Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.250.2021.1.ŚS
z 26 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 maja 2021 r. (data wpływu do Organu 27 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka korektę faktury VAT na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych powinna ująć w rozliczeniu za okres, w którym wystawiono fakturę korygującą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Spółka korektę faktury VAT na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych powinna ująć w rozliczeniu za okres, w którym wystawiono fakturę korygującą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka”) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.

Spółka wniosła przeciwko A. P. Spółka Akcyjna (dalej: „A”) pozew o zapłatę kwoty 2.796.224,87 zł (słownie: dwa miliony siedemset dziewięćdziesiąt sześć tysięcy dwieście dwadzieścia cztery złote 87/100) ujętej w fakturze VAT z dnia 23 listopada 2017 r. Faktura została wystawiona przez Spółkę z tytułu opłaty za przekroczenie warunków wprowadzenia ścieków przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych Spółki. Kwota ta stanowiła opłatę dodatkową za przekroczenie dopuszczalnych parametrów zanieczyszczeń w ściekach przemysłowych, które A skierowała do sieci kanalizacyjnej Spółki w okresie od dnia 6 kwietnia 2017 r. do dnia 26 kwietnia 2017 r.

Spółka skorzystała z ulgi na złe długi zgodnie z ustawą VAT i odzyskała w całości podatek należny z tytułu ww. faktury VAT.

Opłata za przekroczenie dopuszczalnych wartości wskaźników zanieczyszczeń ustalona została jako iloczyn ładunku zanieczyszczeń wprowadzonych do sieci kanalizacyjnej Spółki w okresie obliczeniowym i jednostkowej stawki opłaty zgodnie z Taryfą dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Jednakże w toku postępowania sądowego zaistniały okoliczności faktyczne skutkujące koniecznością weryfikacji początkowych założeń przyjętych przez Spółkę, w tym, z uwagi na to, że A zamontowała na swoim terenie przepływomierz opomiarowujący ilość ścieków.

W trakcie postępowania sądowego Sąd Okręgowy w K. wyznaczył biegłego sądowego do sporządzenia opinii w celu udzielenia wyjaśnień niezbędnych do ustalenia i oceny okoliczności sprawy.

Opinia została sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ochrony środowiska przy Sądzie Okręgowym w Rz. o specjalności: ochrona wód, oczyszczanie ścieków i gospodarka odpadami.

Zakres niniejszej opinii obejmuje:

• ustalenie ilości ścieków odprowadzanych do urządzeń kanalizacyjnych Spółki przez A w badanym okresie,
• ustalenie prawidłowości poboru próbek ścieków, na podstawie których dokonano ustalenia przekroczeń dopuszczalnych wskaźników zanieczyszczeń,
• ustalenie skutków odprowadzania ścieków do oczyszczalni ścieków.
  
  

Biegły wykorzystując modelowanie matematyczne przeprowadził wielokrotną analizę danych pomiarowych określonych na podstawie wskazań przepływomierza z okresów późniejszych i na tej podstawie określił ilość odprowadzonych ścieków w okresie obmiarowym na poziomie istotnie niższym od pierwotnie przyjętego. Dodatkowo wskazał na niekorzystne dla Spółki aspekty dotyczące poboru próbki do badań.

W miesiącu lutym 2021 r. Sąd Okręgowy wydał postanowienie o rozpoczęciu postępowania mediacyjnego. W tej sytuacji, po zapoznaniu się z opinią biegłego strony, zgodnie ustaliły, że ładunek zanieczyszczeń wprowadzonych przez A do urządzeń kanalizacyjnych Spółki był niższy od pierwotnie ustalonego i wynosił odpowiednio:

• dla wskaźnika chemicznego zapotrzebowania tlenu (ChZT) - 963,8660 kg,
• dla substancji ekstrahujących eterem naftowym - 188,0237 kg, a pierwotna faktura zawierała zbyt wysoki ładunek zanieczyszczeń i należy dokonać jej korekty.
  
  

Z uwagi na powyższe w celu zakończenia postępowania strony w miesiącu kwietniu br. zawarły ugodę, zgodnie z którą pierwotnie wystawiona faktura została zmniejszona do kwoty 110.000,00 zł (słownie: sto dziesięć tysięcy złotych 00/100).

Spółka wystawiła fakturę korygującą wysokość Opłaty za przekroczenie warunków wprowadzania ścieków przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych w miesiącu kwietniu 2021 r. 

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka korektę faktury VAT na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych powinna ująć w rozliczeniu za okres, w którym wystawiono fakturę korygującą?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Ustawodawca podatkowy rozdziela moment ujęcia korekty w zależności od przyczyny dokonania korekty i tak:

1. jeżeli korekta przychodu jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się na „wstecz” tj. poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura pierwotna,
2. w pozostałych przypadkach, korekty dokonuje się na „bieżąco”, tj. poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca.
   
   

Ustawodawca podatkowy nie zdefiniował pojęcia „błąd rachunkowy”. Za WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 1 grudnia 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 897/20 - „Ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka” . Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń: może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury, czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.)”.

W ocenie Spółki korektę faktury VAT należy ująć na bieżąco, to jest w okresie, w którym została wystawiona faktura korygująca zgodnie z zawartą ugodą ponieważ przyczyną korekty nie jest błąd rachunkowy, ani inna oczywista omyłka w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 3j ustawy o CIT.

Przyczyną wystawienia faktury korygującej jest konieczność doprowadzania wartości faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego faktycznemu przekroczeniu ładunku zanieczyszczeń we wprowadzanych ściekach przez A
. Wysokość faktycznego przekroczenia została ustalona w oparciu o analizy dokonane na postawie zdarzeń zaistniałych już po wystawieniu faktury pierwotnej.

Wartość na fakturze pierwotnej wynikająca z nieprawidłowo ustalonego ładunku zanieczyszczeń nie jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, nie wynika ona bowiem z błędu dokonanego w toku wykonywania obliczeń, jak również z omyłki przy wystawianiu faktury. Wysokość opłaty na fakturze pierwotnej, została ustalana w oparciu o pomiar zanieczyszczeń, który w okresie późniejszym został zakwestionowany, co nie może zostać sklasyfikowane jako błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka, o której mowa w art. 12 ust. 3j ustawy o CIT. Oczywista omyłka czy błąd rachunkowy jest tego rodzaju nieprawidłowością której wyjaśnienie nie powinno przysparzać większego wysiłku. Ustalenia prawidłowej wysokości opłaty wymagało skorzystania z wiedzy specjalnej. Dopiero opinia wydana przez biegłego pozwoliła potwierdzić, konieczność skorygowania pierwotnie ustalonej wartości ładunku zanieczyszczeń. Nie można zatem uznać, że wychwycenie iustalenie rozmiaru przedmiotowego błędu było łatwe i oczywiste. Okoliczność ta dodatkowo potwierdza niemożność uznania błędnego ustalania opłaty jako błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki, o której mowa w art. 12 ust. 3j ustawy o CIT.

Zgodnie z powyższym, faktura korygująca na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych powinna zostać ujęta w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona, tj. w miesiącu kwietniu 2021 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepisy art. 12 ust. 1 updop, nie definiują pojęcia przychodu, jednak zawarty w nich otwarty katalog przykładowych rodzajów przysporzeń stanowiących przychody pozwala na przyjęcie, że za przychody uznaje się przysporzenia o charakterze definitywnym (trwałe i bezzwrotne), które skutkują zwiększeniem aktywów lub zmniejszeniem pasywów podatnika, a nie zostały wyłączone na mocy przepisów art. 12 ust. 4.

W myśl art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a updop. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W świetle ww. przepisu, o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Jeżeli jednak podatnik przed tym dniem wystawił fakturę lub otrzymał należność to przychód powstaje w tym dniu.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3c updop, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j-3m updop.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3j updop, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl art. 12 ust. 3k updop, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Na podstawie art. 12 ust. 3l updop, przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do:

1. korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;
2. korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.
   
   

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j updop, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

W uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej wprowadzającej przepisy art. 12 ust. 3j-3m oraz art. 15 ust. 4i-4l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, że: „Moment ujęcia faktury korygującej, zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów podatkowych, powinien być zatem uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura, a mianowicie:

• jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (czyli zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku VAT), to wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z faktury pierwotnej,
• natomiast w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia (stan faktyczny), a faktura korygująca została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu czy zwrotu towaru – fakturę korygującą należy rozliczyć na bieżąco, z datą jej wystawienia (…)”.
  
  

Zatem w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności, takich jak np. obniżenie, jak również zwiększenie ceny, udzielenie rabatu, zwrotu towaru, fakturę korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia dokumentu korygującego i odpowiednio – jego otrzymania). Jeżeli jednak pierwotnie sporządzona faktura zawierała błędy lub pomyłki, a więc błędnie dokumentowała stan faktyczny, podatnik zobowiązany jest przyporządkować korektę wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z pierwotnego dokumentu (druk sejmowy Nr 3432).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy korektę faktury VAT na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych Spółka powinna ująć w rozliczeniu za okres, w którym wystawiono fakturę korygującą.

Odnosząc się do powyższej wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że przedmiotowa korekta powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiona została faktura korygująca. W analizowanej sprawie korekta nie została bowiem spowodowana błędem rachunkowym ani też inną oczywistą omyłką, o których mowa w art. 12 ust. 3j updop.

Art. 12 ust. 3j updop jednoznacznie nakłada na podatnika obowiązek korekty przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca (…) - w sytuacji dokonywania korekty nie spowodowanej błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, a taka właśnie sytuacja ma miejsce w rozpatrywanej sprawie.

We wniosku wskazano, że Spółka wniosła przeciwko A pozew o zapłatę kwoty ujętej w fakturze VAT z dnia 23 listopada 2017 r. Faktura została wystawiona przez Spółkę z tytułu opłaty za przekroczenie warunków wprowadzenia ścieków przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych Spółki. Kwota ta stanowiła opłatę dodatkową za przekroczenie dopuszczalnych parametrów zanieczyszczeń w ściekach przemysłowych, które A skierowała do sieci kanalizacyjnej Spółki w okresie od dnia 6 kwietnia 2017 r. do dnia 26 kwietnia 2017 r. Opłata za przekroczenie dopuszczalnych wartości wskaźników zanieczyszczeń ustalona została jako iloczyn ładunku zanieczyszczeń wprowadzonych do sieci kanalizacyjnej Spółki w okresie obliczeniowym i jednostkowej stawki opłaty zgodnie z Taryfą dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Jednakże w toku postępowania sądowego zaistniały okoliczności faktyczne skutkujące koniecznością weryfikacji początkowych założeń przyjętych przez Spółkę, bowiem A zamontowała na swoim terenie przepływomierz opomiarowujący ilość ścieków.

W trakcie postępowania sądowego Sąd Okręgowy w K. wyznaczył biegłego sądowego do sporządzenia opinii w celu udzielenia wyjaśnień niezbędnych do ustalenia i oceny okoliczności sprawy.

W lutym 2021 r. Sąd Okręgowy wydał postanowienie o rozpoczęciu postępowania mediacyjnego. W tej sytuacji po zapoznaniu się z opinią biegłego strony zgodnie ustaliły, że ładunek zanieczyszczeń wprowadzonych przez A do urządzeń kanalizacyjnych Spółki był niższy od pierwotnie ustalonego.

Z uwagi na powyższe, w celu zakończenia postępowania w kwietniu br. strony zawarły ugodę, zgodnie z którą pierwotnie wystawiona faktura została zmniejszona do kwoty 110.000,00 zł. Spółka wystawiła fakturę korygującą w kwietniu 2021 r.

Mając na uwadze powyższe przyjąć zatem należy, że korekta, o której mowa we wniosku spowodowana jest faktem dokonania przez Wnioskodawcę błędnych ustaleń co do ilości odprowadzonych ścieków, które A skierowała do sieci kanalizacyjnej Spółki w okresie od dnia 6 kwietnia 2017 r. do dnia 26 kwietnia 2017 r. Była to ilość niższa, niż wynika to z pierwotnych ustaleń Spółki. W związku z czym w kwietniu 2021 r. w wyniku sądowej mediacji Spółka wystawiła fakturę korygującą wysokość Opłaty za przekroczenie warunków wprowadzania ścieków przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych. Ponieważ przyczyną korekty nie był błąd rachunkowy, ani inna oczywista omyłka w rozumieniu art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, korektę faktury należy ująć na bieżąco, to jest w okresie, w którym została wystawiona faktura korygująca zgodnie z zawartą ugodą.

Reasumując, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zmniejszenia przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, tj. „na bieżąco”, zgodnie z art. 12 ust. 3j updop. Jeżeli jednak w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnie przychodów lub osiągnięte przychody będą niższe od kwoty zmniejszenia, to Wnioskodawca obowiązany będzie zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku sądu administracyjnego stwierdzić należy, że został on wydany w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.