Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.414.2021.1.MG
z 25 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 czerwca 2021 r. (data wpływu 17 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania proporcji wynikającej z art. 86 ust. 2a ustawy w związku z realizacją projektów promocyjno-reklamowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

17 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania proporcji wynikającej z art. 86 ust. 2a ustawy w związku z realizacją projektów promocyjno-reklamowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Teatr jest samorządową jednostką kultury. Działalność Teatru prowadzona jest w oparciu o ustawę z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 194) oraz statutu nadanego uchwałą nr …. Zarządu Województwa A z dnia 21 lipca 2017 r.

Teatr jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

Czynności wykonywane przez Teatr, jako podatnika podatku VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowiąc świadczenie:

• usług kulturalnych, wyłącznie w zakresie wstępu (...), polegających na sprzedaży biletów wstępu na spektakle Teatru - opodatkowanych 8% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146 aa ustawy o VAT,
  

• usług kulturalnych, polegających na odpłatnym wykonywaniu spektakli przez Teatr w ramach współorganizacji imprez kulturalnych - objętych zwolnieniem z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT.
  
  

Niezależnie od powyższego, sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT obejmuje u podatnika również m.in. odpłatne zbywanie składników majątkowych, odpłatne dostawy towarów (plakaty, wydawnictwa), odpłatne wynajęcie sal teatralnych, organizowanie płatnych konferencji dla instytucji kultury w zakresie zmiany przepisów w podatku VAT, podatku dochodowym od osób fizycznych i prawnych oraz ZUS.

Ponadto od 31 grudnia 2020 r. Teatr rozpoczął sprzedaż swoich spektakli na płatnej platformie …., opodatkowując sprzedaż biletów 23% stawką VAT.

Powyżej opisany zakres działalności Teatru wpisuje się w faktycznie wykonywaną działalność gospodarczą, zdefiniowaną dla potrzeb rozliczania podatku od towarów i usług w art. 15 ust. 1-2 ustawy o VAT, jako: „obejmującą wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców”. „Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegającą na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”, „bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”. Faktycznie prowadzona działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 1-2 ustawy o VAT sprawia, iż obroty Teatru, jako podatnika podatku VAT, osiągane z dokonywanej sprzedaży częściowo stanowią działalność opodatkowaną podatkiem VAT, a częściowo zwolnioną z podatku. Wobec powyższego podatnik dla części zakupów towarów i usług, stosuje przy odliczaniu kwot podatku naliczonego proporcję, zgodnie z treścią art. 90 ustawy o VAT.

Wpływy uzyskiwane przez Teatr ze sprzedaży biletów, sprzedaży spektakli teatralnych oraz sprzedaży innych towarów i usług nie pokrywają kosztów prowadzonej działalności. W konsekwencji działalność wykonywana przez Teatr w zakresie usług kulturalnych, zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych z podatku VAT pokrywana jest dotacjami, które nie stanowią dopłat do cen w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Zamknięcie instytucji kultury od 12 marca 2020 roku w związku z panującą pandemią COVID 19 spowodowało, czasowe całkowite zamknięcie instytucji kultury dla publiczności, albo późniejsze, krótkotrwałe wznowienie działalności kulturalnej w reżimie sanitarnym pozwalającym na wystawianie spektakli tylko na jednej scenie Teatru dla bardzo ograniczonej ilości widzów na widowni. Teatr stanął przed nowym wyzwaniem przeniesienia swojej działalności związanej z wystawianiem spektakli na płatną platformie ….. Zanim jednak udało się zaprosić widzów na pierwszy spektakl wystawiany w Internecie, teatr musiał podjąć szereg działań w tym m.in.:

• podpisać odpowiednie umowy z twórcami realizatorami i aktorami pozwalające na przeniesienie spektaklu na nowe pole eksploatacji, jakim jest Internet,
  

• uzyskanie niezbędnych licencji na udostępnienie spektakli na płatnych platformach Internetowych,
  

• dostosowanie spektakli do możliwości wykonania nagrania celem późniejszego udostępniania ich w Internecie,
  

• nagrania spektakli, które wcześniej wystawiane były tylko na deskach Teatru,
  

• zawarcia odpowiednich umów licencyjnych pozwalające na wystawianie spektakli, przy pomocy płatnych platform Internetowych.
  
  

Teatr wykorzystał ten czas również na przygotowanie premiery spektaklu „B” w oparciu o piosenki ….., którą widzowie mogli w dniu … obejrzeć w Teatrze, przed kolejnym całkowitym zamknięciem Instytucji Kultury. Premiera spektaklu „B”, była pierwszym spektaklem wystawionym także na płatnej platformie Internetowej w dniu 31 grudnia 2020 r. Obecnie Teatr już 5 tytułów udostępnia widzom na płatnej platformie …..

Zamknięcie instytucji kultury od 12 marca 2020 roku, a także brak możliwości od razu przedstawiania swoich spektakli na płatnych platformach Internetowych wymusiło na Teatrze wykorzystywanie nowej drogi dotarcia do widza. Wspierając ogólnopolską akcję „C”, Teatr rozpoczął na kanale ….. i w mediach społecznościowych realizację projektów mających na celu możliwość kontaktu widzów z Teatrem poprzez spotkania z aktorami Teatru w Internecie. W okresie pandemii pozwoliło to na utrzymanie więzi z dotychczasowymi widzami, którzy w normalnych warunkach korzystaliby z szerokiej oferty repertuarowej wystawianych spektakli. Teatr wykorzystując czas lockdawnu, poprzez podjęte działania internetowe, miał możliwość dotarcia do potencjalnych nowych odbiorców, co w przyszłości przyczyni się do zwiększenia przychodów ze sprzedaży biletów. Całkowity brak aktywności Teatru po zamknięciu, przy bardzo dużej aktywności internetowej całej branży kultury, mogłoby bardzo niepozytywnie odbić się na prowadzonej po otwarciu instytucji kultury działalności i w konsekwencji doprowadzić do utraty grupy stałych widzów Wnioskodawcy, a tym samym utraty przychodów z działalności gospodarczej Teatru.

Przygotowując się do wystawiania spektakli na platformach płatnych …., mając świadomość jak duży zasięg niesie za sobą reklama w sieci, Teatr zrealizował cztery projekty promocyjno-reklamowe polegające na puszczaniu nieodpłatnie na kanale …. i w mediach społecznościowych, najpierw informacji w ramach „D” na temat spektakli będących w repertuarze Teatru. Następnie rozpoczęto w ramach akcji pod tytułem „E”, czytanie przez aktorów Teatru „F” ….. Ten projekt, realizowany w roku 2020 w Internecie, ma kontynuację w roku bieżącym. Obecnie trwają prace nad przygotowaniem audiobooka „F”, który nasi widzowie, będą mogli nabyć odpłatnie.

Przez panującą pandemię w maju, Teatr nie mógł jak w poprzednich latach, z okazji Dnia Teatru Publicznego w Polsce zaprosić widzów do obejrzenia w Teatrze spektaklu w ramach akacji „G”. Na podstawie zawartej umowy w dniu 12 maja 2020 r. z Instytutem Teatralnym …, który współfinansował to Wydarzenie w kwocie … zł, Teatr na zasadach współorganizacji zobowiązał się do:

• prezentacji jako dostępnych dla wszystkich odbiorców ustalonych z Instytutem, treści w Internecie na kanale …. oraz w mediach społecznościowych Teatru, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w dniach …,
  

• promocji Wydarzenia określonego w umowie.
  
  

W ramach tego projektu aktorzy Wnioskodawcy opowiadali o wybranych spektaklach będących w repertuarze Teatru, prezentując fragmenty tych spektakli, zdradzając trochę ciekawych anegdot zza kulis, jednocześnie zachęcając tym samym do ponownego spotkania się w Teatrze po otwarciu instytucji kultury.

Z okazji Dnia Dziecka, Teatr co roku zapraszał dzieci na spektakle w Teatrze. W roku 2020 Teatr z tej okazji miał zaprosić młodych widzów na obejrzenie spektaklu pt. „H”. Niestety pandemia pokrzyżowała te plany. W związku z niemożliwością spotkania się jak co roku z najmłodszymi widzami na spektaklu w Teatrze instytucja kultury w ramach projektu „I” udostępniła bezpłatnie możliwość wysłuchania w Internecie baśni czytanej przez aktorkę Teatru pt. „J” ….. To działanie miało na celu, chociaż w małym stopniu, zastąpić im stratę związaną z niemożliwością świętowania ich dnia w Teatrze, pokazania im, że Teatr traktuje poważnie swojego młodego widza i jest dla Teatru ważny, a tym samym zachęcać go do spotkania się z nim w przyszłości w siedzibie Teatru. Przeciągnięcie do Teatru młodego widza, jest bardzo ważne, z perspektywy czasu, gdyż prowadzi do zapewnienia sobie w przyszłości widza dojrzałego, a tym samym przyczynia się do wzrostu oglądalności spektakli Wnioskodawcy oraz zwiększenia przyszłych przychodów ze sprzedaży biletów.

Ostatnim projektem zrealizowanym w sieci był prezentowany cykl odcinków „K”, który pozwolił widzom Wnioskodawcy usłyszeć aktorów Teatru w czasie zamknięcia Teatru. Na kanale …., w 44 odcinkach od 4 do 10 min., aktorzy czytali historię Teatru, który jest najstarszą polską stałą sceną w A. Każdy odcinek cyklu poprzedzony był reklamą o treści: „Prezentując historię Teatru …, zachęcamy do zapoznania się z naszym bieżącym repertuarem. Do zobaczenia w Teatrze! Sezon 2020/2021. Obejrzeli Państwo materiał reklamowy Teatru …”.

Te wszystkie działania reklamowe miały na celu nie pozwolić widzom zapomnieć o istnieniu Teatru w tak trudnych czasach i zachęcić Ich po otwarciu do odwiedzenia najstarszej sceny w A i obejrzenia spektakli już w siedzibie lub na płatnej platformie …..

W czasach, gdy społeczeństwo przeniosło swoją aktywność do Internetu w związku z szeregiem ograniczeń, ten kontakt z widzem, przez Internet, może przyczynić się w przyszłości do zwiększenia przychodów osiąganych ze sprzedaży biletów. Pozwoli konkurować Wnioskodawcy z innymi instytucjami kultury, zaznaczyć swoje istnienie, gdyż trzeba mieć na uwadze, że inne instytucje kultury również przeniosły swoją działalności do sieci, nawet oferując widzom obejrzenie swoich wybranych spektakli za darmo.

Powyżej opisane działania reklamowe oferowane na stronie Teatru, kanale ….. oraz w mediach społecznościowych, Wnioskodawca uważa, że chociaż oferowane nieodpłatnie są nierozerwalnie związane z zakresem prowadzonej przez Teatr działalności gospodarczej zdefiniowanej na potrzeby rozliczania podatku od towarów i usług w art. 15 ust. 1-2 ustawy o VAT, jako działalność gospodarcza „obejmująca wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców”, „Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegającą na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”, „bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Teatr wziął również udział w projekcie czytania „L” ….. w ramach „M” …, było to, od 12 marca 2020 roku, pierwsze działanie reklamowe, w którym aktorzy Teatru mogli osobiście spotkać się z widzami na żywo i zachęcić ich do spotkania się w siedzibie, po otwarciu Teatru.

Już dzisiaj Wnioskodawca może ocenić, że podjęte nieodpłatnie działania reklamowe w sieci, pozytywnie wpłynęły na osiągane przychody Teatru. Część widzów do dnia dzisiejszego. wspomagając Teatr w tych trudnych czasach, nadal nie odebrało środków za spektakle odwołane w czasie pandemii. Chętnie przepisują bilety na spektakle grane w siedzibie po otwarciu działalności kulturalnej, chociaż działalność Teatru jest bardzo ograniczona ze względu na działanie w reżimie sanitarnym organizowane dla ograniczonej widowni. Korzystają z oferowanej usługi oglądania spektakli w sieci na płatnych platformach …...

Podjęte, wcześniej przez Teatr, działania promocyjno-reklamowe opisane powyżej odniosły zamierzony cel, ponieważ Wnioskodawca zauważa, że obecnie na spektakle grane w siedzibie, przychodzą widzowie, zapełniając 100% możliwej do udostępnienia widowni.

Wydatki ponoszone w ramach realizacji czynności wykonywanych przez Teatr, jako podatnika podatku VAT polegających na: sprzedaży opodatkowanych usług kulturalnych wstępu na spektakle w siedzibie i na platformie …., na odpłatnym wykonywaniu spektakli przez Teatr w ramach współorganizacji imprez kulturalnych - objętych zwolnieniem z podatku od towarów i usług, sprzedaży składników majątkowych, odpłatnej dostawie towarów (plakaty, wydawnictwa), odpłatnym wynajmie sal teatralnych, organizowaniu płatnych konferencji dla instytucji kultury w zakresie zmiany przepisów m.in. w podatku VAT, a także prowadzonych w Internecie wyżej wymienionych nieodpłatnych działań w celach promocyjno-reklamowych, wiążą się z całokształtem funkcjonowania Teatru i jego działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przychodami. Teatr nie prowadzi bowiem innej działalności, której zakres wykraczałby poza wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub zwolnieniu z podatku VAT. Opisane działania promocyjno-reklamowe realizowane przez Teatr towarzyszą i służą wykonywanej działalności gospodarczej, której efektem jest sprzedaż biletowanych spektakli teatralnych podlegających opodatkowaniu VAT oraz współorganizacji imprez kulturalnych/gościnnych występów objętych, jako usługa kulturalna, zwolnieniem z podatku VAT, a wszelkie nieodpłatne działania wyżej wymienione podjęte w ramach działalności promocyjnej i reklamowej w celu zwiększenia sprzedaży opodatkowanej w przyszłości mają na celu pozyskanie wpływów dla Teatru w przyszłych okresach i mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Teatr … prowadząc opisaną powyżej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1-2 ustawy o VAT, w zakresie świadczenia usług kulturalnych opodatkowanych i zwolnionych z podatku VAT powinien uznać, że wykonuje również działalność inną niż gospodarcza i zastosować art. 86 ust. 2a?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Za działalność gospodarczą, w rozumieniu ust. 2, uważa się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z literalnego brzmienia przytoczonego powyżej przepisu wynika, że uznanie podmiotu za podatnika nie jest uzależnione od celu lub rezultatu wynikającego z prowadzonej przez niego działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, nie jest konieczne, aby dawała ona wyłączny efekt w postaci osiągniętego dochodu lub zysku. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podatnikiem jest także podmiot prowadzący działalność gospodarczą nieprzynoszącą zysku lub też podmiot, którego koszty funkcjonowania pokrywane są wpływami innego rodzaju niż przychody ze sprzedaży towarów i usług, tj. w postaci dofinansowania ogólnej działalności, czy też jej poszczególnych fragmentów dotacjami lub innymi środkami wsparcia finansowego, szczególnie wówczas, gdy dotacje te czy wsparcie finansowe, zdaniem Teatru, są wyłącznie nakierowane na promocję i reklamę teatru przyczyniającą się do zwiększenia sprzedaży objętej VAT. Taka forma dofinansowania nie jest jednak sprzeczna z uznaniem, iż podmiot prowadzi działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wykonywana przez Teatr działalność mieści się w zakresie podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT działalności kulturalnej, polegającej na sprzedaży biletów wstępu na spektakle Teatru - opodatkowane 8% stawką podatku VAT oraz sprzedaży biletów na prezentowane spektakle na platformach internetowych ….. - opodatkowane 23% stawką VAT oraz zwolnionej z podatku w zakresie współorganizacji imprez kulturalnych/gościnnych występów.

W pozostałym zakresie działalność dodatkowa jest opodatkowana w całości, są to m.in. odpłatnie wynajmowane składniki majątkowe podatnika, sprzedaż wydawnictw, składników majątku, organizowanie płatnych konferencji dla instytucji kultury w zakresie zmiany przepisów w podatku VAT, podatku dochodowych od osób fizycznych i prawnych oraz ZUS.

Teatr nie osiąga przychodów z działalności innej niż gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 1-2 ustawy o VAT.

Prezentowane nieodpłatnie przez Teatr projekty reklamowe na kanale ….. i mediach społecznościowych w czasie zamknięcia instytucji kultury:

• „E” - czytanie „F”, z którego to projektu powstanie audiobook przeznaczony do sprzedaży, przez to powinny być klasyfikowane jako ściśle związane wyłącznie z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Teatr, służącą celom promującym Teatr jako instytucję kultury, nakierowaną na zwiększenie przyszłych przychodów,
  

• czytanie „K”, Narodowe czytanie „L” służą reklamie Teatru i zachęcają do kupna biletów, co skutkuje brakiem ich zwrotu po stronie widzów nawet po odwołaniu spektakli po zamknięciu Teatru z powodu COVID-19,
  

• „I” - reklama - przyciągnięcie uwagi młodego widza i w konsekwencji prowadząca do zwiększenia w przyszłości sprzedaży biletów.
  

są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Realizacja tych działań w Internecie, szczególnie podczas pandemii, wpływa na zwiększenie obecnej i przyszłej sprzedaży.

Wszelkie nieodpłatne, opisane działania podjęte przez Teatr (w siedzibie i poza siedzibą) w 2020 r. służą jedynie celom promocyjnym i reklamowym, co skutkuje obecnie (pełne widownie na premierach i spektaklach w reżimie sanitarnym) i w przyszłości poszerzeniem grona widzów i uzyskaniem zwiększonych przychodów. Można więc powiedzieć, że działania te mają bezpośredni związek z działalnością gospodarczą Teatru.

Zdaniem podatnika, nie ma on obowiązku stosować za 2020 r. treści art. 86 ust. 2a ustawy o VAT w stosunku do dokonywanych przez Teatr zakupów towarów i usług wykorzystywanych wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej, którą w rozumieniu ustawy o VAT jest, co do zasady, odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, Teatr wyraża stanowisko, że wyżej wymienione nieodpłatne działania promujące i reklamujące Teatr, nie są objęte treścią art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Reasumując Teatr …, jako samorządowa instytucja kultury wykonuje wyłącznie działalność gospodarczą - świadcząc usługi kulturalne - opodatkowane i zwolnione z podatku VAT oraz ponosząc koszty na realizację tej działalności, w konsekwencji nie ma obowiązku w 2020 r. stosowania treści art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z przywołanych przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

W przypadku, gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2021 r., poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

Według art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

W myśl ust. 3 przywołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność.

Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to okoliczność, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zaznaczyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność Wnioskodawcy. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonywać jej wykładni literalnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że w przypadku, gdy świadczenie usług ma charakter nieodpłatny to, co do zasady, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak w pewnych, ściśle określonych przypadkach wymienionych w art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W celu dokonania oceny czynności nieodpłatnych pod względem skutków, jakie mogą wywoływać w świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te „towarzyszą” działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danego podatnika, wówczas nie będą one podlegać opodatkowaniu ww. podatkiem, jak również nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami. W takim przypadku będziemy mieli do czynienia z podatnikiem prowadzącym działalność o charakterze mieszanym (tj. działalność gospodarczą oraz działalność inną niż działalność gospodarcza). Jeżeli podatnik nie będzie miał możliwości bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego w całości do działalności gospodarczej znajdą zastosowanie przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w przypadku uznania, że czynności nieodpłatne nie stanowią odrębnego od działalności gospodarczej przedmiotu działalności danego podatnika, ale „towarzyszą” działalności gospodarczej wówczas odpowiednie zastosowanie mogą znaleźć regulacje art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 powołanej ustawy.

Zatem dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

W przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury, zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r., poz. 194, z późn. zm.) określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

Na mocy art. 12 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów.

Natomiast przepis art. 28 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, stanowi, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł.

Zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

1. podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
2. celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
3. celowej na realizację wskazanych zadań i programów.
   
   

W przypadku wykonywania przez instytucje kultury, prowadzące działalność gospodarczą nieodpłatnych czynności, które stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności instytucji kultury, a nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów działalności innej niż gospodarcza, instytucje te mogą skorzystać z metody zaproponowanej dla samorządowej instytucji kultury w ww. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100 / P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X- proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P - przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

W ust. 2 cyt. paragrafu wskazano, że przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

1. dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury - używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
2. transakcji dotyczących:
   1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
   2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Jak stanowi § 2 pkt 4 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie - rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

1. dokonywanych przez podatników:
   • odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
     
   • odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
     
   • eksportu towarów,
   • wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2. odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Z kolei § 2 pkt 12 rozporządzenia stanowi, że ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o przychodach wykonanych samorządowej instytucji kultury - rozumie się przez to przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z powołanym wcześniej art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku, gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Teatr jest samorządową jednostką kultury.

Czynności wykonywane przez Teatr, jako podatnika podatku VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowiąc świadczenie:

• usług kulturalnych, wyłącznie w zakresie wstępu (...), polegających na sprzedaży biletów wstępu na spektakle Teatru - opodatkowanych 8% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146 aa ustawy o VAT,
  

• usług kulturalnych, polegających na odpłatnym wykonywaniu spektakli przez Teatr w ramach współorganizacji imprez kulturalnych- objętych zwolnieniem z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT.
  
  

Ponadto od 31 grudnia 2020 r. Teatr rozpoczął sprzedaż swoich spektakli na płatnej platformie …., opodatkowując sprzedaż biletów 23% stawką VAT.

Wobec powyższego podatnik dla części zakupów towarów i usług, stosuje przy odliczaniu kwot podatku naliczonego proporcję, zgodnie z treścią art. 90 ustawy o VAT.

Teatr rozpoczął na kanale …. i w mediach społecznościowych realizację projektów mających na celu możliwość kontaktu widzów z Teatrem poprzez spotkania z aktorami Teatru w Internecie. Teatr wykorzystując czas lockdawnu, poprzez podjęte działania internetowe, miał możliwość dotarcia do potencjalnych nowych odbiorców, co w przyszłości przyczyni się do zwiększenia przychodów ze sprzedaży biletów Całkowity brak aktywności Teatru po zamknięciu, przy bardzo dużej aktywność internetowej całej branży kultury, mogłoby bardzo niepozytywnie odbić się na prowadzonej po otwarciu instytucji kultury działalności i w konsekwencji doprowadzić do utraty grupy stałych widzów Wnioskodawcy, a tym samym utraty przychodów z działalności gospodarczej Teatru.

Teatr zrealizował cztery projekty promocyjno-reklamowe polegające na puszczaniu nieodpłatnie na kanale …. i w mediach społecznościowych materiałów:

• „D” na temat spektakli będących w repertuarze Teatru,
  

• „E”, czytanie przez aktorów Teatru „F” …..,
  

• „I” bezpłatna możliwość wysłuchania w Internecie baśni czytanej przez aktorkę Teatru pt. „J” …..,
  

• cykl odcinków „K”, w 44 odcinkach aktorzy czytali historię Teatru. Każdy odcinek cyklu poprzedzony był reklamą o treści: „Prezentując historię Teatru …, zachęcamy do zapoznania się z naszym bieżącym repertuarem. Do zobaczenia w Teatrze! Sezon 2020/2021. Obejrzeli Państwo materiał reklamowy Teatru …”.
  
  

Teatr wziął również udział w projekcie czytania „L” …. w ramach „M” … …, było to, od 12 marca 2020 roku, pierwsze działanie reklamowe, w którym aktorzy Teatru mogli osobiście spotkać się z widzami na żywo i zachęcić ich do spotkania się w siedzibie, po otwarciu Teatru.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Teatr realizując cztery projekty promocyjno-reklamowe polegające na puszczaniu nieodpłatnie na kanale …. i w mediach społecznościowych materiałów (spektakle, czytanie książek), będzie zobowiązany dla celów odliczania podatku VAT stosować proporcję wynikającą z art. 86 ust. 2a ustawy.

Ponownie podkreślić należy, że podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Dla stwierdzenia czy działalność lub czynności stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki. W przypadku więc wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności Wnioskodawcy wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej) Wnioskodawca będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ww. ustawy, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów.

Ocena w konkretnym przypadku, czy wskazane w opisanym stanie faktycznym nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez Wnioskodawcę skutkują stosowaniem zasad określonych w art. 86 ust. 2a i następne ustawy wymaga każdorazowo zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidualnej sprawie pod kątem spełnienia przesłanek omówionych wyżej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przesłanki do uznania za związane z działalnością gospodarczą mogą spełniać nieodpłatne czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach promocyjnych i marketingowych, których efektem jest poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. Jednakże w analizowanej sprawie trudno uznać, że realizacja działań bezpłatnych (prezentacja bezpłatnych projektów promocyjno-reklamowych na kanale ….. i w mediach społecznościowych) ma taki właśnie charakter.

Działania te, co do zasady, w swojej istocie skierowane są do szerokiego kręgu odbiorców, a nie tylko do potencjalnych klientów Wnioskodawcy.

Twierdzenie Wnioskodawcy, że Teatr poprzez podjęte działania internetowe, miał możliwość dotarcia do potencjalnych nowych odbiorców, co w przyszłości przyczyni się do zwiększenia przychodów ze sprzedaży biletów, oraz że kontakt z widzem, przez Internet, może przyczynić się w przyszłości do zwiększenia przychodów osiąganych ze sprzedaży biletów – w ocenie organu – nie stanowi obiektywnego argumentu przemawiającego za uznaniem, że ww. nieodpłatna oferta kulturalna będzie sprzyjać osiągnięciu przychodu z działalności gospodarczej.

Wbrew temu, co wskazał Wnioskodawca, głównym celem takich nieodpłatnych czynności jest realizacja zadań statutowych, tj. prowadzenie działalności kulturalnej, do których realizacji Wnioskodawca został powołany przez organizatora. Organizacja bezpłatnych wydarzeń stanowi bowiem przede wszystkim realizację celów statutowych, wobec czego w tym przypadku mamy do czynienia z działalnością inną niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tut. organ nie neguje, że projekty promocyjno-reklamowe polegające na puszczaniu nieodpłatnie na kanale ….. i w mediach społecznościowych materiałów (spektakle, czytanie książek) może w pewien, bliżej nieokreślony sposób przekładać się na wzrost ilości osób korzystających z usług oferowanych przez Wnioskodawcę odpłatnie, jednakże nie można wg obiektywnych kryteriów uznać, że głównym celem tych nieodpłatnych czynności jest promocja i marketing.

W konsekwencji nie można uznać, że nieodpłatne działania Wnioskodawcy promocyjno-reklamowe polegające na puszczaniu nieodpłatnie na kanale ….. i w mediach społecznościowych materiałów (spektakle, czytanie książek), stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Organ nie neguje również, że nieodpłatnie działania promocyjno-reklamowe polegające na puszczaniu nieodpłatnie na kanale ….. i w mediach społecznościowych materiałów (spektakle, czytanie książek) promowały Wnioskodawcę, dzięki czemu zyskał/zyska on większe grono potencjalnych widzów, jednakże działania te mają na celu przede wszystkim szeroko rozumiane promowanie kultury, a w takich okolicznościach trudno uznać, że organizowane są wyłącznie celem poszerzenia grona widzów. Zatem nie są one realizowane wyłącznie w ramach działalności gospodarczej, ponieważ nie sprzyjają one wyłącznie osiągnięciu przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W takich okolicznościach nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że opisana aktywność Wnioskodawcy (realizacja projektów promocyjno-reklamowe na kanale ….. i w mediach społecznościowych) stanowi wyłącznie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a Teatr nie prowadzi innej działalności, której zakres wykraczałby poza wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub zwolnieniu z podatku VAT.

Okoliczności sprawy wskazują, że działania Wnioskodawcy podejmowane w ramach nieodpłatnych projektów skierowane były/są na upowszechnianie kultury w szerokim tego pojęcia znaczeniu, czyli realizację celów statutowych, do których samorządowe instytucje kultury są powoływane. Twierdzenie Wnioskodawcy, że nie prowadzi innej działalności, której zakres wykraczałby poza wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub zwolnieniu z podatku VAT, nie stanowi obiektywnego argumentu przemawiającego za uznaniem, że ww. nieodpłatne działania promocyjno-reklamowe na kanale ….. i w mediach społecznościowych sprzyjają osiągnięciu przychodu z działalności gospodarczej. Celem Wnioskodawcy, jako samorządowej instytucji kultury, jest realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Z uwagi na powyższe okoliczności nie można uznać, że wszystkie czynności, jakie podejmował Teatr w ramach projektów promocyjno-reklamowych wpisują się w ramy działalności gospodarczej, a tym samym wszystkie nabywane towary i usługi służyły/służą wyłącznie działalności gospodarczej. Stwierdzenie takie nie znajduje uzasadnienia biorąc pod uwagę okoliczność, że Wnioskodawca wykonuje działalność statutową, która ze swej istoty nie jest komercyjna – nie jest ukierunkowana na bezpośredni efekt komercjalizacyjny.

Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy, obowiązkiem Wnioskodawcy jest w pierwszej kolejności przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym te wydatki są związane. Teatr ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Natomiast, skoro wydatki na nabycie towarów i usług ponoszone przez Teatr w celu realizacji projektów promocyjno-reklamowych, polegających na puszczaniu nieodpłatnie na kanale …. i w mediach społecznościowych materiałów (spektakle, czytanie książek), służą zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, przy odliczeniu podatku naliczonego, Teatr powinien stosować przepisy art. 86 ust. 2a i następne ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. Następnie w sytuacji, gdy wystąpiły czynności zwolnione od podatku, w celu wyliczenia prawidłowej kwoty podatku należnego do odliczenia, należy również zastosować przepisy określone w art. 90 ust. 2-3 ustawy.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca, będący samorządową instytucją kultury, zobowiązany jest do stosowania za 2020 r. proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, ponieważ wykorzystywał on nabywane towary i usługi związane z działaniami promocyjno-reklamowymi na kanale ….. i w mediach społecznościowych zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że cała jego działalność stanowiła działalność gospodarczą, a tym samym, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.