Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.259.2021.1.BD
z 27 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 maja 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP tego samego dnia), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania w Polsce zakładu Spółki skutkującego opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania w Polsce zakładu Spółki skutkującego opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

(…) zwana dalej „Spółką” lub „Wnioskodawcą” jest spółką zarejestrowaną i mającą siedzibę w Stanach Zjednoczonych. Spółka nie prowadzi obecnie żadnej działalności gospodarczej w Polsce.

Głównym obszarem działalności Spółki jest audyt oprogramowania. Ponadto, Spółka pośredniczy w sprzedaży oprogramowania tworzonego przez Spółkę O, tj. podmiot trzeci, niepowiązany z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z nałożonym przez Spółkę O wymogiem posiadania zarejestrowanego podmiotu w Polsce w celu rozpoczęcia współpracy z polskim oddziałem Spółka O, zwanym dalej „Spółką O”, Spółka planuje otwarcie oddziału w Polsce, zwanego dalej „Oddziałem”.

Oddział został zgłoszony do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 30 kwietnia 2021 r., niemniej jednak na dzień składania poniższego wniosku nie figurował on jeszcze w Krajowym Rejestrze Sądowym. Głównym celem utworzenia Oddziału jest zawarcie ze Spółką O oraz z autoryzowanymi dystrybutorami oprogramowania Spółki O zwanymi dalej: „Autoryzowanymi Dystrybutorami” umów o współpracy, na podstawie których Spółka będzie pośredniczyć w sprzedaży oprogramowania tworzonego przez Spółkę O.

Oddział będzie upoważniony jedynie do zawarcia umów ze Spółką O oraz z Autoryzowanymi Dystrybutorami. Oddział nie będzie zawierał żadnych innych umów handlowych i nie będzie mu przysługiwało wynagrodzenie od Spółki z tytułu prowadzonej działalności.

Dodatkowo, Oddział będzie otrzymywał płatności za pośrednictwo w sprzedaży na rzecz Spółki O, jak i Autoryzowanych Dystrybutorów, gdyż rozliczenie wynagrodzenia i fakturowanie za pośrednictwo w sprzedaży będzie dokonywane bezpośrednio przez Oddział. Oddział nie będzie uprawniony do negocjowania warunków umownych oraz nie będzie prowadził działalności w zakresie pozyskiwania nowych klientów oraz ofertowania. Oddział nie będzie zatrudniał pracowników i nie będzie posiadał zaplecza personalnego w Polsce, natomiast praca w ramach działalności Oddziału będzie wykonywana wyłącznie przez pracowników zatrudnionych bezpośrednio przez Spółkę. Niemniej jednak, pracownicy zatrudnieni przez Spółkę i przeznaczeni do Oddziału nie zostaną faktycznie ani formalnie przydzieleni lub przeniesieni albo oddelegowani do Polski w celu wykonywania pracy na rzecz Oddziału. Tym samym wszyscy pracownicy Spółki wykonujący pracę w ramach Oddziału nie będą wykonywać tej pracy na terytorium Polski. Oddział nie będzie posiadał w Polsce żadnej infrastruktury technicznej, tj. nie będzie posiadał fizycznej placówki w postaci biura, magazynu jak i nie będzie dysponował wyposażeniem, czy sprzętem komputerowym. Ponadto, Oddział nie będzie korzystał z jakiejkolwiek infrastruktury osobowej lub technicznej innych podmiotów na terenie Polski. Oddział nie będzie posiadał samodzielności organizacyjnej, gdyż wszelkie decyzje związane z działalnością Oddziału będą podejmowane przez Spółkę poza granicami Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym powstanie w Polsce zakład Spółki w rozumieniu art. 6 oraz art. 8 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych skutkujący opodatkowaniem Spółki podatkiem dochodowym w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w stanie faktycznym działalność Oddziału nie spowoduje powstania zakładu Spółki w Polsce w rozumieniu art. 6 i art. 8 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r. poz. 31, Nr 178, dalej: „PL-USA UPO”) i w rezultacie zyski Spółki nie będą, co do zasady, podlegały opodatkowaniu w Polsce (z zastrzeżeniem innych postanowień PL-USA UPO).

Na wstępie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „UPDOP”), jeżeli podatnicy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 UPDOP dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakład.

Mając na uwadze powyższe, Spółka jako podmiot nieposiadający w Polsce siedziby ani zarządu posiada tzw. ograniczony obowiązek podatkowy, co oznacza, że osiągane przez nią dochody na terytorium Polski w tym z działalności prowadzonej na terytorium Polski poprzez położony tutaj zakład mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 PL-USA UPO, zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa powinny być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Powyższe oznacza, że zyski Wnioskodawcy - jako rezydenta Stanów Zjednoczonych - powinny, co do zasady, podlegać opodatkowaniu w państwie rezydencji podatkowej, chyba, że działalność Spółki w Polsce spełniałaby przesłanki zakładu.

A zatem w celu ustalenia, czy Wnioskodawca powinien być opodatkowany w Polsce w odniesieniu do dochodu uzyskanego w Polsce, należy zbadać, czy Wnioskodawca będzie posiadał w Polsce zakład. Możliwość ukonstytuowania się zakładu należy przeanalizować w świetle definicji zakładu zawartej w art. 6 PL-USA UPO. Tym samym, kluczowe dla rozstrzygnięcia jest ustalenie czy planowana działalność Spółki w Polsce za pośrednictwem Oddziału będzie prowadziła do powstania w Polsce zakładu Spółki.

Stosownie do treści art. 4a pkt 11 UPDOP, przez zagraniczny zakład rozumie się:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

-chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 PL-USA UPO, określenie „zakład” oznacza stałe miejsce, w którym całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność gospodarczą przedsiębiorstwa.

W myśl art. 6 ust. 2 PL-USA UPO, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. filię,
2. biuro,
3. fabrykę,
4. warsztat,
5. kopalnię, kamieniołom lub inne miejsce wydobycia zasobów naturalnych,
6. plac budowy, budowę lub montaż, które trwają dłużej niż 18 miesięcy.
   
   

Z kolei na podstawie art. 6 ust. 3 PL-USA UPO, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 nie stanowią zakładu następujące stałe miejsca działalności gospodarczej używane wyłącznie w jednym lub więcej z niżej wymienionych celów:

1. placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr albo towarów przedsiębiorstwa,
2. zapasy dóbr albo towarów przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania,
3. zapasy dóbr albo towarów przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
4. stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów dla przedsiębiorstwa albo w celu uzyskiwania informacji,
5. stałe placówki utrzymywane dla celów reklamowych, dla dostarczania informacji, dla badań naukowych lub dla podobnej działalności o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze, prowadzonej dla przedsiębiorstwa.
   
   

Zgodnie art. 6 ust. 4 PL-USA UPO jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 5 tego artykułu, działa w Umawiającym się Państwie dla przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, to uważa się, iż w tym pierwszym Państwie istnieje zakład wtedy, kiedy osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa i pełnomocnictwo w tym Państwie zwykle wykonuje, chyba że jej działalność ogranicza się tylko do zakupu dla przedsiębiorstwa dóbr lub towarów.

Ponadto, w myśl art. 6 ust. 5 PL-USA UPO, nie będzie się traktować przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa za posiadające zakład w drugim Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje tam czynności przez maklera, komisanta lub innego niezależnego przedstawiciela, o ile osoba ta działa w ramach swojej zwykłej działalności handlowej, niezależnie od tego, czy taki makler lub agent działa na rzecz jednego czy więcej mocodawców.

Analizując kwestię powstania zakładu, należy podkreślić, że postanowienia PL-USA UPO zostały opracowane w oparciu o postanowienia Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej jako: „Konwencja OECD”). Dlatego też, dokonując interpretacji PL-USA UPO należy odwołać się do Konwencji OECD i Komentarza OECD do Modelowej Konwencji OECD (dalej jako: „Komentarz OECD”), który uznaje się za płaszczyznę interpretacji postanowień konwencyjnych.

Definicja zakładu

Z definicji zakładu, uregulowanej w art. 6 ust. 1 PL-USA UPO wynika, że aby można było mówić o powstaniu „zakładu” konieczne jest:

• istnienie „miejsca działalności gospodarczej”, tj. placówki rozumianej jako pomieszczenia, a w pewnych okolicznościach maszyny i urządzenia,
• takie miejsce musi mieć charakter stały, to znaczy musi być utworzona w określonym miejscu z pewnym stopniem trwałości,
• prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki; oznacza to, że osoby które w taki lub inny sposób zależne są od przedsiębiorstwa prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym placówka jest położona.
  
  

Kryterium istnienia placówki

Zgodnie z Komentarzem OECD, określenie placówka obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Placówka - jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Tak więc placówką może być też miejsce na targu lub w składzie celnym. Placówka może być usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorcy, na przykład wówczas, gdy przedsiębiorstwo zagraniczne dysponuje stale pomieszczeniem (lub jego częścią) należącym do innego przedsiębiorstwa (pkt 4 Komentarza OECD).

Aby zaistniała placówka gospodarcza, wystarczy sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do własnej dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej. Nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką (pkt 4.1. Komentarza OECD).

Jakkolwiek nie jest wymagane formalne prawo do użytkowania miejsca, aby przedsiębiorstwo mogło stanowić zakład, to jednak zwykła obecność przedsiębiorstwa w konkretnym miejscu niekoniecznie oznacza, że to miejsce jest do dyspozycji przedsiębiorstwa (pkt 4.2. Komentarza OECD). Przykładem takiego wyjątku jest działalność sprzedawcy, który regularnie odwiedza swojego ważnego klienta w celu przedstawienia mu oferty oraz ustalania warunków dostawy. Zgodnie z Komentarzem OECD, w takiej sytuacji pomieszczenia klienta nie są do dyspozycji przedsiębiorstwa, dla którego pracuje sprzedawca i nie stanowią tym samym stałej placówki (pkt 4.2 Komentarza OECD).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w jej przypadku przesłanka istnienia placówki nie jest spełniona, a w rezultacie w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym (winno być: „zdarzeniu przyszłym”) nie dochodzi do powstania zakładu w rozumieniu art. 6 i art. 8 PL-USA UPO. Należy bowiem podkreślić, że Spółka nie posiada i nie będzie posiadać w Polsce żadnej powierzchni do swojej dyspozycji.

Zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego PWN „dysponować” oznacza „mieć coś do dyspozycji”, a więc mieć kontrolę nad placówką oraz wpływ na sposób rozporządzania nią.

Reasumując, Oddział nie będzie posiadać ani korzystać z żadnego lokalu, biura, magazynu czy infrastruktury technicznej, zatem nie będzie można przypisać mu dysponowania placówką. Należy też podkreślić, że Wnioskodawca będzie prowadzić działalność Oddziału wyłącznie poza Polską poprzez zatrudniony przez Spółkę personel przydzielony do wykonywania pracy na rzecz Oddziału. Nie ma zatem potrzeby, aby placówka była w ramach działalności Oddziału ustanowiona.

Kryterium stałości

Kolejnym kryterium jakie musi zostać spełnione, aby można było mówić o istnieniu „zakładu” w rozumieniu art. 6 ust. 1 UPO PL-USA, jest konieczność posiadania przez placówkę cech stałości.

Zgodnie z Komentarzem OECD, aby placówka była stała, musi istnieć więź między placówką a określonym punktem geograficznym (pkt 5 Komentarza OECD). Z faktu, że placówka musi być stała wynika również, że zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, to znaczy nie ma charakteru wyłącznie tymczasowego (pkt 6 Komentarza OECD).

Jednocześnie w Komentarzu OECD zostało zapisane, że doświadczenie wskazuje, że zwykle nie uważa się, iż zakład istnieje, jeżeli działalność była wykonywana w państwie za pośrednictwem stałej placówki utrzymywanej krócej niż 6 miesięcy (pkt 6 Komentarza OECD).

Spółka uważa, że skoro - jak to zostało dowiedzione powyżej - Spółka nie będzie posiadać do swojej dyspozycji placówki w Polsce, to tym bardziej rozpatrywanie kryterium jej stałości jest bezprzedmiotowe i nie można będzie go przypisać Oddziałowi.

Kryterium prowadzenia działalności poprzez stałą placówkę

Trzecim kryterium, które musi być spełnione, aby można było mówić o ukonstytuowaniu się „zakładu” w rozumieniu art. 6 i art. 8 PL-USA UPO jest prowadzenie działalności przez stałą placówkę.

Zgodnie z Komentarzem OECD, aby placówka mogła stać się zakładem przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem (pkt 7 Komentarza OECD). Zgodnie z Komentarzem OECD działalność przedsiębiorstwa jest prowadzona głównie przez przedsiębiorcę lub osobę zatrudnioną przez przedsiębiorstwo na podstawie stosunku pracy. Personel obejmuje pracowników i inne osoby otrzymujące instrukcje od przedsiębiorstwa (osoby zależne) (pkt 10 Komentarza OECD). Jednocześnie należy nadmienić, że zgodnie z art. 6 ust. 4 PL-USA uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się państwie, jeśli w umawiającym się państwie działa w imieniu przedsiębiorstwa osoba, która posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa.

Rozstrzygając kwestię, czy określone działania faktycznie prowadzą do powstania zakładu, dane rozróżnienie nie powinno być ignorowane. W doktrynie uznaje się bowiem, że proces zawierania kontraktu składa się z trzech etapów, a mianowicie:

• etapu rozpoznawczego, sprowadzającego się do identyfikacji potencjalnych nabywców oraz podejmowaniu działań mających na celu zachęcenie ich do nabycia dóbr/usług oferowanych przez podmiot,
• etapu negocjacji, polegającego na przedstawieniu wzajemnych oczekiwań oraz ustalenia warunków brzegowych dotyczących przyszłego kontraktu;
• etapu końcowego, w którym dochodzi do ustalenia wiążących i ostatecznych warunków kontraktów, jego zawarcia i podpisania (J. Chorązka, A. Oktawiec, M. Zasiewska, Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, Wyd. Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2011).
  
  

Wedle Komentarza OECD (pkt 38 Komentarza OECD), z działalnością zależnego agenta, tj. pełnomocnika do zawierania umów, mamy do czynienia w sytuacji, gdy osoba występuje w imieniu mocodawcy na etapie końcowym, a zatem ustala warunki kontraktu w sposób wiążący zagranicznego przedsiębiorcę, doprowadzając tym samym do zawarcia kontraktu i jego podpisania. Nie ma przy tym znaczenia kto podpisuje umowę - jeżeli działalność przedsiębiorcy sprowadza się do złożenia podpisu i jedynie formalnej akceptacji warunków, działalność przedstawiciela będzie niosła za sobą powstanie zakładu podatkowego. Co więcej, według Komentarza OECD, określenie „pełnomocnictwo do zawierania kontraktów w imieniu przedsiębiorstwa” nie ogranicza stosowania tego ustępu do przedstawiciela zawierającego kontrakty wiążące dosłownie dane przedsiębiorstwo. Termin ten ma również zastosowanie do przedstawiciela zawierającego kontrakty, które wiążą przedsiębiorstwo, mimo iż takie kontakty w rzeczywistości nie są zawierane w imieniu danego przedsiębiorstwa. Fakt, że przedsiębiorstwo nie bierze czynnego udziału w transakcjach, może oznaczać, że przekazało takie uprawnienia przedstawicielowi. Na przykład można uważać, że przedstawiciel posiada rzeczywiste uprawnienie do zawierania kontraktów, jeżeli ubiega się i zbiera zamówienia (lecz ich nie realizuje w sposób formalny), które następnie są przesyłane bezpośrednio do składów, skąd towary są dostarczane, podczas gdy przedsiębiorstwo zagraniczne jedynie aprobuje transakcje w sposób rutynowy.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanego stanu faktycznego, należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że określenie wiążących warunków umów, jak również ich podpisywanie znajdować się będzie w gestii Spółki, a nie Oddziału. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Oddział nie będzie posiadać umocowania do ustalania wiążących i ostatecznych warunków kontraktów, w związku z czym nie można uznać, że bierze udział w negocjacjach prowadzących do zawierania umów. Co zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Oddział nie będzie prowadził działalności ukierunkowanej na pozyskanie nowych klientów, zatem nie będzie pełnił on żadnej roli w przedmiocie zawierania umów z potencjalnymi kontrahentami na jakimkolwiek etapie. Oddział nie będzie także otrzymywać żadnego wynagrodzenia od Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy, Oddział pełnić ma funkcję formalnej reprezentacji Spółki, dzięki czemu Spółka będzie mogła prowadzić działalność w zakresie pośrednictwa sprzedaży na rzecz Spółki O i Autoryzowanych Dystrybutorów zgodnie z wymogami tych kontrahentów. Bez zarejestrowania Oddziału w Polsce nie będzie bowiem możliwe prowadzenie takiej działalności przez Spółkę z uwagi na wymogi postawione przez Spółkę O.

W świetle powyższej analizy, w ocenie Spółki należy stwierdzić, że stanowisko, zgodnie z którym działalność Spółki przedstawiona w stanie faktycznym nie powoduje powstania zakładu Spółki w Polsce w rozumieniu art. 6 i art. 8 PL-USA UPO i w rezultacie zyski Spółki nie będą, co do zasady, podlegały opodatkowaniu w Polsce (z zastrzeżeniem innych postanowień PL-USA UPO) jest w pełni prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.