Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDWP.4011.157.2021.1.ASZ
z 9 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 czerwca 2021 r. (data wpływu 23 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca 23 grudnia 2009 roku nabył drogą darowizny od ojca (…) 2/3 udziału w nieruchomości położonej (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą KW nr (…).

25 czerwca 2019 roku Wnioskodawca nabył pozostałą 1/3 udziału w ww. nieruchomości od ojca (…) na mocy umowy sprzedaży sporządzonej przez notariusza (…). Kwotę sprzedaży ustalono na (…). Dnia 15 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży ww. nieruchomości w całości na rzecz (…).

Kwota sprzedaży została ustalona na (…) zł, przy czym:

• kwota (…) zł została zapłacona przez nabywcę dnia 15.04.2020 r.;
• reszta ceny została objęta klauzulą waloryzacyjną zgodnie z § 3 ust. 2 umowy sprzedaży. Cena miała zostać ustalona po wysłaniu przez Wnioskodawcę wezwania do zapłaty, w terminie nie wcześniej niż 2.07.2020 r. i nie później niż 31.10.2022 roku. Cena miała być obliczona na podstawie wskaźnika giełdowego, kursu złotego do dolara amerykańskiego.
  
  

14 maja 2021 r. Wnioskodawca porozumiał się z nabywcą w sprawie zapłaty drugiej raty. Po obliczeniu waloryzacji ustalono, że kwota drugiej raty wynosi (…) zł i taką kwotę nabywca zapłacił.

W zeznaniu PIT za 2020 rok złożonym 30.04.2021 r. Wnioskodawca nie uwzględnił przychodu ze sprzedaży ww. nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. W którym momencie Wnioskodawca osiągnął dochód ze sprzedaży 1/3 części nieruchomości, która została nabyta drogą kupna w 2019 roku, wziąwszy po uwagę fakt, że w chwili sprzedaży nieruchomości kwota II raty była nieznana?
2. W którym rocznym zeznaniu PIT należy uwzględnić dochód ze sprzedaży ww. nieruchomości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad 1)

2/3 nieruchomości zostało nabyte w drodze darowizny w 2009 roku, więc od sprzedaży tej części po upływie ponad 5 lat nie należy płacić podatku dochodowego.

W chwili podpisania umowy sprzedaży 15.04.2020 r. ostateczna cena sprzedaży nie była znana. Pewne było, że nie wyniesie mniej niż (…) zł. Wartość II raty objęta została waloryzacją i uzależniona od czynników takich jak wskaźnik giełdowy i kurs waluty. Gdyby II rata po waloryzacji wynosiła (…) zł, ostateczna kwota sprzedaży wynosiłaby (…) zł, co oznaczałoby, że ze sprzedaży 1/3 nieruchomości Wnioskodawca nie osiągnął dochodu (ponieważ 1/3 udziałów nabyłem w 2019 roku za (…) zł).

Dopiero 14.05.2021 r., gdy została obliczona zwaloryzowana wysokość II raty, okazało się, że ze sprzedaży 1/3 udziałów w nieruchomości Wnioskodawca osiągnął dochód w wysokości: (…)

W związku z tym, dochód został osiągnięty 14 maja 2021 r.

Ad 2)

Dochód ze sprzedaży 1/3 ww. nieruchomości należy uwzględnić w zeznaniu PIT za 2021 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 23 grudnia 2009 r. nabył w drodze darowizny od ojca 2/3 udziału w nieruchomości. W dniu 25 czerwca 2019 r. Wnioskodawca nabył pozostałą 1/3 udziału w nieruchomości w drodze umowy sprzedaży.

Wnioskodawca w dniu 15 kwietnia 2020 r. dokonał zbycia nieruchomości. Kwota sprzedaży została ustalona na (…) zł, przy czym kwota ta została rozłożona na dwie raty, z czego kwota (…) zł, czyli pierwsza rata została zapłacona przez nabywcę dnia 15 kwietnia 2020 r., natomiast pozostała część ceny została objęta klauzula waloryzacyjną zgodnie z § 3 ust. 2 umowy sprzedaży. Cena ta miała zostać ustalona po wysłaniu przez Wnioskodawcę wezwania do zapłaty, w terminie nie wcześniej niż 2 lipca 2020 roku i nie później niż 31 października 2022 r. Cena miała być obliczona na podstawie wskaźnika giełdowego i kursu złotego do dolara amerykańskiego.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia kiedy powstaje przychód do opodatkowania z odpłatnego zbycia nieruchomości i czy kwota drugiej raty, którą otrzymał dnia 14 maja 2021 r. będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i powinna być uwzględniona w zeznaniu składanym za 2020 r. do 30 kwietnia 2021 roku.

Tymczasem z opisu sprawy wynika, że udział 2/3 w przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nabył tytułem darowizny w 2009 r., zaś pozostałą część 1/3 w drodze umowy sprzedaży w 2019 roku.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2020 r. 2/3 udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawcę w 2009 r. tytułem darowizny nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odpłatne zbycie udziału 1/3 udziału w nieruchomości nabytego na podstawie umowy sprzedaży w 2019 r. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast art. 30e ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Z treści przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W świetle zatem art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości jest wartość wyrażona w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W przedmiotowej sprawie, wątpliwość budzi kwestia kiedy należy rozpoznać przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, skoro zgodnie z zapisem notarialnym zapłata należności nastąpiła już po upływie roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie ww. nieruchomości.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, ze zm.) - nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Stosownie do art. 535 ustawy Kodeks cywilny przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Strony mogą przyjąć, że zapłata ceny, jak również samo wydanie nastąpi w terminie późniejszym. Wskazać tu również należy na art. 488 § 1 Kodeksu cywilnego stanowiący, że świadczenia będące przedmiotem zobowiązań z umów wzajemnych (świadczenia wzajemne) powinny być spełnione jednocześnie, chyba że z umowy, z ustawy albo z orzeczenia sądu lub decyzji innego właściwego organu wynika, iż jedna ze stron obowiązana jest do wcześniejszego świadczenia. Z treści tego przepisu zatem wynika, że od zasady jednoczesnego wykonania wzajemnych świadczeń przez strony umowy dopuszczalne są wyjątki, gdy wynika to między innymi z umowy. W tej sytuacji, przy sprzedaży może nastąpić zmiana kolejności świadczeń, to jest najpierw wydanie rzeczy, a potem zapłata ceny lub zapłata całości lub części ceny a potem wydanie rzeczy. Wola stron zatem jest niezbędnym i istotnym składnikiem umowy.

Umowa sprzedaży w ujęciu przepisów Kodeksu cywilnego jest umową dwustronnie zobowiązującą. W związku z zawarciem umowy sprzedaży sprzedawca staje się zobowiązany do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz do wydania przedmiotu sprzedaży kupującemu. Z kolei treścią zobowiązania kupującego jest zapłacenie ceny oraz odebranie rzeczy.

Zważyć zatem należy, że w przypadku gdy umowa sprzedaży przyjmuje z mocy prawa charakter czynności zobowiązująco-rozporządzającej, przeniesienie własności następuje bezpośrednio w wyniku zawarcia samej umowy. Taki charakter ma właśnie umowa sprzedaży nieruchomości, co wynika z przywołanego powyżej art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego. W takim przypadku samo zawarcie umowy powoduje skutek rozporządzający. Pozostałe obowiązki stron, takie jak np. wydanie rzeczy, jej odebranie oraz zapłata ceny, mają charakter drugorzędny i ich wykonanie lub niewykonanie nie wpływa w żaden sposób na kwestię przeniesienia własności, podobnie jak na kwestię ważności umowy.

Z treści powyższych przepisów wynika jednoznacznie, że przeniesienie własności nieruchomości następuje z chwilą zawarcia w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży nieruchomości, a nie z chwilą zapłaty ceny czy wydania rzeczy.

W związku z powyższym ustalenia dokonane przez kupujących i sprzedających w akcie notarialnym dotyczące sposobu i terminu zapłaty są ustaleniami czysto technicznymi – w przedmiotowej sprawie wskazują jedynie jaką część kwoty dotyczącej sprzedaży Wnioskodawca otrzyma w poszczególnych terminach.

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu tego przepisu jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną - nabywcę przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to czy nabycie następuje w sposób odpłatny, czy nieodpłatny.

W związku z powyższym nie można zgodzić się z zaprezentowanym przez Wnioskodawcę stanowiskiem, iż fakt częściowego uregulowania należności w 2021 roku w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości w 2020 roku, stanowi przychód do opodatkowania w momencie faktycznego otrzymania środków pieniężnych, czyli w 2021 roku, gdyż jak wskazano wcześniej terminy zapłaty są ustaleniami czysto technicznymi.

Przychodem z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości nie są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze czy wartości pieniężne, ale cena określona w umowie sprzedaży nieruchomości.

Tym samym, na podstawie powyższych przepisów wskazać należy, że w analizowanej sprawie cały przychód z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości Wnioskodawca uzyskał w dacie zawarcia umowy sprzedaży. Nie ma zatem znaczenia w przedmiotowej sprawie, że część kwoty zostanie uregulowana w późniejszym terminie.

Powyższe potwierdzają również wyroki sądów administracyjnych, m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 4 kwietnia 2013 r. sygn. I SA/Po 966/12, wskazał, że zgodnie z art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Oznacza to zatem, że przychód z tytułu odpłatnego zbycia powstaje z chwilą skutecznego zawarcia umowy. Z powyższego wynika również, że dla wystąpienia przychodu ze sprzedaży nieruchomości wystarczy samo zawarcie umowy sprzedaży, która musi określać cenę z mocy art. 535 K.c. Ta specyficzna konstrukcja powstania przychodu wyłącza przewidziany w art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. wymóg otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy czy wartości pieniężnych, co wynika z samego art. 11, który przewiduje inne unormowanie powstania przychodu w art. 19 u.p.d.o.f. (por. wyrok NSA z dnia 18 maja 1999 r., sygn. akt III SA 7/98, LEX nr 38974).

Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w (…) w wyroku z dnia 5 listopada 2010 r. sygn. I SA/Wr 981/10, stwierdził, że momentem, od którego można mówić o przychodzie ze sprzedaży prawa do lokalu mieszkalnego jest nie data fizycznego uzyskania środków pieniężnych od nabywcy, ale data powstania przychodu, którą w danym przypadku jest dzień sprzedaży ww. prawa czyli podpisania umowy.

Podobnie wyraził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w (…), który w wyroku z dnia 9 stycznia 2013 r. sygn. I SA/Bd 994/12 stwierdził, że argument strony, że otrzymała tylko niewielką ilość pieniędzy i tylko ta wartość stanowi podstawę podatku należy uznać za nietrafiony. Ceną nieruchomości była cena rynkowa, za jaką strona sprzedała przedmiotową nieruchomość.

Wobec powyższego, w sytuacji przedstawionej we wniosku stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży udziału 1/3 w nieruchomości został osiągnięty w 2020 roku i powinien być wykazany w zeznaniu rocznym składanym za 2020 rok do 30 kwietnia 2021 roku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie organ podatkowy zauważa, że przedmiotem interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego nie może być dokonywanie oceny danych liczbowych (rozliczeń) zawartych we wniosku o wydanie takiej interpretacji. Rozstrzygnięcie w zakresie konkretnych kwot stanowiących podstawę opodatkowania zgodnie z treścią art. 21 § 3-4 ustawy Ordynacja podatkowa może być zawarte jedynie w decyzji podatkowej, która jest wydawana po przeprowadzeniu postępowania podatkowego uregulowanego w przepisach zawartych w dziale IV tej ustawy, które to przepisy zgodnie z treścią art. 14h tylko w części mają zastosowanie w postępowaniu w sprawie wydawania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.