art. 11 PL-UK UPO (tj. 5%), Spółka będzie zobowiązana pobrać podatek a następnie wnioskować o nadpłatę w terminie późniejszym (jeżeli pełna dokumentacja nie będzie zgromadzona na moment płatności), albo złożyć oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT, w którym potwierdzi, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6 Ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy certyfikat posiadający datę wystawienia i potwierdzający rezydencję na dzień wystawienia, np. potwierdzający rezydencję na dzień, niezawierający okresu ważności certyfikatu rezydencji (tj. Rodzaj certyfikatu nr 1) będzie ważny przez kolejne 12 miesięcy od dnia jego wystawienia na podstawie art. 26 pkt 1i (winno być: art. 26 ust. 1i) Ustawy o CIT.
Czy certyfikat potwierdzający rezydencję podatkową w okresie przeszłym, jak i na dzień wystawienia certyfikatu (tj. Rodzaj certyfikatu nr 2), będzie ważny przez kolejne 12 miesięcy od dnia wystawienia na podstawie art. 26 pkt 1i (winno być: art. 26 ust. 1i) Ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, certyfikat posiadający datę wystawienia i potwierdzający rezydencję na dzień wystawienia, np. potwierdzający rezydencję na dzień, niezawierający okresu ważności certyfikatu rezydencji (tj. Rodzaj certyfikatu nr 1) będzie ważny przez kolejne 12 miesięcy od dnia jego wystawienia na podstawie art. 26 pkt 1i (winno być: art. 26 ust. 1i) Ustawy o CIT.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy certyfikat potwierdzający rezydencję podatkową w okresie przeszłym, jak i na dzień wystawienia certyfikatu (tj. Rodzaj certyfikatu nr 2), będzie ważny przez kolejne 12 miesięcy od dnia wystawienia na podstawie art. 26 pkt 1i (winno być: art. 26 ust. 1i) Ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Powyższa regulacja oznacza, że wypłata określonych w powyższym przepisie przychodów na rzecz podmiotu będącego w Polsce nierezydentem, skutkuje obowiązkiem pobrania podatku u źródła w określonej stawce.

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty podatek u źródła od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Dodatkowo, art. 26 ust. 2e ustawy o CIT przewiduje, że jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty podatek u źródła od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z treścią przepisu § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (dalej: „Rozporządzenie") stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT zostało wyłączone w przypadku płatności dokonywanych do dnia 30 czerwca 2021 r.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT - przepisu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (dot. konieczności pobrania podatku u źródła w pełnej wysokości przy wypłatach należności przekraczających łącznie 2 000 000 zł w roku podatkowym płatnika) nie stosuje się jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

Powyższe oznacza, że płatnik podatku u źródła może zastosować zasady opodatkowania wynikające z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania m.in. pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji kontrahenta (zarówno w sytuacji, gdy dokonywane płatności w roku podatkowym na rzecz tego samego podmiotu nie przekroczą 2 000 000 zł, jak i sytuacji, gdy przekroczą one kwotę 2 000 000 zł).

Certyfikat rezydencji został zdefiniowany w art. 4a pkt 12 ustawy o CIT, jako zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika. Przepisy ustawy o CIT oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (dalej: „Ordynacja podatkowa”) nie zawierają dodatkowych postanowień odnoszących się do formy lub treści, którą powinien posiadać certyfikat rezydencji. Oznacza to, że za certyfikat rezydencji należy uznać każdy dokument, który spełnia kryteria określone w art. 4a pkt 12 ustawy o CIT, a zatem:

zawiera datę wydania certyfikatu lub datę, na jaką potwierdzana jest rezydencja podatkowa,
zaświadcza o miejscu siedziby dla celów podatkowych podmiotu w danym państwie,
wydany jest przez właściwy organ administracji podatkowej w danym państwie.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca otrzymał certyfikat rezydencji wydany przez organy podatkowe z Wielkiej Brytanii. Treść pozyskanego certyfikatu rezydencji poświadcza, że Spółka Powiązana na dzień 8 lutego 2021 była rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii dla celów Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych. Przekazany Wnioskodawcy certyfikat rezydencji został wydany 8 lutego 2021 r. i nie zawiera okresu ważności tego dokumentu (Rodzaj certyfikatu nr 1). Wnioskodawca zmierza co roku uzyskiwać analogiczny certyfikat rezydencji.

Zgodnie art. 26 ust. 1i ustawy o CIT, jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu jego ważności, płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.

Biorąc pod uwagę powyższe, jeżeli w certyfikacie rezydencji nie jest wskazany okres, którego dotyczy, a jedynie wskazana jest data jego wystawienia (tak jak w przypadku certyfikatu uzyskanego przez Wnioskodawcę - Rodzaj certyfikatu nr 1), to certyfikat ten jest uwzględniany do wypłat na rzecz zagranicznego podatnika, którego rezydencja podatkowa została potwierdzona ww. certyfikatem, dokonywanych przez okres 12 miesięcy od dnia jego wydania.

W przedmiotowym stanie faktycznym, otrzymany przez Wnioskodawcę certyfikat został wydany 8 lutego 2021 roku, w związku z tym, zgodnie z powyższymi przepisami, Wnioskodawca, będzie mógł zastosować certyfikat rezydencji przez okres 12 miesięcy od dnia jego wydania, tj. do dnia 8 lutego 2022 r.

Zasada ta będzie zdaniem Wnioskodawcy miała zastosowanie również do kolejnych certyfikatów rezydencji (wydawanych w analogicznej formie/treści), które Wnioskodawca planuje uzyskać od organów administracji podatkowej w Wielkiej Brytanii w kolejnych latach.

Ad 2.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, ze względu na zmieniającą się praktykę organów administracji podatkowej w Wielkiej Brytanii (na podstawie informacji uzyskanych od urzędnika brytyjskiego organu podatkowego), Wnioskodawca nie może wykluczyć sytuacji, że w przyszłości nie będzie możliwe uzyskanie certyfikatu rezydencji w formie takiej jak dotychczas, tj. Rodzaj certyfikatu nr 1. Z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, może okazać się, że certyfikaty rezydencji, które będą wydawane w przyszłości przez brytyjskie organy administracji publicznej, będą potwierdzać rezydencję podatkową Spółki Powiązanej w danym okresie np. od 1 stycznia 2020 do 27 stycznia 2021 oraz jednocześnie na dzień wystawienia certyfikatu, np. 27 stycznia 2021 (Rodzaj Certyfikatu nr 2).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Dodatkowo, zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT - przepisu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (dot. konieczności pobrania podatku u źródła w pełnej wysokości przy wypłatach należności przekraczających łącznie 2 000 000 zł w roku podatkowym płatnika) nie stosuje się jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy o CIT, oświadczenie o którym mowa w ust. 7a składa się najpóźniej w dniu dokonania wypłaty należności z tytułów wymienionych a art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że płatnik podatku u źródła może zastosować wyjątek od obowiązku pobrania podatku u źródła w pełnej wysokości przy wypłatach należności przekraczających łącznie 2 000 000 zł w roku podatkowym płatnika w postaci złożenia oświadczenia o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT jedynie w sytuacji gdy:

na dzień płatności będzie dysponował ważnym certyfikatem rezydencji potwierdzającym rezydencję podatkową odbiorcy płatności,
ww. certyfikat rezydencji będzie pokrywał okresem obowiązywania dzień dokonania płatności.

Mając na uwadze powyższe, w praktyce Wnioskodawca w celu niepobrania podatku lub pobrania podatku w niższej wysokości, w tym dla potrzeb złożenia oświadczenia o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT, będzie musiał uzyskać certyfikat rezydencji pokrywający okres przyszły, tj. okres następujący po dniu wystawienia certyfikatu.

W ocenie Wnioskodawcy, fraza „okres jego ważności” zawarta w art. 26i odnosi się do certyfikatu rezydencji jako dokumentu. W rozpatrywanym stanie faktycznym, ważność certyfikatu rezydencji (jako dokumentu), nie jest ograniczona czasowo - brytyjski organ administracji podatkowej w omawianym dokumencie potwierdza jedynie rezydencję za okres przeszły oraz na dzień jego wydania, nie ogranicza natomiast okresu obowiązywania certyfikatu jako dokumentu.

Powyższe rozumienie ważności certyfikatu było przedmiotem interpretacji podatkowych:

0111-KDIB1-2.4010.36.2019.1.BG z 6 maja 2019 w której Dyrektor KIS potwierdził stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym: Zwrot „okres jego ważności” odnosi się do certyfikatu - jako dokumentu, to też Wnioskodawca przy poborze podatku będzie mógł uwzględnić certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od daty wydania certyfikatu, tj. 12 czerwca 2018 r.
0114-KDIP2-1.4010.229.2017.1.JC z 30 października 2017 w której Dyrektor KIS wskazał: Jeżeli zatem miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu ważności, a wskazuje on rok podatkowy kontrahenta - Wnioskodawca uwzględnia ten certyfikat w odniesieniu do płatności dokonanych w okresie 12 miesięcy od dnia wydania certyfikatu. W przypadku otrzymania certyfikatu rezydencji USA wydanego, przykładowo, w dniu 21 lutego 2017 r., w którym nie wskazano jednoznacznie okresu ważności, natomiast wskazanym rokiem podatkowym („Tax Year”) jest 2017 r., Spółka ma prawo do uwzględnienia tego certyfikatu w odniesieniu do płatności dokonanych w okresie 12 miesięcy od dnia jego wydania, tj. do 26 lutego 2018 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, certyfikat rezydencji, w formie która będzie potwierdzać rezydencję podatkową Spółki Powiązanej w danym okresie np. od 1 stycznia 2020 do 27 stycznia 2021 i równocześnie na dzień wystawienia certyfikatu, np. 27 stycznia 2021 (Rodzaj Certyfikatu nr 2), niezawierający okresu jego ważności jako dokumentu może zostać zastosowany przez Wnioskodawcę przez 12 miesięcy od dnia jego wydania.

Ponadto, Wnioskodawca chciałby podkreślić, że Rodzaj Certyfikatu nr 2 potwierdza rezydencję podatkową zarówno w okresie przeszłym, jak i w dniu jego wydania (tj. dzień wydania certyfikatu jest jednocześnie ostatnim dniem okresu którego dotyczy certyfikat). Jedyną różnicą w odniesieniu do Rodzaju Certyfikatu nr 1 jest rozszerzenie przekazanej informacji o statusie rezydencji o okres przeszły. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że takie rozszerzenie zakresu obowiązywania certyfikatu o okres przeszły, nie powinno negatywnie wpłynąć na sytuację Wnioskodawcy, poprzez uniemożliwienie mu zastosowania certyfikatu w okresie przyszłym, tj. przez 12 miesięcy od dnia wydania (w szczególności biorąc pod uwagę jednoznaczne brzmienie art. 26 ust. 1i ustawy o CIT).

Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę, że przyjęcie stanowiska odmiennego od opisanego powyżej, zgodnie z którym Rodzaj Certyfikatu nr 2 nie obowiązywałby w okresie 12 miesięcy od dnia jego wydania, doprowadziłoby w praktyce do sytuacji, w której z przyczyn czysto administracyjnych i niezależnych od Wnioskodawcy, pomimo braku zmiany okoliczności faktycznych i spełniania przez Wnioskodawcę/Podmiot Powiązany przesłanek do zastosowania zwolnienia ze zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonywanych płatności, Wnioskodawca utraciłby możliwość skorzystania z prawa, które przysługuje mu na podstawie art. 26 ust. 7a ustawy o CIT (tj. prawo do złożenia oświadczenia o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT w celu zastosowania obniżonej stawki lub niepobierania podatku u źródła od dokonywanych płatności).

Forma w jakiej wydawany będzie certyfikat rezydencji leży bowiem w gestii brytyjskiego organu podatkowego. Natomiast zdaniem Wnioskodawcy praktyka zagranicznych organów podatkowych (w zakresie wydawania certyfikatów rezydencji) nie powinna wywierać wpływu na prawa przysługujące Wnioskodawcy jako płatnikowi na gruncie polskich przepisów prawa podatkowego (tj. ustawy o CIT), a tym samym na możliwość niepobrania podatku lub pobrania podatku według obniżonej stawki, zgodnie z przepisami podatkowymi, w tym w zakresie złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT w celu zastosowania obniżonej stawki lub niepobierania podatku u źródła od dokonywanych płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na mocy art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W myśl natomiast art. 4a pkt 12 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Jednocześnie, certyfikat rezydencji stanowi dokument, w oparciu o który możliwe jest ustalenie, czy od należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 updop, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany przez płatnika podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku (tj. wynikająca z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) powinna zostać zastosowana.

Wskazać w tym miejscu należy, że to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Zauważyć należy również, że nie ma ujednoliconej formy certyfikatów rezydencji. Nie rozstrzyga o tym także definicja certyfikatu rezydencji określona w art. 4a pkt 12 updop. Każde państwo stosuje własny wzór takiego zaświadczenia i ma własne wymogi formalne związane z jego wydaniem. Z punktu widzenia właściwej kwalifikacji dokumentu przedłożonego przez podatnika płatnikowi, który ma stanowić podstawę uwzględnienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, istotne będą zatem pewne istotne składniki tego dokumentu. Uwzględniając treść powołanego art. 4a pkt 12 oraz wynikające z art. 26 updop, certyfikat rezydencji to dokument:

wystawiony przez właściwe dla podatnika organy administracji podatkowej,
wskazujący dane identyfikujące podatnika, w tym jego nazwę i siedzibę, datę wystawienia oraz ewentualnie okres ważności dokumentu,
zawierający stwierdzenie, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwie jego siedziby.

Przede wszystkim należy podkreślić, że zgodnie z przytoczonym powyżej art. 26 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla zastosowania korzystniejszych dla podatnika stawek wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie jest wystarczający sam fakt posiadania przez niego rezydencji podatkowej w kraju, z którym Polskę łączy taka umowa, ale dodatkowo musi to zostać potwierdzone wydaniem specjalnego dokumentu, jakim jest certyfikat rezydencji. Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zatem, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego od podatnika certyfikatu rezydencji aktualnego na moment dokonywania wypłat na rzecz podatnika.

Na podstawie art. 26 ust. 1i updop, jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu jego ważności, płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.

Jednocześnie w myśl art. 26 ust. 1j updop, jeżeli w okresie dwunastu miesięcy od dnia wydania certyfikatu, o którym mowa w ust. 1i, miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych uległo zmianie, podatnik jest obowiązany do niezwłocznego udokumentowania miejsca siedziby dla celów podatkowych nowym certyfikatem rezydencji. Przepis ust. 1i stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 26 ust. 1k updop, jeżeli podatnik nie dopełnił obowiązku określonego w ust. 1j, odpowiedzialność za niepobranie podatku przez płatnika lub pobranie podatku w wysokości niższej od należnej ponosi podatnik.

Jeżeli z dokumentu posiadanego przez płatnika, w szczególności faktury lub umowy, wynika, że miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych uległo zmianie w okresie dwunastu miesięcy od dnia wydania certyfikatu, a podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w ust. 1j, przepisy ust. 1i i 1k nie mają zastosowania od dnia, w którym płatnik uzyskał ten dokument (art. 26 ust. 1l updop).

W myśl art. 26 ust. 2e updop, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak stanowi art. 26 ust. 7a updop, przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

W tym miejscu należy wskazać na Rozporządzenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 25 czerwca 2021 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 poz. 1159).

W myśl § 1 ww. rozporządzenia, w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. poz. 2545, z 2019 r. poz. 1203 i 2528 oraz z 2020 r. poz. 1096 i 2421) w § 4 we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „do dnia 30 czerwca 2021 r.” zastępuje się wyrazami „do dnia 31 grudnia 2021 r.”

Zatem ww. rozporządzenie odroczyło stosowanie nowych zasad rozliczania podatku u źródła, tj. art. 26 ust. 2e ustawy o CIT do dnia 31 grudnia 2021 r.

Wracając do tematu certyfikatu rezydencji, obowiązek dostarczenia certyfikatu ciąży na podmiocie zagranicznym, który uzyskuje ze źródeł polskich odpowiednie dochody. Zasadniczo więc certyfikat rezydencji powinien być dostarczony przez podmiot zagraniczny przy każdorazowej wypłacie określonych należności przez polski podmiot będący płatnikiem.

Jeżeli w certyfikacie wskazano okres jego ważności, dla płatnika istotne jest, czy w dacie wypłaty świadczenia okres ten nie upłynął.

Tym samym, o ile brak zmiany rezydencji podatkowej podmiotu po upływie okresu, którego dotyczy wydany na jego rzecz certyfikat rezydencji, pozwala na stwierdzenie, że okoliczności faktyczne potwierdzone w certyfikacie nie uległy zmianie, nie uprawnia to jednak do uznania, że okoliczności faktyczne istniejące po okresie, jakiego dotyczy certyfikat, zostały potwierdzone tym certyfikatem.

Tym samym, ustawodawca doprecyzował w przepisach „okres obowiązywania” danego certyfikatu rezydencji, wskazując że:

jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji zawierającym okres ważności – rozumiany jako okres posiadania rezydencji podatkowej danego państwa przez podatnika – uwzględnia się ten certyfikat w odniesieniu do płatności dokonanych we wskazanym w certyfikacie okresie posiadania rezydencji podatkowej danego państwa przez podatnika,
jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu ważności – uwzględnia się ten certyfikat w odniesieniu do płatności dokonanych w okresie 12 miesięcy od dnia wydania certyfikatu.

Oznacza to, że „okresem ważności” certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1i updop, jest wskazany w certyfikacie rezydencji „okres posiadania rezydencji podatkowej”/”okres jego ważności” przez podatnika. Jeżeli certyfikat rezydencji taki okres ważności zawiera, to jest on uwzględniany wyłącznie w odniesieniu do wypłat ze wskazanego okresu, niezależnie od momentu jego wydania. Jeżeli natomiast w certyfikacie rezydencji nie jest wskazany okres, którego dotyczy, a jedynie wskazana jest data jego wystawienia, to certyfikat ten jest uwzględniany wyłącznie do wypłat na rzecz zagranicznego podatnika mających miejsce przez okres 12 miesięcy od dnia jego wydania.

Zatem możliwe jest zastosowanie przez płatnika regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym jeżeli jest to przewidziane - zaniechanie poboru podatku), jeżeli uzyska on od podatnika certyfikat rezydencji odnoszący się do danego roku lub wskazanego okresu, nawet jeśli data wydania i uzyskania tego certyfikatu jest późniejsza niż wynikający z certyfikatu okres obowiązywania.

Na powyższe wskazuje także powołany powyżej art. 26 ust. 1j updop, w którym ustawodawca wyraźnie wskazał, że okres dwunastu miesięcy (od dnia wydania certyfikatu), o którym mowa w ust. 1i odnosi się do „miejsca siedziby podatnika”, bowiem jeżeli ulega ono zmianie podatnik jest obowiązany udokumentować nowe miejsce siedziby nowym certyfikatem.

Reasumując, „okresem ważności” certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1i updop, jest wskazany w certyfikacie rezydencji okres posiadania rezydencji podatkowej kontrahenta zagranicznego.

Z opisu sprawy przedstawionym we wniosku wynika, że:

przekazany Wnioskodawcy certyfikat rezydencji (Rodzaj certyfikatu nr 1), został wydany 8 lutego 2021 r. i nie zawiera okresu ważności tego dokumentu a Wnioskodawca co roku zamierza uzyskiwać aktualny analogiczny certyfikat rezydencji podatkowej;
certyfikat rezydencji (Rodzaj certyfikatu nr 2), może potwierdzić rezydencję Spółki Powiązanej, jedynie na dzień wydania certyfikatu lub na okres w przeszłości. (…) może się okazać, że w przyszłości, w związku z praktyką (podejściem) organów podatkowych w Wielkiej Brytanii, spółka będzie miała możliwość uzyskania jedynie certyfikatu rezydencji obejmującego okres z przeszłości. Przykładowo, (…) Spółka uzyskała certyfikaty wydane przez brytyjskie organy podatkowe obejmujące nie dzień wydania certyfikatu, a okres przeszły np. certyfikat wydany (…) dnia 27 stycznia 2021, obejmujący okres 1 stycznia 2020 - 27 stycznia 2021.

Jeżeli zatem miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu ważności (Rodzaj certyfikatu nr 1), Wnioskodawca uwzględnia ten certyfikat w odniesieniu do płatności dokonanych w okresie 12 miesięcy od dnia wydania certyfikatu.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Natomiast w przedstawionym powyżej opisie dotyczącym certyfikatu nr 2 okresem ważności będzie:

dzień wydania certyfikatu (potwierdzający rezydencję Spółki Powiązanej jedynie na dzień wydania certyfikatu),
okres z przeszłości.

Zatem jeśli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem (Rodzaj certyfikatu 2), który:

potwierdza rezydencję podatkową Spółki Powiązanej jedynie na dzień wydania certyfikatu,
nie obejmuje dnia wydania certyfikatu a tylko okres z przeszłości

-Wnioskodawca nie uwzględni tego certyfikatu w odniesieniu do płatności dokonanych w okresie 12 miesięcy od dnia wydania certyfikatu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że nie są one wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organu podatkowego dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że interpretacje wskazane przez Wnioskodawcę, potwierdzają stanowisko tut. organu zawarte w wydanej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin