Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.107.2021.2.KG
z 18 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1 oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm. ) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2021 r. (data wpływu 4 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku i działu spadku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku i działu spadku

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 27 sierpnia 2018 r. zmarł M.S.. Prawomocnym postanowieniem z dnia 20 września 2019 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że spadek po nim na podstawie ustawy nabyli: córka - Wnioskodawczyni oraz synowie - D.S. i K.S., każde w 1/3 części spadku. W skład spadku wchodziło prawo własności stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nr 1 klatka A położonego w A. przy ul. A. o powierzchni użytkowej 34,60 m² wraz z udziałem w wysokości 8925/1000000 w nieruchomości wspólnej, dla którego to lokalu Sąd Rejonowy prowadzi KW nr XXX o wartości 250.000 zł. Spadkodawca M.S. nabył własność przedmiotowego lokalu w dniu 25 kwietnia 2008 r. w wyniku zawarcia ze Spółdzielnią Mieszkaniową umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności przed notariuszem.

W dniu 3 lutego 2021 r. Sąd Rejonowy dokonał działu spadku po M.S. w ten sposób, że przyznał Wnioskodawczyni na wyłączna własność w/w nieruchomość o wartości 250.000 zł. Tytułem wyrównania udziałów w spadku po M.S. sąd zasądził od Wnioskodawczyni na rzecz D.S. kwotę 83.333,33 zł oraz na rzecz K.S. kwotę 83.333,33 zł, płatne w terminie 1 roku od dnia uprawomocnienia się postanowienia. Postanowienie o dziale spadku uprawomocniło się w dniu 11 lutego 2021 r. Wnioskodawczyni nie posiada środków pieniężnych, koniecznych do spłaty braci. W celu uzyskania tych środków, zmuszona jest sprzedać sporną nieruchomość. Odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy (i ewentualnie w jakiej wysokości) Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości, przed upływem 5 lat od uprawomocnienia się orzeczenia o dziale spadku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w razie sprzedaży przez Nią lokalu mieszkalnego, przed upływem 5 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o dziale spadku, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, ale tylko od ceny uzyskanej ze sprzedaży ponad wartość nieruchomości określoną w postanowieniu sądu z dnia 3 lutego 2021 r. o dziale spadku.

Co do zasady dochód ze zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat od nabycia jest opodatkowany 19% podatkiem (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 30e ust. 1). Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wynika, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, 5 - letni termin liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie przez spadkodawców. Jednocześnie z ww. ustawy wynika, że podatkowych skutków nie rodzi nabycie ani odpłatne zbycie w drodze działu spadku nieruchomości lub praw majątkowych do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku (art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dla części nieruchomości (tej odziedziczonej w spadku po ojcu) 5 letni termin liczy się już od daty nabycia nieruchomości przez ojca - tj. od 25 kwietnia 2008 r., zaś dla pozostałej części nieruchomości (która przypadła Wnioskodawczyni w ramach działu spadku), 5 - letni termin liczy się od daty uprawomocnienia się orzeczenia o dziale spadku tj. od daty 11 lutego 2021 r. Chociaż od działu spadku nie upłynęło jeszcze 5 lat, to zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży spornej nieruchomości nie powinna ona płacić podatku dochodowego od osób fizycznych, jeśli nieruchomość sprzeda za cenę odpowiadającą wartości nieruchomości, określoną w postanowieniu sądu o dziale spadku. Wprawdzie Wnioskodawczyni nabyła część nieruchomości, która nie przysługiwała jej wcześniej (tj. pozostałe 2/3 części nieruchomości), ale Wnioskodawczyni uzyskane środki ze sprzedaży nieruchomości przeznaczy na spłatę braci. Wnioskodawczyni nie posiada oszczędności, które umożliwiałyby jej spłatę pozostałych spadkobierców. Z uwagi na okoliczność, że w postanowieniu o dziale spadku sąd rejonowy wyznaczył rok na spłatę braci, a Wnioskodawczyni uzyskuje niskie dochody, które pozwalają jej na zapewnienie sobie oraz samotnie wychowywanej córce skromnego życia, nie można przyjąć, że Wnioskodawczyni zostanie wzbogacona wskutek sprzedaży nieruchomości.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży nieruchomości za cenę odpowiadającą wartości nieruchomości, określoną w postanowieniu sądu o dziale spadku, przed upływem, 5 lat od uprawomocnienia się orzeczenia sądu o dziale spadku, nie będzie miała ona obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, od kwoty przypadającej jej w udziale spadku. Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy jedynie w sytuacji, gdy sprzeda nieruchomość za kwotę wyższą niż wartość nieruchomości wskazana w postanowieniu Sądu o dziale spadku - powinna zapłacić wówczas podatek od kwoty przewyższającej wartość nieruchomość określoną w postanowieniu o dziale spadku. Nieuprawnione jest bowiem zróżnicowanie sytuacji spadkobierców, którzy sprzedali nieruchomość przed działem spadku oraz tych, którzy jak Wnioskodawczyni - nie mogli tego uczynić i powierzyli sądom dział spadku dobrowolnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Według art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast, stosownie do art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 oraz art. 925 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy natomiast do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców (art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego).

Natomiast zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Stosownie zaś do art. 211 i art. 212 ww. Kodeksu, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku działu spadku czy też zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Jednakże, co wynika z analizy orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, ale tylko wówczas jeśli:

1. podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
2. jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym (rzeczy wspólnej).

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić należy, iż w każdej sytuacji, kiedy w wyniku działu spadku lub zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez nią udział we współwłasności.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że w dniu 27 sierpnia 2018 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Dnia 20 września 2019 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że na podstawie ustawy spadek nabyła Wnioskodawczyni i Jej dwaj bracia, każdy po 1/3 części. W skład spadku wchodziło prawo własności stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego. Spadkodawca nabył własność przedmiotowego lokalu w dniu 25 kwietnia 2008 r. w wyniku zawarcia ze Spółdzielnią Mieszkaniową umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności.

Dnia 3 lutego 2021 r., Sąd Rejonowy dokonał działu spadku po ojcu Wnioskodawczyni, w taki sposób, że cały spadek, czyli lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość o wartości 250.000 zł, w całości otrzymała Wnioskodawczyni. Jednocześnie sąd zobowiązał Wnioskodawczynię do spłaty na rzecz każdego z braci kwoty 83.333,33 zł w terminie 1 roku od uprawomocnienia się postanowienia o dziale spadku. Ponieważ dział spadku odbył się ze spłatą na rzecz pozostałych spadkobierców, skutkował on nabyciem przez Wnioskodawczynię udziałów w nieruchomości ponad dotychczas posiadany udział. Wnioskodawczyni nie posiada środków pieniężnych wystarczających do spłaty braci, zmuszona jest sprzedać nieruchomość nabytą częściowo (1/3) w drodze spadku po ojcu, a częściowo (2/3) w drodze działu spadku.

Mając na uwadze powyższe oraz zacytowane przepisy prawa należy stwierdzić, że 5 - letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym należy liczyć od końca 2008 r. w części odpowiadającej udziałowi jaki nabyła Wnioskodawczyni w spadku (tj. 1/3), zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy. Natomiast w części odpowiadającej udziałowi, jaki Wnioskodawczyni nabyła w wyniku działu spadku (tj. 2/3), termin ten należy liczyć od końca 2021 roku.

Dokonując więc oceny skutków prawnych planowanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży nieruchomości należy uznać, że zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu przez Wnioskodawczynię w wyniku spadku (1/3), nie będzie stanowić źródła przychodu, ponieważ zbycie nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę.

Natomiast w części odpowiadającej udziałowi, który Wnioskodawczyni nabyła w wyniku działu spadku (2/3), odpłatne zbycie nieruchomości będzie stanowić źródło przychodu jeżeli nastąpi przed upływem 5 lat, liczonych od końca 2021 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią natomiast udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Jak wskazano powyżej ustawodawca w art. 22 ust. 6c ww. ustawy w sposób jednoznaczny stanowi jakie wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Kosztem tym bezspornie jest kwota wydatkowana na nabycie nieruchomości.

Zatem, przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, w części dotyczącej udziałów w tej nieruchomości nabytych w drodze działu spadku, który miał formę odpłatną (Wnioskodawczyni nabyła prawo do udziału w nieruchomości z obowiązkiem spłaty braci), zastosować należy art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, kosztem uzyskania przychodu w części dotyczącej udziału nabytego w drodze działu spadku od pozostałych spadkobierców – będzie udokumentowana kwota faktycznej spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców (braci) związana z nabyciem od nich udziału w prawie, nawet jeżeli spłata nastąpi po sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Jeżeli zatem przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze działu spadku (2/3) nie będzie przekraczał kosztów jego uzyskania, to nie wystąpi dochód do opodatkowania.

Przy czym, za koszty uzyskania przychodu uznać należy w szczególności wartość faktycznie dokonanej spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców (braci Wnioskodawczyni).

Jeżeli jednak uzyskany przychód (w stosownej części) będzie wyższy niż koszty jego uzyskania, to różnica (nadwyżka) będzie stanowiła dochód podlegający opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT– 39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ustawy).

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zaznaczyć również trzeba, że w ramach interpretacji przepisów prawa podatkowego nie można potwierdzić prawidłowości jakichkolwiek kwot, np. przychodu, kosztu, etc., jak również potwierdzić prawidłowości konkretnych wyliczeń podatnika przedstawionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, pytaniu, czy też stanowisku. Zgodnie z obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadą samoopodatkowania, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, ponieważ prawidłowość rozliczenia podatków podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.