Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.351.2021.3.AA
z 23 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu 13 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

• jest nieprawidłowe – w części dotyczącej wydatków dotyczących eksploatacji kampera, zakupu polis ubezpieczeniowych,
• jest prawidłowe – w części dotyczącej kwoty 50% podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupu paliwa i innych wydatków związanych z eksploatacją kampera.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismami: z 13 lipca 2021 r. (data wpływu 14 lipca 2021 r.) oraz z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 21 lipca 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Mąż Wnioskodawczyni jest właścicielem samochodu specjalnego – kampera, który ona na podstawie umowy użyczenia wykorzystuje w prowadzeniu swojej działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych (sposób mieszany). Samochód nie stanowi środków trwałych jej firmy. Pomiędzy Wnioskodawczynią a mężem istnieje rozdzielność majątkowa, a samochód jest jego wyłączną własnością.

W piśmie z 13 lipca 2021 r. − stanowiącym uzupełnienie wniosku – udzielono odpowiedzi na następujące pytania:

1. Jaki rodzaj działalności Pani prowadzi?
   
   Wnioskodawczyni prowadzi działalność związaną z doradztwem w zakresie IT oraz budowy oprogramowania. Jest również (…). Planuje również uruchomienie wynajmu samochodów – kamperów. Powyższe obszary działalności są zgodne z PKD zgłoszonymi w CEiDG.
   
   
2. W jaki sposób wykorzystuje Pani kampera do prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej?
   
   Kampera Wnioskodawczyni planuje użytkować w trakcie organizowanych wyjazdów jako mobilne biuro oraz bazę dla organizatora. Wnioskodawczyni chce również wynajmować kampera klientom planującym podróże wypoczynkowe.
   
   
3. Jaki związek z osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów mają wydatki związane z używaniem i ubezpieczeniem kampera?
   
   W przypadku organizacji wyjazdów (…) koszty, które ponosi Wnioskodawczyni związane z organizacją i przeprowadzeniem zajęć, to przede wszystkim koszty paliwa i koszty eksploatacyjne (bieżące naprawy i serwis). W przypadku wynajmowania kampera klientom koszty, które ponosi, to przede wszystkim koszty eksploatacji (głównie naprawy). Niezbędne jest również posiadanie ubezpieczenia OC samochodu, bez którego Wnioskodawczyni nie będzie mogła prowadzić wyżej wymienionych działalności. Dodatkowo, chcąc zmniejszyć ryzyko poniesienia kosztów awarii i uszkodzeń, Wnioskodawczyni chce wykupić ubezpieczenie AC oraz opcjonalnie Assistance.
   
   
4. Czy kamper, o którym mowa we wniosku, spełnia definicję samochodu osobowego w myśl art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   Samochód jest zarejestrowany jako samochód specjalny kampingowy, więc spełnia definicję samochodu osobowego w myśl art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   Informację tą Wnioskodawczyni skorygowała w piśmie uzupełniającym z 21 lipca 2021 r., w którym wyjaśniła, że kamper o którym mowa we wniosku, nie spełnia definicji samochodu osobowego – zgodnie z zapisami w dowodzie rejestracyjnym jest to samochód specjalny kempingowy.
   
   
5. Jakie konkretnie wydatki ponosi Pani w związku z używaniem kampera?
   
   Są to wydatki związane z bieżącą eksploatacją, tj. paliwo, bieżące naprawy samochodu i części mieszkalnej, wydatki związane z ewentualnym doposażeniem kampera (np. części elektroniczne) oraz ubezpieczenie OC i AC.
   
   
6. Co Pani rozumie pod pojęciem ubezpieczenie, prosimy wskazać, o jakim ubezpieczeniu jest mowa we wniosku (np. OC, AC, GAP)?
   
   Wnioskodawczyni ma na myśli ubezpieczenie w zakresie OC i AC, ewentualnie Assistance.
   
   
7. Czy wartość kampera przyjęta do celów ubezpieczenia przekracza 150 000 zł?
   
   Zgodnie z wyceną firmy ubezpieczeniowej wartość kampera to 145 500 zł i taka wartość została przyjęta.
   
   
8. Czy wydatki związane z używaniem i ubezpieczeniem kampera zostały poniesione przez Panią?
   
   Na chwilę obecną jedyne wydatki, które Wnioskodawczyni poniosła, to paliwo. W najbliższym czasie kończy się ubezpieczenie OC kampera, które też będzie musiała wykupić.
   
   
9. Czy posiada Pani dokumenty potwierdzające poniesienie tych wydatków oraz czy wydatki te nie zostały Pani zwrócone?
   
   Koszty paliwa zostały wliczone w koszty prowadzenia działalności na podstawie faktur/ paragonów z NIP.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 75% wydatków związanych z używaniem i ubezpieczeniem samochodu?
2. Czy podatek VAT z faktur na paliwo i koszty eksploatacji Wnioskodawczyni może rozliczyć zgodnie z zasadą, że 50% podatku VAT obniża podatek należny a 50% podatku VAT stanowi koszt podatkowy?
   
   

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź w zakresie pytania nr 1 i nr 2 odnoszącego się do kwestii kosztów podatkowych. Pierwsza część pytania nr 2 dotycząca podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawczyni pomiędzy nią a mężem istnieje rozdzielność majątkowa, w związku z tym może zaliczyć do kosztów prowadzenia działalności 75% wydatków na eksploatację samochodu. Z uwagi na fakt, że użyczenie samochodu odbywa się od osoby z I grupy podatkowej (od męża) jest zwolniona od zapłaty podatku dochodowego od przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, że jej intencją było ustalenie, czy podobnie jak w przypadku wykorzystania samochodu, którego nie jest właścicielem, w działalności gospodarczej zarówno prywatnie, jak i służbowo, może odliczyć 50% podatku VAT oraz 75% kwoty netto powiększonej o nieodliczony podatek VAT z wydatków na paliwo i koszty eksploatacji. Zgodnie ze swoim stanowiskiem Wnioskodawczyni może stosować powyższe zasady rozliczenia faktur kosztowych związanych z paliwem i wydatkami eksploatacyjnymi, a w związku z faktem, że właścicielem pojazdu jest jej mąż (1 grupa podatkowa) i między nami jest rozdzielność majątkowa, to użyczając samochód jest zwolniona od zapłaty podatku dochodowego od przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z interpretacją Wnioskodawczyni, użyczając samochód i wykorzystując go do prowadzenia działalności gospodarczej, może rozliczyć podatek VAT od kosztów paliwa i eksploatacji zgodnie z zasadą, że 50% podatku VAT obniża podatek należny, a 50% podatku VAT stanowi koszt podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

• w części dotyczącej wydatków dotyczących eksploatacji kampera, zakupu polis ubezpieczeniowych – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej kwoty 50% podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupu paliwa i innych wydatków związanych z eksploatacją kampera – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159; dalej: ustawa zmieniająca) wprowadziła z 1 stycznia 2019 r. zmiany dotyczące m.in. zasad ujmowania w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodem osobowym, wykorzystywanym także do celów prywatnych.

Do art. 23 ust. 1 dodany został pkt 46a, zgodnie z którym: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Z uzasadnienia do ustawy zmieniającej wynika, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczyć będzie tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik będzie musiał prowadzić ewidencję potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (wykorzystana będzie w tym zakresie ewidencja stosowana dla celów podatku od towarów i usług).

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 5f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 5g tej ustawy: przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47 cytowanej ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Oznacza to, że w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego składki te stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 150 000 zł z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Z tym, że przewidziane ograniczenie wysokości składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, dotyczy wyłącznie składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu (AC, GAP). Dla ubezpieczenia OC i NW wartość samochodu nie jest istotna.

Z treści powyższych regulacji wynika, że ograniczenia dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu eksploatacji samochodów oraz składek na ubezpieczenie samochodu dotyczą wyłącznie samochodów osobowych, nie dotyczą natomiast kosztów eksploatacji samochodów, które nie spełniają definicji samochodu osobowego. W takim przypadku, tego typu wydatki podlegają rozliczeniu w kosztach bez ograniczenia, o ile spełniają ogólne warunki uznania ich za koszty podatkowe oraz są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem kluczowym jest ustalenie, czy wykorzystywany w działalności pojazd jest samochodem osobowym, czy też innym niż osobowy.

W myśl art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   • klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   • z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
2. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
3. pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   • agregat elektryczny/spawalniczy,
   • do prac wiertniczych,
   • koparka, koparko-spycharka,
   • ładowarka,
   • podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   • żuraw samochodowy,
4. pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

W myśl art. 5d powoływanej ustawy: spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w:

1. art. 5a pkt 19a lit. a i b stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. art. 5a pkt 19a lit. c stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
   
   

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie umowy użyczenia wykorzystuje w działalności gospodarczej samochód specjalny – kamper. Samochód nie stanowi środka trwałego. Kamper, o którym mowa we wniosku, nie spełnia definicji samochodu osobowego – zgodnie z zapisami w dowodzie rejestracyjnym jest to samochód specjalny kempingowy.

Zatem – w świetle powołanej definicji zawartej w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie będzie stanowił samochodu osobowego.

Z uwagi na to należy stwierdzić, że skoro wskazany we wniosku samochód nie będzie samochodem osobowym, to ograniczenie kosztów eksploatacji, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie znajduje zastosowania.

Z wniosku wynika także, że samochód typu kamper będzie wykorzystywany w sposób mieszany, tj. zarówno w prowadzonej działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych.

Zatem wydatki dotyczące kosztów eksploatacji związane z wykorzystaniem samochodu typu kamper mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, ale tylko w takiej części, w jakiej będą poniesione w z wiązku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponownie należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów mogą być wyłącznie wydatki z tytułu wykorzystywania samochodu typu kamper na potrzeby działalności gospodarczej, a ciężar udowodnienia tej okoliczności spoczywa na podatniku.

Istotnym jest bowiem, aby podatnik udokumentował fakt, że poniesione wydatki są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz że poniesienie tych wydatków miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tych przychodów.

Natomiast odnośnie do kosztów ubezpieczenia OC i AC, które Wnioskodawczyni zamierza wykupić aby zmniejszyć ryzyko poniesienia kosztów awarii i uszkodzeń, należy wskazać, że Wnioskodawczyni może zaliczyć te wydatki w całości do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując – wydatki dotyczące kosztów eksploatacji związane z wykorzystaniem samochodu typu kamper mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ale tylko w takiej części, w jakiej są poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Natomiast koszty ubezpieczenia OC i AC Wnioskodawczyni może zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług wynikającego z faktur na paliwo i koszty eksploatacji w wysokości 50% tego podatku, należy wskazać, że w interpretacji indywidulanej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty 50% podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupu paliwa i innych wydatków związanych z eksploatacją pojazdu specjalnego typu kamper Organ stwierdził, że Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty 50% podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupu paliwa i innych wydatków związanych z eksploatacją pojazdu specjalnego typu kamper.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
2. podatek należny:
   • w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
   • w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
   • od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Z tego przepisu wynika, że jeżeli podatnikowi nie przysługuje – w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – prawo do obniżenia podatku należnego o wartość podatku naliczonego, to podatek naliczony, w części której nie obniżył podatku należnego, stanowi koszt podatkowy.

Reasumując – do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawczyni może zaliczyć także – zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – naliczony podatek od towarów i usług od ww. wydatków, którego nie odliczyła od podatku należnego na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (50% tego podatku).

Organ wskazuje, że ocenie interpretacyjnej podlegała tylko kwestia dotycząca kosztów uzyskania przychodów, które były przedmiotem zapytań Wnioskodawczyni. Organ nie dokonał natomiast oceny obowiązku opodatkowania przez Wnioskodawczynię przychodu z nieodpłatnych świadczeń, ponieważ kwestia ta nie była przedmiotem tych zapytań.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.