2021.08.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.148.2021.1.JS
z 31 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2021 r. (data wpływu 30 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego:

jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako pośredniczący podmiot węglowy;
jest prawidłowe w zakresie posiadania statusu finalnego nabywcy węglowego;
jest prawidłowe w zakresie obowiązków związanych ze sprzedażą odsiewek koksu.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie statusu pośredniczącego podmiotu węglowego, finalnego nabywcy węglowego oraz obowiązków związanych ze sprzedażą odsiewek koksu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest (…). Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest (…). Do prowadzenia procesów produkcyjnych Spółka wykorzystuje m.in. wyroby węglowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1a Ustawy o akcyzie, w tym np. koks z węgla kamiennego, sklasyfikowany do pozycji CN 2704 – (dalej: „Koks”). Koks jest wykorzystywany przez Spółkę do celów opałowych w procesach mineralogicznych – stanowi paliwo do opału pieców, w których topi się mieszankę surowców skalnych, z których następnie wytwarzana jest wełna mineralna.

Spółka może nabywać Koks od kontrahenta (i) z innego kraju członkowskiego UE w ramach transakcji nabycia wewnątrzwspólnotowego, (ii) w ramach nabycia krajowego lub (iii) importu. Wobec nabywanego Koksu Spółka korzysta i będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania akcyzą na podstawie przepisu art. 31a ust. 1 pkt 7 Ustawy o akcyzie – tj. zwolnienia od akcyzy czynności, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych w procesach mineralogicznych (dalej: „Zwolnienie”).

Jak wskazano powyżej, Koks jest wykorzystywany jako paliwo do podgrzania pieca do temperatury właściwej dla topienia mieszanki surowców skalnych. W pierwszej kolejności, przed podaniem Koksu do dozownika pieca, koks jest ważony, a następnie trafia na separator, który oddziela właściwą frakcję Koksu od tzw. odsiewek. W piecu spalana jest wyłącznie właściwa frakcja Koksu, zaś powstałe podczas sortowania Koksu odsiewki mogą być brykietowane i następnie zawracane do spalania w procesie produkcyjnym lub składowane na hałdach bez brykietowania. Niemniej, brykietowanie odsiewek Koksu i zawracanie ich do procesu spalania może niekorzystnie wpływać na parametry procesu produkcji, dlatego Spółka stara się unikać takich czynności.

Z uwagi na fakt, że Koks jest ważony przed podaniem do separatora, Spółka jest w stanie określić dokładną ilość Koksu, który został wykorzystany na cele uprawniające do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 7 Ustawy o akcyzie, oraz ilość odsiewek Koksu, które nie zostaną wykorzystane do celów uprawniających do zwolnienia. Spółka jest w stanie określić ilość odsiewek Koksu dopiero w trakcie postępu procesu produkcyjnego. Nabywając Koks Spółka nie jest w stanie z góry określić ilości Koksu, która zostanie odseparowana w formie odsiewek, które ze wskazanych powyżej powodów nie będą mogły być dalej wykorzystane do celów opałowych w procesach mineralogicznych. Odsiewki Koksu są składowane przez Spółkę na hałdzie.

W ramach wykonywanej działalności, Spółka planuje dokonać sprzedaży odsiewek Koksu w ramach sprzedaży do pierwotnego dostawcy Koksu (kontrahenta z innego kraju członkowskiego UE).

Jednocześnie, Wnioskodawca nie wyklucza możliwości dokonania sprzedaży odsiewek na rzecz innego podmiotu w ramach (i) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, (ii) sprzedaży krajowej lub (iii) eksportu.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że uzyskał wcześniej interpretację dotyczącą prowadzonej działalności w zakresie Koksu (…), niemniej w związku ze zmianą przepisów Ustawy o akcyzie, na podstawie których została ona wydana, Spółka składając niniejszy wniosek chce potwierdzić w jaki sposób należy traktować jej działalność w nowym stanie prawnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w myśl art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o akcyzie, w związku z planowaną działalnością Spółki polegającą na sprzedaży odsiewek Koksu, Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot, który zamierza prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy?
Czy w przypadku, gdy Spółka będzie dokonywała sprzedaży, w tym w szczególności wewnątrzwspólnotowej dostawy odsiewek Koksu oraz nie złoży zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot, który zamierza prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23a Ustawy o akcyzie (dalej: „PPW”), Spółka nie będzie posiadała statusu PPW, i w związku z tym będzie posiadać status finalnego nabywcy węglowego o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23c Ustawy o akcyzie (dalej: „FNW”)?
Jakie obowiązki będą ciążyły na Wnioskodawcy w związku z planowaną przez Spółkę sprzedażą odsiewek Koksu nabytych z zastosowaniem zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 7 Ustawy o akcyzie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W zakresie pytania 1, zdaniem Wnioskodawcy w myśl art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o akcyzie, w związku ze sprzedażą odsiewek Koksu Spółka nie będzie miała obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot, który zamierza prowadzić działalność gospodarczą jako PPW.

W zakresie pytania 2, zdaniem Spółki, w przypadku, gdy Wnioskodawca nie dokona zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot, który zamierza prowadzić działalność jako PPW, nie będzie posiadał statusu PPW i w związku z tym na potrzeby podatku akcyzowego będzie posiadać status FNW.

W zakresie pytania 3, zdaniem Spółki, w związku z dokonywaniem przez Spółkę sprzedaży odsiewek Koksu nabytych przez Wnioskodawcę z zastosowaniem zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 7 Ustawy o akcyzie, w opisanym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym, na Spółce będą ciążyły wyłącznie obowiązki złożenia deklaracji akcyzowej i zapłaty akcyzy, w szczególności Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w przepisie art. 138i Ustawy o akcyzie.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Spółki:

Ad 1

Przepis art. 2 ust. 1 pkt 23c Ustawy o akcyzie określa, że finalnym nabywcą węglowym jest podmiot, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, który:

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 23a Ustawy o akcyzie, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

sprzedaż

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o akcyzie, podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako PPW powinien dokonać zgłoszenia rejestracyjnego przed dniem rozpoczęcia działalności jako PPW.

Z powyższych przepisów wynika, że uzyskanie statusu pośredniczącego podmiotu węglowego uzależnione jest od spełnienia łącznie trzech warunków, w tym:

dwóch warunków materialnych:

jednego warunku formalnego, tj. dokonania zgłoszenia rejestracyjnego o zamiarze prowadzenia działalności jak PPW przed dniem rozpoczęcia tej działalności.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, w przypadku niespełnienia przez dany podmiot którejkolwiek ze wskazanych powyżej przesłanek, nie jest możliwe posiadanie przez niego statusu PPW. Ponadto, w ocenie Spółki, z przepisu art. 2 ust. 1 pkt 23a Ustawy o akcyzie wynika, że uzyskanie statusu PPW nie jest możliwe poprzez spełnienie wyłącznie warunków materialnych, tj. statusu tego nie można nabyć wyłącznie w związku z dokonywaniem czynności określonych w art. 2 ust. 1 pkt 23a Ustawy o akcyzie, np. wewnątrzwspólnotowej dostawy odsiewek Koksu. Zdaniem Spółki, zgodnie z nowym brzmieniem przepisów, do uzyskania statusu PPW konieczne jest dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego o zamiarze prowadzenia działalności jako PPW. Tym samym, bez spełnienia warunku formalnego jakim jest dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego, mimo posiadania siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju oraz dokonywania którejkolwiek z czynności wskazanych w art. 2 ust. 1 pkt 23a Ustawy o akcyzie, których przedmiotem są wyroby węglowe tj. jak np. Koks, nie jest możliwe posiadanie statusu PPW.

Ponadto, rozważając ostatni ze wskazanych powyżej warunków uzyskania statusu PPW, zdaniem Wnioskodawcy należy dokładnie przeanalizować przepis art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o akcyzie. Bowiem zgodnie z literalnym brzmieniem tej regulacji, do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego zobowiązany jest podmiot, który zamierza prowadzić działalność gospodarczą jako PPW. Wobec takiego brzmienia przepisów Ustawy o akcyzie, w ocenie Spółki, w szczególności należy wziąć pod uwagę znaczenie językowe zawartego w ustawie sformułowania „podmiot, który zamierza”. Wykładnia językowa bowiem jest podstawową wykładnią jakiej należy używać zgodnie z zasadami wykładni przepisów prawa. Jedną z zasad wykładni językowej jest, że interpretowanym zwrotom prawnym nie należy nadawać znaczenia odmiennego od potocznego, chyba że istnieją dostateczne racje przypisania im odmiennego znaczenia. Zatem biorąc pod uwagę znaczenie wykładni językowej w procesie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w celu wyjaśnienia przedmiotowego pojęcia warto odwołać się do internetowego słownika języka polskiego PWN w którym wskazano, że „zamierzać” to „mieć zamiar coś zrobić; planować, zamyślać” (https://sjp.pl/zamierza%C4%87 – przyp. Spółki). Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, omawiany przepis należy rozumieć w ten sposób, że aby uzyskać status PPW, dany podmiot musi mieć świadomy zamiar wykonania czynności jaką jest uzyskanie statusu PPW.

Zdaniem Spółki, żaden przepis Ustawy o akcyzie nie przewiduje obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, jako podmiot mający zamiar prowadzić działalność gospodarczą jako PPW. Sam fakt dokonywania czynności wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 23a Ustawy o akcyzie nie powoduje bowiem powstania u Wnioskodawcy obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot mający zamiar prowadzenia działalności gospodarczej jako PPW. Zdaniem Spółki, wykładnia systemowa przepisu art. 2 ust. 1 pkt 23a w związku z art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o akcyzie prowadzi do wniosku, że Spółka nie może być uznana za PPW z mocy samego prawa, bowiem do uzyskania tego statusu ustawodawca wymaga określonej aktywności w postaci zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot, który zamierza prowadzić działalność gospodarczą jako PPW. Zatem, wola czy też właśnie zamiar prowadzenia działalności jako PPW musi zostać wyraźnie przedstawiona, czego wyraz daje podmiot dokonując czynności jaką jest rejestracja zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o akcyzie. Wobec powyższego, należy uznać, że dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego jako PPW jest fakultatywne i dotyczy wyłącznie podmiotów, które chcą posiadać status PPW. Zdaniem Spółki, możliwość uzyskania statusu PPW należy traktować jako prawo podatnika, z którego może on, zależnie od swojej woli, skorzystać lub nie - poprzez złożenie lub nie zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot mający zamiar prowadzenia działalności gospodarczej jako PPW.

Oznacza to, że podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Polski, który zamierza dokonywać czynności wskazanych w art. 2 ust. 1 pkt 23a Ustawy o akcyzie:

może dokonać zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot mający zamiar prowadzenia działalności gospodarczej jako PPW - wówczas, na gruncie przepisów Ustawy o akcyzie, zyskuje status PPW,
jak i może nie dokonywać zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot mający zamiar prowadzenia działalności gospodarczej jako PPW - wówczas w myśl regulacji Ustawy o akcyzie nie zyskuje statusu PPW i należy go rozpatrywać jako FNW.

Spółka pragnie także podkreślić, że w wydanej na jej rzecz interpretacji indywidualnej (…) odnoszącej się do stanu prawnego obowiązującego do końca stycznia 2021 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, „ (...) że dokonując nabycia wyrobów węglowych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 oraz zmiany ich przeznaczenia i dokonania sprzedaży, eksportu lub dostawy wewnątrzwspólnotowej Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy. (...) Prowadzenie działalności jako pośredniczący podmiot węglowy nie jest obowiązkiem a uprawnieniem podmiotu. Zatem w związku ze zmianą przeznaczenia wyrobów węglowych i dokonywaniem ich sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu Spółka nie stanie się automatycznie pośredniczącym podmiotem węglowych, bowiem niezbędnym wymogiem działania z takim statusem jest złożenie zawiadomienia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Jednocześnie w sytuacji, w której Spółka nie złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego ww. zawiadomienia to będzie posiadać status finalnego nabywcy węglowego”.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, że zdaniem Spółki zmiana przepisów Ustawy o akcyzie, która miała miejsce za sprawą wejścia w życie ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw z dnia 10 grudnia 2020 r. (Dz.U. 2021 r. poz. 72; dalej: „Nowelizacja”), nie ma wpływu na ostateczne konkluzje zawarte we wskazanej powyżej interpretacji indywidualnej wydanej na rzecz Wnioskodawcy. Wynika to z faktu, że Nowelizacja nie zmieniła dotychczasowego systemu opodatkowania akcyzą wyrobów węglowych, dokonała w tym zakresie jedynie drobnych, wręcz kosmetycznych zmian. Zawarta w art. 2 ust. 1 pkt 23a definicja PPW, w praktyce tak samo jak przed Nowelizacją przewiduje, że jednym z warunków koniecznych do spełnienia w celu uznania danego podmiotu za PPW jest złożenie przez ten podmiot zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16 Ustawy o akcyzie. We wcześniejszym brzmieniu ustawy, uzależniała ona status PPW od dokonania przez podmiot pisemnego powiadomienia naczelnika urzędu skarbowego, więc dokonana zmiana jest następstwem nowego brzmienia art. 16 Ustawy o akcyzie, niemniej omawiany przepis nadal przewiduje, że dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego jako PPW jest warunkiem koniecznym do uznania podmiotu właśnie za PPW. Należy zauważyć, że zgodnie z technikami prawidłowej legislacji, gdyby rejestracja jako PPW była obowiązkiem a nie prawem danego podmiotu, wówczas bezcelowym byłoby określenie w definicji PPW, iż rejestracja jest warunkiem uzyskania statusu PPW - w takim przypadku byłby to martwy przepis w tym zakresie.

Dodatkowym potwierdzeniem, że Nowelizacja nie zmieniła co do istoty obowiązujących dotychczas przepisów w zakresie PPW jest treść uzasadnienia do Nowelizacji, w którym stwierdza się, że „(...) obowiązek rejestracji nałożono na (...) podmioty zamierzające (podkreślenie Wnioskodawcy) prowadzić działalność jako pośredniczący podmiot węglowy i pośredniczący podmiot gazowy, które zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami upa są obowiązane do złożenia odpowiednio powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy lub pośredniczący podmiot gazowy. W związku z centralizacją i elektronizacją rejestracji, w celu zapewnienia kompleksowych danych o podmiotach podlegających obowiązkowi informowania o zamiarze rozpoczęcia prowadzenia działalności (obecnie powiadomienia i zgłoszenia) - proponuje się objęcie tych podmiotów obowiązkiem złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, celem zarejestrowania ich w jednej centralnej bazie”.

Powyższe uzasadnienie jednoznacznie wskazuje więc, że zmiany przepisów Ustawy o akcyzie miały jedynie charakter techniczny i są związane z centralizacją oraz elektronizacją kwestii rejestracyjnych. Tym samym należy więc uznać, że ustawodawca nadal pozostawił w gestii podmiotów decyzję o rejestracji jako PPW, która stanowi prawo danego podmiotu, a nie jego obowiązek.

Podsumowując, biorąc pod uwagę powyższe argumenty, zdaniem Spółki, w związku z działalnością polegającą na odsprzedaży odsiewek Koksu (i) w ramach sprzedaży do pierwotnego dostawcy Koksu (kontrahenta z innego kraju członkowskiego UE) lub innego podmiotu w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, (ii) w ramach sprzedaży krajowej lub (iii) eksportu, Spółka nie będzie miała obowiązku zgłoszenia rejestracyjnego jako podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako PPW.

Ad 2

Jak Spółka już wskazała powyżej, przepis art. 2 ust. 1 pkt 23c Ustawy o akcyzie określa, że finalnym nabywcą węglowym jest podmiot, który:

nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe - niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Konstrukcja przepisu art. 2 ust. 1 pkt 23c Ustawy o akcyzie wskazuje, że do posiadania statusu FNW konieczne jest spełnienie łącznie dwóch warunków:

status

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, będzie nabywać wyroby węglowe w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia, nabycia na terenie kraju lub importu, zatem spełnia i będzie spełniać warunek dokonywania czynności określonych w art. 2 ust. 1 pkt 23c lit. a Ustawy o akcyzie.

W odniesieniu do warunku nieposiadania statusu PPW, Spółka ponownie wskazuje, że jej zdaniem uzyskanie statusu PPW jest prawem podatnika, nie zaś jego obowiązkiem. Ustawodawca wprowadził do Ustawy o akcyzie dychotomiczny podział podmiotów dokonujących czynności wobec wyrobów węglowych, zatem podmioty te mogą posiadać albo status FNW, albo PPW. W konsekwencji, zdaniem Spółki, w przypadku niezłożenia przez Wnioskodawcę zgłoszenia rejestracyjnego o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej jako PPW, Spółka będzie posiadała - ex lege - status FNW.

Powyższe podejście było wielokrotnie potwierdzane w brzmieniu przepisów Ustawy o akcyzie obowiązującym przed wejściem w życie Nowelizacji, w tym m.in. w posiadanej przez Spółkę interpretacji (…).

Mając na uwadze powyższe argumenty, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy nie złoży zgłoszenia rejestracyjnego o zamiarze prowadzenia działalności jako PPW o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy o akcyzie, Wnioskodawca nie będzie posiadał tego statusu i w efekcie będzie posiadać status FNW.

Ad 3

Zdaniem Spółki, w przypadku posiadania przez nią statusu FNW, w związku z dokonywaniem przez Wnioskodawcę sprzedaży odsiewek Koksu nabytych przez Spółkę z zastosowaniem zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 7 Ustawy o akcyzie, u Spółki powstanie obowiązek podatkowy w akcyzie. W opinii Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powstanie tylko w odniesieniu do tej części Koksu, która będzie podlegała sprzedaży, nie zaś całości nabytego przez Spółkę Koksu. Zdaniem Spółki, będą na niej ciążyły wyłącznie obowiązki złożenia deklaracji akcyzowej i zapłaty akcyzy.

Przepis art. 9a ust. 1 pkt 5 lit a) Ustawy o akcyzie stanowi, że w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest „użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu”. Przepis ten definiuje „użycie” także jako „sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1 Ustawy o akcyzie”.

W myśl przepisu art. 9a ust. 2 Ustawy o akcyzie, za sprzedaż uznaje się:

sprzedaż

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, planuje dokonanie sprzedaży odsiewek Koksu (i) w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, (ii) sprzedaży krajowej lub (iii) eksportu, a zatem planowana działalność Spółki będzie mieściła się w zakresie przepisu art. 9a ust. 1 pkt 5 Ustawy o akcyzie.

Wskazania wymaga, że przepis art. 13 ust. 1 pkt 11 Ustawy o akcyzie stanowi, że w przypadku użycia wyrobów węglowych nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 Ustawy o akcyzie, do celów innych niż zwolnione, podatnikiem akcyzy od tej czynności użycia jest FNW. Mając na uwadze treść przepisów art. 9a ust. 1 pkt 5 w związku z art. 13 ust. 1 pkt 11 Ustawy o akcyzie, Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji, w której zadeklarowała, że zużyje nabywany Koks do celów zwolnionych od akcyzy, a następnie – dokonując jego sprzedaży – zmieni przeznaczenie części tego Koksu, w efekcie Wnioskodawca stanie się podatnikiem akcyzy od tego Koksu, ale wyłącznie od tej jego części, która będzie przedmiotem sprzedaży.

Zgodnie z treścią przepisu art. 10 ust. 1 Ustawy o akcyzie, w związku ze zmianą przeznaczenia Koksu nabytego przez Spółkę z zastosowaniem zwolnienia, obowiązek podatkowy u Wnioskodawcy powstanie z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegającego opodatkowaniu akcyzą, a więc z dniem sprzedaży odsiewek Koksu.

W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 21a Ustawy o akcyzie, Spółka będzie miała obowiązek składania deklaracji akcyzowej od wyrobów węglowych na formularzu AKC-WW. W deklaracji tej Spółka będzie miała obowiązek wykazania jedynie czynności efektywnie opodatkowanych akcyzą, tj. wyłącznie sprzedaży odsiewek Koksu. Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 21a ust. 1 Ustawy o akcyzie, Spółka będzie miała obowiązek składać deklarację AKC-WW za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy. W tym samym terminie Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego wykazanego w tej deklaracji.

Ponadto, zdaniem Spółki, w przypadku, gdy Wnioskodawca nie będzie posiadał statusu PPW, nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 138i Ustawy o akcyzie. Przepisy art. 138i ust. 1 a także pośrednio ust. 2 Ustawy o akcyzie wskazują podmioty zobowiązane do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych. Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 138i ust. 1 Ustawy o akcyzie, ewidencję wyrobów węglowych prowadzą:

pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych.

Mając na uwadze wynik językowej wykładni powołanych wyżej przepisów, zdaniem Spółki, należy uznać, że obowiązek prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych o której mowa w art. 138i Ustawy o akcyzie jest ograniczony tylko i wyłącznie do PPW, którzy dokonują czynności opodatkowanych, tj. sprzedają wyroby węglowe na terytorium kraju finalnym nabywcom węglowym lub zużywają wyroby węglowe. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku nieposiadania przez Spółkę statusu PPW, Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako pośredniczący podmiot węglowy;
jest prawidłowe w zakresie posiadania statusu finalnego nabywcy węglowego;
jest prawidłowe w zakresie obowiązków związanych ze sprzedażą odsiewek koksu.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm.; zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 pkt 1a wyrobami węglowymi są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 do ustawy – wykazie wyrobów akcyzowych – pod poz. 21, kod Nomenklatury Scalonej CN ex 2704 00, zostały wymienione Koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23a pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

– który dokonał zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16.

Jednocześnie, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy, finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

– niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 5a ustawy, Centralny Rejestr Podmiotów Akcyzowych to rejestr podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 1 i 1a ustawy.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

sprzedaż

nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;

sprzedaż

W myśl art. 9a ust. 2 za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

sprzedaż

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy, zgłoszenia rejestracyjnego jest obowiązany dokonać:

wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą - przed dniem wykonania pierwszej takiej czynności,
wykonywać czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie - przed dniem wykonania pierwszej czynności z wykorzystaniem tych wyrobów,
wykonywać czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie - przed dniem wykonania pierwszej czynności z wykorzystaniem tych wyrobów,
dokonywać nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego całkowicie skażonego środkiem skażającym dopuszczonym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej lub dodatkowymi środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym skażenie następuje, na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego - przed dniem dokonania pierwszego nabycia wewnątrzwspólnotowego tego alkoholu;

wyroby akcyzowe

pośredniczący podmiot węglowy,
pośredniczący podmiot gazowy

art. 13 ust. 5 - przed dniem dokonania pierwszego nabycia wewnątrzwspólnotowego przez odpowiednio nabywcę końcowego lub finalnego nabywcę gazowego,
art. 13 ust. 5a - przed dniem rozpoczęcia działalności jako podmiot reprezentujący.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 1a, rejestracja w Centralnym Rejestrze Podmiotów Akcyzowych następuje po dokonaniu zgłoszenia rejestracyjnego spełniającego warunki, o których mowa w ust. 2-2c oraz przepisach wydanych na podstawie art. 20 – art. 16 ust. 3ba ustawy.

Jak wynika z art. 16 ust. 7a ustawy, obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego nie ma natomiast zastosowania do:

podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która jest zużywana przez te podmioty, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości;
podmiotów zużywających, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a, które nabyte wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, określone w art. 32 ust. 1 pkt 1 i 2, odbierają wyłącznie odpowiednio na płycie lotniska bezpośrednio do zbiornika na stałe zamontowanego na statku powietrznym albo ze zbiornika zamontowanego na stałe w porcie bezpośrednio do zbiornika na stałe zamontowanego na jednostce pływającej;
podmiotów zużywających, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. b;
podmiotów zużywających wyroby akcyzowe, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 3, ze zbiornika zasilającego zbiorcze instalacje licznikowe.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca do prowadzenia procesów produkcyjnych wykorzystuje koks z węgla kamiennego, sklasyfikowany do pozycji CN 2704 do celów opałowych w procesach mineralogicznych. Spółka nabywa koks z innych państw członkowskich, z krajów trzecich lub w ramach nabycia krajowego. Wobec nabywanego Koksu Spółka korzysta i będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania akcyzą na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym. Spółka jest w stanie określić dokładną ilość koksu, który został wykorzystany na cele uprawniające do zastosowania zwolnienia oraz ilość odsiewek koksu, które nie zostaną wykorzystane do celów uprawniających do zwolnienia; przy czym Spółka jest w stanie określić ilość odsiewek dopiero w trakcie postępu procesu produkcyjnego. Nabywając koks, Spółka nie jest w stanie z góry określić ilości, która zostanie odseparowana w formie odsiewek, które nie będą mogły być dalej wykorzystane do celów opałowych w procesach mineralogicznych. Odsiewki koksu są składowane przez Spółkę na hałdzie.

W ramach wykonywanej działalności, Spółka planuje dokonać sprzedaży ww. odsiewek koksu do pierwotnego dostawcy koksu (kontrahenta z innego kraju UE, z kraju trzeciego lub z terytorium kraju).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego jako pośredniczący podmiot węglowy, w związku z planowaną działalnością polegającą na sprzedaży odsiewek koksu, a także ustalenia statusu Wnioskodawcy na gruncie podatku akcyzowego.

W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, że przepis art. 2 ust. 1 pkt 23a uzależnia uznanie podmiotu za pośredniczący podmiot węglowy od spełnienia następujących warunków:

posiadania siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju;
dokonywania czynności, których przedmiotem są wyroby węglowe, tj.:

sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu, lub
używania ich do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
używania ich do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą;

dokonania zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy, podmiot, który zamierza prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy, dokonuje zgłoszenia rejestracyjnego przed dniem rozpoczęcia tej działalności.

Jak z kolei stanowi art. 9a ust. 1 pkt 1 oraz pkt 5 lit. a ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest m.in. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, a także użycie przez finalnego nabywcę węglowego wyrobów węglowych nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1.

Ponadto, zgodnie z art. 9a ust. 4 i 5 ustawy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że prowadzenie działalności jako pośredniczący podmiot węglowy nie jest obowiązkiem. Jednocześnie, podmiot posiadający siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, który spełnia warunki określone w ustawie, ma prawo do prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy. Jeżeli podmiot zdecyduje się prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy, winien uprzednio złożyć zgłoszenie rejestracyjne (do Centralnego Rejestru Podmiotów Akcyzowych) przed dniem rozpoczęcia tej działalności. To podmiot decyduje jednak o tym, czy chce prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy (PPW).

Mając na uwadze opis sprawy należy więc wskazać, że w przypadku, gdy Spółka nie dokona zgłoszenia rejestracyjnego do CRPA o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy, to brak będzie podstaw do uznania jej za pośredniczący podmiot węglowy. Tym samym, Spółka będzie posiadać status finalnego nabywcy węglowego.

Zgodnie bowiem z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 23c, finalny nabywca węglowy to podmiot, który nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe, a który nie jest pośredniczącym podmiotem węglowym.

W konsekwencji, odpowiadając na pytania Wnioskodawcy oznaczone nr 1 i 2 we wniosku należy stwierdzić, że w związku z nabyciem wyrobów węglowych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy i zmianą przeznaczenia wyrobów oraz dokonaniem ich sprzedaży, eksportu lub dostawy wewnątrzwspólnotowej – Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy, a tym samym i złożenia zgłoszenia rejestracyjnego jako pośredniczący podmiot węglowy. Prowadzenie działalności jako pośredniczący podmiot węglowy nie jest bowiem obowiązkiem, a uprawnieniem podmiotu, a zatem w związku ze zmianą przeznaczenia i dokonywaniem sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju, dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu Spółka nie stanie się automatycznie pośredniczącym podmiotem węglowym. Niezbędnym wymogiem działania z takim statusem jest bowiem dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy. Spółka będzie natomiast posiadać status finalnego nabywcy węglowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku akcyzowym.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań nr 1 i 2 należało zatem uznać za prawidłowe.

Z kolei wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu oznaczonym nr 3 dotyczą obowiązków ciążących na Spółce w związku z planowaną sprzedażą odsiewek koksu nabytego z zastosowaniem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 7 ustawy.

W pierwszej kolejności raz jeszcze należy zauważyć, że zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu – przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1 ustawy.

Zatem w przypadku niezłożenia przez Wnioskodawcę zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy – a więc w sytuacji, w której Wnioskodawca będzie działał jako finalny nabywca węglowy – w stosunku do wyrobów węglowych (odsiewek koksu) sprzedawanych w kraju, eksportowanych lub dostarczanych wewnątrzwspólnotowo powstanie obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

Stosownie do art. 13 ust. 1 pkt 11 ustawy osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą węglowym – w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5 – jest podatnikiem akcyzy.

Należy ponadto wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 1 obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Stosownie do art. 10 ust. 1a ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności.

Jednocześnie, jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych – art. 10 ust. 1b ustawy.

Tym samym należy wskazać, że wraz ze zmianą przeznaczenia wyrobów węglowych nabytych w ramach zwolnienia i sprzedażą na terytorium kraju, dostawą wewnątrzwspólnotową bądź eksportem odsiewek koksu przez Wnioskodawcę, a więc wraz z zaistnieniem czynności opodatkowanej z mocy art. 9 ust. 1 pkt 5 lit a ustawy, Wnioskodawca będzie podatnikiem akcyzy.

Stosownie do art. 21a ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

obowiązek

Tym samym, na Wnioskodawcy ciążyć obowiązek składania deklaracji oraz obliczenia i wpłaty akcyzy. Przy czym podkreślić należy, że zgodnie ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, obowiązek składania deklaracji oraz obliczenia i wpłaty akcyzy będzie ciążył na Spółce wyłącznie w stosunku do tej części wyrobów nabytych w ramach zwolnienia, która będzie podlegała opodatkowaniu ze względu na zmianę ich przeznaczenia i sprzedaż na terytorium kraju finalnym nabywcom węglowym, dostawę wewnątrzwspólnotową lub eksport.

Odnośnie natomiast wątpliwości Wnioskodawcy co do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 138i ust. 1 ustawy należy zauważyć, że w myśl ust. 1 tego przepisu ewidencję wyrobów węglowych prowadzą:

pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych.

Zatem w sytuacji, w której Wnioskodawca nie będzie działał jako pośredniczący podmiot węglowy, a tym samym będzie – stosownie do odpowiedzi na pytania nr 1 i 2 – posiadał status finalnego nabywcy węglowego, przepis art. 138i nie będzie miał wobec niego zastosowania i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych.

Udzielając zatem odpowiedzi w zakresie, który Wnioskodawca zawarł w pytaniu oznaczonym nr 3, tj. w odniesieniu do obowiązków wynikających dla Spółki w związku z planowaną sprzedażą odsiewek koksu, należy zgodzić się, że obowiązek podatkowy u Spółki powstanie z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegającego opodatkowaniu akcyzą, czyli z dniem sprzedaży wyrobów węglowych. Spółka będzie miała zatem obowiązek wykazania czynności opodatkowanych akcyzą, tj. sprzedaży wyrobów węglowych oraz będzie miała obowiązek składać deklarację AKC-WW za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia przypadającego w drugim miesiącu od miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy oraz (w tym samym terminie) Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego wykazanego w tej deklaracji. Spółka mająca status finalnego nabywcy węglowego nie będzie mieć natomiast obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Organ wskazuje również informacyjnie, że na mocy art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a i b ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 10 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 72), podmioty prowadzące działalność gospodarczą zamierzające wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą, jak również podmioty zamierzające wykonywać czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie (w tym finalni nabywcy węglowi) – podlegają obowiązkowi rejestracji w CRPA. Tym samym, w opisanej we wniosku sytuacji Spółka prowadząca działalność gospodarczą, która nabywa wyroby węglowe zwolnione od akcyzy ze względu na przeznaczenie do celów opałowych, oraz zamierza dokonywać zmiany ich przeznaczenia i sprzedaży do kontrahentów, winna złożyć zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w tym przepisie.

Przy czym, kwestia ta (obowiązek rejestracji Wnioskodawcy w CRPA, w związku z nabyciem wyrobów węglowych do celów zwolnionych oraz zmianą ich przeznaczenia i dalszą odsprzedażą) nie ma wpływu na ocenę prawidłowości stanowiska Spółki. Pytania oznaczone nr 1-3 postawione we wniosku oraz stanowisko własne Wnioskodawcy odnosiły się bowiem wyłącznie do obowiązku rejestracji przez Spółkę jako pośredniczący podmiot węglowy; potwierdzenia statusu Spółki jako finalnego nabywcy węglowego oraz do potwierdzenia ciążących na niej obowiązków odnośnie złożenia deklaracji, zapłaty akcyzy i braku obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w przedmiotowym wniosku zostało uznane za prawidłowe. Jednocześnie inne kwestie nieobjęte pytaniami, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – nie były przedmiotem interpretacji i nie mogą być rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin