Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.418.2021.1.PG
z 24 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 maja 2021 r. (data wpływu 18 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 11 sierpnia 2021 r. (data wpływu 12 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

18 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu działki. Wniosek uzupełniono 12 sierpnia 2021 r. o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną pozostającą w związku małżeńskim w ustroju wspólności majątkowej. 18 stycznia 2021 r. Wnioskodawca wraz z żoną („Pożyczkobiorca”) zawarli z rodzicami Wnioskodawcy („Pożyczkodawca”) umowę pożyczki pieniężnej w kwocie 40 000 zł, której celem było uregulowanie wadium do przetargu ustnego nieograniczonego zakupu nieruchomości gruntowych nr 1 i 2, dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Zgodnie z zawartą umową, do przetargu miał przystąpić Wnioskodawca w celu nabycia jednej z wymienionych nieruchomości do wspólnego majątku małżeńskiego, natomiast Pożyczkodawca zobowiązał się uregulować na rzecz Wnioskodawcy i jego małżonki płatność wadium dwoma przelewami po 20 000 zł na rachunek Urzędu Miejskiego, co uczynił 18 stycznia 2021 r. Wnioskodawca wygrał przetarg na zakup działki nr 1, natomiast przegrał na zakup działki nr 2. Kwota pożyczki została Pożyczkodawcy w całości zwrócona 5 kwietnia 2021 r. Wpłata wadium została potwierdzona wystawieniem przez Urząd Miasta faktury zaliczkowej z 28 stycznia 2021 r., na której jako odbiorcy figurują Wnioskodawca i jego żona, bez wskazania nr NIP Wnioskodawcy. Wnioskodawca 28 stycznia 2021 r. zarejestrował działalność gospodarczą w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, a następnie 2 lutego 2021 r. dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny. 19 lutego 2021 r. został zawarty akt notarialny, zgodnie z którym Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą oraz jego małżonka dokonali zakupu działki nr 1 za kwotę 484 497 zł brutto, tj. 393 900 zł netto + 90 597 zł podatku VAT. Cena została przez małżonków zapłacona przed zawarciem aktu notarialnego, w tym na poczet ceny zaliczone zostało wpłacone wadium w wysokości 20 000 zł, co potwierdził Sekretarz Miasta. Małżonkowie oświadczyli również, że zakupiona działka będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. 19 lutego 2021 r. Urząd Miasta wystawił na oboje małżonków fakturę VAT na kwotę 484 497 zł (po umniejszeniu zaliczek: 464 497 zł), która została skorygowana fakturą korygującą z 8 marca 2021 r. do zera, po czym Urząd Miasta wystawił fakturę na kwotę 464 497 zł, której odbiorcą był Wnioskodawca. Na fakturze znalazła się adnotacja „Nr UMOWY”. Wnioskodawca wprowadził zakupioną działkę do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w swoim przedsiębiorstwie oraz rozpoznał VAT naliczony w wysokości 90 597 zł. Na działce usunął drzewa oraz wykonał drobne prace porządkowe. Działkę chciałby wykorzystać pod przyszłą budowę mieszkań na sprzedaż. Wnioskodawca planuje obecnie przedsięwzięcie biznesowe, które chciałby realizować poprzez powołaną do tego celu wraz z małżonką spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Zakupioną działkę chciałby w tym przedsięwzięciu wykorzystać, dlatego zastanawia się nad możliwością przekazania spółce, którą zamierza wraz z małżonką utworzyć, przedmiotowej działki w formie sprzedaży lub w formie aportu. Nie chce dokonywać przekształcenia działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, ponieważ prowadzoną działalność gospodarczą chciałby wykorzystać do prowadzenia odrębnej od spółki działalności. Nabrał jednak wątpliwości związanych z interpretacją przepisów prawa podatkowego dotyczących możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodu oraz w zakresie podatku VAT w razie zbycia przedmiotowej działki.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku. Działka jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na podstawie Uchwały Rady Miasta z 30 marca 2017 r.; według tego planu, przeznaczenie terenu obejmującego przedmiotową działkę to „Tereny zabudowy usług turystycznych i apartamentowo-mieszkalnych „UTA.7””. Przeznaczenie: zabudowa apartamentowa, apartamentowo-mieszkalna, gastronomia, usługi podstawowe, usługi handlu o łącznej powierzchni sprzedaży do 50 m2, usługi zdrowia, usługi odnowy biologicznej, dom opieki z lokalami mieszkalnymi, baza zabiegowa wraz z pokojami wypoczynkowymi, usługi turystyki, usługi sportu i rekreacji. Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, że planował wykorzystanie działki pod przyszłą budowę mieszkań na sprzedaż, co mieści się w przeznaczeniu pod zabudowę apartamentową lub apartamentowo-mieszkalną. Dla działki tej nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ponieważ teren obejmujący działkę objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).

Czy Wnioskodawca miał prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowej działki, tj. kwoty 90 597 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „Ustawa o VAT”) i nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 Ustawy o VAT. Tym samym, jak stanowi art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Przedmiotowa działka, zgodnie ze wspólnym oświadczeniem małżonków w akcie notarialnym zakupu, będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zgodnie z ust. 2 pkt 1 tego przepisu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Wnioskodawca zamierza na przedmiotowej działce wybudować budynek mieszkalny z lokalami mieszkalnymi i następnie prowadzić sprzedaż tych lokali. Sprzedaż nieruchomości jest działalnością opodatkowaną VAT, zatem przedmiotowa działka będzie Wnioskodawcy służyła do wykonywania czynności opodatkowanych. Obie wystawione przez Urząd Miasta faktury – zaliczkowa na kwotę 20 000 zł na nazwisko Wnioskodawcy i jego żony oraz na Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą – dokumentują rzeczywisty przebieg zdarzenia gospodarczego, jakim była sprzedaż przedmiotowej działki małżonkom pozostającym we wspólności majątkowej. Jak stanowi art. 31 KRiO, przedmioty nabyte w czasie trwania wspólności majątkowej przez jednego lub oboje małżonków stanowią ich majątek wspólny, nie ma zatem znaczenia, czy którakolwiek faktura została wystawiona na obojga małżonków, czy wyłącznie na Wnioskodawcę. Przy czym art. 88 ust. 4 Ustawy o VAT stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Na gruncie przepisów Ustawy o VAT małżeństwo nie jest uznawane za podatnika, jednakże gdy jedno z małżonków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest czynnym podatnikiem VAT, pozbawienie go prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury wystawionej na oboje małżonków, w sytuacji gdy nabycie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, naruszałoby zasadę neutralności – fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca, jako czynny podatnik VAT, jest uprawniony do odliczenia całości kwoty podatku naliczonego zarówno z faktury zaliczkowej wystawionej na oboje małżonków, jak i z faktury wystawionej na Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą, dokumentujących nabycie przedmiotowej działki, tj. kwoty 90 597 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. (uchylona);
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony);
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. (uchylony);
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.
   
   

Ponadto w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wygrał przetarg na zakup działki nr 1. Wpłata wadium została potwierdzona wystawieniem przez Urząd Miasta faktury zaliczkowej z 28 stycznia 2021 r., na której jako odbiorcy figurują Wnioskodawca i jego żona, bez wskazania nr NIP Wnioskodawcy. Wnioskodawca 28 stycznia 2021 r. zarejestrował działalność gospodarczą w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, a następnie 2 lutego 2021 r. dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny. 19 lutego 2021 r. został zawarty akt notarialny, zgodnie z którym Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą oraz jego małżonka dokonali zakupu działki nr 1 za kwotę 484 497 zł brutto, tj. 393 900 zł netto + 90 597 zł podatku VAT. Cena została przez małżonków zapłacona przed zawarciem aktu notarialnego, w tym na poczet ceny zaliczone zostało wpłacone wadium w wysokości 20 000 zł, co potwierdził Sekretarz Miasta. Małżonkowie oświadczyli również, że zakupiona działka będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. 19 lutego 2021 r. Urząd Miasta wystawił na oboje małżonków fakturę VAT na kwotę 484 497 zł (po umniejszeniu zaliczek: 464 497 zł), która została skorygowana fakturą korygującą 8 marca 2021 r. do zera, po czym Urząd Miasta wystawił fakturę na kwotę 464 497 zł, której odbiorcą był Wnioskodawca z jego nr NIP. Wnioskodawca wprowadził zakupioną działkę do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w swoim przedsiębiorstwie oraz rozpoznał VAT naliczony w wysokości 90 597 zł. Na działce usunął drzewa oraz wykonał drobne prace porządkowe. Działkę chciałby wykorzystać pod przyszłą budowę mieszkań na sprzedaż. Wnioskodawca planuje obecnie przedsięwzięcie biznesowe, które chciałby realizować poprzez powołaną do tego celu wraz z małżonką spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Zakupioną działkę chciałby w tym przedsięwzięciu wykorzystać, dlatego zastanawia się nad możliwością przekazania spółce, którą zamierza wraz z małżonką utworzyć, przedmiotowej działki w formie sprzedaży lub w formie aportu. Nie chce dokonywać przekształcenia działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, ponieważ prowadzoną działalność gospodarczą chciałby wykorzystać do prowadzenia odrębnej od spółki działalności.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowej działki.

Zatem w celu rozwiania powyższych wątpliwości, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć czy czynność sprzedaży/aportu działki do spółki będzie opodatkowana podatkiem VAT, czy też będzie korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Dla dokonania właściwej interpretacji przedmiotowej sprawy istotne jest zatem ustalenie przedmiotu sprzedaży, a tym samym czy działka ta stanowi teren budowlany w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z opisu sprawy wynika, że działka jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na podstawie Uchwały Rady Miasta. Według tego planu, przeznaczenie terenu obejmującego przedmiotową działkę to „Tereny zabudowy usług turystycznych i apartamentowo-mieszkalnych „UTA.7””. Przeznaczenie: zabudowa apartamentowa, apartamentowo-mieszkalna, gastronomia, usługi podstawowe, usługi handlu o łącznej powierzchni sprzedaży do 50 m2, usługi zdrowia, usługi odnowy biologicznej, dom opieki z lokalami mieszkalnymi, baza zabiegowa wraz z pokojami wypoczynkowymi, usługi turystyki, usługi sportu i rekreacji. Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, że planował wykorzystanie działki pod przyszłą budowę mieszkań na sprzedaż, co mieści się w przeznaczeniu pod zabudowę apartamentową lub apartamentowo-mieszkalną. Dla działki tej nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ponieważ teren obejmujący działkę objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe informacje stwierdzić należy, że skoro działka mająca być przedmiotem aportu/sprzedaży na rzecz spółki jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i z planu tego wynika możliwość jej zabudowy, to działka ta spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy, a więc jej dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego wyżej zwolnienia od podatku VAT, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca działka mająca być przedmiotem aportu/sprzedaży do spółki nie była wykorzystywana przez niego na cele działalności zwolnionej od podatku.

Tym samym nie jest spełniony jeden z powołanych wyżej warunków dotyczących zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, tj. wykorzystywanie wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym aport/sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem, aport/sprzedaż działki przez Wnioskodawcę na rzecz spółki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i 9 ustawy, w związku z tym czynność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Przechodząc do kwestii prawa do odliczenia podatku to należy przypomnieć, jak to zostało już wskazane na wstępie interpretacji, prawo to przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca z tytułu zakupu działki otrzymał fakturę zaliczkową z 28 stycznia 2021 r. potwierdzającą wpłatę wadium, na której jako odbiorcy figurują Wnioskodawca i jego żona. Wnioskodawca 28 stycznia 2021 r. zarejestrował działalność gospodarczą w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, a następnie 2 lutego 2021 r. dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny. 19 lutego 2021 r. został zawarty akt notarialny, zgodnie z którym Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą oraz jego małżonka dokonali zakupu działki. Małżonkowie oświadczyli, że zakupiona działka będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. 19 lutego 2021 r. Urząd Miasta wystawił na oboje małżonków fakturę VAT na kwotę 484 497 zł (po umniejszeniu zaliczek: 464 497 zł), która została skorygowana fakturą korygującą z 8 marca 2021 r. do zera, po czym Urząd Miasta wystawił fakturę na kwotę 464 497 zł, której odbiorcą był Wnioskodawca jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Wnioskodawca wprowadził zakupioną działkę do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w swoim przedsiębiorstwie oraz rozpoznał VAT naliczony w całej kwocie.

Zatem – jak wynika z przedstawionego opisu sprawy – Wnioskodawca z tytułu zakupionej działki otrzymał dwie faktury: zaliczkową, potwierdzającą wpłatę wadium, na której jako odbiorcy figurują Wnioskodawca i jego żona oraz fakturę wystawioną na Wnioskodawcę, jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Jak stanowi art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 cyt. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 36 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Jak stanowi art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, do czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na mocy art. 43 § 1 ww. ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Jak dowiedziono wyżej, szczególnego rodzaju podmiot, jakim jest małżeństwo – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – nie ma przymiotu podatnika. Jednakże w sytuacji, gdy jedno z małżonków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest czynnym podatnikiem VAT, pozbawienie go prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury wystawionej na oboje małżonków w sytuacji, gdy nabycie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, naruszałoby zasadę neutralności – fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe między określonymi podmiotami.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b (...).
   
   

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika/sprzedawcy i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Zatem mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku z faktury wystawionej przez Urząd Miasta na obojga małżonków potwierdzającej wpłatę wadium, ponieważ działka ta jest wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Fakt wystawienia faktury na obojga małżonków nie wpływa na prawo do odliczenia podatku VAT. Ważne jest, że na fakturze tej znajdują się dane Wnioskodawcy oraz potwierdza ona rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie ww. warunki są spełnione.

Ponadto Wnioskodawca z tytułu zakupu działki otrzymał także fakturę wystawioną przez Urząd Miasta, na której odbiorcą był on sam.

Zatem w tym przypadku z tak wystawionej faktury także Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

W przedmiotowej sprawie, w kwestii prawa do odliczenia podatku, istotne jest to, że nieruchomość – działka – została nabyta w celu prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, z tytułu której jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Ponadto – jak to zostało rozstrzygnięte w interpretacji indywidualnej z 24 sierpnia 2021 r. o nr 0112-KDIL1-2.4012.254.2021.4.PG, skoro przedmiot planowanej transakcji aportu/sprzedaży nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jego zbycie nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym, transakcja ta będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem z uwagi na fakt, że zakupiona przez Wnioskodawcę działka jest wykorzystywana w działalności gospodarczej przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w celu wykonywania przez Niego wyłącznie czynności opodatkowanych, tj. transakcji aportu/sprzedaży tej działki, to Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia w całości podatku VAT z wystawionych faktur dokumentujących nabycie nieruchomości (działki).

Podsumowując, Wnioskodawca miał prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowej działki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, kiedy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Ponadto w tym miejscu zauważyć należy, że rolą Organu jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego a nie badanie poprawności podanych kwot, zatem niniejsza interpretacja nie potwierdza kwoty podatku, którą Wnioskodawca odliczył w związku z zakupem działki.

Końcowo tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu działki.

Z kolei wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania sprzedaży lub aportu działki do spółki za stanowiące zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, został załatwiony interpretacją indywidualną z 24 sierpnia 2021 r., nr 0112-KDIL1-2.4012.254.2021.4.PG.

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.