Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.264.2021.4.MŻ
z 9 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 kwietnia 2021 r. (data wpływu 28 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem Strony z 13 lipca 2021 r. (data wpływu 15 lipca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 30 czerwca 2021 r. znak 0111-KDIB1-1.4010.187.2021.1.MF oraz 0114-KDIP1-1.4012.264.2021.3.MŻ, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych na nabycie Urządzeń - jest prawidłowe,

• braku opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania Nabywcom produktów Urządzeń na podstawie umowy o współpracy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

28 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych na nabycie Urządzeń oraz braku opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania Nabywcom produktów Urządzeń na podstawie umowy o współpracy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem Strony z 13 lipca 2021 r. (data wpływu 15 lipca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 30 czerwca 2021 r. znak 0111-KDIB1-1.4010.187.2021.1.MF oraz 0114-KDIP1-1.4012.264.2021.3.MŻ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), działającym w oparciu o ustawę z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm. dalej: „ustawa o VAT”), oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „PDOP”), działającym w oparciu o ustawę z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm. dalej: „ustawa o PDOP”).

Przedmiotem prowadzonej przez Spółkę działalności jest produkcja i dystrybucja produktów żywnościowych pod rozpoznawalnymi na rynku markami. W ofercie Spółki znajduje się aktualnie około 1500 produktów, w tym m.in. kawa, lody, słodycze, odżywki dla dzieci, wyroby kulinarne, karmy dla psów i kotów oraz inne wyroby spożywcze.

W ramach ww. działalności Wnioskodawca realizuje sprzedaż podlegającą opodatkowaniu VAT według właściwych stawek (i niekorzystającą ze zwolnienia z tego opodatkowania).

Na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka nabywa specjalistyczne Urządzenia, tj. ekspresy kawowe, terminale płatnicze (dalej: „Urządzenia” lub „Środki trwałe”), które są na podstawie ustawy o PDOP kwalifikowane przez Wnioskodawcę dla celów podatkowych jako środki trwałe, od których dokonywane są odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty podatkowe.

W ramach umowy o współpracy Spółka udostępnia nabywcom produktów Spółki (dalej: „Kontrahenci” lub „Nabywcy produktów”) Urządzenia, które umożliwiają serwowanie produktów Spółki. W okresie udostępnienia Urządzeń Spółka pozostaje ich właścicielem i jest odpowiedzialna za ich regularny serwis. Przedmiotowe Urządzenia są udostępniane okresowo, np. na kilka miesięcy, lat. W zamian za udostępnienie Środków trwałych Wnioskodawca nie pobiera od Kontrahentów dodatkowej opłaty. Niemniej jednak, brak pobierania dodatkowej opłaty ma ekonomiczne uzasadnienie, gdyż udostępnienie Urządzeń ma prowadzić do zwiększenia sprzedaży produktów Spółki. Kontrahenci, którym udostępnia się Środki trwałe, są zobowiązani do zakupu określonej ilości produktów Spółki oraz do wykorzystywania Urządzeń wyłącznie przy zastosowaniu produktów Spółki. Przykładowo przy wykorzystywaniu udostępnianego ekspresu do kawy Kontrahent jest zobowiązany używać określonej w umowie o współpracy kawy, której producentem jest Spółka. Natomiast w przypadku udostępnienia kontrahentowi terminali płatniczych, jest on zobowiązany do zainstalowania ich na ekspresach kawowych Spółki, co umożliwia zakup kawy przez prywatnych klientów. W przypadku niedotrzymania warunków umowy przez Kontrahenta, Spółka jest uprawniona do obciążenia Kontrahenta kosztami serwisu Urządzeń, a także rozwiązania umowy o współpracy.

Dodatkowo, udostępnienie przedmiotowych Urządzeń Kontrahentom jest o tyle istotne, że sprzedawane przez Spółkę produkty muszą być przygotowywane w odpowiednich warunkach, aby spełnić normy jakościowe. Udostępnienie Kontrahentom specjalistycznych Urządzeń oraz ich regularny serwis gwarantuje Spółce, że produkty Spółki będą przygotowywane oraz serwowane we właściwy sposób.

W konsekwencji, w przedmiotowym przypadku występuje związek pomiędzy sprzedażą opodatkowaną (sprzedażą produktów), a kosztami w formie odpisów amortyzacyjnych. Przychody Spółki są generowane na poziomie sprzedaży produktów, a udostępnienie Środków trwałych wpływa na możliwość zwiększenia sprzedaży produktów przez Wnioskodawcę.

W piśmie z 13 lipca 2021 r. będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

• udostępnione Kontrahentom terminale płatnicze instalowane są na ekspresach kawowych Wnioskodawcy, przy wykorzystywaniu których Kontrahent jest zobowiązany do używania kawy, której producentem i dystrybutorem jest Wnioskodawca.
  

• w wyniku zawartej umowy o współpracy Wnioskodawca nie przenosi na Kontrahenta prawa do rozporządzania ekspresami kawowymi oraz terminalami płatniczymi jak właściciel. Mimo, że Kontrahent Wnioskodawcy będzie w fizycznym posiadaniu ww. Urządzeń i będzie z nich korzystał, to jednak w ściśle określonym celu, bez możliwości swobodnego dysponowania nimi. Kontrahent nie będzie mógł zbyć Urządzeń czy oddać do korzystania (bez zgody Wnioskodawcy) osobom trzecim. W okresie udostępniania Urządzeń Wnioskodawca pozostaje ich właścicielem i jest odpowiedzialny za regularny serwis Urządzeń. W żadnym momencie nie dojdzie do uzyskania władztwa ekonomicznego nad Urządzeniami powierzonymi Kontrahentowi.
  

• przedmiotowe Urządzenia są udostępnione Kontrahentom okresowo (na klika miesięcy, lat). Po zakończeniu umowy o współpracy Kontrahent ma obowiązek zwrócić przedmiotowe Urządzenia Wnioskodawcy. Strony mogą również uzgodnić, że po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy o współpracy Wnioskodawca sprzeda Kontrahentowi Urządzenie z prawem pierwokupu.
  

• odbiorcą środków pieniężnych otrzymanych z tytułu zakupu kawy przez prywatnych klientów dokonywanych przy pomocy udostępnionych terminali płatniczych jest Kontrahent, natomiast udostępnienie Kontrahentowi ekspresów do kawy oraz terminali płatniczych pozwala na zwiększenie sprzedaży produktów Wnioskodawcy. Udostępniane Kontrahentom terminale płatnicze instalowane są bowiem na ekspresach kawowych Wnioskodawcy, przy wykorzystywaniu których Kontrahent jest zobowiązany do używania kawy, której producentem i dystrybutorem jest Wnioskodawca.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 2 i 3):

1. Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na nabycie Urządzeń, które na podstawie umów o współpracy są udostępniane Nabywcom produktów Spółki?
2. Czy czynność udostępniania przez Spółkę Nabywcom produktów Spółki Urządzeń jest opodatkowana VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na nabycie Urządzeń, które na podstawie umów o współpracy są udostępniane Nabywcom produktów Spółki.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wobec powyższego uznać należy, że podstawowym warunkiem, od którego uzależnione jest powstanie uprawnienia do odliczenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na gruncie Ustawy o VAT, jest wykorzystywanie przez podatnika nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych.

Spółka nabywa Urządzenia bezpośrednio od sprzedawców, które następnie przekazuje Kontrahentom, przy czym Urządzenia są wykorzystywane przez Kontrahentów wyłącznie w celu realizowania współpracy wynikającej z zawartych przez ww. podmioty umów o współpracy.

Analiza przepisów oraz orzecznictwa sądów administracyjnych prowadzi do konstatacji, że do powstania uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego na nabyciu składników majątku warunkiem koniecznym nie jest istnienie bezpośredniego związku między tym podatkiem (usługami czy też towarami, w których cenie zawarty był podatek naliczony), a konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

W wyroku WSA w Rzeszowie z 14 listopada 2013 r. (sygn. akt I SA/Rz 46że:„W ocenie Sądu najistotniejszą i wystarczającą przesłanką jest, aby wykorzystywanie nabytego pojazdu specjalnego miało związek z prowadzoną działalnością opodatkowaną, jednocześnie należy wskazać, że ustawodawca nie precyzuje, w jaki sposób i w jakim zakresie towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego. W doktrynie w zasadzie jednolicie przyjmuje się, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje także w przypadku, gdy związek z podatkiem naliczonym a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi ma charakter pośredni. Na takim też stanowisku stanął WSA we Wrocławiu wydając wyrok z 15 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1368/08 (Lex 511430). Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, z których nabyciem podatku został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikom skorzystanie z prawa do obliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni, a także pośredni związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi”.

Urządzenia nabywane przez Spółkę i następnie przekazywane Kontrahentowi są wykorzystywane przez tego Kontrahenta wyłącznie w celu realizowania współpracy przez ww. podmioty w ramach łączącej je umowy. Kontrahenci, którym są udostępniane Środki trwałe, są zobowiązani do zakupu określonej ilości produktów Spółki oraz do ich wykorzystywania wyłącznie przy zastosowaniu produktów Spółki.

W konsekwencji, uznać należy, że pomiędzy nabyciem Urządzeń a prowadzoną przez Spółkę opodatkowaną działalnością gospodarczą istnieje bezpośredni związek także wtedy, gdy Urządzenia wykorzystywane są przez Kontrahenta w ramach umowy o współpracy.

Wskazany powyżej pogląd został potwierdzony również w interpretacjach prawa podatkowego, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 12 października 2016 r. (sygn. ITPP1/4512-561/16-1/MN), interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 września 2017 r. (sygn. 0115-KDIT1-2.4012.266.2017.2.KK).

Reasumując, w przypadku nabycia Urządzeń przez Spółkę od sprzedawców i następnie przekazania ich Kontrahentom - Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Urządzeń, na zasadach ogólnych określonych w Ustawie VAT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, czasowe nieodpłatne udostępnienie przez Spółkę Nabywcom produktów Spółki Urządzeń nie rodzi skutków w podatku od towarów i usług, tj. nie stanowi czynności opodatkowanej VAT.

W celu ustalenia, czy na gruncie Ustawy o VAT czynność udostępniania Urządzeń w ramach umowy o współpracy podlega opodatkowaniu VAT, w pierwszej kolejności należy wskazać, że czynność ta nie spełnia kryteriów uznania jej za odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług przez Spółkę na rzecz Kontrahenta.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, natomiast w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT.

Odpłatna dostawa towarów

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Definicji tej nie należy utożsamiać z przejściem własności (rozporządzaniem towarami) w sensie cywilnoprawnym. Na gruncie VAT istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, lecz przede wszystkim możliwość faktycznego dysponowania rzeczą. Chodzi w tym przypadku o władztwo w sensie ekonomicznym.

Przedmiotem dostawy może być tylko i wyłącznie towar, czyli zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy „rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”. Przez rzeczy należy rozumieć zarówno rzeczy ruchome, jak również nieruchomości. Co do zasady, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, natomiast tylko w drodze wyjątku może być opodatkowana także nieodpłatna dostawa.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, że opisywana we wniosku czynność nie może zostać uznana za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Niewątpliwie mamy tutaj do czynienia z towarem, a konkretnie z rzeczami ruchomymi. Nie ziści się jednak podstawowa przesłanka, jaką jest przeniesienie prawa do rozporządzania ww. rzeczami jak właściciel. Mimo, że Nabywca produktów Spółki będzie w fizycznym posiadaniu ww. rzeczy i będzie z nich korzystał, to jednak tylko w ściśle określonym celu, bez możliwości swobodnego dysponowania rzeczami. Nie będzie mógł zbyć rzeczy, obciążyć jej prawem innych osób, jak również oddać do korzystania (bez zgody Wnioskodawcy) osobom trzecim.

Zatem w żadnym momencie nie dojdzie do uzyskania ekonomicznego władztwa nad rzeczami powierzonymi Kontrahentowi.

Powyższy wniosek czyni bezprzedmiotowym analizę w zakresie ewentualnych skutków nieodpłatnej dostawy towarów, skoro opisywana czynność w ogóle nie może zostać uznana za dostawę towarów na gruncie VAT.

Odpłatne świadczenie usług

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W tym miejscu wskazać należy, że wyjaśniając pojęcie świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 kwietnia 2008 r. (sygn. I FSK 1788/07) wskazał, że: „Naczelny Sąd Administracyjny podziela prezentowane przez spółkę stanowisko, że przy ustalaniu, stosownie do art. 8 ust. 1 VATU, przedmiotu opodatkowania świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy kooperacyjne, należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego. W związku z tym nie można traktować nieodpłatnego, czasowego udostępniania maszyn i urządzeń kontrahentom, służących im jedynie do wykonania działalności zleconej przez spółkę, jako niezależnego świadczenia usługi, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tego rodzaju czynności o charakterze technicznym, pomocniczym nie mają samodzielnej racji bytu bez realizacji usługi produkcji czy montażu, do których wykonania są niezbędne. Z tego względu nie mogą być traktowane jako odrębne świadczenie usług i stanowić odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług”.

Podobne stanowisko przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 sierpnia 2014 r. (sygn. akt I FSK 1281/13): „Niewątpliwie umowy zawierane przez skarżącą z jej zleceniobiorcami mają na celu osiągnięcie zysku przez każdą ze stron. W stanie faktycznym opisanym we wniosku o interpretację, zleceniobiorców tych nie można jednak uznać za adresatów odpłatnych usług polegających na udostępnianiu im samochodów skarżącej. Czynności udostępnienia tych samochodów mają bowiem charakter techniczny i pomocniczy w stosunku do zamawianych przez spółkę usług transportowych, bez których czynności udostępnienia samochodów nie mają samodzielnej racji bytu. Samo posiadanie tych samochodów przez zleceniobiorców nie jest im potrzebne, gdyż nie generuje dla nich zysku. W tym przypadku dochodzi do swoistej kooperacji działań spółki oraz jej zleceniobiorców, w celu osiągnięcia zysku przez wszystkie podmioty kooperujące. Działania skarżącej i jej zleceniobiorców mają charakter współpracy dla osiągnięcia wspólnego celu ekonomicznego, z którego w stosownych proporcjach uzyskują należne im wynagrodzenia”.

Tożsamy pogląd wyraził także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 15 grudnia 2015 r. (sygn. akt III SA/Gl 1493/15), w którym stwierdził, że: „Raz jeszcze należy podkreślić, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy VAT, jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne), należy przede wszystkim uwzględniać cel takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania, na potrzeby podatkowe poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (tak NSA w wyroku z 23 kwietnia 2008 r. sygn. akt FSK 1788/07, wyroku z 9 października 2008 r. sygn. akt I FSK 291/08, czy wyroku z 29 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 562/11). W powołanych orzeczeniach zaprezentowany został pogląd, że celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można, do celów podatku od towarów i usług, wydzielać i oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jest zrealizowanie wspólnego przedsięwzięcia”.

Wskazany powyżej pogląd został potwierdzony również w wielu innych interpretacjach prawa podatkowego, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 lipca 2017 r. (sygn. 0115-KDIT1-2.4012.250.2017.2.RS), interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 grudnia 2020 r. (sygn. 0112-KDIL1-2.4012.436.2020.4.), interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 września 2017 r. (sygn. 0115-KDIT1-2.4012.266.2017.2.KK).

Z powyższego wynika, że udostępnienie Kontrahentom Środków trwałych w celu realizowania współpracy wobec udostępniającego nie stanowi odrębnego świadczenia, bowiem czynność udostępniania jest elementem usług o złożonym charakterze. Mając powyższe na uwadze, należy uwzględnić podstawowy cel wynikający z umów łączących strony, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego.

W związku z tym, czasowe nieodpłatne udostępnienie przez Spółkę Nabywcom produktów Spółki Urządzeń nie rodzi skutków w podatku od towarów i usług, tj. nie stanowi czynności opodatkowanej VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy (przedsiębiorstwa) - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy, lecz niekoniecznie bezpośredni. Innymi słowy musi istnieć związek przyczynowo skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu i podatnik musi wykazać związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest produkcja i dystrybucja produktów żywnościowych. W ramach działalności Wnioskodawca realizuje sprzedaż podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Na potrzeby prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa specjalistyczne Urządzenia (ekspresy kawowe, terminale płatnicze). W ramach umowy o współpracy Wnioskodawca udostępnia nieodpłatnie Kontrahentom Urządzenia, które umożliwiają serwowanie produktów Wnioskodawcy. Wnioskodawca uzyskuje zysk ze sprzedaży kawy Kontrahentowi, natomiast udostepnienie Kontrahentowi ekspresów do kawy oraz terminali płatniczych pozwala na zwiększenie sprzedaży produktów Wnioskodawcy. Udostępniane Kontrahentom terminale płatnicze instalowane są na ekspresach kawowych Wnioskodawcy, przy wykorzystaniu których Kontrahent jest zobowiązany do używania kawy, której producentem i dystrybutorem jest Wnioskodawca. Odbiorcą środków pieniężnych otrzymanych z tytułu zakupu kawy przez prywatnych klientów dokonywanych przy pomocy udostępnionych terminali płatniczych jest Kontrahent.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy jest On uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na nabycie przedmiotowych Urządzeń.

W celu przeanalizowania kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków na ww. towary, należy jeszcze raz zauważyć, że prawo to przysługuje w zakresie w jakim zakupy bezspornie związane są z realizowaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w niniejszej sprawie zostaną spełnione podstawowe warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na nabycie Urządzeń, które następnie na podstawie zawartej umowy o współpracy są nieodpłatnie udostępniane Kontrahentom. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a wydatki ponoszone na zakup Urządzeń wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy Wnioskodawcy, tj. mają pośredni związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną podatkiem VAT (czynnościami opodatkowanymi), a tym samym z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami. Urządzenia nabywane przez Wnioskodawcę i następnie przekazywane Kontrahentowi są wykorzystywane przez tego Kontrahenta wyłącznie w celu realizowania współpracy w ramach łączącej Strony umowy. Udostępnienie Kontrahentowi ekspresów do kawy oraz terminali płatniczych pozwala na zwiększenie sprzedaży produktów Wnioskodawcy, gdyż terminale płatnicze instalowane są wyłącznie na ekspresach kawowych Wnioskodawcy, przy wykorzystywaniu których Kontrahent jest zobowiązany do używania kawy, której producentem i dystrybutorem jest Wnioskodawca.

Zatem dokonane przez Wnioskodawcę zakupy Urządzeń służą zaspokojeniu potrzeb przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, a także wpływają na jego ogólne funkcjonowanie jako całości, a co za tym idzie prowadzą do zwiększenia obrotu firmy i sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Wnioskodawcy przysługuje w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na nabycie Urządzeń, gdyż nie zachodzą wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie, należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także tego, czy czynność udostępniania przez Wnioskodawcę Nabywcom produktów Spółki Urządzeń powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług , co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca przewidział jednak od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy, a w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia, w całości lub części, kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych ściśle określonych przypadkach również nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług uznać należy za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług , które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania, czy czynność nieodpłatnego udostępniania Kontrahentom opisanych we wniosku Urządzeń na podstawie umowy o współpracy nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że przedmiotowe Urządzenia są udostępnione Kontrahentom okresowo, np. na klika lat, miesięcy, bez pobierania jakichkolwiek opłat. W okresie udostępniania Urządzeń Wnioskodawca pozostaje ich właścicielem i jest odpowiedzialny za ich serwis. Wnioskodawca nie przenosi na Kontrahenta prawa do rozporządzania Urządzeniami jak właściciel. Kontrahent jest w fizycznym posiadaniu Urządzeń i korzysta z nich tylko w ściśle określonym celu wynikającym z zawartej pomiędzy Stronami umowy o współpracy, bez możliwości swobodnego dysponowania nimi. Kontrahent nie będzie mógł zbyć Urządzeń, czy oddać do korzystania (bez zgody Wnioskodawcy) osobom trzecim. W żadnym momencie nie dochodzi do uzyskania przez Kontrahenta ekonomicznego władztwa nad Urządzeniami, które powierza mu Wnioskodawca do okresowego używania. Po zakończeniu umowy o współpracy Kontrahent ma obowiązek zwrócić Urządzenia Wnioskodawcy bądź Wnioskodawca może je sprzedać Kontrahentowi, który ma w takiej sytuacji prawo pierwokupu.

Mając na uwadze przywołane wyżej uregulowania na tle przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą towarów, gdyż Wnioskodawca przez cały okres obowiązywania umowy o współpracy pozostaje właścicielem przekazywanych Kontrahentowi do używania Urządzeń. Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W powołanym przepisie art. 7 ust. 1 ustawy mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Natomiast w przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem (Urządzeniem) jak właściciel, gdyż Urządzenia na moment ich przekazania stanowią własność Wnioskodawcy. Zgodnie z zawartą umową o współpracy Urządzenia mimo ich przekazania Kontrahentowi pozostają własnością Wnioskodawcy przez cały okres obowiązywania umowy a Kontrahent może je wykorzystywać wyłącznie w sposób wskazany i określony w umowie. Z tego samego względu przedmiotowej czynności udostępniania Kontrahentom w ramach umowy o współpracy Urządzeń (ekspresów do kawy i terminali płatniczych) nie sposób traktować jako nieodpłatnego przekazania towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. Zatem czynność ta nie stanowi dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Jednocześnie w myśl powołanej wyżej w art. 8 ust. 1 ustawy definicji świadczenia usług, wydanie rzeczy do używania bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania nimi – stanowi świadczenie usług.

Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jest jednak od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Nieodpłatne przekazanie wymienionych we wniosku Urządzeń ma jednak związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, bowiem jego celem jest wsparcie i zwiększenie sprzedaży kawy produkowanej przez Wnioskodawcę. Jest to zatem nieodpłatna czynność wykonywana w związku z działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Uwzględniając powyższe, wymieniona czynność nie podlega także opodatkowaniu jako nieodpłatne świadczenie usługi.

W konsekwencji, czasowe nieodpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę Kontrahentom Urządzeń na podstawie umowy o współpracy nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.