Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.198.2021.1.JŁ
z 17 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2021 r. (data wpływu 25 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty wierzytelności pożyczkowej nabytej w drodze spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty wierzytelności pożyczkowej nabytej przez Wnioskodawcę w drodze spadku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W sierpniu 2020 r. Wnioskodawca nabył spadek z dobrodziejstwem inwentarza po swojej mamie. Nabycie to zostało potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia. W wymaganym przez prawo terminie sześciu miesięcy od dnia nabycia spadku Wnioskodawca złożył zgłoszenie SD-Z2 w związku z nabyciem spadku po mamie, co oznacza że Wnioskodawca skorzystał ze zwolnienia z płatności podatku od spadków i darowizn od nabytych w spadku składników i praw majątkowych. Jednym z elementów spadku jest wierzytelność z tytułu udzielonej przez mamę Wnioskodawcy pożyczki osobie fizycznej. Na wierzytelność tę składa się kwota pożyczki plus odsetki, które zgodnie z terminem zawartym w umowie pożyczkobiorca ma zwrócić w październiku 2021 r. W związku z nabyciem przez Wnioskodawcę spadku, kwotę pożyczki wraz z odsetkami pożyczkobiorca ma zwrócić Wnioskodawcy jako spadkobiercy. Przyjmując, że pożyczkobiorca zwróci Wnioskodawcy jako spadkobiercy w wskazanym w umowie terminie (październik 2021 r.) kwotę pożyczki wraz z odsetkami, Wnioskodawca powziął wątpliwość co do powstania zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu spłaty pożyczki wraz z odsetkami na rzecz spadkobiercy powstanie u spadkobiercy zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   Jeśli hipotetycznie odpowiedź na powyższe pytania brzmi „tak”, to kolejne pytania są następujące:
   
   
2. Jaka kwota będzie stanowiła podstawę opodatkowania: czy będą to wyłącznie odsetki, wyłącznie kwota pożyczki, kwota pożyczki wraz z odsetkami?
   
3. Według jakiej stawki podatkowej należy wyznaczyć kwotę zobowiązania podatkowego? Czy będzie to 19%?
   
4. Jak należy ustalić termin płatności zobowiązania podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Podstawa prawna:

– art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.)

W związku z podaną powyżej podstawą prawną zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, u spadkobiercy nie powstanie zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Umowa pożyczki została uregulowana w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) zgodnie z którym, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej. Pożyczka może być udzielona nieodpłatnie lub odpłatnie, tj. za oznaczonym wynagrodzeniem w formie odsetek, w zależności od woli stron.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.) ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku spadków i darowizn. Powyższy przepis należy interpretować w ten sposób, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie podlegają przychody wynikające ze zdarzeń powodujących powstanie obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Nie ma przy tym znaczenia, czy w ramach ustawy o podatku od spadków i darowizn dane nabycie jest objęte zwolnieniem, czy jest związane z zapłatą podatku od spadków i darowizn. Zwolnienie bowiem, w przeciwieństwie do „wyłączenia”, nie wyklucza podlegania danemu podatkowi. Wręcz przeciwnie, aby nabycie danego składnika majątkowego mogło być zwolnione z opodatkowania, w pierwszej kolejności musi podlegać opodatkowaniu (tj. zostać objęte zakresem podmiotowym i przedmiotowym ustawy o podatku od spadków i darowizn).

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2021 r., poz. 1043, z późn. zm.) nabycie przez osoby fizyczne, tytułem dziedziczenia, praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Z powyższych przepisów wynika, że wierzytelność z tytułu pożyczki, przysługująca pożyczkodawcy w chwili jego śmierci, jako prawo majątkowe, wchodzi do spadku. Tym samym, wartość tej wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, w związku z czym do przychodu z tego tytułu nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie i realizację. Zrealizowanie wierzytelności nie będzie oznaczać, że w tym momencie powstanie nowy przychód, który podlega, jako należność pieniężna, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie sposób bowiem twierdzić, że w przypadku, gdy do spadku wchodzi określona rzecz, np. własność nieruchomości, to spadkobiercy przysługiwać będzie roszczenie o jej wydanie, jeżeli znajduje się ona we władaniu osoby trzeciej, co oznaczałoby, iż do spadku zaliczyć należy tylko to roszczenie, a w przypadku jego zrealizowania, tj. wydania nieruchomości podlegałaby ona opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z praw majątkowych (prawo własności a także roszczenie o wydanie nieruchomości są także prawami majątkowymi).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wierzytelność i jej realizacja na rzecz spadkobierców jest w istocie jednym i tym samym przychodem, który nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż jako wchodzące do spadku prawo majątkowe podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Realizacja roszczenia, czyli wykonanie prawa majątkowego, jest tylko technicznym etapem jego istnienia. Nie jest to odrębny akt obrotu, ani odrębna czynność prawna. Zatem, jeżeli roszczenie wchodzi do spadku i jako prawo majątkowe podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, to również realizacja roszczenia podlega wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć należy, że wierzytelności wchodzą w skład spadku w stanie istniejącym w chwili jego otwarcia (por. A. Kidyba [red.] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom IV. Spadku. Wyd IV, opubl. Lex).

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazuje, że w sierpniu 2020 r. nabył spadek z dobrodziejstwem inwentarza. W wymaganym przez prawo terminie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia Wnioskodawca złożył zgłoszenie SD-Z2 i skorzystał ze zwolnienia z płatności podatku od spadków i darowizn w związku z nabyciem spadku. Jednym z elementów nabytego spadku jest wierzytelność z tytułu pożyczki zawartej przez spadkodawcę z osobą fizyczną. Na wierzytelność tą składa się kwota pożyczki oraz odsetki, które zgodnie z terminem zawartym w umowie pożyczkobiorca powinien zwrócić w październiku 2021 r. W związku z nabyciem spadku przez Wnioskodawcę, kwotę pożyczki wraz z odsetkami pożyczkobiorca ma zwrócić Wnioskodawcy jako spadkobiercy.

Biorąc pod uwagę kontekst prawny i faktyczny sprawy należy stwierdzić, że realizacja prawa majątkowego w postaci spłaty roszczenia pożyczkowego oraz odsetek, które weszły do masy spadkowej, nie powoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku opodatkowania takiej spłaty podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Do przychodu z tego tytułu, zgodnie z cytowanym na wstępie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy się nie stosuje.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 należało uznać za prawidłowe.

W związku z tym odstąpiono od udzielenia odpowiedzi na pozostałe zadane we wniosku pytania, odnoszące się do opodatkowania przedmiotowej kwoty (gdyby organ orzekł, że spłata odziedziczonej wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych). Pytania te stały się bowiem bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. W szczególności organ oparł się na oświadczeniu Wnioskodawcy, że „Na wierzytelność składa się kwota pożyczki plus odsetki”. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.