Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.425.2020.5.RR
z 24 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2021 r. (data wpływu 20 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udzielaniem nieoprocentowanych pożyczek (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, jako Organ podatkowy pierwszej instancji, postanowieniem z 7 lipca 2021 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.425.2021.2.RR (doręczonym w dniu 14 lipca 2021 r.) odmówił wszczęcia postępowania w sprawie ww. wniosku w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Na postanowienie z 7 lipca 2021 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.425.2021.2.RR, w dniu 16 lipca 2021 r. w wymaganym przepisami prawa terminie, zostało wniesione zażalenie, w którym Strona wystąpiła o uchylenie w całości ww. postanowienia oraz wydanie interpretacji w zakresie pytania nr 4.

Uwzględniając zażalenie Strony, Organ odwoławczy postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2021 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.425.2021.3.SJ (doręczonym w dniu 17 sierpnia 2021 r.) uchylił w całości zaskarżone postanowienie z dnia 7 lipca 2021 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.425.2021.2.RR oraz przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Organ podatkowy pierwszej instancji.

Pismem z dnia 19 sierpnia 2021 r., 0113-KDIPT2-3.4011.425.2021.4.RR (doręczonym w dniu 19 sierpnia 2021 r.), Organ podatkowy na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi w dniu 20 sierpnia 2021 r. wpłynęło pismo z dnia 20 sierpnia 2021 r., stanowiące uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (po uzupełnieniu):

Wnioskodawca (i) jest spółką akcyjną zarejestrowaną w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 29 grudnia 2020 r., (ii) posiada siedzibę i miejsce faktycznego zarządu na terenie Polski oraz (iii) jest rezydentem podatkowym w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”) w Polsce, tj. posiada tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku CIT w Polsce. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT czynnym.

Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie działalności gospodarczej związanej z udostępnieniem serwisu/aplikacji (dalej: „Aplikacja”), której użytkownikami będą pracodawcy (dalej: „Pracodawcy”) i ich pracownicy (dalej: „Pracownicy”). Umowa na użytkowanie Aplikacji będzie zawarta z Pracodawcą. Pracodawca będzie decydował, którzy Pracownicy będą mogli korzystać z Aplikacji. Działalność udzielania pożyczek jako przedmiot działalności Wnioskodawcy będzie ujawniony w KRS.

Za pośrednictwem Aplikacji Wnioskodawca będzie oferował możliwość zaciągnięcia krótkoterminowej pożyczki pieniężnej (dalej: „Pożyczka”) przez Pracowników danego Pracodawcy. Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek na rzecz osób fizycznych, które to pożyczki są regulowane przepisami ustawy o kredycie konsumenckim oraz będzie podmiotem wpisanym do rejestru instytucji pożyczkowych prowadzonym przez Komisję Nadzoru Finansowego.

Następnie w dniu wypłaty wynagrodzenia należnego Pracownikowi, Pracodawca dokona potrącenia zobowiązań Pracownika z tytułu Pożyczki udzielonej mu przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji wynagrodzenie Pracownika zostanie pomniejszone o zobowiązania Pracownika z tytułu Pożyczki należne na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca otrzyma zwrot kwoty wraz ze stosownymi odsetkami z tytułu udzielonej Pracownikowi Pożyczki, jednakże podmiotem, który dokona faktycznego zwrotu kwoty Pożyczki będzie Pracodawca danego Pracownika.

Zgodnie z założeniami, Pożyczka będzie nieoprocentowana dla Pracownika, a Wnioskodawca będzie osiągał przychody z tytułu subskrypcji Aplikacji (udostępnienia oprogramowania, opłata stała pobierana od Pracodawcy za pożyczoną określoną wartość pieniędzy przez Pracownika, dalej: „Opłata Subskrypcyjna”).

W piśmie z dnia 20 sierpnia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że zawarta w opisie sprawy informacja, że Wnioskodawca otrzyma „zwrot kwoty wraz z stosownymi odsetkami, z tytułu udzielonej Pracownikowi Pożyczki (…)” została wskazana omyłkowo. Pożyczka będzie dla Pracownika nieoprocentowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we wniosku, przychody Wnioskodawcy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (Opłaty Subskrypcyjnej) będą stanowić przychody z tzw. „innych źródeł” na gruncie ustawy o CIT?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we wniosku, przychód z tytułu Opłaty Subskrypcyjnej należy rozpoznać na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, tj. w momencie zawarcia umowy z Pracodawcą?
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we wniosku, w związku z brakiem oprocentowania po stronie Pracownika z tytułu udzielonej przez Wnioskodawcę Pożyczki, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu na gruncie podatku CIT od tzw. „utraconych korzyści”?
4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, w związku z brakiem oprocentowania po stronie Pracownika z tytułu udzielonej przez Wnioskodawcę Pożyczki, u Pracownika nie wystąpi przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w podatku dochodowym od osób fizycznych, a na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika?
5. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we wniosku, działalność Wnioskodawcy polegająca na udzielaniu Pożyczek jest co do zasady zwolniona od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT? (oznaczone we wniosku nr 5)
6. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we wniosku, udostępnienie Aplikacji stanowi czynność wchodzącą w skład kompleksowej usługi udzielania Pożyczek, a osiągane z tytułu Opłaty Subskrypcyjnej wynagrodzenie może korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT? (oznaczone we wniosku nr 6)
7. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 6 za nieprawidłowe, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we wniosku, udostępnienie Aplikacji stanowi czynność niewchodzącą w skład kompleksowej usługi udzielania Pożyczek, a osiągane z tytułu Opłaty Subskrypcyjnej wynagrodzenie jest opodatkowane podatkiem VAT niekorzystającym ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT? (oznaczone we wniosku nr 7)
8. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 6 za nieprawidłowe, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we wniosku, w związku z faktem że udostępnienie Aplikacji stanowi czynność niewchodzącą w skład kompleksowej usługi udzielania Pożyczek, a osiągane z tytułu Opłaty Subskrypcyjnej wynagrodzenie jest opodatkowane podatkiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania podatku VAT z tytułu zakupów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w pełnej wysokości (bez zastosowania proporcji o której mowa w art. 90 ustawy o VAT)? (oznaczone we wniosku nr 8)
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 4 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w odniesieniu do pozostałych pytań zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest Jego stanowisko, iż w zdarzeniu przyszłym, przedstawionym we wniosku, w związku z brakiem oprocentowania po stronie Pracownika z tytułu udzielonej przez Wnioskodawcę Pożyczki, u Pracownika nie wystąpi przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w podatku dochodowym od osób fizycznych, a na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.

W myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Biorąc pod uwagę cytowany przepis należy stwierdzić, że na gruncie Kodeksu cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Niemniej jednak umowa ta może mieć charakter odpłatny.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli strony w umowie pożyczki zastrzegą brak odpłatności w postaci odsetek, to fakt ten nie będzie rodził skutków podatkowych w postaci uzyskania przez pożyczkobiorcę (nieprowadzącego działalności gospodarczej) nieodpłatnego świadczenia.

W konsekwencji, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki jest obojętne podatkowo. Tak, przykładowo:

• interpretacja podatkowa z dnia 19 stycznia 2018 r., nr 0114-KDIP3 -2.4011.318.2017.1.KW1;
  

• interpretacja podatkowa z dnia 12 lipca 2016 r., nr IPPB2/4511-447/16-2/MK1;
  

• interpretacja podatkowa z dnia 14 lutego 2018 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.68.2018.1.DJ.
  
  

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, m.in. osoby prawne, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów oraz przesłać ją podatnikowi (w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym) oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania (w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym).

Zgodnie z interpretacją podatkową z dnia 19 stycznia 2018 r., nr 0114-KDIP3 -2.4011.318.2017.1.KW1: „stwierdzić należy, że jeżeli strony umowy pożyczki ustalą, że pożyczka zostanie udzielona nieodpłatnie, tj. umowa nie będzie przewidywała obowiązku naliczania oraz płatności odsetek, to oznacza, że udzielona pożyczka ma charakter nieodpłatny. Skoro tak, to zawierane przez Wnioskodawcę umowy nieoprocentowanych pożyczek nie spowodują powstania po stronie pożyczkobiorcy przychodów a tym samym po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika, o których mowa w art. 42a [ustawy o PIT]”.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że w przypadku gdy Pożyczka będzie udzielana przez Wnioskodawcę na rzecz Pracownika jako osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej i niepracownika Wnioskodawcy, to w przypadku gdy Pożyczka będzie nieodpłatna to będzie to zdarzenie obojętne podatkowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wskazuje, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast art. 11 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.).

Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 42a ust.1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Umowa pożyczki uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., 1740, z późn. zm.).

W myśl art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Biorąc pod uwagę cytowany przepis należy stwierdzić, że na gruncie Kodeksu cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Niemniej jednak umowa ta może mieć charakter odpłatny. Odpłatność można ustalić w różny sposób, np. w postaci oprocentowania wyrażonego w pieniądzu, przeniesienia własności rzeczy oznaczonych co do tożsamości, zezwolenia na korzystanie z rzeczy, udziału w zysku osiągniętym przez pożyczkobiorcę.

Należy podkreślić, że jeżeli strony w umowie pożyczki zastrzegą brak odpłatności w postaci odsetek, to fakt ten nie będzie rodził skutków podatkowych w postaci uzyskania przez pożyczkobiorcę nieodpłatnego świadczenia.

W konsekwencji, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki jest obojętne podatkowo.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w przypadku gdy pożyczka zostanie udzielona nieodpłatnie, tj. umowa na użytkowanie Aplikacji nie będzie przewidywała obowiązku naliczania oraz płatności odsetek, to będzie oznaczać, że udzielona Pracownikom danego Pracodawcy pożyczka będzie miała charakter nieodpłatny. Skoro tak, to udzielanie przez Wnioskodawcę ww. Pracownikom nieoprocentowanych pożyczek nie spowoduje powstania po Ich stronie przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie będzie rodzić po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika, o których mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Innymi słowy, w związku z brakiem oprocentowania po stronie ww. Pracownika z tytułu udzielonej przez Wnioskodawcę pożyczki, u Pracownika nie wystąpi przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w podatku dochodowym od osób fizycznych, a na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika na podstawie art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.