Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDWPT.4011.222.2021.2.PPK
z 27 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 17 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 20 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową (IP BOX) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek, uzupełniony, pismem złożonym w dniu 20 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w zakresie wytwarzania oprogramowania, zakwalifikowaną według klasyfikacji PKD do grupy 62.01.Z. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1402). Wnioskodawca stosuje metodę opodatkowania, o której mowa w art. 30c ustawy o PIT, tj. jednolitą stawką 19% od wszystkich osiąganych dochodów.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz różnych klientów z Polski oraz z zagranicy, których przedmiotem jest tworzenie oprogramowania niezbędnego do funkcjonowania …

Wnioskodawca nie udziela licencji na stworzone przez siebie oprogramowanie wielu klientom. Każde zamówienie ma charakter indywidualny i unikalny, w związku z czym Wnioskodawca dla każdego klienta musi opracować i stworzyć nowe oprogramowanie, które odpowiada potrzebom klienta, a po zakończeniu pracy dokonuje przeniesienia praw autorskich do oprogramowania na rzecz danego klienta.

Świadczenie usług odbywa się w ten sposób, że Wnioskodawca na podstawie otrzymanych od klienta wytycznych dotyczących oczekiwanych cech i funkcjonalności, przygotowuje koncepcję oprogramowania, opracowuje rozwiązania problemów programistycznych wynikających z indywidualnych potrzeb klienta i na koniec tworzy kod programu komputerowego, który to kod Wnioskodawca następnie przekazuje do klienta w formie elektronicznej (poprzez platformę elektroniczną umożliwiającą ustalenie, które elementy kodu źródłowego zostały stworzone przez Wnioskodawcę).

W zależności od zamówienia, Wnioskodawca tworzy od podstaw nowe oprogramowanie lub dokonuje wdrożenia nowszej technologii u klienta, który już posiada własne oprogramowanie. Wdrożenie nowszej technologii polega na stworzeniu w oparciu o tę nową technologię nowego oprogramowania, które będzie realizowało zadania oprogramowania opartego na starszej technologii. Wdrożenie nowej technologii w zależności od klienta przynosi korzyści w postaci lepszej efektywności działania oprogramowania lub większych możliwości w zakresie współdziałania oprogramowania z innymi systemami funkcjonującymi u klienta lub umożliwienia wprowadzenia kolejnych funkcjonalności, które nie były dostępne w oparciu o starszą technologię, itp.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że także w przypadku, gdy dokonuje wdrożenia nowej technologii u klienta, to tworzy nowy kod będący odrębnym utworem, podlegającym ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.; dalej: Prawo autorskie).

Wyżej opisana działalność Wnioskodawcy obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług oraz stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Nie ma ona charakteru rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania.

Wynagrodzenie za wykonanie usług ustalane jest indywidualnie w odniesieniu do zakresu zamówienia. Jednym ze stosowanych przez Wnioskodawcę rozwiązań jest określenie stawki za godzinę pracy nad tworzeniem oprogramowania, dzięki czemu ostateczna wysokość wynagrodzenia uzależniona jest od czasochłonności prac nad danym projektem. Wynagrodzenie w większości przypadków wypłacane jest raz w miesiącu, w oparciu o rozliczenie wykonanych prac w danym okresie. Wnioskodawca w zamian za wynagrodzenie przenosi całość majątkowych praw autorskich do programów komputerowych wytworzonych na rzecz Spółki w ramach Jego działalności.

Wnioskodawca od początku 2019 r. prowadzi odrębne od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencje dla poszczególnych zamówień (w wyniku których powstaje odrębne autorskie prawo do programu komputerowego). Ewidencja ta zapewnia wyodrębnienie wytworzonych praw własności intelektualnej (tj. praw autorskich do wytworzonych programów komputerowych) oraz ustalenie przychodu, kosztu uzyskania przychodu i dochodu (straty) przypadającej na dane prawo własności intelektualnej (tu: prawo autorskie do programu komputerowego). Do tej pory Wnioskodawca wstrzymywał się z decyzją o stosowaniu metody opodatkowania, o której mowa w art. 30ca ustawy o PIT w związku z obawą popełnienia błędu przy rozliczaniu tej formy opodatkowania, jednak w obliczu kształtującej się praktyki w zakresie stosowania IP Box, podjął decyzję o rozpoczęciu korzystania z tej możliwości. Odrębna ewidencja była prowadzona od 2019 r. w celu zachowania możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego.

Odrębna ewidencja jest prowadzona w sposób, który umożliwia wskazanie kosztów bezpośrednio związanych z każdym prawem własności intelektualnej w podziale na rodzaje kosztów wymienione w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (oznaczone literami a-d). Przez koszty bezpośrednio związane z IP Wnioskodawca ma na myśli koszty ponoszone wyłącznie w związku z faktem prowadzonych prac rozwojowych nad danym prawem własności intelektualnej. W oparciu o taką ewidencję możliwe jest obliczenie wskaźnika nexus dla każdego prawa własności intelektualnej.

W uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 20 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że oczekuje wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego obowiązujących w 2021 r. dla opisanego stanu faktycznego (działalności Wnioskodawcy opisanej we wniosku prowadzonej w 2021 r.).

Przedmiotem wniosku jest kwestia możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 5% podatku od dochodu z tytułu przenoszenia praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wynika to z faktu, że każdy efekt pracy Wnioskodawcy ma charakter nowego utworu, a tym samym Wnioskodawca nie rozwija, ani nie dokonuje ulepszeń cudzych utworów.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach wytwarzania i rozwijania/ulepszania oprogramowania komputerowego lub ich części, spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.).

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. od listopada 2016 r. i od tego czasu uzyskuje z tego tytułu dochody. Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca realizuje różne projekty na rzecz różnych klientów, które rozpoczynały się w różnych terminach od 2016 r. do dnia dzisiejszego, a kolejne mogą rozpocząć się w przyszłości.

Wszystkie efekty prac, w związku z którymi Wnioskodawca uzyskuje dochody, których dotyczy wniosek są wytwarzane w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Wytwarzane, rozwijane/ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe lub jego część, o którym mowa we wniosku stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).

Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych na rzecz klientów do tworzonego, rozwijanego/ulepszanego oprogramowania lub jego części.

Wnioskodawca rozwija oprogramowanie komputerowe wytworzone we własnym zakresie.

Wnioskodawca rozwija systemy informatyczne będące własnością klientów na zlecenie klientów, których Wnioskodawca nie jest właścicielem ani użytkownikiem w oparciu o licencję wyłączną. Rozwój systemów informatycznych polega jednak na tworzeniu przez Wnioskodawcę nowego oprogramowania (w szczególności nowego kodu źródłowego), które docelowo ma zostać zaimplementowane do systemu informatycznego klienta i w ten sposób ulepszyć ten system. Z perspektywy prawno-autorskiej Wnioskodawca każdorazowo jednak tworzy nowy utwór będący programem komputerowym i po zakończeniu prac dokonuje przeniesienia praw autorskich na rzecz klienta, który dopiero wtedy dokonuje implementacji oprogramowania do swojego systemu informatycznego. Przedmiotem prac rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę jest tym samym oprogramowanie będące własnością Wnioskodawcy, którego własność dopiero następczo przenoszona jest na klienta.

Tworzone oprogramowanie jest oprogramowaniem nowym. Celem tego oprogramowania jest poprawa użyteczności lub funkcjonalności systemu informatycznego klienta poprzez dodanie nowych funkcjonalności całego systemu lub zastąpienie starych elementów systemu opartych na starszych technologiach nowym elementem (oprogramowaniem opracowanym przez Wnioskodawcę), który wnosi u klienta wartość dodaną o charakterze ulepszenia (nie są to rutynowe, okresowe zmiany).

W wyniku rozwijania/ulepszenia oprogramowania lub jego części, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz zagranicznych klientów. Są to kontrahenci z siedzibą w … i ….. Wnioskodawca nie wyklucza, że będzie realizował zamówienia na rzecz podmiotów z innych krajów. Wnioskodawca świadczy jednak usługi z terytorium Polski, w Polsce ma nieograniczony obowiązek podatkowy i nie posiada zagranicznych zakładów w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wnioskodawca zawiera z klientami umowy o świadczenie usług, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą. Umowy w niektórych przypadkach przybierają postać umowy ramowej określającej zasady realizacji jednostkowych zamówień na oprogramowanie. Zasady regulujące współpracę Wnioskodawcy z klientami, z perspektywy prawa cywilnego, odpowiadają natomiast umowie o dzieło, gdyż Wnioskodawca zobowiązuje się dostarczyć klientowi utwór – program komputerowy i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie.

Wnioskodawca nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych od innych podmiotów.

Wynagrodzenie wypłacane jest w oparciu o fakturę VAT. Na fakturze ujmowane jest wynagrodzenie Wnioskodawcy wynikające z zawartej umowy z klientem za przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego. W zależności od przyjętego sposobu rozliczeń z klientem, kwota określona jest ryczałtowo lub jako iloczyn stawki godzinowej i godzin przeznaczonych na stworzenie oprogramowania.

Jest to dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Odrębna ewidencja jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia/ulepszenia kwalifikowanego IP oraz jest prowadzona na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za rezultat, czyli za wytworzone oprogramowanie wobec klienta. Poniesienie szkody w wyniku wady oprogramowania przez osobę trzecią jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy klient udostępni to oprogramowanie osobie trzeciej. Bezpośrednią odpowiedzialność ponosi tym samym klient, jednak jest on wtedy uprawniony do skierowania roszczenia regresowego do Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie dostrzega innej możliwości ponoszenia odpowiedzialności wobec osób trzecich, ponieważ finalnymi odbiorcami dzieła są klienci, a nie klienci klientów.

Wykonując czynności w zakresie tworzenia, rozwijania/ulepszania oprogramowania komputerowego Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę, zgodnie z zawartymi umowami, nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Wnioskodawca wyodrębnia spośród ponoszonych wydatków koszty poniesione bezpośrednio na prowadzoną działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Następnie, koszty są porządkowane według rodzajów kosztów oznaczonych literami a-d w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Na koniec każdego roku podatkowego Wnioskodawca oblicza wartość wskaźnika nexus według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Wnioskodawca planuje objąć preferencyjną stawką podatku dochody z tytułu przenoszenia praw autorskich do tworzonego oprogramowania. W przypadku niektórych klientów może to być całe wynagrodzenie, jakie Wnioskodawca otrzymuje, a w przypadku niektórych może to być część wynagrodzenia, jeżeli w ramach zawartej umowy, Wnioskodawca zobowiązany jest do wykonania usług innych niż wytworzenie i przeniesienie praw autorskich do oprogramowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dochód osiągnięty w 2021 r. wynikający z przedstawionej w opisie stanu faktycznego działalności Wnioskodawcy, kwalifikuje się do opodatkowania 5% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód wynikający z opisanej przez Wnioskodawcę działalności jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Wnioskodawca spełnia również wymogi określone w art. 30cb ust. 1 w zw. z art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT, zatem jest On uprawniony do korzystania z formy opodatkowania, o którym mowa w art. 30ca ustawy o PIT do tych dochodów.

Uzasadnienie

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r., mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX). Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ustawy o PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r., poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
   
   

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 Prawa autorskiego. Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca wytwarza oraz rozwija oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 Prawa autorskiego i przenosi na klienta całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych, za co otrzymuje wynagrodzenie, to jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania według stawki 5%.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca przyczynia się twórczo do powstania kwalifikowanego IP przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP, zatem w zakresie w jakim to Wnioskodawca wytworzył, rozwinął lub ulepszył oprogramowanie, jest On jego twórcą i przysługują Mu z tego tytułu autorskie prawa majątkowe. Dochód z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania stanowiącego utwór prawnie chroniony, wytwarzanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi więc dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca spełnia także wymogi formalne określone w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT w postaci obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji umożliwiającej określenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a także kosztów niezbędnych do wyliczenia wskaźnika nexus. Wnioskodawca spełnia tym samym, wszystkie warunki stosowania metody opodatkowania, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Dodatkowo należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji indywidualnej obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.).

Należy również wskazać, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego.

Dodatkowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.