2021.08.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.419.2021.1.MM
z 27 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2021 r. (data wpływu 27 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą zleceniobiorcom zwrotnych zaliczek na pokrycie zwiększonych kosztów pobytu poza granicami kraju – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą zleceniobiorcom zwrotnych zaliczek na pokrycie zwiększonych kosztów pobytu poza granicami kraju.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce (w tym kraju działa aktywnie również organ zarządzający) oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawczyni zajmuje się świadczeniem usług opieki nad osobami starszymi, osobami niepełnosprawnymi lub wymagającymi pomocy w codziennym życiu z innych powodów (zwani dalej: Podopiecznymi). Wnioskodawczyni zawiera umowy o świadczenie ww. usług z przedstawicielami rodziny Podopiecznego (lub innymi podmiotami, tj. pełnomocnikami, opiekunami prawnymi działającymi w jego imieniu, nie wykluczając możliwości podpisania umowy z samym podopiecznym).

Wnioskodawczyni nie posiada na terytorium Niemiec zakładu podatkowego w rozumieniu umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (brak w Niemczech również stałej placówki).

Wnioskodawczyni w celu realizacji umów zawieranych z przedstawicielami Podopiecznego podejmuje współpracę z osobami fizycznymi (zwanymi dalej: Zleceniobiorcami bądź Opiekunami), którzy w jej imieniu świadczą usługi opieki domowej, o których mowa na wstępie wniosku.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zawiera z Opiekunami umowy cywilnoprawne (tj. umowy o świadczenie usług opieki domowej oraz usług informacyjno-rekrutacyjnych, do których na podstawie art. 750 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zlecenia), w ramach których przewidziana jest możliwość podróży w celu wykonania obowiązków Zleceniobiorcy w ramach przedmiotu umowy. W umowie znajdują się zapisy, w których przewidziana jest możliwość wykonywania usług poza granicami kraju i w związku z tym zwrot wydatków związanych z podróżą.

Usługi realizowane są przez Zleceniobiorców naprzemiennie w dwóch państwach – w Polsce i w Niemczech. Naprzemienność polega na tym, że Zleceniobiorca świadczy usługi np. w Polsce przez pewien czas, następnie w Niemczech przez pewien czas, a następnie znowu w Polsce. Konstrukcja ta ma charakter powtarzalny. Okresy przebywania w Polsce i w Niemczech nie są stałe – uzależnione są bowiem od zapotrzebowania Wnioskodawcy i dyspozycyjności Zleceniobiorcy. Ponadto istotne jest to, że w Niemczech Zleceniobiorcy świadczą usługi opieki domowej, natomiast w Polsce zajmują się usługami o charakterze informacyjno-rekrutacyjnym.

W umowie między Wnioskodawcą, a Zleceniobiorcą wskazuje się każdorazowo okres rozliczeniowy, który wynosi zazwyczaj dwa lub trzy miesiące.

Na podstawie zawartej ze Zleceniobiorcą umowy wypłaca się wynagrodzenie nie później niż do ostatniego dnia miesiąca, po którym upłynął okres rozliczeniowy (w zależności od przyjętego w umowie okresu rozliczeniowego).

Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług opiekuńczych za granicą uwzględnia ryczałt na zwiększone koszty Zleceniobiorcy związane z pobytem za granicą i świadczenie tam usług (korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), co wynika z różnicy w poziomie kosztów życia ponoszonych w Polsce i w Niemczech.

Wnioskodawczyni nie zapewnia Zleceniobiorcy nieodpłatnie wyżywienia.

Zgodnie z zapisami zawartymi w umowie Zleceniobiorca może wystąpić z wnioskiem o wypłatę zaliczki na poczet wynagrodzenia (dalej rozumianej jako wynagrodzenie). Dodatkowo Zleceniobiorca ma możliwość złożenia wniosku o wypłatę zaliczki kosztowej na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania.

Wszelkie wypłacone zaliczki kosztowe są potrącane z wynagrodzenia, o ile nie zostaną wcześniej zwrócone przez Zleceniobiorcę (w ten sposób następuje ich zwrot) na zasadach ściśle określonych poniżej.

Wyjątkowo może zdarzyć się sytuacja, iż zaliczka na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą wypłacona zostanie Zleceniobiorcy w dwóch transzach.

Wypłacane zleceniobiorcy wydatki związane z wykonywaniem usług poza granicami kraju, nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów osoby odbywającej podróż zagraniczną. Wyżej wskazane wydatki zostały poniesione przez Wnioskodawczynię w celu osiągnięcia przychodów.

Reasumując, w związku ze stosowanym przez Wnioskodawczynię okresem rozliczeniowym- dwu lub trzymiesięcznym powtarzalną praktyką dla Wnioskodawczyni jest wypłata w trakcie trwania zlecenia zaliczek kosztowych lub zaliczek na wynagrodzenie na zasadzie, o której mowa poniżej.

Dla zobrazowania Wnioskodawczyni podaje przykładowo:

Zakładając, że kontrakt trwa w okresie od 15 września do 15 listopada zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym powyżej Wnioskodawczyni wypłaca Zleceniobiorcy do 15 października zaliczkę na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą, następnie do 15 dnia listopada wypłaca zaliczkę na wynagrodzenie (bezzwrotną), a na koniec listopada pozostałą część wynagrodzenia. Zaliczka na poczet wynagrodzenia wypłacona do 15 dnia listopada jest częścią wynagrodzenia pomimo nazwania jej zaliczką z uwagi na jej bezzwrotny charakter.

Dla wyliczenia wysokości podatku dochodowego od wynagrodzeń, zaliczka na wynagrodzenie jak i pozostała część wynagrodzenia wypłacane w tym samym miesiącu są ujmowane na zbiorczej liście płac obejmującej wypłaty z miesiąca listopada. Zaliczka na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą potrącana jest na tej samej liście płac z wynagrodzenia wypłaconego Zleceniobiorcy w tym miesiącu.

Jako przychód do opodatkowania Wnioskodawca przyjmuje zarówno zaliczkę na wynagrodzenie (wypłaconą do 15 listopada) jak i wynagrodzenie wypłacone na koniec listopada.

Rozliczenie podatku dochodowego od wynagrodzeń za listopad (na przykładzie powyżej), z uwagi na miesięczne rozliczenia podatkowe obejmuje całość wynagrodzenia wypłaconego w tym miesiącu, tj. zaliczkę na wynagrodzenie i pozostałą część wynagrodzenia, które jest pomniejszone o kwoty otrzymanych przez opiekuna zaliczek na poczet należnego wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni – jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych – prawidłowo nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconej zaliczki na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, która jest potrącana z wynagrodzenia opiekunki i w ten sposób następuje jej zwrot?

Zdaniem Wnioskodawczyni zleceniobiorca może wystąpić z wnioskiem o wypłatę zaliczki na poczet wynagrodzenia oraz wypłatę zaliczki kosztowej na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania, co wynika wyraźnie z treści uzgodnionej między Stronami umowy o świadczenie usług.

Zaliczka na poczet wynagrodzenia jest przychodem zleceniodawcy i jest od niej naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczka kosztowa na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania nie jest opodatkowana.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W doktrynie oraz orzecznictwie przyjmuje się, że przysporzenie, aby uznane zostało za przychód powinno mieć charakter definitywny, tj. trwały, bezwarunkowy, ostateczny i pewny. Przychodem na potrzeby podatku dochodowego jest każde bezzwrotne przysporzenie majątkowe, otrzymane przez podatnika lub postawione do jego dyspozycji.

W konsekwencji otrzymana zaliczka na poczet wynagrodzenia rodzi takie same konsekwencje podatkowe jak otrzymane wynagrodzenie, czyli jest opodatkowana.

Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem (zleceniobiorcy) – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Powołany przepis stosuje się m.in. jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów (art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o pdof).

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż" bez określenia „służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Dodatkowo Wnioskodawczyni dodaje, iż na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, pracownikowi przysługują:

diety;
zwrot kosztów: przejazdów i dojazdów, noclegów, innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Podsumowując zdaniem Wnioskodawczyni wydatki związane z wykonywaniem usług poza granicami kraju, nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów oraz korzystają ze zwolnienia od podatku, uregulowanego w cyt. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kontekście stanu faktycznego zaprezentowanego we wniosku podatek jest naliczany wyłącznie od zaliczki na poczet wynagrodzenia oraz od wypłaconego wynagrodzenia. Potwierdza to między innymi Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2018 r. II FSK 1446/16.

Zaliczka na poczet zwiększonych kosztów utrzymania zagranicą, której zwrot następuje przez potrącenie lub na skutek jej wcześniejszego zwrotu przez Zleceniobiorcę nie jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym z uwagi na to że ma charakter zwrotny, a zatem po stronie Zleceniobiorcy nie powstaje przysporzenie. Przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, podczas gdy zaliczka na poczet zwiększonych kosztów utrzymania za granicą w opisanym stanie faktycznym nie ma takiego charakteru ze względu na to, że zawsze podlegać będzie zwrotowi (najpóźniejszy moment zwrotu to potrącenie jej w całości z wynagrodzenia zleceniobiorcy wypłacanego na zasadach przedstawionych powyżej).

Przysporzenie, aby mogło być uznane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, a z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika ewidentnie, że zaliczka kosztowa nie ma takiej konstrukcji (każdorazowo następuje jej zwrot lub potrącenie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą zleceniobiorcom zwrotnej zaliczki na poczet zwiększonych kosztów pobytu poza granicami kraju jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U z 2021 r., poz. 1128 ze zm.), osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa majątek podatnika (takie przysporzenie, którym może rozporządzać jak właściciel). Przychód podatkowy musi charakteryzować się definitywnością i nie może mieć charakteru zwrotnego.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) cytowanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawczyni zajmuje się świadczeniem usług opieki nad osobami starszymi, osobami niepełnosprawnymi lub wymagającymi pomocy w codziennym życiu z innych powodów (zwani dalej: Podopiecznymi). Wnioskodawczyni zawiera umowy o świadczenie ww. usług z przedstawicielami rodziny Podopiecznego (lub innymi podmiotami, tj. pełnomocnikami, opiekunami prawnymi działającymi w jego imieniu, nie wykluczając możliwości podpisania umowy z samym podopiecznym).

W umowie między Wnioskodawczynią, a Zleceniobiorcą wskazuje się każdorazowo okres rozliczeniowy, który wynosi zazwyczaj dwa lub trzy miesiące.

Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług opiekuńczych za granicą uwzględnia ryczałt na zwiększone koszty Zleceniobiorcy związane z pobytem za granicą i świadczeniem tam usług (korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), co wynika z różnicy w poziomie kosztów życia ponoszonych w Polsce i w Niemczech.

Wnioskodawczyni nie zapewnia Zleceniobiorcy nieodpłatnie wyżywienia.

Wyjątkowo może zdarzyć się sytuacja, iż zaliczka na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą wypłacona zostanie Zleceniobiorcy w dwóch transzach.

Mając zatem na uwadze powyższy stan faktyczny i prawny należy uznać, że zaliczka na poczet zwiększonych kosztów utrzymania zagranicą, której zwrot następuje przez potrącenie lub na skutek jej wcześniejszego zwrotu przez Zleceniobiorcę w ogóle nie stanowi przychodu w rozumieniu w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym z uwagi na to że ma charakter zwrotny, a zatem po stronie Zleceniobiorcy – w związku z jej wypłatą – nie powstaje przysporzenie majątkowe. Jak słusznie wskazała Wnioskodawczyni przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, podczas gdy zaliczka na poczet zwiększonych kosztów utrzymania za granicą – w opisanym stanie faktycznym – nie ma takiego charakteru ze względu na to, że zawsze podlegać będzie zwrotowi.

Wobec powyższego – w związku z wypłatą zleceniobiorcom zaliczek na poczet zwiększonych kosztów utrzymania za granicą – na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek wynikający z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin