Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.500.2021.1.KP
z 12 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2021 r. (data wpływu 25 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania podatkiem liniowym przychodów komandytariusza z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania podatkiem liniowym przychodów komandytariusza z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą pod firmą X, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej CEIDG). Z tytułu tej działalności w zakresie podatku dochodowego jest opodatkowany tzw. podatkiem liniowanym wynikającym z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej Ustawy).

W ramach tej działalności m.in. wykonuje czynności związane z doradztwem w zarządzaniu, usługi wspomagania zarządzanie przedsiębiorstwem.

Wnioskodawca ponadto jest wspólnikiem spółek komandytowych:

• A (…)
• B (…)

W spółkach tych pełni rolę komandytariusza.

Zgodnie z § 10 umów tych spółek, jako wspólnik, jest uprawniony oraz zobowiązany do prowadzenia ich spraw. Powierzenie Wnioskodawcy prowadzenia spraw każdej ze spółek wynika m.in. z jego dotychczasowych doświadczeń w biznesie, zarządzaniu oraz prowadzeniu przedsiębiorstw.

W myśl umów tych spółek komandytowych, w przypadku zbycia ogółu praw i obowiązków przez niego jako komandytariusza, na nabywcę nie przechodzi prawo do prowadzenia spraw spółki.

Ponadto, zgodnie umowami tych spółek, za prowadzenie spraw spółki wspólnicy mogą otrzymywać wynagrodzenie, przy czym umowy spółek wskazują, że zasady wypłaty i wysokość tego wynagrodzenia zostanie ustalona uchwałą wspólników. Uchwałami wspólników każdej z tych spółek, podjętymi w kwietniu 2021 r. dla Wnioskodawcy, jako wspólnika prowadzącego sprawy danej spółki, począwszy od miesiąca maja 2021 r. przyznano miesięczne wynagrodzenie w kwocie 5 000 brutto. Wynagrodzenie to będzie wypłacane w terminie do 10-tego dnia następnego miesiąca, po miesiącu którego wynagrodzenie dotyczy. Wynagrodzenie płatne będzie na rachunek bankowy wspólnika wskazany spółce, względnie gotówką za pisemnym pokwitowaniem odbioru gotówki w kasie spółki. Wynagrodzenie to nie ma związku z rezultatem działań albo bezpośrednim efektem tych działań dla każdej spółki, w szczególności w postaci uzyskania dodatkowego dochodu. Wynagrodzenie to nie ma związku z udziałem zysku/stratach każdej ze spółek, jaki Wnioskodawca posiada w nich. Wynagrodzenie to będzie wypłacane także w przypadku strat ponoszonych przez spółkę.

Z żadną z wymienionych spółek Wnioskodawca nie będzie zawierał dodatkowych umów dotyczących kwestii prowadzenia spraw spółki. Jego uprawnienia i obowiązki związane z prowadzeniem spraw spółki wynikają bezpośrednio z Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z Kodeksem spółek handlowych, komentarzami do niego, orzecznictwem, a także praktyką spółek, w których Wnioskodawca jest wspólnikiem, prowadzeniem spraw spółki są czynności organizacyjne, faktyczne, związane z bieżącym zarządzaniem spółką polegającym na wydawaniu decyzji, opinii, podejmowaniu uchwał, a także bieżącym organizowaniu działalności spółki w ten sposób, aby była ona zgodne z przedmiotem działania spółki i aby zrealizować cel spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody osoby prowadzącej działalność gospodarczą uzyskiwane przez nią jako komandytariusza z tytułu prowadzenia spraw spółek komandytowych w opisanym wyżej stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) należy w rozliczeniu podatku dochodowego uwzględnić razem z wszystkimi innymi przychodami z działalności gospodarczej i rozliczyć je łącznie podatkiem „liniowym”, o którym mowa w art. 30c ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza – oznacza działalność zarobkową m.in. usługową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wykonywana przeze niego działalność spełnia przesłanki działalności gospodarczej – ponieważ od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG, a więc prowadzi taką działalność w sposób zorganizowany i ciągły.

W ramach tej działalności uzyskuje przychody oraz ponosi koszty związane z uzyskaniem tych przychodów. Działalność w zakresie prowadzenia spraw spółki należy rozumieć jako działalność usługową.

W najbliższym czasie nastąpi rozszerzenie zakresu uzyskiwanych przeze niego przychodów, przez uzyskiwanie przychodów (wynagrodzenia) za prowadzenie spraw dwóch spółek komandytowych w sposób opisany w przedstawionym wyżej stanie faktycznym.

Przyznane Wnioskodawcy wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki nie ma związku z rezultatem działań w zakresie prowadzenia spraw spółki – wynagrodzenie jest w stałej miesięcznej wysokości bez względu na rezultat działań oraz działalności. Wynagrodzenie to będzie wypłacane cykliczne, także w przypadku strat ponoszonych przez spółkę.

Wynagrodzeń za prowadzenie spraw spółki nie można też zaliczyć do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9, a w szczegółowości nie jest to przychód ze stosunku służbowego, stosunku pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 12 ustawy), czy też działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 13 ustawy) ani wynagrodzenie to nie zostało wymienione w art. 20, czyli wśród innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ustawy). Wobec tego przychody z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa art. 10 ust. 1 pkt 3 (w zw. art. 14). Wobec tego w rozliczeniu podatku dochodowego przychody te należy uwzględnić razem z wszystkimi innymi przychodami z wykonywanej działalności gospodarczej oraz rozliczyć je łącznie podatkiem „liniowym”, o którym mowa w art. 30c ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 102 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.): spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Stosownie do art. 117 Kodeksu spółek handlowych: spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki.

Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki.

Z kolei art. 121 § 1 Kodeksu spółek handlowych stanowi, że komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

W myśl art. 103 § 1 tego Kodeksu – w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Wobec powyższego należy wskazać na treść art. 39 § 1 ww. Kodeksu, zgodnie z którym każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Ponadto w myśl art. 46 Kodeksu spółek handlowych, mającym zastosowanie do spółki komandytowej, w związku z art. 103 tego Kodeksu, za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Jednak, z uwagi na art. 37 ww. Kodeksu, umowa spółki może stanowić inaczej i wówczas mają zastosowanie postanowienia zawarte w umowie.

Tym samym przepisy Kodeksu spółek handlowych dopuszczają możliwość wypłaty wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki, jeśli zostanie to uregulowane w umowie spółki.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą. Z tytułu tej działalności w zakresie podatku dochodowego jest opodatkowany tzw. podatkiem liniowym. W ramach tej działalności m.in. wykonuje czynności związane z doradztwem w zarządzaniu, usługi wspomagania zarządzanie przedsiębiorstwem. Wnioskodawca jest również wspólnikiem dwóch spółek komandytowych, w których pełni rolę komandytariusza. Jako wspólnik Wnioskodawca jest uprawniony oraz zobowiązany do prowadzenia ich spraw. Powierzenie Wnioskodawcy prowadzenia spraw każdej ze spółek wynika m.in. z jego dotychczasowych doświadczeń w biznesie, zarządzaniu oraz prowadzeniu przedsiębiorstw. Ponadto, zgodnie umowami tych spółek, za prowadzenie spraw spółki wspólnicy mogą otrzymywać wynagrodzenie, przy czym umowy spółek wskazują, że zasady wypłaty i wysokość tego wynagrodzenia zostanie ustalona uchwałą wspólników. Uchwałami wspólników każdej z tych spółek, podjętymi w kwietniu 2021 r., dla Wnioskodawcy jako wspólnika prowadzącego sprawy danej spółki, począwszy od miesiąca maja 2021 r. przyznano miesięczne wynagrodzenie w kwocie (…) brutto. Wynagrodzenie to będzie wypłacane w terminie do 10-tego dnia następnego miesiąca, po miesiącu którego wynagrodzenie dotyczy. Wynagrodzenie płatne będzie na rachunek bankowy, względnie gotówką. Wynagrodzenie to nie ma związku z rezultatem działań albo bezpośrednim efektem tych działań dla każdej spółki, w szczególności w postaci uzyskania dodatkowego dochodu. Wynagrodzenie to nie ma związku z udziałem zysku/stratach każdej ze spółek, jaki Wnioskodawca w nich posiada. Wynagrodzenie to będzie wypłacane także w przypadku strat ponoszonych przez spółkę. Z żadną z wymienionych spółek Wnioskodawca nie będzie zawierał dodatkowych umów dotyczących kwestii prowadzenia spraw spółki.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W celu określenia źródła przychodów dla uzyskanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółek, należy odnieść się do źródeł uzyskania przychodów wymienionych przez ustawodawcę w art. 10 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. Przepis ten zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 1 tej ustawy – źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
2. działalność wykonywana osobiście;
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
4. działy specjalne produkcji rolnej;
5. (uchylony);
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   4. innych rzeczy,
   – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

• 8a) działalność prowadzona przez zagraniczną spółkę kontrolowaną;
  

• 8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da;
  

9. inne źródła.
   
   

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią: działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pozarolnicza działalność gospodarcza zatem, w rozumieniu omawianej ustawy, to działalność, która ma następujące cechy:

• jest działalnością zarobkową, czyli zespołem działań podejmowanych w celu „zarabiania”, generowania zysku, zapewnienia określonego dochodu; sposób jej prowadzenia jest podporządkowany temu, aby osiągać jak najlepsze wyniki gospodarcze;
• jest prowadzona w sposób zorganizowany, czyli będący efektem „organizowania” – tj. „przygotowywania, zakładania jakiegoś przedsięwzięcia, nadawania czemuś reguł, wprowadzania porządku” (Nowy Słownik Poprawnej Polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, pod redakcją Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2000);
• jest prowadzona w sposób ciągły – „ciągłość” w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względną stałość jej wykonywania;
• jest prowadzona we własnym imieniu.
  
  

Wyłączenie, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje m.in. przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Poszczególne kategorie tych przychodów wymieniono w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

W spółce komandytowej prowadzenie spraw spółki przez jej wspólnika nie jest równoznaczne z zawarciem umowy o zarządzanie spółką. W związku z tym art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, ponieważ komandytariusz nie należy do żadnej z grup wymienionych w tym przepisie, jak również z przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wynika, aby została zawarta dodatkowa umowa o wykonywanie tych czynności.

Spółki komandytowe i Wnioskodawcę będą łączyły wyłącznie stosunki określone w Kodeksie spółek handlowych. Spółki Komandytowe i Wnioskodawca nie zamierzają zawierać odrębnych umów, np. o świadczenie usług. Wynagrodzenie Wnioskodawcy – komandytariusza nie stanowi zatem również przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano powyżej, umowa spółki może przewiadywać powierzenie prowadzenia spraw spółki komandytariuszowi. Zasadą jest, że za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie pobiera wynagrodzenia. Z umowy spółki może jednak wynikać inaczej. Wtedy wspólnik może otrzymywać wynagrodzenie za pracę związaną z prowadzeniem jej spraw. Od wynagrodzenia otrzymywanego za prowadzenie spraw spółki komandytowej odróżnić trzeba należne komandytariuszowi przychody z udziału, jaki posiada w spółce komandytowej.

W związku z tym – wypłacane komandytariuszowi kwoty pieniężne, traktowane przez wspólników, jako wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki, które zostało określone w umowie spółki, należy zakwalifikować jako przychody z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1, w powiązaniu z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak już wskazano, na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są m.in. inne źródła.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 powołanej ustawy podatkowej: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zwrot „w szczególności” użyty w zacytowanej w zdaniu poprzednim regulacji oznacza, że ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł. Katalog ten nie jest więc zamknięty. Oznacza to, że do „innych źródeł” należy zakwalifikować wszelkie przychody, których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe regulacje prawne, przychód osiągnięty przez Wnioskodawcę (komandytariusza) będącego wspólnikiem spółek komandytowych z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółek, ustalony na podstawie uchwały wspólników tych spółek należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten nie podlega opodatkowaniu w trakcie roku podatkowego, jednak podlega on rozliczeniu w rocznym zeznaniu podatkowym wraz z innymi dochodami uzyskanymi w danym roku podatkowym, opodatkowanymi na zasadach ogólnych.

Reasumując – Wnioskodawca nie ma możliwości połączenia przychodów z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółek komandytowych z wszystkimi innymi przychodami z działalności gospodarczej i wyboru opodatkowania tych przychodów podatkiem liniowym. Wynagrodzenie to stanowi bowiem przychód zaliczany do przychodów z innych źródeł.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.