2021.08.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.407.2021.2.MG
z 4 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 5 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki jako płatnika w związku z przekazaniem pracownikom świadczeń w postaci paczek świątecznych, voucherów lub bonów oraz upominków – jest:

nieprawidłowe - w części dotyczącej braku obowiązków płatnika w związku z przekazaniem pracownikom paczek świątecznych, voucherów lub bonów (pytanie Nr 1, 2 i 3),

prawidłowe
- w pozostałym zakresie (pytanie Nr 4 i 5).

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki jako płatnika w związku z przekazaniem pracownikom świadczeń w postaci paczek świątecznych, voucherów lub bonów oraz upominków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„Spółka” (Wnioskodawca) posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), dalej: „ustawa o PIT”, obowiązanym do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą związaną z tworzeniem oprogramowania komputerowego. Prace w Spółce są realizowane w dedykowanych zespołach projektowych, w ramach których angażowane są osoby o określonych kompetencjach, doświadczeniu i wiedzy (w zależności od specyfiki i zakresu projektu). W związku z tym pracownicy nie tworzą odrębnych, stałych zespołów wewnętrznych, ponieważ zespoły tworzone są „ad hoc” w zależności od aktualnego zapotrzebowania Spółki i realizowanych projektów.

Ze względu na przyjęty system prac oraz konieczność wewnętrznej rotacji pracowników, Spółka, w celu wzmocnienia wzajemnej integracji pomiędzy pracownikami, zapewnienia lepszej komunikacji, zwiększenia efektywności i wydajności pracowników Spółki w ramach poszczególnych projektów, stałego promowania dobrego wizerunku pracodawcy oraz w celu zapewnienia lepszej realizacji celów organizacji pracy, stworzyła system świadczeń pozapłacowych (dalej: „Benefity”) dla pracowników w rozumieniu ustawy Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320).

Spółka podejmuje działania mające również na celu utrzymanie w Spółce obecnych pracowników oraz pozyskanie nowych specjalistów. Tym samym, szczególnie dba o rozwój zawodowy swoich pracowników oraz atmosferę pracy, warunki zatrudnienia, w tym pozafinansowe. Działania te są również wynikiem aktualnych trendów na rynku pracy oraz konieczności konkurowania z innymi podmiotami oferującymi zatrudnienie w branży IT.

Spółka nie tworzy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Benefity finansowane są ze środków obrotowych Spółki.

Pracownicy Spółki świadczą pracę zarówno w trybie zdalnym, jak i stacjonarnym. Spółka zatrudnia ponad 400 pracowników.

W ramach systemu świadczeń pozapłacowych w Spółce funkcjonują w szczególności:

paczki świąteczne dla pracowników (otrzymywane przez pracowników raz w roku w okresie bożonarodzeniowym, o identycznej wartości),
vouchery lub bony umożliwiające pracownikom danego zespołu otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (o identycznej wartości),
vouchery lub bony umożliwiające indywidualnym pracownikom otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (wartość ustalana indywidualnie),
vouchery lub bony umożliwiające pracownikom danego zespołu lub Spółki otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu do wykorzystania w ramach spotkania integracyjnego zespołu lub Spółki w formule online (o identycznej wartości),
upominki rzeczowe lub w formie voucherów/bonów umożliwiających indywidualnym pracownikom otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (wartość ustalana indywidualnie) z okazji szczególnych wydarzeń lub okoliczności.

Ad. 1

Paczki świąteczne są przekazywane przez Spółkę w celu promowania dobrego wizerunku pracodawcy wszystkim pracownikom raz w roku w okresie bożonarodzeniowym. W skład paczek mogą wchodzić zarówno różnego rodzaju artykuły, jak i opisane wyżej bony lub vouchery. Paczki są identycznej wartości dla wszystkich pracowników.

Ad. 2

Vouchery lub bony umożliwiające otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu przekazywane są członkom konkretnego zespołu w okresach wytężonej pracy i szczególnego zaangażowania danego zespołu, które jest konieczne z punktu widzenia Spółki w przypadku realizacji niestandardowych projektów lub wymagających dużego nakładu pracy. Przyznanie bonów lub voucherów ma charakter uznaniowy.

Ad. 3

Vouchery lub bony umożliwiające otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (wartość ustalana indywidualnie dla konkretnego pracownika) są przekazywane indywidualnym pracownikom według uznaniowych decyzji przełożonych. Decyzja co do przyznania świadczenia jest podejmowana w przypadku, gdy wymagane jest szczególne zaangażowanie danego pracownika w określony projekt w celu możliwego zmotywowania pracownika oraz zwiększenia jego dalszej efektywności i realizacji, a także w celu promowania wizerunku pracodawcy.

Ad. 4

Spółka oprócz spotkań integracyjnych w standardowej formie (bezpośrednio, osobiście) organizuje także spotkania integracyjne w formule online. Vouchery lub bony umożliwiające pracownikom otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu do wykorzystania w ramach spotkania integracyjnego zespołu lub Spółki (o identycznej wartości) są przekazywane pracownikom zgodnie z decyzjami przełożonych przed spotkaniem integracyjnym w formule online. Są to bony lub vouchery uprawniające do odebrania artykułów spożywczych, gotowych posiłków lub usług gastronomicznych wyłącznie w dniu integracji online. Zarówno bony, jak i vouchery nie umożliwiają pracownikom wypłaty środków pieniężnych, nie są także typowym środkiem płatniczym. Zakodowana w nich wartość umożliwia jedynie zakup ściśle określonych towarów lub usług w wyznaczonym miejscu i czasie.

Udział w spotkaniach integracyjnych jest co do zasady dobrowolny, jednakże mając na uwadze cel przyświecający organizacji opisywanych spotkań, Spółka oczekuje obecności pracownika na tego typu wydarzeniach.

Ad. 5

Upominki są przekazywane przez Spółkę indywidualnym pracownikom z okazji szczególnych wydarzeń lub okoliczności. Głównym celem upominków jest wyrażenie pracownikom gratulacji lub wdzięczności przez Spółkę lub podkreślenie roli pracowników w całokształcie działalności Spółki. Upominki nie są związane ze świadczeniem pracy przez pracowników, nie stanowią dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę, ich podstawowym celem nie jest motywowanie do bardziej efektywnej pracy. Niezależnie jednak, Spółce zależy na utrzymaniu dobrej atmosfery w pracy oraz dobrym wizerunku jako pracodawcy.

Otrzymanie upominków nie wynika z zawartych umów o pracę, regulaminu bądź innych aktów wewnętrznych.

Przekazywane upominki co do zasady mają charakter jednorazowy, nie są zdarzeniami powtarzalnymi. O przekazaniu upominku każdorazowo indywidualnie decyduje Spółka.

Upominki przekazywane są w formie rzeczowej lub w formie voucherów/bonów umożliwiających indywidualnym pracownikom otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu.

Aktualnie upominki przekazywane są z okazji jubileuszu lat pracy w Spółce (5, 10, 15 lat), zakończenia pracy w Spółce oraz narodzin dziecka. Dotychczas Spółka nie przekazywała pracownikom upominków z innych okazji, jednak nie wyklucza, że w przyszłości może rozważyć uhonorowanie pracowników drobnymi upominkami z innych okazji, np. ślubu pracownika. Spółka nie weryfikuje, czy pracownicy ostatecznie skorzystali z przysługujących im Benefitów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy finansowanie przez Spółkę paczek świątecznych dla pracowników stanowi dla tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, czy na Spółce ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie?
Czy finansowanie przez Spółkę voucherów lub bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu przekazywanych członkom konkretnego zespołu w okresach wytężonej pracy i szczególnego zaangażowania danego zespołu stanowi dla tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, czy na Spółce ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie?
Czy finansowanie przez Spółkę voucherów lub bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu przekazywanych indywidualnym pracownikom w przypadku konieczności szczególnego zaangażowania danego pracownika w określony projekt, w celu możliwego zmotywowania pracownika oraz zwiększenia jego dalszej efektywności i realizacji stanowi dla tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, czy na Spółce ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie?
Czy finansowanie przez Spółkę voucherów lub bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu do wykorzystania w ramach spotkania integracyjnego zespołu lub Spółki stanowi dla tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, czy na Spółce ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie?
Czy finansowanie przez Spółkę upominków w formie rzeczowej lub w formie voucherów /bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (wartość ustalana indywidualnie) z okazji szczególnych wydarzeń lub okoliczności stanowi dla tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, czy na Spółce ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie?

Zdaniem Wnioskodawcy, sfinansowanie przez Spółkę:

paczek świątecznych dla pracowników,
voucherów lub bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu przekazywanych członkom konkretnego zespołu w okresach wytężonej pracy i szczególnego zaangażowania danego zespołu,
voucherów lub bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu indywidualnym pracownikom zakup określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług przekazywanych indywidualnym pracownikom w przypadku konieczności szczególnego zaangażowania danego pracownika w określony projekt, w celu możliwego zmotywowania pracownika oraz zwiększenia jego dalszej efektywności i realizacji,
voucherów lub bonów umożliwiających pracownikom umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu do wykorzystania w ramach spotkania integracyjnego zespołu lub Spółki,
upominków rzeczowych lub w formie voucherów/bonów umożliwiających indywidualnym pracownikom otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (wartość ustalana indywidualnie) z okazji szczególnych wydarzeń lub okoliczności

nie stanowi dla tych pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 19, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W oparciu o regulację zawartą w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności; wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Art. 12 ust. 1 ustawy o PIT nie stanowi katalogu zamkniętego i wskazuje jedynie przykładowe przychody ze stosunku pracy. Powyższe oznacza, że przychodami ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, które są osiągane przez pracownika i skutkują u niego powstaniem przysporzenia majątkowego w związku z łączącym go z pracodawcą stosunkiem pracy (z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych).

Na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3) ustawy o PIT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. W konsekwencji przysporzenie, które może podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków od darowizn z dnia 28 lipca 1983 r. (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm.), wyłączone jest z opodatkowania PIT. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Zarówno ustawa o PIT, jak i ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia „darowizny”. Należy więc odwołać się do definicji zawartej w ustawie dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, 2320). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Na tle art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), dalej: „Wyrok TK”, sformułował ogólne kryteria, według których konkretne świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika może zostać zakwalifikowane do przychodów nieodpłatnych ze stosunku pracy.

Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

„po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”

Powyższe trzy warunki muszą zostać spełnione łącznie.

Jednocześnie niezależnie od tego czy świadczenie dokonywane jest w formie świadczenia pieniężnego czy niepieniężnego po stronie pracownika musi pojawić się dochód w postaci powiększenia aktywów - na skutek wypłaty pieniędzy albo do zaoszczędzenia wydatków - na skutek świadczenia rzeczowego lub w formie usługi.

Jak zostało wskazane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2019 r., II FSK 3531/17, LEX nr 2744516): „świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, niezależnie od tego czy są dokonywane w formie pieniężnej czy w formie świadczenia rzeczowego lub usługi, aby podlegały opodatkowaniu muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub usługi.

Ad. 1

W ocenie Spółki świadczenie w formie paczek świątecznych nie stanowi dla pracownika przychodu, ponieważ po pierwsze świadczenie jest realizowane w interesie pracodawcy, po drugie nie przynosi pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść.

Spółka finansuje paczki świąteczne w szczególności w celu zwiększenia motywacji po stronie pracowników, zwiększenia zainteresowania Spółką ze strony potencjalnych kandydatów oraz wzmocnienia swojego wizerunku jako pracodawcy. W ocenie Spółki świadczenia te uatrakcyjniają jej ofertę jako pracodawcy na rynku oraz wzmacniają tym samym jej konkurencyjność w branży IT. Spółka dokonuje finansowania paczek świątecznych we własnym interesie.

Paczki świąteczne nie przynoszą korzyści pracownikowi w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. Nie sposób bowiem uznać, że gdyby nie wręczona pracownikowi przez pracodawcę paczka świąteczna, pracownik samodzielnie dokonałby zakupu tego rodzaju produktów. Elementy paczki są dobierane ze szczególną starannością i z uwzględnieniem jej wyjątkowego, świątecznego charakteru.

Niezależnie zatem od tego, że pracownik korzysta ze świadczenia dobrowolnie (świadczenie zostaje spełnione za zgodą pracownika) oraz korzyść ta jest wymierna (istnieje możliwość określenia wartości paczki oraz przypisania jej indywidualnemu pracownikowi), ze względu na inne przesłanki wskazane powyżej (interes pracodawcy oraz brak korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku), w ocenie Spółki nie dochodzi do powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

Ad. 2 i Ad. 3

W ocenie Spółki świadczenia w formie voucherów lub bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu, przekazywanych członkom konkretnego zespołu w okresach wytężonej pracy i szczególnego zaangażowania danego zespołu lub przekazywanych indywidualnym pracownikom w przypadku konieczności szczególnego zaangażowania danego pracownika w określony projekt, w celu możliwego zmotywowania pracownika oraz zwiększenia jego dalszej efektywności i realizacji nie generują po stronie pracowników przychodu.

Spółka finansuje tego rodzaju świadczenia w swoim interesie, tj. w celu zwiększenia motywacji i efektywności pracowników w okresach wytężonej pracy lub przy realizacji niestandardowych projektów, wymagających zwiększonego zaangażowania. Świadczenia są otrzymywane przez pracowników, którzy rzeczywiście uczestniczą w powyższych działaniach lub projektach (jest to cały zespół lub poszczególne osoby).

Gdyby nie otrzymany bon lub voucher na konkretnego rodzaju towary lub usługi, pracownik prawdopodobnie nie dokonałby zakupu określonych towarów lub usług samodzielnie. Co istotne wręczenie pracownikom bonów lub voucherów jest w ocenie Spółki związane z wykonywaniem obowiązków służbowych - gdyby nie konieczność zwiększonego zaangażowania po stronie pracowników, pracownicy nie otrzymaliby od pracodawcy voucherów lub bonów.

Niezależnie zatem od tego, że pracownik korzysta ze świadczenia dobrowolnie (świadczenie zostaje spełnione za zgodą pracownika) oraz korzyść ta jest wymierna (istnieje możliwość określenia wartości oraz przypisania jej indywidualnemu pracownikowi), ze względu na inne przesłanki wskazane powyżej (interes pracodawcy oraz brak korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku), w ocenie Spółki nie dochodzi do powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

Powyższe stanowisko Spółki, na gruncie nieco odmiennych stanów faktycznych, jednak wskazujące, że w związku z otrzymaniem przez pracowników świadczeń związanych ze wzmożonym wysiłkiem (ze względu na wykonywanie pracy w godzinach nadliczbowych) po stronie tych pracowników nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia znajduje potwierdzenie m.in.:

w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2019 r. (0113-KDIPT2-3.4011.313.2019.2.ID): „Wnioskodawca zapewnia ciepły posiłek pracownikom wykonującym pracę w godzinach nadliczbowych w celu zwiększenia ich efektywności oraz motywacji pracowników do pracy w wymiarze nadliczbowym. Działania Wnioskodawcy mają na celu minimalizację opóźnień w wykonywanych pracach (poprzez zminimalizowanie czasu niezbędnego na spożycie posiłku) oraz zapewnienie właściwego poziomu sprawności i koncentracji pracowników wykonujących pracę w godzinach nadliczbowych, a także zmotywowanie pracowników do niezbędnej pracy w godzinach nadliczbowych i wyeliminowanie wśród pracowników niezadowolenia z konieczności pozostania w pracy. Wobec powyższego, skorzystanie przez pracowników ze świadczenia w postaci bezpłatnych posiłków niewątpliwie następować będzie za zgodą pracownika, niemniej świadczenia te nie będą spełnione w interesie pracownika, ale w interesie pracodawcy oraz nie przyniosą pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Zapewnienie posiłków leżeć będzie wyłącznie w interesie pracodawcy, a nie samych pracowników, którzy - gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków pracowniczych - nie mieliby powodu do korzystania z tej usługi.”
w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.665.2018.3.KS: „Wobec powyższego, skorzystanie przez pracowników ze świadczenia w postaci bezpłatnych posiłków niewątpliwie następować będzie za zgodą pracownika, niemniej świadczenia te nie będą spełnione w interesie pracownika, ale w interesie pracodawcy oraz nie przyniosą pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Zapewnienie posiłków leżeć będzie wyłącznie w interesie pracodawcy, a nie samych pracowników, którzy - gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków pracowniczych - nie mieliby powodu do korzystania z tej usługi. Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, powołane przepisy prawa podatkowego oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. należy uznać, że sfinansowanie przez Wnioskodawcę posiłków pracownikom wykonującym pracę w wymiarze nadliczbowym, nie generuje po stronie tych pracowników przychodu do opodatkowania. Wydatki te ponoszone będą bowiem w interesie pracodawcy, a co za tym idzie pracownicy nie otrzymają od Wnioskodawcy jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego, ponieważ świadczenia te pozostają w związku z pracą w godzinach nadliczbowych. Wobec powyższego, na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.”
w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2020 r. (0114-KDIP3-1.4011.311.2020.2.MG): „Świadczenie pracy w okresie wzmożonej ilości pracy (np. szczyt sprzedażowy przed świętami) wiąże się ze zwiększonym wysiłkiem fizycznym i z wyższym poziomem stresu. Powyższe czynniki mają znaczny wpływ na produktywność osób zatrudnionych, której obniżenie może przekładać się na straty finansowe dla Spółki. Decyzja Spółki o zapewnieniu osobom zatrudnionym Posiłków w okresie wzmożonej pracy jest podyktowana zamiarem przeciwdziałania negatywnym efektom powyższego stanu rzeczy, gdyż świadczenie to: zwiększa motywację tych osób i poprawia ich efektywność, przekłada się na wydajność osób zatrudnionych, co wiąże się ze zwiększonymi zyskami Spółki, pozytywnie wpływa na wizerunek Spółki na rynku pracy. W ocenie Spółki zakup Posiłków przez Spółkę nie zaoszczędza osobie zatrudnionej jakiegokolwiek wydatku, który to wydatek osoba ta musiałaby ponieść. Nie można bowiem przyjąć odgórnego założenia, że gdyby nie udostępnione wyżywienie organizowane przez Spółkę, to osoba zatrudniona wydałaby pieniądze na zakup Posiłku w zewnętrznym punkcie gastronomicznym. Powyższe argumenty, zdaniem Spółki przesądzają, iż wydatki na Posiłki w okresie wzmożonej ilości pracy nie stanowią po stronie osób zatrudnionych dodatkowego przychodu, a w konsekwencji, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.”

Ad. 4

W ocenie Spółki świadczenia w formie voucherów lub bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu, do wykorzystania w ramach spotkania integracyjnego zespołu lub Spółki w formule online w celu zintegrowania pracowników, wzmocnienia między nimi relacji oraz w celu zwiększenia motywacji i efektywności w pracy nie generują po stronie pracowników przychodu.

Główną korzyść wynikającą ze świadczeń odnosi pracodawca, z których kluczową jest właśnie zintegrowanie pracowników i wzmocnienie relacji w zespołach, a tym samym długofalowe zwiększenie motywacji i efektywności pracowników.

Dodatkowo, ze względu na konieczność rotacji pracowników, integracja w ramach zespołów projektowych jest szczególnie ważna i umożliwia usprawnienie komunikacji pomiędzy pracownikami oraz zwiększenie efektywności na projektach.

Taki element integracji jest także szczególnie istotny w trakcie pandemii COVID-19, podczas której inne formy integracji są wykluczone. Aktualnie wyraźnie zauważalny jest także rosnący trend pracy zdalnej, którą Spółka po zakończeniu pandemii także planuje utrzymać.

W ocenie Spółki bony lub vouchery nie przynoszą korzyści pracownikowi w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W ramach wręczenia pracownikowi bonu lub vouchera nie dochodzi do zwiększenia aktywów (wypłaty pieniędzy). W ocenie Spółki nie sposób także uznać, że dochodzi do zaoszczędzenia wydatku. Gdyby nie otrzymany bon lub voucher na konkretnego rodzaju towary lub usługi, pracownik prawdopodobnie nie dokonałby zakupu określonych towarów lub usług samodzielnie. Pracownik wykorzystuje bony lub vouchery wyłącznie w celu uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym organizowanym przez pracodawcę.

Niezależnie zatem od tego, że pracownik korzysta ze świadczenia dobrowolnie (świadczenie zostaje spełnione za zgodą pracownika) oraz korzyść ta jest wymierna (istnieje możliwość określenia wartości oraz przypisania jej indywidualnemu pracownikowi), ze względu na inne przesłanki wskazane powyżej (interes pracodawcy oraz brak korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku), w ocenie Spółki nie dochodzi do powstania przychodu po stronie pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

Powyższe stanowisko Spółki, zgodnie z którym w związku z uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym, po stronie tych pracowników nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia znajduje potwierdzenie m.in. w:

Wyroku TK: „obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.”
interpretacji indywidualnej z dnia 16 stycznia 2020 r. (0114-KDIP3-2.4011.548.2019.3.MZ): „udział pracowników w wycieczce, mającej charakter dobrowolny i dostępny dla wszystkich pracowników, dofinansowanej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, która ma na celu integrację pracowników, co pozytywnie wpłynie na wzajemne relacje w pracy, zwiększy motywację i efektywność w pracy, nie stanowi dla pracowników przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji po stronie pracowników nie powstał przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś na pracodawcy - w tym zakresie - nie ciążą obowiązki płatnika.”
interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2019 r. (0114-KDIP3-2.4011.165.2019.2.LS): „Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział pracowników Banku w spotkaniach integracyjnych, opłaconych ze środków obrotowych Banku, mających na celu integrację pracowników, poprawę relacji między nimi, poprawy efektywności wykonywanych przez pracowników zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego. Zatem, opłacenie przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych kosztów ww. spotkań integracyjnych nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”
interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2019 r. (0113-KDIPT2-3.4011.571.2018.3.SJ): „Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział pracowników w 3-dniowej wycieczce krajowej, opłaconej ze środków obrotowych przedsiębiorstwa, mającej na celu integrację pracowników, poprawę relacji między nimi, poprawy efektywności wykonywanych przez pracowników zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego. Zatem, opłacenie przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych kosztów ww. wycieczki nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Ad. 5

W ocenie Spółki świadczenia w formie upominków rzeczowych lub w formie voucherów/bonów umożliwiających indywidualnym pracownikom otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (wartość ustalana indywidualnie) przekazywane z okazji szczególnych wydarzeń lub okoliczności nie generują po stronie pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Spółki upominki przekazywane pracownikom jako forma wdzięczności, gratulacji czy uhonorowania ze względu na szczególne okoliczności (np. jubileusz pracy, narodziny dziecka) stanowią darowiznę, a nie przychód ze stosunku pracy.

Poprzez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. W ocenie Spółki, przekazywanie tego rodzaju upominków spełnia istotne warunki umowy darowizny, tj. w przedmiotowej sytuacji dochodzi do świadczenia kosztem majątku darczyńcy na rzecz obdarowanego, przy jednoczesnym braku ekwiwalentu ze strony obdarowanego. Upominki nie stanowią dodatkowego wynagrodzenia dla pracownika za wykonywane obowiązki, nie są także dodatkowym świadczeniem pieniężnym uzyskiwanym nieodpłatnie, mającym związek ze świadczeniem pracy przez pracownika. Wręczane są jednostronnie w celu uhonorowania pracownika lub pogratulowania mu z okazji szczególnych okoliczności. Pracownicy nie oczekują także tego rodzaju świadczeń ze strony Spółki - upominki są przekazywane z wyłącznej inicjatywy Spółki. Dodatkowo ich otrzymanie nie wynika z zawartych umów o pracę, regulaminu bądź innych aktów wewnętrznych. Ewentualny dodatkowy efekt w postaci promowania wizerunku pracodawcy, czy dobrej atmosfery w miejscu pracy jest efektem ubocznym (nie podstawowym). Tym samym, upominki otrzymywane przez pracowników z okazji szczególnych okoliczności (które mają na celu uhonorowanie pracownika/pogratulowanie mu) podlegają przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, i jako takie na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT są wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z przedmiotowego tytułu na Spółce, jako płatniku, nie ciąży obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Spółka wskazuje, że stanowisko, zgodnie z którym upominki uzyskane przez pracowników nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji, gdy przyznawane są w celu uhonorowania pracownika, przekazania mu gratulacji itp., znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2019 r. (0115-KDIT2-2.4011.266.2019.1.BK): „Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane przepisy prawa podatkowego oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, uznać należy, że okolicznościowe Prezenty (upominki) od Wnioskodawcy dla Pracowników z okazji przejścia na emeryturę bądź wieloletniego jubileuszu pracy u Wnioskodawcy, jako darowizny nie będą stanowić nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy ze względu na charakter czynności mającej na celu nieekwiwalentne i jednostronne obdarowanie Pracowników.

W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość wręczonych Pracownikom przez Wnioskodawcę Prezentów (upominków) z okazji i w okolicznościach wskazanych we wniosku, nie będzie stanowić dla nich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem z ww. tytułu na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 31 ustawy”;

interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2021 r. (0115-KDIT2.4011.868.2020.1.MD): „W rezultacie stwierdzić należy, że obdarowywanie pracowników przez Wnioskodawczynię prezentami stanowiącymi formę gratulacji, uhonorowania ważnych okazji w ich życiu, które nie mają związku z wykonywaną pracą czy jej rezultatami, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość wręczanych pracownikom przez Wnioskodawczynię prezentów z okazji ważnego zdarzenia w życiu pracowników Wnioskodawczyni, np. z okazji ślubu lub narodzin dziecka, nie stanowi dla nich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem z ww. tytułu na Wnioskodawczyni nie ciążą obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, o których mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowy obowiązek nie będzie ciążył na Wnioskodawczyni również w latach przyszłych pod warunkiem, że nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy.”

Do kwestii obdarowania pracowników przez pracodawcę odniósł się także Trybunał Konstytucyjny w Wyroku TK: „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które - nawet nieujęte w umowie o pracę - w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r Nr 93, poz. 768, ze zm.).”

Podsumowując, w opinii Spółki w przedstawionym stanie faktycznym nie będą spełnione warunki do uznania, że po stronie zatrudnionych przez Spółkę pracowników w związku z finansowaniem Benefitów powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym - do uznania, że na Spółce ciążą w związku z tym obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej braku obowiązków płatnika w związku z przekazaniem pracownikom paczek świątecznych, voucherów lub bonów (pytanie Nr 1, 2 i 3), natomiast prawidłowe w pozostałym zakresie (pytanie Nr 4 i 5).

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

obliczenie,
pobranie,
wpłacenie

- podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, w myśl art. 11 ust. 2a ustawy ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich dokonywania, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca do przychodów ze stosunku pracy zalicza bowiem nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy (produktu), wykonania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub praw.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Jednocześnie należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają legalnej definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 2-2b oraz art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” - w kontekście świadczeń pracowniczych - była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 wskazał na obiektywne kryteria, którymi należy się kierować przy określaniu, czy w analizowanym przypadku mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem na rzecz pracownika. Przede wszystkim kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leży w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w majątku pracownika. Zastosowanie tego obiektywnego kryterium wyróżnienia świadczeń będących przychodem pracownika, zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, prowadzi do wniosku, że zaoszczędzenie wydatku przez pracownika może stanowić przysporzenie objęte podatkiem dochodowym. Taka ocena jest jednak poprawna tylko wtedy, gdy świadczenia te pracodawca spełnia na wniosek pracownika lub dysponując uprzednią zgodą pracownika na ich przyjęcie. Zgoda pracownika na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie - z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej - jest celowe i przydatne, leży w jego interesie.

W konsekwencji, „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)”.

Ponadto warunkiem uznania, że dane świadczenie w naturze stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów podatkowych jest faktyczne otrzymanie świadczenia przez pracownika.

W świetle powyższego, dla uznania świadczenia za przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik musi świadczenie otrzymać, świadczenie musi być spełnione w jego interesie i za jego zgodą, musi być korzystne dla pracownika, a uzyskana korzyść musi być wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi.

W niniejszej sprawie Spółka, w celu wzmocnienia wzajemnej integracji pomiędzy pracownikami, zapewnienia lepszej komunikacji, zwiększenia efektywności i wydajności pracowników, stałego promowania dobrego wizerunku pracodawcy oraz w celu zapewnienia lepszej realizacji celów organizacji pracy, stworzyła system świadczeń pozapłacowych dla pracowników. Benefity finansowane są ze środków obrotowych Spółki. W ramach świadczeń pozapłacowych w Spółce funkcjonują: paczki świąteczne, (otrzymywane raz w roku w okresie bożonarodzeniowym, o identycznej wartości); Vouchery lub bony umożliwiające pracownikom danego zespołu otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (o identycznej wartości); vouchery lub bony umożliwiające indywidualnym pracownikom otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (wartość ustalana indywidualnie); vouchery lub bony umożliwiające pracownikom danego zespołu lub Spółki otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu do wykorzystania w ramach spotkania integracyjnego zespołu lub Spółki w formule online (o identycznej wartości); upominki rzeczowe lub w formie voucherów/bonów umożliwiających indywidualnym pracownikom otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (wartość ustalana indywidualnie) z okazji szczególnych wydarzeń lub okoliczności.

Przenosząc przedstawione we wniosku stany faktyczne na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki odnośnie pytania Nr 1, 2 i 3.

Wątpliwości Spółki w zakresie pytania Nr 1 budzi kwestia finansowania przez Spółkę pracownikom paczek świątecznych, tj. czy na Spółce w związku z tym ciążą obowiązki płatnika.

Paczki świąteczne, o identycznej wartości dla wszystkich pracowników są przekazywane raz w roku w okresie bożonarodzeniowym. W skład paczek mogą wchodzić zarówno różnego rodzaju artykuły, jak i bony lub vouchery.

Spółka twierdzi, że świadczenie w formie paczek świątecznych nie stanowi dla pracownika przychodu, ponieważ świadczenie jest realizowane w interesie pracodawcy, nie przynosi pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, natomiast Spółka finansuje je w szczególności w celu zwiększenia motywacji po stronie pracowników, zwiększenia zainteresowania Spółką ze strony potencjalnych kandydatów oraz wzmocnienia wizerunku jako pracodawcy i wzmocnienia konkurencyjności w branży.

Zdaniem tut. organu, twierdzenie Spółki, że niezależnie od tego, że pracownik korzysta ze świadczenia dobrowolnie (świadczenie zostaje spełnione za zgodą pracownika) oraz korzyść ta jest wymierna (istnieje możliwość określenia wartości paczki oraz przypisania jej indywidualnemu pracownikowi), to jednak ze względu na interes pracodawcy oraz brak korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, jest nieprawidłowe.

Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się bowiem zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika oraz wartość innych nieodpłatnych świadczeń. Do świadczeń nieodpłatnych zaliczyć należy, tak jak w niniejszej sprawie wartość paczek świątecznych przekazanych pracownikom, z uwagi na brak możliwości zwolnienia z opodatkowania tego przychodu w oparciu o zwolnienie przedmiotowe zawarte w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie ustawodawca na podstawie pkt 67 ustawy zwolnił z opodatkowania wartość takich świadczeń, jednakże sfinansowanych przez pracodawcę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1.000 zł.

Uznać zatem należy, że po stronie pracowników, w związku z przekazaniem przez Spółkę paczek świątecznych o określonej wartości, finansowanych ze środków obrotowych Spółki, dochodzi do powstania przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Spółce ciążą obowiązki płatnika, określone w cytowanych powyżej art. 31 i 38 ww. ustawy.

Błędne jest także stanowisko Spółki odnośnie pytania Nr 2 i 3, które dotyczą finansowanie przez Spółkę voucherów lub bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu, przekazywanych członkom konkretnego zespołu w okresach wytężonej pracy i szczególnego zaangażowania danego zespołu oraz indywidualnym pracownikom w przypadku konieczności szczególnego zaangażowania danego pracownika w określony projekt, w celu możliwego zmotywowania pracownika oraz zwiększenia jego dalszej efektywności i realizacji, tj. że nie stanowią dla tych pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

Należy zauważyć, że vouchery lub bony umożliwiające otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu, przekazywane są uznaniowo członkom konkretnego zespołu w okresach wytężonej pracy i szczególnego zaangażowania danego zespołu, które jest konieczne z punktu widzenia Spółki w przypadku realizacji niestandardowych projektów lub wymagających dużego nakładu pracy oraz indywidualnym pracownikom według uznaniowych decyzji przełożonych (wartość ustalana indywidualnie na konkretnego pracownika), w przypadku, gdy wymagane jest szczególne zaangażowanie danego pracownika w określony projekt w celu możliwego zmotywowania pracownika oraz zwiększenia jego dalszej efektywności i realizacji, a także w celu promowania wizerunku pracodawcy.

Jak Spółka sama wskazała we własnym stanowisku odnośnie pytania Nr 2 i 3 „(...) Co istotne wręczenie pracownikom bonów lub voucherów jest w ocenie Spółki związane z wykonywaniem obowiązków służbowych - gdyby nie konieczność zwiększonego zaangażowania po stronie pracowników, pracownicy nie otrzymaliby od pracodawcy voucherów lub bonów.”

Tym samym przekazywanie pracownikom przez Spółkę voucherów lub bonów za wykonywanie obowiązków służbowych należy uznać jako wynagrodzenie ze stosunku pracy, przekazane nie w formie wypłaty pieniężnej, ale w postaci przekazanego świadczenia nieodpłatnego, które należy przypisać do przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy i opodatkować.

Pomimo, że jak Spółka twierdzi finansuje tego rodzaju świadczenia w swoim interesie, w celu zwiększenia motywacji i efektywności pracowników, to jednak świadczenia te przynoszą korzyść pracownikom, za ich zgodą powiększają aktywa pracowników, za wykonywana pracę na rzecz pracodawcy.

W związku z powyższym przekazywane pracownikom przez Spółkę vouchery lub bony, o których mowa w pytaniu Nr 2 i 3 stanowią dla tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a tym samym na Spółce ciążą obowiązki płatnika, stosownie do treści art. 31 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawidłowe jest natomiast stanowisko Spółki odnośnie pytania Nr 4, dotyczącego finansowania przez Spółkę voucherów lub bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu, do wykorzystania w ramach spotkania integracyjnego zespołu lub Spółki, tj. czy stanowi dla tych pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym ustalenia czy na Spółce ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

Vouchery lub bony umożliwiające pracownikom otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu do wykorzystania w ramach dobrowolnych spotkania integracyjnego zespołu lub Spółki (o identycznej wartości) są przekazywane pracownikom zgodnie z decyzjami przełożonych przed spotkaniem integracyjnym. Są to bony lub vouchery uprawniające do odebrania artykułów spożywczych, gotowych posiłków lub usług gastronomicznych wyłącznie w dniu integracji online. Bony i vouchery nie umożliwiają pracownikom wypłaty środków pieniężnych, zakodowana w nich wartość umożliwia zakup ściśle określonych towarów lub usług w wyznaczonym miejscu i czasie.

Zgodzić należy się ze stanowiskiem Spółki, że główną korzyść w zaistniałej sytuacji odnosi pracodawca, gdzie zintegrowanie pracowników przyczynia się do długofalowego zwiększenia motywacji i efektywności pracowników.

Pomimo, że pracownik korzysta ze świadczenia dobrowolnie i świadczenie zostaje spełnione za jego zgodą oraz istnieje możliwość określenia wartości oraz przypisania jej indywidualnemu pracownikowi, to jednak nie jest ono w jego interesie i nie stanowi zapłaty za świadczoną pracę na rzecz pracodawcy. Pracownik wykorzystuje bowiem bony lub vouchery wyłącznie w celu uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym organizowanym przez pracodawcę, które organizowane jest w interesie pracodawcy, w celu zwiększenia motywacji i efektywności pracy pracowników.

Tym samym finansowanie przez Spółkę voucherów lub bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu do wykorzystania w ramach spotkania integracyjnego zespołu lub Spółki nie stanowi dla tych pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

Potwierdzić należy także prawidłowość stanowiska Spółki odnośnie pytania Nr 5, dotyczącego finansowania przez Spółkę upominków w formie rzeczowej lub w formie voucherów /bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (wartość ustalana indywidualnie) z okazji szczególnych wydarzeń lub okoliczności, tj. że nie stanowi dla tych pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, że na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

W opisie stanu faktycznego Spółka wskazała, że upominki są przekazywane przez Spółkę pracownikom z okazji szczególnych wydarzeń lub okoliczności, tj. z okazji jubileuszu lat pracy w Spółce, zakończenia pracy w Spółce oraz narodzin dziecka. Upominki nie są związane ze świadczeniem pracy przez pracowników i nie stanowią dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę, nie są też czynnikiem motywacyjnym do bardziej efektywnej pracy. Otrzymanie upominków nie wynika z zawartych umów o pracę, regulaminu bądź innych aktów wewnętrznych. Głównym celem upominków jest wyrażenie pracownikom gratulacji lub wdzięczności przez Spółkę lub podkreślenie roli pracowników w całokształcie działalności Spółki.

W art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zacytowany przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Przy czym zaznaczyć należy, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak już wyżej wskazano, kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które - nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

W rezultacie stwierdzić należy, że wartość upominków z okazji szczególnych wydarzeń lub okoliczności przekazywanych przez Spółkę pracownikom, które nie stanowią dla pracowników dodatkowej gratyfikacji/wynagrodzenia za wykonywaną pracę, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekazywane pracownikom przez Spółkę upominki, o których mowa we wniosku, nie stanowią dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem finansowanie przez Spółkę upominków w formie rzeczowej lub w formie voucherów /bonów umożliwiających otrzymanie określonych towarów lub skorzystanie z określonych usług w oznaczonym terminie i miejscu (wartość ustalana indywidualnie) z okazji szczególnych wydarzeń lub okoliczności nie stanowi dla tych pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczenie to dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin