Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.498.2021.3.AK
z 3 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 6 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 15 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 8 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.498.2021.3.AK i 0114-KDI1-3.4012.293.2021.2.KP (doręczone Stronie 14 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z 15 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 8 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.498.2021.3.AK (doręczone Stronie 14 lipca 2021 r.). Treść uzupełnienia została przedstawiona poniżej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

Nieruchomość rolną o powierzchni 6 ha Wnioskodawczyni otrzymała wraz z mężem Umową Darowizny od byłych teściów w 1991 r., po rozwodzie Umową podziału majątku wspólnego z dnia 7 października 2020 r. Wnioskodawczyni podzieliła z byłym mężem grunt po ok. 1/2 i została właścicielką ziemi o pow. 30 047 m². Z uwagi na trudną sytuację materialną Wnioskodawczyni postanowiła podzielić nieruchomość na 24 działki i sprzedać. Wnioskodawczyni czeka na warunki zabudowy dla 9 budynków mieszkalnych oraz decyzję podziałową z Urzędu Gminy. Działki będące przedmiotem sprzedaży stanowią działki niezabudowane.

Wnioskodawczyni chciałaby sprzedać 9 z tych działek, aby zapewnić sobie i niepełnosprawnemu synowi godziwe warunki mieszkaniowe oraz rehabilitację, obecnie Wnioskodawczyni mieszka w wynajętym mieszkaniu. Sprzedaż odbędzie się w ramach czasowych do 3 miesięcy, będzie to czynność jednorazowa. Wnioskodawczyni gruntu nie udostępniała nigdy ani też nie udostępnia obecnie nikomu zarówno w drodze dzierżawy, jak i użyczenia czy najmu, nie osiągała z tego tytułu żadnych przychodów, nie doprowadza do działek mediów, nie wnioskuje o warunki zabudowy dla wszystkich 24 działek, nie współpracuje z agencjami nieruchomości z uwagi na fakt, że nie ma na to wystarczających środków finansowych oraz celu zarobkowego. Jedyne nakłady finansowe, które będą przez Wnioskodawczynię do poniesienia to koszt geodety.

Uzyskane środki ze sprzedaży 9 działek Wnioskodawczyni nie przeznaczy na cele inwestycyjne, a własne cele mieszkaniowe (kwota ta wystarczy na pokrycie ceny zakupu mieszkania 3 pokojowego dla siebie i syna), pozostałe działki nie będą sprzedawane, Wnioskodawczyni planuje pozostawić je dla swoich dzieci, cena sprzedaży działki rolnej 30 047 m² bez podziału na mniejsze wynosiłaby ok. 130 000 zł, za tą kwotę Wnioskodawczyni byłaby w stanie zaledwie zapewnić synowi rehabilitację przez najbliższe kilka lat, natomiast działki po podziale Wnioskodawczyni jest w stanie sprzedać za 370 000 zł i ta kwota zapewni Wnioskodawczyni zakup 3 pokojowego mieszkania.

Od momentu nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię od teściów w 1991 roku działki były wykorzystywane tylko rolniczo (pola uprawne), od ubiegłego roku nie są użytkowane w żaden sposób. Z uwagi na niską klasę gruntu (V i VI) pole było wykorzystywane do uprawy głównie zbóż. Obecnie działki stanowiące przedmiot sprzedaży od ubiegłego roku nie są w żaden sposób użytkowane, prowadzona działalność rolnicza przez Wnioskodawczynię i Jej byłego męża nie była opodatkowana podatkiem VAT. Do momentu sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie będzie podejmować żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości ww. działek tj. uzbrojenie terenu w media, wyrównanie terenu, utwardzenie drogi dojazdowej. Wnioskodawczyni nie ma na to środków finansowych. Jedynym poniesionym kosztem będzie usługa geodety. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań związanych ze zmianą przeznaczenia terenu, nie występowała o decyzję o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i inne.

Zarówno przed sprzedażą działek jak i przy samej sprzedaży Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmować żadnych aktywnych działań z pośrednikami w obrocie nieruchomościami, przyszłych nabywców pozyskała z polecenia. Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy o podobnym charakterze). Grunty nie były przekształcane z rolnych na inne. Wnioskodawczyni nie udzielała ani nie zamierza udzielać pełnomocnictwa przyszłym nabywcom, na ten moment nie zawierała żadnych umów przedwstępnych z nabywcami, występują ustalenia ustne (rezerwacje). Na terenie, na którym znajdują się przedmiotowe działki nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, dla przedmiotowych działek została wydana w maju br. decyzja o warunkach zabudowy na budowę 9 budynków mieszkalnych jednorodzinnych, z wnioskiem o wydanie Decyzji o warunkach zabudowy wystąpiła osobiście Wnioskodawczyni. Nabywcy pozyskani na działki są z polecenia, to znajomi rodziny Wnioskodawczyni, którzy otrzymali informację o podziale Jej nieruchomości na działki budowlane, czekają na informację o zakończeniu procedur oraz możliwości podpisania umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości, nie było takiej możliwości, ponieważ Wnioskodawczyni musiała uzyskać indywidualną zgodę KOWR na zbycie ziemi przed upływem 5 lat (Umowa podziału majątku wspólnego z dnia 7 października 2020 r. zablokowała procedury, zgodę Wnioskodawczyni otrzymała w styczniu br., potem rozpoczęła działania związane z podziałem). Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości na sprzedaż oprócz wymienionych we wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

1. Czy w przypadku sprzedaży przedmiotowych 9 działek Wnioskodawczyni będzie uznana jako podatnik podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy Wnioskodawczyni będzie miała możliwość korzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży poszczególnych działek?
3. Czy sprzedaż przedmiotowych 9 działek będzie nosić znamiona działalności gospodarczej, co będzie skutkowało nałożeniem na Wnioskodawczynię obowiązku podatkowego?
4. Czy sprzedaż przedmiotowych 9 działek będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pytań oznaczonych we wniosku Nr 3 i 4. W zakresie ustawy o podatku od towarów i usług - 27 lipca 2021 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku), Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, będąc rolnikiem nie rozliczała się z US. Sprzedaż 9 działek nie ma celu zarobkowego, Wnioskodawczyni nie prowadziła, ani nie będzie prowadzić sprzedaży w sposób zorganizowany i ciągły. Środki uzyskane ze sprzedaży będą przeznaczone na zakup mieszkania dla siebie i niepełnosprawnego syna, a nie na cele inwestycyjne. Pozostałych działek Wnioskodawczyni nie zamierza sprzedawać, Wnioskodawczyni ma 5 dzieci, którym musi zabezpieczyć przyszłość. Wnioskodawczyni jest w posiadaniu przedmiotowej nieruchomości od 30 lat, w związku z tym zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat.

Jedynym celem Wnioskodawczyni jest poprawienie warunków mieszkaniowych dla syna i siebie. Dlatego też Wnioskodawczyni zdecydowała się przebrnąć przez te wszystkie formalności związane z podziałem majątku, zgodą KOWR na zbycie, podział nieruchomości i docelowo zbycie nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
2. zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków:

• po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową,
  

• po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz,
  

• po trzecie, w sposób ciągły.
  
  
  

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1. jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu.
2. Wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter.
3. Prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

Zatem, każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Zasadniczego znaczenia dla rozstrzygnięcia tak zarysowanego problemu nabiera kwestia ustalenia właściwych relacji między regulacją art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w związku z art. 5a pkt 6) a art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) tej ustawy. Sygnalizowane w judykaturze problemy związane ze stosowaniem tych przepisów biorą się z tego, że z ich treści trudno wyinterpretować w sposób jednoznaczny, gdzie przebiega granica między tym, co stanowi obrót nieprofesjonalny, a tym co należy rozpoznawać jako czynności związane z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej (wyrok NSA z 05.04.2016 r. sygn. akt II FSK 379/14, z dnia 09.03.2016 r. sygn. akt II FSK 1423/14, z dnia 09.04.2015 r. sygn. akt II FSK 773/13 i inne).

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Prowadzenie działalności gospodarczej we własnym imieniu oznacza, że związane z działalnością prawa i obowiązki dotyczą osoby fizycznej, która ją prowadzi; podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Zatem, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 roku sygn. I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód jednego z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma kluczowe znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania przychodu.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy Wnioskodawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz uzupełnienia wynika, że nieruchomość rolną o powierzchni 6 ha Wnioskodawczyni otrzymała wraz z mężem Umową Darowizny od byłych teściów w 1991 r., po rozwodzie Umową podziału majątku w 2020 r. Wnioskodawczyni podzieliła z byłym mężem grunt po ok. 1/2 i została właścicielką ziemi o pow. 30 047 m². Z uwagi na trudną sytuację materialną Wnioskodawczyni postanowiła podzielić nieruchomość na 24 działki i sprzedać. Wnioskodawczyni czeka na warunki zabudowy dla 9 budynków mieszkalnych oraz decyzję podziałową z Urzędu Gminy. Działki będące przedmiotem sprzedaży stanowią działki niezabudowane. Wnioskodawczyni chciałaby sprzedać 9 z tych działek, aby zapewnić sobie i niepełnosprawnemu synowi godziwe warunki mieszkaniowe oraz rehabilitację, obecnie Wnioskodawczyni mieszka w wynajętym mieszkaniu. Wnioskodawczyni gruntu nie udostępniała nigdy ani też nie udostępnia obecnie nikomu zarówno w drodze dzierżawy, jak i użyczenia czy najmu, nie osiągała z tego tytułu żadnych przychodów, nie doprowadza do działek mediów, nie wnioskuje o warunki zabudowy dla wszystkich 24 działek, nie współpracuje z agencjami nieruchomości z uwagi na fakt, że nie ma na to wystarczających środków finansowych oraz celu zarobkowego. Jedyne nakłady finansowe, które będą przez Wnioskodawczynię do poniesienia to koszt geodety.

Uzyskane środki ze sprzedaży 9 działek Wnioskodawczyni nie przeznaczy na cele inwestycyjne, a własne cele mieszkaniowe pozostałe działki nie będą sprzedawane. Do momentu sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie będzie podejmować żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości ww. działek tj. uzbrojenie terenu w media, wyrównanie terenu, utwardzenie drogi dojazdowej. Wnioskodawczyni nie ma na to środków finansowych. Jedynym poniesionym kosztem będzie usługa geodety. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań związanych ze zmianą przeznaczenia terenu, nie występowała o decyzję o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej i inne. Nabywcy pozyskani na działki są z polecenia, to znajomi rodziny Wnioskodawczyni, którzy otrzymali informację o podziale Jej nieruchomości na działki budowlane, czekają na informację o zakończeniu procedur oraz możliwości podpisania umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości na sprzedaż oprócz wymienionych we wniosku.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy z tytułu planowanej sprzedaży 9 działek Wnioskodawczyni uzyska przychód, który należy zakwalifikować do źródła przychodu tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Okoliczności przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego wskazują, że nieruchomość niezabudowana – ziemia rolna, nie została nabyta (otrzymana umową darowizny) przez Wnioskodawczynię i jej małżonka dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nieruchomość nie była w takiej działalności wykorzystywana.

W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.

Całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania, i cel działania Wnioskodawczyni wskazują, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż 9 działek w 2021 r. powstałych z podziału nieruchomości niezabudowanej nabytej w drodze darowizny w 1991 r. nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zatem stwierdzić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawczynię podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości.

Podkreślić należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Zgodnie z art. 31 § 1 wskazanej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne. Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z przepisu tego wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą natomiast m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis, darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 cytowanej ustawy).

Zaznaczyć należy, że podział działki na mniejsze działki, nie będzie stanowił dla Wnioskodawczyni nowego nabycia. Na skutek dokonania tej czynności nie nastąpi przeniesienie prawa własności działek, a więc nie dojdzie do ich nabycia. Zatem pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie pierwotne działki rolnej. Na powyższe nie ma wpływu podział nieruchomości. W powołanym przepisie mowa jest bowiem o dacie nabycia nieruchomości, a nie dacie podziału.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w 1991 r., tj. w momencie kiedy to wskazana nieruchomość została przekazana do majątku wspólnego małżonków przez teściów Wnioskodawczyni.

Odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię działek powstałych na skutek podziału niezabudowanej nieruchomości w 2021 r. nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ odpłatne zbycie ww. nieruchomości (działek niezabudowanych) nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię i jej męża do majątku wspólnego.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.