Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.396.2021.2.MK
z 23 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z 28 kwietnia 2021 r. (data wpływu: 6 maja 2021 r.), uzupełnionym 27 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

6 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego, uzupełniony 27 lipca 2021 r.

We wniosku, po uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik, osoba fizyczna posiada dom mieszkalny w miejscowości A.

27 sierpnia 2020 r. małżonkowie dokonali sprzedaży wyremontowanego i zaadaptowanego domu mieszkalnego za cenę 125.000 zł (akt notarialny z 27 sierpnia 2020 r. Repertorium A numer (…). Nieruchomość ta została nabyta jako wspólność małżeńska 7 grudnia 2015 r. (akt notarialny z 7 grudnia 2015 r. Repertorium A numer (…).

W związku z podjęciem pracy w Y, o nienormowanym czasie pracy, w 2019 r. zaszła konieczność zakupu drugiej nieruchomości - mieszkania na cele mieszkaniowe w Y.

Początkowo Wnioskodawca chciał przeznaczyć środki na zakup mieszkania w Y pochodzące ze sprzedaży domu mieszkalnego w A, jednak nie znalazł nabywcy na tę nieruchomość. Dlatego 3 października 2019 roku Wnioskodawca z małżonką zaciągnął kredyt gotówkowy: 208.000 zł (umowa kredytowa nr (…) z 3 października 2019 r. z Bank S.A.). Dzięki środkom z kredytu, dokonano niezbędnych prac remontowych, adaptacyjnych i inwestycyjnych w domu przeznaczonym na sprzedaż oraz domu w którym Wnioskodawca z małżonką mieszkał, a pozostałe środki przeznaczono na zakup mieszkania w Y.

18 marca 2020 roku została podpisana umowa deweloperska, z (…) Sp. z o.o. na zakup mieszkania o powierzchni 34,45m² za kwotę 162.190,60 zł (akt notarialny Repertorium A numer (…) z 18 marca 2020 r.). W maju 2021 roku, zostanie przeniesiona własność na mieszkaniu, na którego zakup przeznaczono środki z kredytu gotówkowego.

Środki otrzymane ze sprzedaży nieruchomości w A w wysokości 125.000 zł Wnioskodawca z małżonką chce przeznaczyć na częściową spłatę kredytu. I tym samym skorzystać z ulgi mieszkaniowej w PIT.

Podatnik i jego żona zamierzają wykazać (każdy po połowie) przychód ze sprzedaży nieruchomości w PIT-39 jako zwolniony z opodatkowania. Przychód w całości zostanie przeznaczony na własne cele mieszkaniowe - częściową spłatę kredytu.

Przez sformułowanie „Podatnik” Wnioskodawca określa własną osobę. W mieszkaniu które Wnioskodawca chce nabyć do końca roku 2021 – Wnioskodawca będzie realizował własne cele mieszkaniowe, będzie to jego miejsce zamieszkania. Na zakup mieszkania została przeznaczona znaczna część zaciągniętego kredytu - kwota 125.000 zł. Kwota wpłacona była w ramach umowy deweloperskiej a własność zostanie przeniesiona do końca 2021 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy wykazanie przychodu ze sprzedaży nieruchomości w PIT-39 za 2020 r. jako przychód/dochód zwolniony z opodatkowania jest podejściem prawidłowym?
2. Czy fakt posiadania domu, nie wyklucza możliwości skorzystania z ulgi mieszkaniowej przy rozliczeniu zakupu mieszkania położonego w miejscu pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykazanie przychodu ze sprzedaży nieruchomości w PIT-39 za 2020 r. jako przychód/dochód zwolniony z opodatkowania, jest podejściem prawidłowym, ponieważ w ramach ulgi mieszkaniowej w całości zostanie przeznaczony na częściową spłatę zaciągniętego kredytu, z którego w ramach umowy deweloperskiej Wnioskodawca wpłacał raty na mieszkanie.

W ocenie Wnioskodawcy, fakt posiadania domu, nie wyklucza możliwości rozliczenia ulgi mieszkaniowej przy rozliczeniu zakupu mieszkania położonego w miejscu pracy – Y, ponieważ będzie to również miejsce zamieszkania Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Pana stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)˗c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z treścią art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W świetle art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że przychód ma zostać wydatkowany na „własne cele mieszkaniowe”. Przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania można wiec uwzględnić tylko takie wydatki, które zostały poniesione na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie potrzeb mieszkaniowych innych podmiotów. Wskazując jako cel mieszkaniowy nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, aby zrealizował cel mieszkaniowy. Ważne jest to, że nieruchomość została nabyta z zamiarem realizacji własnego celu mieszkaniowego. Zatem, podatnik może skorzystać z omawianego zwolnienia w związku z zakupem lokalu mieszkalnego w sytuacji, gdy nabył lokal w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych i faktycznie realizuje lub będzie realizował w nim swoje potrzeby mieszkaniowe.

W myśl art. 21 ust. 25 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   
   
   
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
      
      
      
   – położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
   
   
   
2. wydatki poniesione na:
   
   
   
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b
      
      
      
   – w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   

W przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c (art. 22 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie art. 22 ust. 30 ww. ustawy przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

A zatem, zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się m.in. w sytuacji, gdy podatnik przeznaczy przychody, które uzyskał ze sprzedaży nieruchomości – w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym sprzedał nieruchomość – na własne cele mieszkaniowe z art. 21 ust. 25 ww. ustawy, czyli m.in. na spłatę kredytu bankowego, który podatnik zaciągnął na zakup mieszkania.

W wyroku z 2 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 327/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził, że: „(…) do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy podatkowej niezbędnym jest zaciągnięcie kredytu (pożyczki) na cele mieszkaniowe przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia (innej nieruchomości) i wydatkowanie go (…) zgodnie ze złożonym oświadczeniem. (…) ocena czy kredyt, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy podatkowej zaciągnięty w celu mieszkaniowym należy wiązać z faktycznym sposobem rozdysponowania środków pochodzących z tego kredytu. Dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie nie ma znaczenia to, czy z treści umowy kredytu wynika na jaki cel został on udzielony, czy też taki cel nie został określony. (…) Treść takiej umowy, a więc czynność o charakterze cywilnoprawnym, nie może przesądzać o jej skutkach podatkowych, zaś na podatniku nie ciąży ustawowy obowiązek zawierania umów o określonej treści celem uzyskania przedmiotowego zwolnienia podatkowego (…)”.

Z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, żeby warunkiem skorzystania z ulgi było wskazanie w umowie kredytu lub pożyczki, ze będzie przeznaczony na cele wskazane w pkt 1 tego przepisu. Zatem w przypadku, gdy:

• w umowie kredytu lub pożyczki nie został wskazany cel jej przeznaczenia, a
• pozostałe okoliczności (np. jej faktyczne przeznaczenie środków z niej pochodzących) wskazują, że celem jej zaciągnięcia była realizacja przez podatnika własnego celu mieszkaniowego,

to wydatki na spłatę takiego kredytu lub pożyczki oraz odsetek od takiego kredytu lub pożyczki uprawniają do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz ust. 25 - 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca pyta o skutki wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości dokonanej 28 sierpnia 2020 r. na spłatę części kredytu gotówkowego, który został zaciągnięty 3 października 2019 r. m.in. na nabycie mieszkania od dewelopera (własność lokalu mieszkalnego Wnioskodawca nabędzie do końca 2021 r.). Przy czym Wnioskodawca posiada już dom mieszkalny, a mieszkanie będzie wykorzystywał dla celów mieszkaniowych w miejscowości, w której pracuje.

W opisanym zdarzeniu przyszłym przeznaczenie przychodu Wnioskodawcy ze sprzedaży w 2020 r. nieruchomości na spłatę kredytu – w tej części, w której kredyt faktycznie sfinansował zakup mieszkania, które stanie się własnością Wnioskodawcy w 2021 roku i w której Wnioskodawca będzie mieszkał, kwalifikuje się jako wydatek na własne cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy).

Tym samym, o ile spłata ww. części kredytu nastąpi w okresie 3 lat podatkowych od końca 2020 roku (a więc do 31 grudnia 2023 roku), Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Okoliczność, że Wnioskodawca posiada dom mieszkalny w innej miejscowości jest bez znaczenia. Decydujące jest to, że Wnioskodawca zamieszka w nabytym w 2021 roku lokalu mieszkalnym - będzie realizował w nim swoje cele mieszkaniowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tę interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.