Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.232.2021.4.JSU
z 25 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2021 r. (data wpływu 7 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 9 sierpnia 2021 r. (data wpływu 12 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia sprzedaży budynku mieszkalnego wynajmowanego na cele mieszkalne w ramach wskazanej działalności gospodarczej i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia sprzedaży budynku mieszkalnego wynajmowanego na cele mieszkalne w ramach wskazanej działalności gospodarczej i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższy wniosek uzupełniono pismem z 9 sierpnia 2021 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z 22 lipca 2021 r. znak: 0115-KDIT3.4011.443.2021.2.JG, 0111-KDIB3-3.4012.232.2021.3.JSU.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną z rezydencją podatkową na terenie RP, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą m.in. w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub wydzierżawionymi (kod PKD 68.20.Z). W ramach tej działalności prowadzonej na własny rachunek wynajmuje on budynek mieszkalny, który został przez niego nabyty oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, spółce z.o.o. (klientowi). Klient na podstawie umowy najmu nabywa od Wnioskodawcy powyższą usługę wyłącznie na cele mieszkaniowe zatrudnionych przez niego pracowników tymczasowych, a pracownicy ci nie są kierowani do pracy w firmie Wnioskodawcy oraz nie jest on ich pracodawcą. Wnioskodawca za tę usługę wystawia fakturę ze stawką „zw” zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) (Dalej jako „ustawa o VAT”). Przedmiotowa nieruchomość sklasyfikowana jest w ewidencji budynków jako budynek mieszkalny jednorodzinny oraz przystosowany jest do realizowania w niej ww. celu. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę przekracza 200.000,00 zł. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość nie jest wpisana do rejestru zabytków oraz Wnioskodawca nie dokonał ulepszeń budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym przewyższających 30% wartości początkowej budynku. Opisywaną nieruchomość Wnioskodawca zamierza sprzedać w całości.

W uzupełnieniu z 9 sierpnia 2021 r. odpowiadając na pytania zawarte w wezwaniu Wnioskodawca wskazał ponadto poniższe okoliczności:

1. Zgodnie z treścią aktu notarialnego dokumentującego nabycie budynku został on wybudowany w latach osiemdziesiątych XX wieku. W konsekwencji pierwsze zasiedlenie budynku mieszkalnego nastąpiło właśnie w tym okresie, gdyż od dnia nabycia Wnioskodawca nie poniósł na budynek nakładów na jego ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej.
   [Powyższe stanowi odpowiedź na – zawarte w wezwaniu z 22 lipca 2021 r. – pytanie Organu: Kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie (zajęcie, oddanie do używania, rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne) budynku mieszkalnego? – przypis Organu]
   
2. Pierwsze zasiedlenie nastąpiło w latach osiemdziesiątych XX wieku a zbycie nastąpi nie wcześniej niż koniec (…) r., w ocenie Wnioskodawcy upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
   [Powyższe stanowi odpowiedź na – zawarte w wezwaniu z 22 lipca 2021 r. – pytanie Organu: Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku mieszkalnego, a jego dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata? – przypis Organu]
   
3. Nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.
   [Powyższe stanowi odpowiedź na – zawarte w wezwaniu z 22 lipca 2021 r. – pytanie Organu: Czy w związku z nabyciem budynku mieszkalnego przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego? – przypis Organu]
   
4. Nabycie nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
   [Powyższe stanowi odpowiedź na – zawarte w wezwaniu z 22 lipca 2021 r. – pytanie Organu: Czy nabycie nieruchomości nastąpiło w ramach czynności opodatkowanej, zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy czynność ta była udokumentowana fakturą VAT z wykazaną kwotą podatku VAT? – przypis Organu]
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług:

Czy w sytuacji sprzedaży budynku mieszkalnego wynajmowanego na cele mieszkalne w ramach wskazanej działalności gospodarczej i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych znajdzie zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), względnie art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT ?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług:

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia zostanie zwolniona z podatku od towarów i usług. Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.
   
   

Zgodnie z powyższymi uregulowaniami, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata. W konsekwencji, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej, a więc od tego momentu, gdy już do niego doszło, Wnioskodawca musi liczyć 2 lata, aby zastosowanie znalazło zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast w sytuacji gdy Wnioskodawca zbyłby nieruchomość przed upływem omawianego okresu, znalazłoby zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, w myśl którego zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki, aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Zgodnie z przytoczonym stanem faktycznym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z uwagi na to, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT wskazany rodzaj najmu korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług (przedsiębiorca wystawia fakturę ze stawką „zw”).

Uwzględniając powyższe, w sytuacji, gdy Wnioskodawca sprzedałby opisaną nieruchomość przed upływem 2 lat od daty pierwszego zasiedlenia, zdaniem Wnioskodawcy mógłby skorzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast w sytuacji, gdy Wnioskodawca sprzeda tę nieruchomość po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, sprzedaż ta zostanie zwolniona z podatku od towarów i usług stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, iż opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze więc, konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest, co do zasady, zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z ww. przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej, bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom, po spełnieniu określonych warunków, skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub wydzierżawionymi. W ramach tej działalności prowadzonej na własny rachunek wynajmuje on budynek mieszkalny, który został przez niego nabyty oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, spółce z.o.o. (klientowi). Klient na podstawie umowy najmu nabywa od Wnioskodawcy powyższą usługę wyłącznie na cele mieszkaniowe zatrudnionych przez niego pracowników tymczasowych, a pracownicy ci nie są kierowani do pracy w firmie Wnioskodawcy oraz nie jest on ich pracodawcą. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowy budynek został wybudowany w latach osiemdziesiątych XX wieku, w konsekwencji jego pierwsze zasiedlenie nastąpiło właśnie w tym okresie. Wnioskodawca nie dokonał ulepszeń budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym przewyższających 30% wartości początkowej budynku.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w sytuacji sprzedaży budynku mieszkalnego wynajmowanego na cele mieszkalne w ramach wskazanej działalności gospodarczej i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych znajdzie zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10), względnie art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT.

Wskazać należy, że sprzedaż budynku mieszkalnego wynajmowanego na cele mieszkalne, wykorzystywanego w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, który został nabyty oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, wypełniać będzie definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji, transakcja sprzedaży nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Równocześnie zaznaczyć należy, że opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że spełnione są łącznie dwa warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, Wnioskodawca wskazał, że dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz nie dokonał ulepszeń budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym przewyższających 30% wartości początkowej budynku.

W związku z powyższym, analiza opisu zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że transakcja sprzedaży budynku mieszkalnego wynajmowanego na cele mieszkalne w ramach wskazanej działalności gospodarczej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale jednocześnie korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji, zwolnieniem od podatku - w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy - objęty będzie również grunt, na którym posadowiony jest opisany we wniosku budynek mieszkalny.

Wobec zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT do dostawy budynku mieszkalnego wynajmowanego na cele mieszkalne w ramach wskazanej działalności gospodarczej brak jest podstaw do analizy zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż jak już wskazano wyżej, zwolnienie to ma zastosowanie tylko w przypadku budynków i budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Skoro dostawa budynku mieszkalnego korzysta ze zwolnienia uregulowanego przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT to badanie przesłanek zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT stało się bezzasadne.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z opodatkowania podatkiem VAT dostawy budynku mieszkalnego wynajmowanego na cele mieszkalne w ramach wskazanej działalności gospodarczej i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należało uznać za prawidłowe. Jak bowiem wyjaśniono planowana dostawa budynku mieszkalnego opisanego we wniosku będzie podlegała opodatkowaniu, ale korzystać będzie ze zwolnienia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy.

Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być  zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej  rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.