Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDWP.4011.115.2021.2.AS1
z 5 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2021 r. (data wpływu
26 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 22 lipca 2021 r. (data nadania 22 lipca 2021 r.,
data wpływu 26 lipca 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z 12 lipca 2021 r.
Nr 0114-KDWP.4011.115.2021.1.AS1 (data nadania 12 lipca 2021 r., data doręczenia
15 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego
od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku jest:

• prawidłowe – w części w jakiej dotyczy braku obowiązku po stronie Wnioskodawcy zapłaty podatku dochodowego z odpłatnego zbycia nieruchomości,
  

• nieprawidłowe – w części w jakiej dotyczy daty nabycia nieruchomości przez spadkodawców.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w spadku.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 12 lipca 2021 r. 0114-KDWP.4011.115.2021.1.AS1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z 22 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

1969 r. Rodzice nabyli mieszkanie spółdzielcze.
2003 r. Rodzice przekształcili mieszkanie spółdzielcze na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.
26.04.2013 r. Umiera ojciec. Wnioskodawca dziedziczy 1/6 udziału w spadku.
13.06.2019 r. Umiera matka. Wnioskodawca dziedziczy 1/2 udziału w spadku.
28.08.2019 r. W Kancelarii Notarialnej Wnioskodawca podpisuje Akt przyjęcia spadku
i poświadczenie dziedziczenia po ojcu i matce.
04.09.2019 r. Zgłoszenie nabycia spadku po ojcu i matce do Urzędu Skarbowego.
30.01.2020 r. Wnioskodawca podpisuje Akt Notarialny. Umowa przeniesienia własności lokalu. Ustanowienie odrębnej własności lokalu wraz z przekształceniem prawa użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.
o przekształceniu gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz. U. z 2019 r. poz. 916, 1309).
12.05.2021 r. Wnioskodawca sprzedaje swój udział w odziedziczonym mieszkaniu.

Ponadto, w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Rodzice będąc małżeństwem, mając małżeńską wspólność majątkową w 1969 roku nabyli spółdzielcze mieszkanie. W 2003 r. to mieszkanie przekształcili we własnościowe prawo do lokalu, założyli księgę wieczystą, razem wpisani byli jako właściciele mieszkania. Od 1969 r. cały czas mieszkali w tym mieszkaniu.

W kwietniu 2013 r. zmarł ojciec, mieszkanie/udział dziedziczy po nim żona (matka Wnioskodawcy) i dzieci: Wnioskodawca i siostra (spadkobiercy ustawowi).

W czerwcu 2019 r. zmarła matka, mieszkanie/udział dziedziczą po niej dzieci: Wnioskodawca i siostra (spadkobiercy ustawowi).

W sierpniu 2019 r. Wnioskodawca razem z siostrą w Kancelarii Notarialnej przyjęli z mocy ustawy spadek i zgodnie podpisali Akt przyjęcia spadku i poświadczenie dziedziczenia po ojcu i matce. Po ojcu w udziale 1/3 części spadku, po matce 1/2 części spadku. Nie był dokonany dział spadku.

We wrześniu 2019 r. zgłosili nabycie spadku (udział w mieszkaniu) po ojcu i matce do Urzędu Skarbowego.

W styczniu 2020 r. jako współwłaściciele, Wnioskodawca razem z siostrą podpisali
ze Spółdzielnią Mieszkaniową Akt Notarialny przeniesienia własności mieszkania, ustanowienie odrębnej własności mieszkania, udziału w nieruchomościach wspólnych wraz
z przekształceniem prawa użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności zgodnie
z przepisami prawa (Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz.U. z 2019 r. poz. 916,1309 ).W maju 2021 r. Wnioskodawca razem z siostrą sprzedali odziedziczone w spadku mieszkanie każdy swój udział wraz z przekształconym gruntem i udziałem w nieruchomościach wspólnych. Kwota ze sprzedaży odpowiadała równej wartości 1/2 udziału w mieszkaniu, pieniądze każdy z Nich otrzymał na swoje konto bankowe.

Cały przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania/udziału nabytego w spadku w ciągu trzech lat od końca roku podatkowego w którym nastąpiło odpłatne zbycie Wnioskodawca przeznaczy na zakup/udziału w działce rolnej z możliwością zabudowy (w późniejszym terminie będzie na niej realizował budowę domu, na własne cele mieszkaniowe), lub zakup/udziału w mieszkaniu na własne cele mieszkaniowe.

Aby zrealizować jeden z w/w zakupów Wnioskodawca musi mieć współwłaściciela: żona (mają małżeńską wspólność majątkową) lub syn.

Kwota którą Wnioskodawca uzyskał ze sprzedaży odziedziczonego udziału w mieszkaniu nie wystarczy aby samodzielnie w całości mógł On sfinansować zakup działki lub mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu).

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia odziedziczonego w spadku mieszkania/udziału w mieszkaniu z przekształconym gruntem i udziałem w nieruchomościach wspólnych?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Sprzedaż odziedziczonego w spadku mieszkania nie spowoduje dla Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku od osób fizycznych od 1 stycznia 2019 r., zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o PIT wprowadzono odrębne zasady dla spadkobierców. W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w spadku, pięcioletni okres liczy się od końca roku w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę. W przypadku Wnioskodawcy pięcioletni bieg terminu rozpoczął się w 1969 r.

Uzyskane pieniądze ze sprzedaży odziedziczonego w spadku mieszkania/udziału w tym mieszkaniu Wnioskodawca może przeznaczyć na dowolny cel, nie będzie na Nim ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia odziedziczonego mieszkania/udziału w nim przed upływem pięciu lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest: prawidłowe w części w jakiej dotyczy braku obowiązku po stronie Wnioskodawcy zapłaty podatku dochodowego
z odpłatnego zbycia nieruchomości oraz nieprawidłowe w części w jakiej dotyczy daty nabycia nieruchomości przez spadkodawców.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5 oraz ust. 6, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału
w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c)
ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób
ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że rodzice Wnioskodawcy będąc małżeństwem, mając małżeńską wspólność majątkową w 1969 r. nabyli spółdzielcze mieszkanie. W 2003 r. to mieszkanie przekształcili we własnościowe prawo do lokalu, założyli księgę wieczystą, razem wpisani byli jako właściciele mieszkania. W kwietniu 2013 r. zmarł ojciec, mieszkanie/udział dziedziczy po nim żona (matka Wnioskodawcy) i dzieci: Wnioskodawca
i siostra (spadkobiercy ustawowi). W czerwcu 2019 r. zmarła matka, mieszkanie/udział dziedziczą po niej dzieci: Wnioskodawca i siostra (spadkobiercy ustawowi). W sierpniu 2019 r. Wnioskodawca razem z siostrą w Kancelarii Notarialnej przyjęli z mocy ustawy spadek i zgodnie podpisali Akt przyjęcia spadku i poświadczenie dziedziczenia po ojcu i matce. Po ojcu w udziale 1/3 części spadku, po matce 1/2 części spadku. Nie był dokonany dział spadku. W maju 2021 r. Wnioskodawca razem z siostrą sprzedali odziedziczone w spadku mieszkanie każdy swój udział wraz z przekształconym gruntem i udziałem w nieruchomościach wspólnych. Kwota ze sprzedaży odpowiadała równej wartości 1/2 udziału w mieszkaniu, pieniądze każdy z Nich otrzymał na swoje konto bankowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy będzie On zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia odziedziczonego w spadku mieszkania/udziału
w mieszkaniu z przekształconym gruntem i udziałem w nieruchomościach wspólnych.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie w drodze spadku”.

W orzecznictwie sądów administracyjnych pod pojęciem „nabycie w drodze spadku”, użyte
w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć nabycie w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego (np. wyroki NSA z dnia 15 grudnia 2010 r. sygn. akt II FSK 1437/09, z dnia 28 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 2983/11, z dnia 25 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1120/11, z dnia 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11, z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt II FSK 625/13, z dnia 29 listopada 2015 r. sygn. akt II FSK 3281/15).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że pojęcie „nabycia w drodze spadku” użyte
w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zarówno nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego i testamentowego, jak i nabycie nieruchomości w wyniku zwolnienia się z obowiązku wypłaty zachowku przez przeniesienie własności nieruchomości na rzecz osoby pominiętej w testamencie oraz nabycie nieruchomości na podstawie rozporządzenia testamentowego w drodze zapisu zwykłego i windykacyjnego.

Dodatkowo należy zauważyć, że we wszystkich wymienionych wyżej przypadkach nieruchomości będące przedmiotem nabycia muszą stanowić część masy spadkowej.

W świetle art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 ustawy Kodeks cywilny).

Biorąc pod uwagę treść art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy ustalić sposób i datę nabycia udziału w lokalu mieszkalnym przez spadkodawców.

Odnosząc się do treści wniosku należy wskazać, że zgodnie z art. 213 § 1 ustawy z dnia 26 maja 1995 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r., Nr 54, poz. 288, z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r. – w budynkach stanowiących własność spółdzielni mieszkaniowej członkom przysługuje prawo używania przydzielonych im lokali mieszkalnych o powierzchni odpowiadającej wysokości wkładu mieszkaniowego lub budowlanego i innym kryteriom określonym w statucie (spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego).

Zgodnie z art. 213 § 2 przytoczonej ustawy członek spółdzielni mieszkaniowej
w zależności od rodzaju wniesionego wkładu (mieszkaniowego lub budowlanego) i zgłoszonego wniosku może uzyskać spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego:

1. lokatorskie albo
2. własnościowe.
   
   

Natomiast w myśl art. 213 § 3 ustawy Prawo spółdzielcze, spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego powstaje z chwilą przydziału lokalu. Oświadczenie spółdzielni pod nieważnością powinno być złożone w formie pisemnej.

Z kolei jak wynika z treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1208, z późn. zm.) – przez umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi lokal mieszkalny do używania, a członek zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni.

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ww. ustawy spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego jest niezbywalne, nie przechodzi na spadkobierców i nie podlega egzekucji.

W przypadku spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego właścicielem
i zarządzającym mieszkaniem jest spółdzielnia mieszkaniowa. Osoby zamieszkujące w takich mieszkaniach jedynie je użytkują; nie posiadają do nich tytułu własności. Mogą używać mieszkanie, ale nie są jego właścicielami.

Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego może zostać przekształcone
na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Zasady zawierania z członkiem spółdzielni mieszkaniowej, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, umowy przekształcenia na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu określają przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r., nr 119, poz. 1116, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 lipca 2007 r., w szczególności art. 11¹.

Zgodnie z ust. 1 tego artykułu – na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę o przekształcenie przysługującego członkowi prawa na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu po dokonaniu przez niego:

1. spłaty przypadającej na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową,
   o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami;
   
2. spłaty przypadającego na ten lokal uzupełnienia wkładu mieszkaniowego z tytułu modernizacji budynku w rozumieniu art. 61 ust. 5;
   
3. spłaty przypadających na ten lokal zobowiązań spółdzielni z tytułu kredytów i pożyczek zaciągniętych na sfinansowanie kosztów remontów nieruchomości, w której znajduje się lokal;
   
4. spłaty zadłużenia z tytułu opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1;
   
5. wpłaty różnicy pomiędzy wartością rynkową lokalu a zwaloryzowaną wartością wniesionego całego wkładu mieszkaniowego albo jego części. Jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków, to różnica pomiędzy wartością rynkową lokalu a wartością zwaloryzowanego wkładu mieszkaniowego, podlega zmniejszeniu o 50% wartości pomocy uzyskanej przez spółdzielnię zwaloryzowanej proporcjonalnie do aktualnej wartości rynkowej lokalu. Przepis art. 461 stosuje się odpowiednio.
   
   
   

W myśl art. 172 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest prawem zbywalnym, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Jest ono ograniczonym prawem rzeczowym.

Przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu w spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest traktowane jak nabycie tego lokalu.

Zatem datą nabycia lokalu (nieruchomości), od której upływa pięcioletni termin, określony
w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest data przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Zważywszy na fakt, że rodzice Wnioskodawcy będąc małżeństwem, mając małżeńską
wspólność majątkową w 1969 roku nabyli spółdzielcze mieszkanie, a w 2003 r. przekształcili je na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, należy odnieść się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 cytowanej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Ze wskazanego przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

Mając na uwadze powyższe za datę nabycia przez rodziców Wnioskodawcy lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem spadku, należy uznać datę jego nabycia do majątku wspólnego małżonków.

W związku z powyższym, 5-letni termin, o jakim mowa w tym przepisie należy liczyć od końca 2003 r., w którym rodzice Wnioskodawcy przekształcili mieszkanie spółdzielcze na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a nie – jak wskazał Wnioskodawca – od 1969 r., w którym nabyli mieszkanie spółdzielcze.

Tym samym, odpłatne zbycie w dniu 12 maja 2021 r. ww. nieruchomości nie spowodowało powstania źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 10 ust. 5 tej ustawy, gdyż zostało dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie przez spadkodawców. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w części w jakiej dotyczy braku obowiązku
po stronie Wnioskodawcy zapłaty podatku dochodowego z odpłatnego zbycia nieruchomości należało uznać za prawidłowe, natomiast w części w jakiej dotyczy daty nabycia nieruchomości przez spadkodawców należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Dodatkowo należy wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są
w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy
Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych spadkobierców.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.