Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.61.2021.5.ASZ
z 31 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 marca 2021 r. (data wpływu – 19 marca 2021 r.), uzupełnionym 8 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości ze spółki jawnej i przekazanie jej do majątku wspólnika tej spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości ze spółki jawnej i przekazanie jej do majątku wspólnika tej spółki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 24 maja 2021 r. znak: 0113-KDIPT2-3.4011.329.2021.2.KS 0113-KDIPT1-1.4012.174.2021.3.RG oraz 0111-KDIB2-3.4015.61.2021.3.ASZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 8 czerwca 2021 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcą jest wspólnik spółki osobowej, która prowadzi działalność pod nazwą (…) (zwana dalej „Spółką”). Wnioskodawca podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce.

Spółka jest natomiast zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Umowa spółki została zawarta 19 grudnia 2001 r., zaś z dniem 25 lutego 2002 r. Spółka została wpisana do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Obecnie wspólnikami Spółki są cztery osoby fizyczne.

Przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek. Zgodnie z informacjami zawartymi w rejestrze KRS, Spółka zajmuje się również m.in. wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi.

Spółka w swojej działalności gospodarczej wykorzystuje m.in. nieruchomość, która jest podzielona na siedem lokali użytkowych (niemieszkalnych). Aktualnie sześć lokali jest wynajętych (co stanowi ponad 95% całkowitej powierzchni całego budynku). Ostatni lokal wykorzystuje sama Spółka i prowadzi w nim działalność Stacji Kontroli Pojazdów.

Przedmiotowa nieruchomość została wybudowana na przełomie 2018 r. i 2019 r. W dniu 15 listopada 2018 r. zakończono budowę parteru i rozpoczęto jego użytkowanie. W dniu 8 lutego 2019 r. została zakończona budowa 1 piętra, która została niezwłocznie przekazana do użytkowania.

Spółka zawarła z różnymi najemcami umowy najmu lokali, których wynajem rozpoczął się:

• Lokal 1 – w dniu 18 czerwca 2018 r.;
• Lokal 2 – w dniu 18 czerwca 2018 r.;
• Lokal 3 – w dniu 19 września 2018 r.;
• Lokal 4 – w dniu 5 lutego 2019 r.;
• Lokal 5 – w dniu 28 lutego 2019 r.;
• Lokal 6 – w dniu 25 maja 2019 r.

Lokal 7 jest użytkowany przez Spółkę w celu prowadzenia działalności Stacji Kontroli Pojazdów od 2 stycznia 2019 r.

Należy zatem zaznaczyć, że rozpoczęcie używania całej nieruchomości nastąpiło 8 lutego 2019 r., to jest w dniu, w którym zakończyła się budowa. Po wprowadzeniu nieruchomości do ewidencji środków trwałych nie zostały poniesione wydatki na ulepszenie nieruchomości w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej. Dostosowane zostały jedynie do potrzeb najemcy poprzez zmianę powierzchni biurowej na powierzchnię ekspozycyjną i wyburzenie ścianek działowych. Nie jest jednak wykluczone, że najemcy samodzielnie ulepszyli lokal, o czym jednak Wnioskodawca oraz inni wspólnicy Spółki nie mają obecnie wiedzy.

Wspólnicy Spółki jawnej zdecydowali, że przedmiotowa nieruchomość powinna zostać wycofana z majątku Spółki i planują podjąć kroki mające na celu uregulowanie sytuacji prawnej tej nieruchomości. Nieruchomość, stanowiąca w całości własność Spółki, zostanie wycofana z majątku Spółki w ten sposób, że w pierwszej kolejności jej własność zostanie przeniesiona na wszystkich wspólników.

Po przyznaniu nieruchomości na własność wspólników, wniosą Oni tę nieruchomość do innej spółki osobowej w formie wkładu niepieniężnego (aportu). Nowoutworzona spółka osobowa będzie prowadziła działalność gospodarczą polegającą m.in. na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi.

Należy zaznaczyć, że wycofanie powyższej nieruchomości nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w tej spółce. Przeniesienie jej do majątku wspólników nastąpi w formie aktu notarialnego (umowa nienazwana nieodpłatnego przeniesienia własności nieruchomości z majątku spółki jawnej na rzecz wspólników) po uprzednim wyrażeniu zgody na tę czynność przez wspólników spółki jawnej w formie uchwały. W wyniku tej czynności prawnej wkłady wspólników Spółki w tej spółce nie ulegną obniżeniu.

Podkreślić trzeba, że przeniesienie własności nieruchomości do majątku wspólników będzie ściśle związane z wielkością posiadanych przez nich udziałów w zysku. Oznacza to, że wspólnicy, w tym Wnioskodawca, będą współwłaścicielami nieruchomości w częściach ułamkowych odpowiadających ich udziałowi w zysku Spółki.

Organ zaznacza, że przywołując za Wnioskodawcą treść opisu zdarzenia przyszłego pominięto tę jego część, która znajduje się w treści uzupełnienia a odnosi się wyłącznie do zagadnień dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy nieodpłatne wycofanie opisanej w opisie zdarzenia przyszłego nieruchomości (udziału w nieruchomości) z majątku Spółki na rzecz Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w zysku, spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne wycofanie opisanej w opisie zdarzenia przyszłego nieruchomości (udziału w nieruchomości) z majątku Spółki na rzecz Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w zysku, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawca, przytaczając treść art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, wskazał, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy oraz praw majątkowych (znajdujących się na terenie Rzeczpospolitej Polskiej) m.in. tytułem darowizny. Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera jednak definicji umowy darowizny. Aby ją zdefiniować należy przytoczyć przepisy Kodeksu cywilnego.

Na podstawie przepisów art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, poprzez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Tym samym świadczenie darczyńcy polega na nieodpłatnym zwiększeniu aktywów albo zmniejszeniu pasywów obdarowanego. Podkreślić trzeba, że zobowiązanie darczyńcy na rzecz obdarowanego musi być nieodpłatne i jako takie musi być zamierzone.

Należy zauważyć, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do zawarcia umowy darowizny pomiędzy Spółką a jej wspólnikami. Podstawą przeniesienia nieruchomości na rzecz wspólników będzie bowiem umowa zawarta w formie aktu notarialnego, tj. umowa nienazwana nieodpłatnego przeniesienia własności nieruchomości z majątku spółki jawnej na rzecz wspólników, która zostanie zawarta po uprzednim wyrażeniu zgody na tę czynność przez wspólników spółki jawnej w formie uchwały.

Jak wynika z powyższego, rzeczoną umowę należy uznać za umowę nienazwaną, opartą o przepisy art. 3531 Kodeksu cywilnego, które stanowią o swobodzie zawierania umów. Z przytoczonych przepisów wynika, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W związku z tym, że wskazana umowa nieodpłatnego przeniesienia przez spółkę jawną nieruchomości na rzecz wspólników proporcjonalnie do ich udziału w zyskach, która będzie zobowiązaniem spółki wynikającym z podjętej przez wspólników uchwały, jest umową nienazwaną i nie przyjmie formy umowy darowizny, należy uznać, że nie będzie ona podlegała podatkowi od spadków i darowizn. Podkreślić bowiem trzeba, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlegają jedynie czynności enumeratywnie wskazane w przepisach art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wśród czynności wskazanych w przytoczonych przepisach, ustawodawca nie wskazał umowy wskazanej we wniosku przez Wnioskodawcę.

A zatem zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne wycofanie opisanej w opisie zdarzenia przyszłego nieruchomości (udziału w nieruchomości) i majątku Spółki na rzecz Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w zysku, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył fragment indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu tym podatkiem podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw znajdujących się lub wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z tytułów wymienionych enumeratywnie w tym przepisie.

Podkreślić należy, iż katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest katalogiem zamkniętym.

Wobec tego jedynie wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią przypadki podlegające opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Podatkiem będzie opodatkowana np. darowizna, która ma na celu przysporzenie majątkowe z majątku darczyńcy bez ekwiwalentu ze strony obdarowanego lub nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie należy stosować prawną definicję tego pojęcia unormowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego.

Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Treść tego świadczenia określa umowa darowizny.

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują również pojęcia „współwłasność”, w związku z czym należy odwołać się do odpowiednich przepisów uregulowanych w Kodeksie cywilnym.

Na podstawie art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Przepisy art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego regulują sposoby wyjścia ze stanu współwłasności. Zgodnie z nimi, zniesienie współwłasności może nastąpić m.in. w drodze umowy między współwłaścicielami.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Powyższe wskazuje, że w analizowanym przypadku nie będzie miało miejsca zawarcie umowy darowizny ani nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Wnioskodawca wskazuje bowiem, że wycofanie nieruchomości ze spółki i jej przeniesienie do majątku wspólników nastąpi w formie aktu notarialnego (umowa nienazwana nieodpłatnego przeniesienia własności nieruchomości z majątku spółki jawnej na rzecz wspólników) po uprzednim wyrażeniu zgody na tę czynność przez wspólników spółki jawnej w formie uchwały. W wyniku tej czynności prawnej wkłady wspólników Spółki w tej spółce nie ulegną obniżeniu. Wspólnicy, w tym Wnioskodawca, będą współwłaścicielami nieruchomości w częściach ułamkowych odpowiadających ich udziałowi w zysku Spółki.

Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, że przedmiotowa czynność przyjmie którykolwiek tytuł z wymienionych w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Nie będzie to bowiem jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego ani umowa darowizny ani umowa nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Jak wskazano powyżej, podatkowi od spadków i darowizn podlega jedynie nabycie na podstawie tytułów enumeratywnie wymienionych w art. 1 ww. ustawy; wśród nich ustawodawca nie wymienił czynności (tytułu) opisanej we wniosku.

Skoro więc czynność nieodpłatnego przeniesienia przez spółkę własności nieruchomości wspólnikom na ich rzecz będzie umową nienazwaną, przenoszącą własność w następstwie wykonania zobowiązania wynikającego z uchwały wspólników o wycofaniu nieruchomości i nie przyjmie formy umowy darowizny ani umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności, w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, to wskazane na podstawie tej czynności nabycie nie będzie podlegało ustawie o podatku od spadków i darowizn.

A zatem wskazana we wniosku umowa nieodpłatnego przeniesienia własności nieruchomości z majątku Spółki na rzecz Wnioskodawcy – wspólnika tej Spółki, w wyniku wycofania nieruchomości z majątku Spółki, nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn i tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Nieodpłatne przekazanie przez Spółkę nieruchomości, na cele osobiste wspólników, w sytuacji, gdy zachowane zostaną proporcje udziałów, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższe oznacza, że z tytułu tej czynności po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.