Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.322.2021.3.KF
z 3 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 maja 2021 r. (data wpływu 18 maja 2021 r.), uzupełnione pismem z 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 4 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.322.2021.1.KF (doręczone Stronie 8 czerwca 2021 r.), ponownie uzupełnione pismem z 28 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 21 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.322.2021.2.KF (doręczone Stronie 26 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 1 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie Organu z 4 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.322.2021.1.KF (doręczone Stronie 8 czerwca 2021 r.), ponownie uzupełniony pismem z 28 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 21 lipca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.322.2021.2.KF (doręczone Stronie 26 lipca 2021 r.) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 1.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest rolnikiem, posiada gospodarstwo rolne, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie był i nie jest podatnikiem VAT, nie ma statusu rolnika ryczałtowca.

Gospodarstwo o powierzchni 3.19 ha Wnioskodawca odziedziczył po rodzicach na podstawie umowy darowizny zawartej dnia 5 listopada 2007 r. w formie aktu notarialnego przed notariuszem (…) w (…) (rep. A …).

Wnioskodawca nie zawierał z żoną umów przenoszących prawo własności do nieruchomości do majątku wspólnego, z uwagi na sposób nabycia stanowi ono składnik Jego majątku osobistego.

Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży działkę nr 1 o powierzchni - 0,2606 ha dla Spółki prawa handlowego w celu realizacji inwestycji budowlanej polegającej na budowie budynku handlowo- usługowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

W rejestrze gruntów prowadzonym przez Starostę (…) działka nr 1 położona w województwie (…), powiecie (…), jednostce ewidencyjnej (…) - obszar wiejski, obrębie (…), stanowiąca działkę ewidencyjną numer 1 o obszarze 2.606,00 m² oznaczona jest jako łąki trwałe (LIII) i grunty orne (Rll).

Sąd Rejonowy w (…), Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w (…) prowadzi księgę wieczystą numer KI (…) dla nieruchomości gruntowej: we wskazanej księdze wieczystej w dziale I-O Oznaczenie nieruchomości wpisana jest położona w województwie (…), powiecie (…), gminie (…), miejscowości (…), obrębie ewidencyjnym (…), działka ewidencyjna numer 1 o obszarze 2.606,00 m² - zwana dalej również „Nieruchomością”.

Nieruchomość nie jest położona na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w rozumieniu ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003 Nr 80 poz. 717 ze zm.) - co potwierdza także zaświadczenie wydane dnia 26 marca 2021 r. przez Burmistrza Miasta i Gminy (…) (znak: 11.6727.71.2021).

Dla Nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w rozumieniu ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003 Nr 80 poz. 717 ze zm.), nie została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o którym mowa w art. 50 ust. 3 w rozumieniu powołanej ustawy - co potwierdza także zaświadczenie wydane dnia 26 marca 2021 r. przez Burmistrza Miasta i Gminy (…) (znak: …).

Działka nr 1 jest nieruchomością rolną w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju (Dz. U. 2003 nr 64 poz. 592).

Działka nie jest nieruchomością leśną - gruntem w rozumieniu art. 37a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. 1991 Nr 101. poz. 444).

Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 Nr 16 poz. 93 ze zm.), jak również nie stanowi jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54 poz. 535 ze zm.).

Działka nr 1 na dzień sprzedaży nie jest zabudowana, przed sprzedażą było uprawiane zboże na gruncie ornym oraz łąka.

Nieruchomość nie była w okresie 5 lat i obecnie nie jest wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej w tym działalności rolniczej, w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.).

Nabycie przedmiotowej działki nr 1 nastąpiło w ramach transakcji niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT -darowizna.

Nabycie działki nie zostało udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT.

Z tytułu nabycia działki nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - darowizna 2007 r. Przed sprzedażą działki Wnioskodawca nie występował i nie planuje wystąpić o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu, na którym położona jest przedmiotowa działka.

Przed sprzedażą Wnioskodawca nie składał wniosku do Burmistrza Miasta i Gminy (…) o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu dla działki nr 1.

Ww. działka nie była udostępniana osobom trzecim, np. na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia.

Wnioskodawca w przedmiotowej działce nie dokonywał dostawy produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na dzień sprzedaży działka nie została uzbrojona w media (woda, prąd), działka pozostaje niezabudowana.

Przed sprzedażą przedmiotowej działki Wnioskodawca nie poczynił jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości tej działki, takich jak np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wykonanie dojazdu.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej,
2. dla działki nr 1 Kupujący nie wystąpił w imieniu Wnioskodawcy o plan zagospodarowania terenu, gdyż plan zagospodarowania terenu dla działki nr 1 nie istnieje,
3. Kupujący wystąpił w imieniu Wnioskodawcy o wydanie decyzji o warunków zabudowy i zagospodarowania terenu,
4. działka nr 1 od momentu nabycia do momentu zbycia była uprawiana dla własnych osobistych potrzeb całej rodziny, nie była dokonywana z niej dostawa (sprzedaż) produktów rolnych, drewna itp.
5. nie występował dla działki nr 1 o wydanie zgody na wybudowanie żadnych przyłącza mediów w tym wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych itp.
6. przed sprzedażą działki nie podejmował i nie będzie podejmował działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykła formą ogłoszenia,
7. udzielił przyszłemu nabywcy pełnomocnictwa do działania w Jego imieniu w akcie notarialnym Repetytorium nr (…) do:
• wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy obiektu handlowego o powierzchni zabudowy nie większej niż 650 m2,
  
• wystąpienia o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę wjazdu na nieruchomość,
  
• wystąpienie o pozwolenie na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji,
  
• uzyskania decyzji dotyczącej wyłączenia z produkcji rolnej,
  
• Potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków,
  
• uzyskania warunków technicznych przyłączy: kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującego, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie 6 miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży,
  
• udzielone pełnomocnictwa i zgody wygasają w przypadku niezawarcia przez strony przyrzeczonej umowy sprzedaży,
  
• przedłoży do dnia zawarcia przyrzeczonej umowy zaświadczenie z Urzędu Skarbowego dotyczącego nabycia prawa własności do sprzedawanej nieruchomości na podstawie umowy darowizny.
  

8. została podpisana z nabywcą w akcie notarialnym Repetytorium nr (…) umowa przedwstępna sprzedaży pod warunkami opisanymi w ust. 7 pkt 1-9, szczegółowo opisana jest nieruchomość przywołując opisy Księgi Wieczystej, jest stwierdzenie, że dla sprzedawanej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, nieruchomość nie jest zabudowana, nie jest przeznaczona do zalesienia, nie jest na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej.
   
9. Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, nie zamierza więcej nieruchomości sprzedawać.
   
10. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej (oprócz wskazanej we wniosku) sprzedaży nieruchomości.
    
    
    

Została ustalona cena sprzedaży i termin zapłaty całkowitej kwoty.

Koszty związane z realizacją warunków, o których mowa w ust. 7 poniesie Kupujący. Wnioskodawca zobowiązał się, że nie będzie obciążał prawa własności do sprzedawanej nieruchomości na rzecz osób trzecich do dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży.

Wnioskodawca zobowiązał się nie podejmować czynności mających na celu zmianę stanu prawnego i faktycznego zbywanej nieruchomości.

Wnioskodawca zobowiązał się przedłożyć zaświadczenie o niezaleganiu w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne i w podatku od nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jednorazowa i okazjonalna sprzedaż gruntu rolnego niezabudowanego stanowiącego majątek osobisty Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług lub jest to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podstawę prawną do zwolnienia zawiera art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Sprzedana rolna działka nr 1 nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w ewidencji gruntów wskazano przeznaczenie rolnicze, to grunt nie jest terenem budowlanym.

Przed sprzedażą działki nr 1 Wnioskodawca nie wnioskował do Burmistrza Miasta i Gminy o wydanie dla niej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jeżeli dana nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano dla niej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to nie stanowi ona terenu budowlanego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług

(tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak natomiast stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U.
2019 r. poz. 1145), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy, a te z kolei dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle powyższej analizy grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 cyt. ustawy. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11/2.2006 s. 1 ze zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na płaszczyźnie podatku VAT w przedmiocie ustalenia statusu podmiotu dokonującego sprzedaży nieruchomości wypowiedział się NSA w uchwale siedmiu sędziów z 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) wskazujące na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym.

Analizując stan faktyczny należy stwierdzić, że działka nr 1 - będąca przedmiotem sprzedaży - została nabyta w roku 2007 - darowizna celem prowadzenia gospodarstwa rolnego, a nie z zamiarem jej dalszej odsprzedaży. Przedmiotowe grunty - nie były wykorzystywane do prowadzania działalności gospodarczej, gdyż Wnioskodawca nie był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, ani jako rolnik ryczałtowy.

Wnioskodawca nigdy nie ponosił ani nie zamierzał ponosić w stosunku do gruntu przeznaczonego do sprzedaży jakichkolwiek nakładów lub działań mających na celu jego uatrakcyjnienie lub zwiększenie wartości, uzbrojenia tych działek w media, itd. Ponadto, co istotne grunt rolny niezabudowany , który został sprzedany nigdy nie był przedmiotem umów cywilnoprawnych. W konsekwencji przedstawiony sposób dysponowania ww. majątkiem jednoznacznie wskazuje, że - przez cały okres posiadania - wykorzystywany był grunt wyłącznie na cele osobiste, a nie w charakterze zarobkowym.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie zbycia działki nr 1, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzałyby, że sprzedaż działki wskazanej we wniosku wypełniała przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podejmował takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Wnioskodawca podejmował działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedając działkę nr 1 korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznaczała działanie w sferze prywatnej, do której nie miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Podsumowując, podstawa prawna zwolnienia jest w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Działka nr 1 nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i Wnioskodawca nie wnioskował do Burmistrza Miasta i Gminy (…) o wydanie dla niej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zdaniem Wnioskodawcy nie stanowi ona terenu budowlanego.

Potwierdził to również Minister Finansów w interpretacji ogólnej o sygn. PT10/033/12/207/WLI/13/RD58639. Wnioskodawca nadmienia, że sprzedaż działki nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a nie uzyskał statusu podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, ww. dostawa będzie stanowiła czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający objąć pojęciem „podatnik” wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1, akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W tym miejscu należy wskazać, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy. Zatem zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem, posiada gospodarstwo rolne, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie był i nie jest podatnikiem VAT, nie ma statusu rolnika ryczałtowca i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca gospodarstwo odziedziczył po rodzicach na podstawie umowy darowizny. Nabycie przedmiotowej działki nastąpiło w ramach transakcji niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i nie zostało udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT. Z tytułu nabycia działki nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie zawierał z żoną umów przenoszących prawo własności do nieruchomości do majątku wspólnego. Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży działkę nr 1 dla Spółki prawa handlowego w celu realizacji inwestycji budowlanej polegającej na budowie budynku handlowo- usługowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

Działka nr 1 nie jest położona na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla ww. działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Działka nr 1 jest nieruchomością rolną. Na dzień sprzedaży działka nie jest zabudowana, przed sprzedażą było uprawiane zboże na gruncie ornym oraz łąka. Ww. działka nie była w okresie 5 lat i obecnie nie jest wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej w tym działalności rolniczej. Przed sprzedażą działki Wnioskodawca nie występował i nie planuje wystąpić o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu, na którym położona jest przedmiotowa działka. Przed sprzedażą Wnioskodawca nie składał wniosku do Burmistrza Miasta i Gminy (…) o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu dla ww. działki. Przedmiotowa działka nie była udostępniana osobom trzecim, np. na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Na dzień sprzedaży nie została uzbrojona w media (woda, prąd). Przed sprzedażą działki Wnioskodawca nie poczynił jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości tej działki, takich jak np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wykonanie dojazdu. Kupujący wystąpił w imieniu Wnioskodawcy o wydanie decyzji o warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Działka nr 1 od momentu nabycia do momentu zbycia była uprawiana dla własnych osobistych potrzeb. Wnioskodawca nie występował dla działki nr 1 o wydanie zgody na wybudowanie żadnych przyłącza mediów w tym wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych itp.

Przed sprzedażą działki Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawca udzielił przyszłemu nabywcy pełnomocnictwa do działania w Jego imieniu, tj. do wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla obiektu handlowego o powierzchni zabudowy nie większej niż 650 m2, wystąpienia o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, wjazdu na nieruchomość, wystąpienia o pozwolenie na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji, uzyskania decyzji dotyczącej wyłączenia z produkcji rolnej, potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków, uzyskania warunków technicznych przyłączy: kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującego, pozwalających na realizację planowanej inwestycji. Udzielone pełnomocnictwa i zgody wygasają w przypadku niezawarcia przez strony przyrzeczonej umowy sprzedaży.

Została podpisana z nabywcą umowa przedwstępna sprzedaży pod warunkami. Koszty związane z realizacją warunków poniesie Kupujący. Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, nie zamierza więcej nieruchomości sprzedawać. Nie dokonywał wcześniej (oprócz wskazanej we wniosku) sprzedaży nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy sprzedaż działki niezabudowanej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działki nr 1 podjął lub też podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Dopiero w sytuacji, gdy Wnioskodawca w związku z dokonywaną sprzedażą będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy można zastosować przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykluczone
są z grona podatników VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna brać pod uwagę całokształt tych działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, o czym stanowi § 2 powyższego artykułu.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy.

Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca udzielił Kupującemu pełnomocnictwa do działania w Jego imieniu. Zakres udzielonego pełnomocnictwa obejmuje wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzji o pozwoleniu na budowę obiektu handlowego, pozwoleniu na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji, wystąpienie o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę wjazdu na nieruchomość, potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków, uzyskania warunków technicznych przyłączy: kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego.

Wobec tego działania w postaci uzyskania wszelkich decyzji, zaświadczeń, zgód, warunków technicznych, a także zawarcie określonych umów, pomimo że nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez osoby trzecie (pełnomocnika) nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawcy. Po udzieleniu pełnomocnictwa, czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy). Zatem osoby trzecie dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotową nieruchomość, będącą nadal własnością Wnioskodawcy. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawcy, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, nieruchomość będzie własnością Wnioskodawcy i będzie podlegała wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT, zostaną „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Strony.

W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działki nr 1 nie będzie dokonana z majątku prywatnego Wnioskodawcy. W konsekwencji należy stwierdzić, że opisana we wniosku sprzedaż działki nr 1 będzie wypełniała znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika - dla tej transakcji - w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że dostawa działki nr 1 jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, a Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży ww. działki.

Odnosząc się do zastosowania zwolnienia dla przedmiotowej transakcji, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy wskazać, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego tj. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Z wniosku wynika, że niezabudowana działka nr 1, będąca przedmiotem sprzedaży, nie jest położona na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jednakże – jak wskazał Wnioskodawca – strony planowanej transakcji ustaliły w umowie przedwstępnej, że jednym z warunków uzależniających zawarcie umowy sprzedaży jest uzyskanie przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość wybudowania na nieruchomości obiektu handlowego. Z opisu sprawy wynika, ze Kupujący wystąpił już z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę.

W świetle powyższych okoliczności należy wskazać, że działka nr 1 w momencie zbycia będzie spełniać definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, bowiem zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy, działka ta będzie sklasyfikowana jako tereny budowlane.

Zatem należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:

• towary musiały być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej,
  

• w związku z nabyciem tych towarów nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.
  
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca wszedł w posiadanie przedmiotowej nieruchomości na podstawie aktu darowizny. Z uwagi na okoliczność, że nabycie nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, nie można uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo Mu nie przysługiwało.

Tym samym należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr 1 nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W związku z tym, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży ww. działki będzie podatnikiem w myśl art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącym działalność gospodarczą, stosownie do art. 15 ust. 2, to będzie zobowiązany opodatkować podatkiem VAT sprzedaż niezabudowanej działki nr 1 z zastosowaniem właściwej stawki podatku.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi
(art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie

z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.